Regen en snelheid in Thailand: levensgevaarlijk (video)

Ook niet vergeten buiten te hoge snelheid wel erg veel Thaien op `leverworsten` rijden ; dit zijn totaal versleten profielloze banden.

Bij snelheden boven de 80 km beging je stuurloos te varen doordat zich laagje water tussen banden en wegdek vormt ; let op is met je moterbike hetzelfde ,dus optijd banden wisselen!!!!!!!

Slijk na een lange droogte geeft gladheid of teveel water dat niet kan afgevoerd worden en dan krijg je aquaplaning.
Er ontstaat dan een waterfilm tussen band en wegdek.
Aangepaste snelheid, en bij aquaplaning snelheid minderen is dan een oplossing maar natuurlijk is het ook zeer belangrijk om met goede banden rond te rijden en die regelmatig te controleren.
Ik heb moeite om serieus te blijven en niet te lachen als ik dit laatste schrijf.
Alsof een Thai zich hier wat van aantrekt en dit zal controleren.
De enige keer dat een Thai naar zijn banden kijkt is bij de aankoop om te kijken of er wel vier opzitten.

Maar zoals gezegd – je zal maar in de buurt zijn. Je hebt dan goede banden met de juiste profielen.
Komt er zoiets van achter de hoek aangeschoven.
Dan heb je meer aan een goede engelbewaarder dan aan goede banden denk ik.

Voor de liefhebbers
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aquaplaning,

Hallo, kan niet laten om toch maar weer eens te reageren, of met klem te benadrukken ,dat de meeste reactie’s ” kloppen als een bus ” zoals men in Belgie zegt. Hoe die thai’s hier rijden. Dat zijn géén schaufeurs meer, maar doodenvoudig kamikaza piloten. Ik leg even uit. Ben gisteren naar Maleisie geweest voor mijn visa-run. Woon in zuid thailand. Op de terugweg naar huis kwamen we in een enorme regenvlaag terecht. Gas minderen hoorde niet bij de rijervaring van de “piloot”. Ik zat al met de gedachte van de vele dagen dat het heel droog was en de wegen met alerlij smurie bedekt zou kunnen zijn. Niet alleen zand en rubberdeeltjes, maar ook met een niet te onderschatten element: ” olie “. Inderdaad, hoeveel olielekkende vehikkels rijden er hier niet rond. Mai pen rai en rijden maar. De gitzwarte en soms blauwe rook met kracht uit de uitlaat persend, waarbij je minuuten later nog kunt ruiken dat hier iemand voorbij gereden is met een vehikkel dat maar een kort leven geschoren is en binnen de kortste tijd wel in een of ander ondeskundige amateurshop zal belanden om herleidt te worden tot wisselstukken, waarbij de circel van het fenomeen van rokende en stinkende uitlaat, weer rond is. Doch wederkerend naar de feiten van gisteren tijdens die lange harde regenbui. Op ’n bepaald moment was er zelfs bijna geen zicht meer van de weg, laat staan van de voertuigen, al dan niet voor ons rijdend. In plaats van de ruitenwissers continue te laten werken, gebruikte hij de interval. Toen hem na enige tijd doordrong dat het continue systeem toch een iets betere zich opleverde voelde ik me een klein stukje meer op m’n gemak. Doch die euforie van me was van een kort lot beschoren. Zag op een bepaald moment de kleine aftekening van een donkere stip. Een voorligger. Stilaan veranderde die stip in een aftekening van ’n vrachtwagen die zonder achterlichten langzaam op de weg voortploeterde. Net op het laatste moment schoot onze ” piloot ” wakker en ging in de remmen. Ik had hem bijna op een paar vlaamse woorden getrakteerd, docht ben in Thailand….. dus mondje dicht, binnenmonds heeft ie natuurlijk wel een hele kanonade aan scheldwoorden over zich gekregen. Om zijn rij(on)kunde nog meer kracht bij te zetten begon hij aanstalten te maken om die vrachtwagen voorbij te steken. Gelukkig zag hij , in de verte, de lichten van aankomend verkeer. Toen die sliert traagrijdenden ons gepasseerd was ondernam hij wéér een poging tot inhalen. Het zicht op de weg was nog steeds amper 5m. Gelukkig zat ik achter de bestuurder en hield ik de weg dan ook nauwlettend in het oog, waarbij ik hem er zeker van attent op zou maken mocht ik maar ook het geringste zien. Er moest maar eens een tegenligger afkomen ZONDER lichten, want die piloot dacht zeker en vast ; geen lichten te zien, dus de baan is vrij. Die ingesteldheid was aan mij niet besteed, en dus keek ik nauwlettend mee. Gelukkig liep alles goed af. Crossed my fingers and thanks the Lord. Zou de piloot hetzelfde gedaan hebben voor Budha ?? Heb het hem niet gevraagt, wou enkel veilig thuis komen. Méér niet. Rijden in Thailand, kan dat beter zélf doen, dan mijn leven in handen te geven van een ondeskundige piloot. Zelf rij ik al méér dan 40j met de wagen en dit met maar één klein ongevalletje, niet te benoemen waard. De kilometers die ik al gereden heb die heb ik niet meer bijgehouden, maar het zullen er beslist vééééél zijn. Heb hier in Thailand al gereden, fluitje van ’n cent. Gewoon defensief rijden. Vooruitziend en trachten in te schatten wàt de andere schaufeurs gaan doen, dat lukt meestal. Om even nog terug te keren op het voorgaande: bleek dat de ” piloot ” niet eens de eigenaar was van die pick-up waarmede ik naar Maleisie ben geweest. Het was verdorie dat oud schriel mager mannetje, die naast me zat, de echtgenoot van de dikke vrouw die naast de ” piloot” zat. Of hoe verassend Thailand zijn kan.
groetjes, Dre