Je maakt van alles mee in Thailand (102)
Dat er in Thailand soms gerechten gegeten worden, die wij niet kennen, weten we als Thailandkenner maar al te goed. Vooral op het platteland kun je als nieuweling behoorlijk verrast worden. Eric VanFraneker maakte een verhaal over zijn eerste bezoek aan de familie van zijn vriendin en plaatste het op de Facebookpagina van Thailand Community. Met zijn toestemming maken we er een aflevering in onze serie van.
Dit is het leuke voedselverhaal van Eric VanFraneker
Rat op het menu
Zo’n 6 jaar geleden was ik nog maar vrij kort samen met mijn vriendin en ging op bezoek bij mijn vriendin en haar familie in het dorp in Isaan, in Chaiyaphum. Het hele dorp kwam langs om me te begroeten en het was beregezellig. Er waren enorm veel gerechten, want iedereen nam eten mee. Ik had voor whisky, bier en frisdrank gezorgd en het karaoke apparaat zorgde voor de sfeer.
Ik probeerde een stuk vlees. Het vlees was extreem taai en had een, voor mij, vreemde structuur. Het was bijna donkerrood van kleur en erg taai. Ik vroeg mijn vriendin, toen in mijn nog gebrekkige Thai: ‘Man pen i-yang?’… ‘Wat is het?’ .. Ze antwoordde ‘Man moeh’.. ‘Het is varken’. Gerustgesteld kauwde ik door, maar ik had zulk taai varkensvlees nog nooit geproefd, dus ik vroeg haar: ‘Allei khong moeh?’ ‘Wat van varken?’ … Ze antwoordde; ‘Pen hua-tsjei khong moeh’. Ik kauwde door, maar had dat woord ‘hua-tsjei’ al eerder gehoord. Het woord kwam me erg bekend voor en tijdens het kauwen schoot het me ineens weer te binnen. ‘Hua-tsjei’ betekent: ‘Harť. Ik zat dus te kauwen op een varkenshart.
De dag erna kreeg ik bij de buren een bordje met wat vlees, rijst, sla en hete saus. Ik pakte een stukje sla tussen mijn vingers en pakte daarmee wat rijst en wat vlees en de smaak was mij onbekend. Ik vroeg de buurvrouw wat voor vlees het was. ‘Hni tsjak oi’, antwoordde ze. Ik kauwde verder op het malse vlees en vroeg me af of ik haar goed verstaan had, dus ik vroeg het opnieuw. Ze herhaalde hetzelfde. ‘Hni tsjak oi’ … oftewel ‘rat van rietvelden’.
Deze grote veldratten worden gevangen in de rietsuikervelden rond het dorp, een echte delicatesse. Ik hield het die dag verder maar bij groentesoep en rijst met kip.
De volgende dag in de ochtend opende ik de koelkast om melk voor mijn cornflakes te pakken en plots viel er een grote zwarte staart uit de koelkast. De staart zat vast aan een enorme rat. Ik vond het direct zielig voor de rat, want ik dacht dat het arme beest zelf de koelkast was ingegaan er niet meer uit kon en dus was doodgevroren, maar dat bleek niet het geval te zijn. Het was het restant van de rat van gisteren. Die was aan ons geschonken.
Soms eet ik ook vissenogen om mijn vriendin te pesten, aangezien zij die altijd direct pakt zodra een bord met vis de tafel raakt!
Ja ik heb ook zo,n ervaring gehad wat betreft vreemd voedsel ,ik heb jaren in Cambodja gewerkt als vrijwilliger en soms onderweg om dorpen te bezoeken heb ik soms de gekste dingen gegeten waarvan ik de afkomst niet wist ,maar een keer moest ik overnachten in een dorpsziekenhuisje en ging braaf slapen maar in de hoek hadden ze een zak gezet waar de volgende morgen zo,n 15 tal slangen uit kronkelde en riep mijn gewapende bewaker en die grijnsde want ze waren niet giftig en ze smaakte toen best lekker .ja en voor de goede orde, de bewaker was er want ik was in een onveilig gebied
Heerlijk verhaal Eric,
Zo ken ik Isaan ook en j́íj́ bent een van de weinigen die schrijft en spreekt over Isaan: zónder lidwoord!!
Ook heerlijk om dat te zien.
Ik weet het niet zeker maar volgens mij zijn dat geen ratten maar een soort van muskusrat, meer verwant aan bevers dan ratten. Muskusrat werd niet zo lang geleden ook in onze contreien gegeten (waterkonijn).
Varkenshart en kippenhart is in mijn ogen ook niet zo speciaal. Ik denk dat er wel vreemdere dingen gegeten worden in Thailand. Rauwe scampi’s bijvoorbeeld blijf ik vreemd vinden. Kippenpoten (heel ZO-Azië) is zowat het enigste dat ik maar één keer geproefd heb en geen behoefte had het nog eens te proeven, daarvan begrijp ik echt niet wat er lekker aan is.
Mijn favoriet: miereneitjessoep, heerlijk.
Inderdaad Tobias; in België zijn er restaurants waar men muskusrat kan eten en dat is een delicatesse en men noemt die rat inderdaad ook waterkonijn. Niet te vergelijken met een gewone waterrat omdat deze mooie dieren alleen maar wortels eten. Soms zijn ze een echte plaag voor dijken omdat ze door die wortels te eten de sterkte van de dijk ondermijnen. Sommige gemeenten hebben zelfs mensen in dienst om die muskusratten te bestrijden wegens de overlast. Mijn broer die boswachter was heeft ooit eens een “bevermuts” gemaakt van de pels van zo’n rat. Bijzonder mooie vacht.
Ik kan u verzekeren dat het om gewone rijstratten gaat, men maakt hier wel het verschil tussen rioolratten (die normaal gezien niet gegeten worden) en rijstratten die dus wel gegeten worden.En ik heb inderdaad ook nog Muskusrat gegeten in Belgie, weet niet of het momenteel nog verkrijgbaar is, maar is in de oorlogsperiode door veel Belgen gegeten en is best lekker, je ziet het verschil trouwens heel goed een muskusrat is veel groter dan een gewone rat. En voor de kippenpoten en het 100 jaar eg pas ik dus ook.Ik heb wel in Vietnam in een slangenrestaurant gaan eten, je kiest je slang zelf uit een grote bak en die wordt dus aan je tafel levend gevild , het bloed wordt opgevangen en je krijgt het (aangelegd met rijstbrandewijn) te drinken terwijl men de slang gaat berijden in de keuken.En de rauwe scampis eet ik vaak, rauwe vis is trouwens een veel gebruikt item in de keuken, In de regio van midden Amerika wordt dit Ceviche genoemd en wordt op veel plaatsen als streetfood verkocht o.a in Mexico.Ik ben van het principe dat je alles een keertje geprobeerd moet hebben, wij hier in Europa eten teveel met onze ogen in plaats van onze mond 🙂
Gebakken (rijstveld) rat, spin, waterkevers, zijde rups, kippen poten (de klauwen zelf), kikkers, ik heb het allemaal wel gegeten. Maar het engst vond ik toch wel die keer dat we uitgenodigd werden om in zo’n relax hutje aan het water tussen vele ook relaxende Cambodjaanse gezinnen en van de vriendelijke mensen in het buurhutje een zakje kleine kokkel schelp “mosseltjes” kregen met dipsaus. Niet omdat het mosseltjes zijn, die vind ik gekookt ook heerlijk. maar in Cambodja worden ze gewoon in de zon gelegd en eenmaal goed opgewarmt worden ze “met de tanden open gekraakt” en op gegeten. Half rauw nog bleek na de eerste.
Om niet onbeleeft te zijn heb ik de halve zak leeggegeten (tot hen verbazing), maar dat was wel heeeeeel erg dom vragen om een voedsel vergiftiging (wat gelukkig niet gebeurd is).
Het enige wat ik nooit heb durven eten omdat ik al “oprispingen” krijg bij het zien ervan zijn die 100 jarige / 1000 jarige eieren met een half ontwikkeld kuiken erin….
Mijn vriend is een fervent visser en elke avond als het weer het toelaat vaart hij uit met zijn motorboot om “”
Plamouk” te vangen . De laatste weken zijn LEVENDE inktvissen erg in trek . Met de nodige zuurstofvoorzieningen lukt dat wel om ze in leven te houden ook als ze aan wal komen . Daar staan dan Koreanen , Chinezen en enkele Thai die daar wel 600 baht per kilo voor betalen om ze dan LEVEND te verorberen , gedipt in een sausje .
Tijdens mijn vakantie in Kalasin kwam er een bezorgscooter het erf oprijden.
In een nette plastic verpakking lagen 2 geroosterde ratten.
Opa heeft daar 2 dagen lekker van gesmuld.
Is er verschil in het eten van dieren?
Ik denk van niet.
Daarom eet ik geen dieren meer.
Dat er ratten gegeten worden?
De ratten werden in ieder geval met smaak gegeten.
Mijn vriendin en haar zus gaan “op jacht” naar miereneitjes in de natuur. Het schijnt superlekker te zijn , zelfs rauw of in de wok. Ik ben een zeer gemakkelijke eter van de Thaise keuken, maar voor dit gerecht pas ik nog even….