Streetfood in Thailand
Streetfood, een begrip in Thailand, dat iedereen kent. Overal staan stalletjes of duiken karretjes op. Voor elk wat wils en keus genoeg.
Grofweg zijn 4 categorieën te onderscheiden. Stalletjes waar men vleesgerechten verkoopt, vaak in de vorm van sticks, stalletjes met koffie en ander drinken, stalletjes met fruit keurig klaargemaakt en dan nog karretjes waar men vis, onder andere Tilapia, geroosterd op houtskool. Deze laatste karretjes zijn vooral ’s avonds handig als ze zonder verlichting en door de vonken van de houtskool laten zien dat er iets rijdt.
De overheid heeft echter gemeend door de steeds groter wordende groep “streetvendors” regels te moeten gaan stellen. In Bangkok is het op een aantal plaatsen niet meer toegestaan om etenswaren te verkopen. Er moet meer ruimte komen voor voetgangers en andere maatregelen tegen verkeers belemmerende factoren. Ook ingangen bij ziekenhuizen en overheidsinstellingen moeten vrij toegankelijk zijn. Straatverkopers moeten een vergoeding betalen aan de gemeente, wat ook niet altijd gebeurt.
Een laatste groep zijn de “vliegende brigades”, mensen die rondrijden met een karretje waarmee ze ijs verkopen. Meestal kondigen zij zich aan door een vrolijk muziekje. Of dit eigengemaakt ijs is of fabrieksijs is moeilijk te zeggen.
Neemt men “ streetfood” letterlijk dan ziet men vaak Thaise mensen langs de weg aan struiken en bomen plukken of zelfs bepaalde bloemen oprapen. De verschillende blaadjes worden met andere ingrediënten in heet water gekookt om er bijvoorbeeld soep van te maken. Eén soort die mensen lekker vinden, wordt ook erg gewaardeerd door slangen. Iemand was al vier gebeten door een slang, maar heeft door een serum in het ziekenhuis de gevolgen van de slangenbeet overleeft. Die persoon heeft nu wel hartklachten, maar of dat met elkaar in verband staat, vermeldt het verhaal verder niet.
Mijn vrouw en ik komen al vele jaren in Thailand en elke keer neem ik me voor om bij zo’n karretje zo’n geroosterd kwalletje te eten maar toch doe ik het niet. Wie o wie kan me zeggen hoe zo’n beest smaakt, hoe je dat eet (helemaal of maar delen) etc. etc. Alvast bedankt en neen, ik neem niet aan dat je daardoor zelf een kwal van een vent wordt ;-))
dat zijn GEEN kwalletjes maar inktvisjes (pamouk) en die worden geroosterd tot ze gloeien.
ik ben er niet echt fan van omdat ze dan nogal vies ruiken en ook smaken maar de Thais zijn er verlekkerd op. “over geuren en smaken valt niet te twisten”
Vlak bij de Euromast in Rotterdam is (of was) een hele grote chinese supermarkt op een boot.
Aan de ander kant op die boor was een restaurant.
Daar heb ik stukjes kwal gekocht maar zou echt niet meer weten hoe dat smaakte.
Dat zal ik eerst wel heel voorzichtig ergens doorheen gedaan hebben. haha.
LOUISE
Tom Misschien een idee ,als je nou de volgende keer weer bij die kwallen komt dan bestel je er 2 ,namelijk 1 voor jou en 1 voor de verkoper ,je zegt hem, of probeert hem uit te leggen, dat je nog nooit een kwal hebt geproefd en je vraagt hem er ook 1 te eten en meteen uit te leggen hoe je zo een kwal naar binnen peuzelt en wat je wel en niet kan eten .Het zal je de kop niet kosten en hij zal je echt geen kwal vinden als je met dit voorstel komt
Oeps ,vergeten over het onderwerp te zeggen :: Persoonlijk vind mik het superjammer dat ze op deze manier het leuke en vriendelijke eetgrage Thailand naar de kl.te werken .De nostalgie en de contacten met de Thaise mensen daalt tot het nulpunt .
Wat is er nog mooier dan aan de kant van de weg op een gammel plastic stoeltje aan een gammele blikken tafel te genieten van een overheerlijke Thaise maaltijd .
Waar ik toen ik in 1990 voor gevallen ben is allemaal aan het verdwijnen ,inclusief de bezorgdheid van de Thaise mensen ,die hebben nu immers geen tijd voor de toeristen want die hebben de handen vol aan hun mobieltje ,helaas maar waar !!
Ik kom al sinds 1953 in Pattaya. De bardames hadden toen nog oog voor me. Nu zijn ze meer geïnteresseerd in hun elektrische speelgoed. Triest dat het Pattaya zoals wij dat vroeger kenden verdwijnt door al die Chinezen, Russen en moslimvolk. Ik zou graag zien dat het weer als vroeger was. Toen was niet alles beter, maar Pattaya was nog ons domein.
Denk dat dat voor de meeste geldt, het TH van nu kun je niet meer vergelijken met het TH van 1990 (toen kwam ik voor het eerst). Maar NL is ook veel veranderd, alleen dat merk je niet omdat het geleidelijk gaat e de meeste 1x per jaar naar TH komen. Woon hier nu bijna 5 jaar en dan merk je ook niet zoveel van de veranderingen
Natuurlijk zijn er regels nodig in een maatschappij om er voor te zorgen dat de zaak niet uit de hand loopt en ieder zijn eigen regels intrepeteerd. Toch verneem ik steeds meer nieuwe regels bedacht door de Thaise overheid waar van ik denk “is dat nu nodig” (geen strandstoelen op het strand, registratie van prepaidtelefoonkaarten van buitenlanders, niet roken op de stranden) en nu de eetstalletjes. Juist zijn veel touristen en expats gevallen voor Thailand mede door de ongdwongenheid van Thailand en het geregelneef in Nederland waar voor elk regeltje wel weer een ander regeltje geldt, ik hoop oprecht dat Thailand niet in die zin dezelfde kant op gaat als Nederland dat zou eeuwig zonde zijn. Natuurlijk zijn er nog genoeg andere redenen om Thailand te bezoeken.
Ik denk dat het probleem in Thailand niet het al dan afkondigen van nieuwe regels is maar het niet of niet consequent controleren van de regels. Er zijn in Thailand meer regelsdan je denkt maar iedereen denkt er het zijne van en doet wat hem goeddunkt. dat geldt zeker voor de openbare ruimte. Volgens de zogeheten omgevingspsychologische literatuur maakt de Thai onderscheid in drie omgevingen: het eigen huis (alleen voor eigen volk en voor hele goede vrienden), de buurt (de sociale omgeving)en de restruimte. Dat laatste, de publieke ruimte is voor de Thais een jungle waar het recht van de sterkste geldt. Er is ook nauwelijks sprake van ruimtelijke planning in dit land.
In Nederland is de pubieke ruimte voor iedereen en een zorg voor iedereen. Daar gelden regels (waar mag je wonen, waar mag je een eigen bedrijf starten, waar fietsen, waar rijden met de auto) die in Thailand onbekend zijn. Soms een zegen, soms een ramp.
De kwartals zijn heerlijk, beetje pittig, alleen moeilijk het vlees eraf te halen, maar ik weet zeker dat je Thaise vriendin dat voor jou kan doen…