Thaise monniken zijn te dik en leven ongezond

In ons nabij gelegen WAT ( tempel in het Thais ) leeft ook een monnink die je nooit ziet bij het binta bathten , is ook veel te dik en rookt ook .
Aangezien wij iets buiten het dorp wonen op ongeveer een gigantisch grote afstand van wel zeker 2 kilometer verwijderd van de tempel , met een aantal van ongeveer 15 huizen en gezinnen .
Komen de monniken een keer per week begeleid door een brommer met zijspan en aanhanger .
De giften aan de monniken vroeg in de morgen , nou ja wat is vroeg tegen achtuur gaan in de aanhanger .
En de monniken gaan daarna in de zijspan .
Want van dat vele lopen wordt je moe .
Mijn stiefzoon heeft 3 jaar geleden voor een periode van 14 dagen als monnik in een tempel geleeft .
Dit doen veel jonge Thais , gaat gepaart met een ceremonie .
Ik vroeg hem later , wat doen monniken zoal de hele dag .
Hij antwoorde , niet veel .

Jan Beute .

Als je al dit soort van rieten en gewoonten op de korrel neemt, dan krijg je wel enig besef van wat dit werkelijk voorstelt. Ieder land heeft zijn eigenaardigheden en dat is van kindsaf ingegeven. In Nederland zijn er gelukkig steeds minder gelovigen en hier wordt het ook minder met boeddhisten, maar jammer genoeg wel meer moslim aanhangers. Er zijn toch veel zwakke zielen op de wereld die houwvast nodig hebben met een soort van geloof in een almachtige. Het boeddhisme is nog mild in deze en kan ook minder kwaad, alhoewel als je kijkt hoe een aantal van de boeddhisten van Myanmar te keer gaan tegen de moslim aanhangers aldaar dan geeft dit toch ook te denken. Aan de andere kant is een leven zonder theater ook minder aantrekkelijk en hebben wij weer wat te aanschouwen. Er zijn een flink aantal monikken die zich hebben aangesloten vanwege hun moverende redenen die in mijn optiek niet thuis horen bij deze beweging. De telefoon en de ipad zijn al ingeburgerde instrumenten om hun beroep uit te kunnen oefenen. Roken onder de dienst is niet netjes maar wel menselijk en het zijn uiteindelijk mensen zoals u en ik. Leven en laten leven is toch uiteindelijk het motto. Ik blijf het aanschouwen op een afstand en het zal mijn tijd wel uitdienen.