Thaise overheidsfunctionarissen doen alsof ze niets wisten van het probleem van de “Rohingya vluchtelingen” die door mensenhandel in Thailand terecht zijn gekomen. De overheid moet echter het probleem erkennen en met een brede aanpak deze ingewikkelde en tragische kwestie trachten op te lossen.
Hoewel de oorspronkelijke afkomst van de Rohingya nog ter discussie staat, woonde deze etnische groep al sinds mensenheugenis in het noordwesten van Myanmar, vooral in de staat Rakhine. Myanmar weigert om hen te erkennen als staatsburgers en noemt ze illegale migranten uit Bengalen.
Meer dan 1,5 – 2 miljoen Rohingya’s werden gedwongen om hun huizen in Myanmar te verlaten na de onafhankelijkheid in 1948. Dit vooral als gevolg van de verschillen in ras en religie, zo zegt de Arakan Rohingya National Organisation, een groep van activisten die hun rechten verdedigen.
Er leven nog altijd twee miljoen Rohingya’s in Myanmar, terwijl er honderdduizenden zwerven langs de grens van Myanmar en Bangladesh. Een grote exodus van Rohingya heeft sinds de onafhankelijkheid van Myanmar twee keer plaatsgevonden. Een keer in 1978 toen het militaire regime van Ne Win de Naga Min (Drakenkoning) de ‘illegale migranten’ vervolgde en in het begin van 1990, na een hardhandig optreden van militairen tegen de democratische beweging.
De huidige golf van Rohingya vluchtelingen begon, zonder dat het nieuws was, meer dan tien jaar geleden toen ze op zoek gingen naar een beter leven in Zuidoost-Azië. Maleisië is veelal de eindbestemming maar Thailand is de regionale hub voor de vluchtelingen vanwege zwakke grenscontrole en corrupte ambtenaren.
De stroom vluchtelingen kwam begin 2009 wel in het nieuws toen een aantal van hen wreed werden behandeld door Thaise autoriteiten (hun schepen werden naar verluidt terug gesleept naar zee). De problemen in de staat Rakhine verergerde drie jaar later, toen islamitische Rohingya’s botsten met de overwegend boeddhistische inwoners van Rakhine. Het geweld ontheemde meer dan 100.000 mensen, die uiteindelijk in vluchtelingenkampen terechtkwamen.
Met de opkomst van smokkelnetwerken, zijn naar schatting meer dan 100.000 Rohingya’s erin geslaagd om zich te vestigen in Zuidoost-Azië. Volgens een rapport van de Verenigde Naties moesten ze meestal tussen de US $ 90 (Bt 3.000) en $ 370 (Bt 12.500) betalen om aan boord te komen van een vissersboot, maar ze mochten het schip niet verlaten tenzij er nog eens een bedrag van $ 2.000 betaald werd.
Ze werden uitgehongerd en geslagen om zo de familie onder druk te zetten het ‘losgeld’ te betalen. Volgens de VN moesten degenen die geen familie hadden vele maanden werken voor de mensensmokkelaars om zo hun schuld te betalen. Sommigen werden gedwongen onder mensonterende omstandigheden te werken op visserij trawlers en boerderijen. Anderen werden vastgehouden in kampen in de jungle van Zuid-Thailand, in afwachting van betaling.
Het is naïef om nu te zeggen dat Thaise ambtenaren niets wisten van de misstanden. Als ambtenaren geen steekpenningen hadden aangenomen zouden ze gewoon worden teruggestuurd als ongewenste vreemdeling. Onder de meer dan 50 “mensenhandelaren”, waartegen de Thaise politie arrestatiebevelen heeft uitgevaardigd, zitten vele lokale ambtenaren.
Ondanks alle risico’s bleven de vluchtelingen komen. Tegen het einde van het regenseizoen in oktober begonnen Rohingya’s en soms Bengalen aan hun riskante reis in de Golf van Bengalen naar Zuidoost-Azië.
In het eerste kwartaal van dit jaar zijn naar schatting 25.000 mensen op deze wijze gevlucht. Dat aantal is verdubbeld ten opzichte van de eerste kwartalen in 2013 en 2014, zo blijkt uit een VN rapport van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen (UNHCR). Meer dan 300 vluchtelingen stierven op zee in het eerste kwartaal van dit jaar, waarmee het totaal aantal doden sinds oktober vorig jaar, nu op 620 staat, aldus het rapport.
De lopende Thaise aanpak – gericht om de Verenigde Staten te behagen op zo de positie van Thailand voor het “Trafficking in Persons” (TIP) rapport te verbeteren – zal geen oplossing bieden. Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie zouden er naar schatting nog zeker 8.000 bootvluchtelingen op zee in de Golf van Bengalen dobberen, omdat de smokkelaars bang zijn ze aan land te brengen. Hun lot is onbekend.
Bron: redactioneel commentaar in The Nation van 6 november 2015
Heeft u ooit iets anders meegemaakt met de overheden in Z.O. Azië ?
Tot op het beenmerg corrupte politici en ambtenaren en een enkel naar eigen volk navel-starende inwoners van de naties daar… Toen de Khmer hun eigen volk aan het afslachten waren, dacht de Thaise elite ook enkel maar aan hun handel in illegaal gekapt hardhout en edelstenen uit Cambodia. Miljoenen dode “buitenlanders”… so what ?
Hoeveel Chinees-Vietnamese vluchtelingen zijn er verzopen onderweg, een 20-tal jaren geleden ?
Nu gebeurt al weer jaren hetzelfde: gammele scheepjes worden met geweld weer de open zee opgetrokken onder het motto: verzuip daar maar, zodat jullie lijken niet aanspoelen op onze stranden…
Helaas, met al dit soort problemen slechts één oplossing: te vinden in hun land van oorsprong, in dit geval tolerantie in Myanmar. Niet met vlammende protesten, doch … desnoods met vlammende wapens.
Volgens mij zou de ASEAN het initiatief moeten nemen om Burma te bewegen een andere houding aan tenemen t.o.v. de Rohingya’s. Want daar ligt volgens mij de kern van het probleem want deze bevolkingsgroep die vaak al generaties in Burma woont heeft weinig rechten en wordt regelmatig door Boeddhistische groeperingen bedreigd. Aangezien er geen oorlog is kunnen de mensen eigenlijk wel terug naar Burma als de situatie in Burma werkelijk veranderd en dan is opvang van tijdelijke aard vanuit boeddhistisch oogpunt niet meer of minder dan een goede daad verrichten.
Erg goed dat Thailandblog hieraan aandacht besteed. Ook niet onopgemerkt geweestg in de Nederlandse media dezer dagen.
Problemen met een lage baht/euro koers of kosten die banken in rekening brengen bij geldtransfers/atms smelten als ijs voor de zon weg als je het vergelijkt met het leed van deze vluchtelingen. Wat hebben we Nederlanders het toch goed in Nederland en Thailand.
Thailand zit goed in haar maag met het Rohingya-problematiek. Indonesië en Maleisië, landen waar de Rohingya-mensen in hun boten eigenlijk naar toe willen, drijven hen terug naar open zee. Myanmar neemt hen niet terug. Thailand doet hetzelfde nu, dropt wat voedsel, en oppert twee onbewoonde eilandjes in orde te willen brengen om er opvangkampen te realiseren. Ik meen dat Thailand daartoe zonder meer moreel verplicht is, nu gebleken is dat alle autoriteiten van Thailand alle langere tijd weet hadden van wat er met de Rohingya aan de hand was, daarbij tolereerden en wegkeken van de gruwelheden in de kampen langs de grens met Maleisië. Provinciale en lokale overheden verdienden er grof geld aan, en zorgden voor de outillage. Ik mag toch lijden dat zowel de EU als de VS Thailand stevig op de vingers kijkt en zo nodig tikt. Thailand is zich flink aan het blameren, hetgeen juist datgene is wat zij als natie poogt te voorkomen.
Thailand verwijst in de oplossing van het probleem naar een eind deze maand te houden conferentie met o.a. buurlanden, Australië en de VN. Alleen de laatste 2 hebben toegezegd te verschijnen. Myanmar als hoofdrolspeler, Maleisië en Indonesië als gebeten honden: zij hebben nog niet toegezegd. Australië moet maar eens laten zien wat het waard is. Haar asiel- en vluchtelingenbeleid is eveneens afkeurenswaardig, zoals zij vluchtelingen dropt op eilandjes in de buurt van Papoea Nieuw-Guinea.
Van de kant van de Asean is geen oplossing te verwachten. De Asean-landen hebben de afspraak zich niet te bemoeien met elkaars interne problemen. Geloof maar dat Myanmar van deze gelegenheid absoluut gebruik maakt. We zullen zien of beschaving het wint van onverschilligheid. Hieronder twee links naar achtergrondartikelen:
http://www.bangkokpost.com/news/asia/561419/how-se-asia-created-its-own-humanitarian-crisis
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3976412/2015/04/23/Streng-strenger-en-dan-nog-het-Australische-asielbeleid.dhtml