Uitstapje naar Selaphum

BNK Maritime Photographer / Shutterstock.com

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani.

---

Een Nederlandse vriend van ons woont, met zijn Thaise vrouw, in een dorp vlakbij Selaphum. Selaphum ligt op het Isaanse platteland, tussen Roi Et en Yasothon in, niet zo gek ver van Mukdahan en de grens met Laos. Voor de meeste bewoners is armoe echt troef. Afhankelijk als ze zijn van de rijstbouw, het in loondienst uitvoeren van wegenbouw en het bouwen van huizen, en van de diverse loterijen.

Rijst is er altijd wel, maar overig eten en drank wordt vaak op afbetaling bij de plaatselijke kruidenier gekocht. Ze lenen onderling geld uit, waarbij het terugbetalen aan hun lotgenoten altijd plaats vindt, omdat ze anders uitgespuugd worden in de dorpsgemeenschap en nooit meer ergens voor geld terecht kunnen. Dat systeem houdt zich zelf in stand. In deze omgeving kijkt niemand ervan op als bij een huishouden de auto of de TV door de bank wordt terug gehaald, omdat men niet aan zijn betalingsverplichtingen heeft voldaan. Een aantal huizen zijn echt heel armoedig, maar er zijn ook best wel goede, grote huizen tussen. Alleen de inrichting, zoals wij die kennen, ontbreekt vaak. Hooguit een TV en een paar dunne matrasjes om op te slapen. Voor de rest zijn de huizen verder leeg. Niets aan de muren. Geen kasten, opbergruimtes. Geen bedden.

Een beetje droevige omgeving voor die Isaaners zou je zo denken. Niets is minder waar. Ze leggen zich neer bij hun situatie, maken zich daar totaal niet (meer) druk over, en wachten gelaten op de dingen die komen gaan. Er zijn vaak feesten, meestal rondom een tempel, en betaalt uit overheidsgelden.

Bij de wat grotere feesten met een podium, waarop jonge deernes hun danskunsten verkopen en het feest met hun dansen verder op gang moet helpen. Maar waar, naarmate het drankgebruik toeneemt, ook de plaatselijke dames op het podium verschijnen om hun zang- en danstalenten te laten bewonderen. Het valt mij iedere keer als nuchtere Hollander op, dat Thaise mensen daar totaal geen gene voor hebben. Zo’ n feest begint meestal al vroeg op de dag. Na verloop van tijd, meestal na een uur of vijf – zes,  zijn de meeste bezoekers ineens “verdwenen” , ladderzat van alle drank.

Als er even geen feesten zijn, gaat de lokale tempel zich roeren. Want geen feesten betekent ook geen inkomsten voor de tempel. Dus “organiseert” de tempel weer eens een feest. Iedereen blij, de tempel bewoners en de dorps bewoners. Wat wil je nog meer? Ja, de lotto winnen natuurlijk. Dus wordt er weer grof ingezet op weer een lotto (illegaal / legaal, Laos, Thai lotto, het maakt niet uit), op de pof natuurlijk, want men gaat er van uit dat deze keer de hoofdprijs gewonnen wordt.

Twee maal per jaar gaan Toey en ik daar naar toe, om mijn vriend en zijn vrouw te bezoeken en ook om onze vrienden in het dorpje weer te zien. Want na een paar maal daar geweest te zijn, hebben we een aantal Isaaners in het dorpje leren kennen waarmee we goed kunnen opschieten. Die mensen zijn natuurlijk ook blij dat ze weer een paar dagen gratis kunnen drinken, eten, dansen en kunnen zingen. We gunnen ze dat van harte. Gewoon ontzettend gezellig.

iPhoto-Thailand / Shutterstock.com

Het min of meer vaste patroon is dat Toey en ik met de bus vanuit Udon (Central Plaza) naar Roi Et rijden. De busreis duurt bijna vijf uur, waarbij er tussenstops zijn in Khon Kaen en Mahasarakham. Plus een paar korte stops in verband met kaartjes controle en het laten in- en uitstappen van passagiers op door hun aan te wijzen plaatsen. Met name de studenten in Khon Kaen en Saramarakham maken daar graag gebruik van. Vooral op het traject Khon Kaen – Mahasarakham is de bus tjokvol waarbij de passagiers kort op elkaar in het gangpad staan / hangen. Khon Kaen en Mahasarakham zijn beide studenten steden, vandaar.

Met de auto gaat het een uurtje sneller omdat de tussenstops en de controles van de kaartjes ontbreken en het bereiken van het busstation in Khon Kaen en Mahasarakham voor de bus natuurlijk veel tijd kost. Voor autoreizen ga ik uit van een gemiddelde van 70 kilometer per uur. Van Udon naar Selaphum is ongeveer 280 kilometer.

In Roi Et wacht mijn vriend en zijn vrouw ons op het bus station op. Vervolgens gaan we naar Rong Beer in Roi Et om daar gezellig op het zeer grote terras te gaan zitten. Elkaar de laatste nieuwtjes te vertellen en lekker te eten en te drinken. In de loop van de avond is er dan ook vaak live muziek. Een inmiddels zeer bevriend geraakt stel en hun dochter voegt zich daar meestal bij ons.

Uitstekend eten, wat drankjes en de life muziek zijn uitstekende ingrediënten om ervoor te zorgen dat de avond buitengewoon gezellig verloopt en de tijd voorbijschiet.

Dit Thaise echtpaar heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Ze hebben graafmachines, vrachtwagens, tractors, cement molens, noem maar op en krijgen opdrachten van de overheid voor een aantal  dorpen in de wijde omtrek. Vaak gaat het dan om afgravingen, wegenbouw, verbouwingen van overheidsgebouwen, enz. Zij doen hier erg goede zaken en vormen een uitzondering op de regel hier in noord-oost Isaan. Door hun opdrachten kunnen zij ook een aantal Isaaners aan het werk houden.

Na eten/drinken in Rong Beer in Roi Et worden we naar ons hotel in Selaphum gereden, dat op de hoogte is van onze late aankomst. Dit hotel in Selaphum, het Chic 101 hotel, ligt aan je rechterhand als je op de weg zit van Roi Et naar Yasothon. Het is vrij nieuw en heeft uitstekende kamers ( 900 baht per overnachting voor een kamer op de begane grond en 700 baht voor de kamers op de verdiepingen). De kamers op de begane grond hebben een terrasje aan de voorzijde. Van daaruit kun je zo het zwembad in. Tevens heeft het hotel een restaurant aan de voorzijde, voldoende parkeer plaatsen en een geweldig zwembad met glijbanen voor de kinderen (en volwassenen, hahahaha). Het zwembad is ook toegankelijk voor niet-hotel gasten. Toegangsprijs is 50 baht. Er is ook een winkeltje waar de Thai zwemkleding kunnen huren/kopen. De meeste Thai hebben namelijk geen zwemkleding. In het weekend wordt er van het zwembad veel gebruik gemaakt.

De volgende dag gaan Toey, mijn vriend en zijn vrouw en ik winkelen. We doen inkopen bij de Big-C voor de BBQ die we die avond bij het huis van mijn vriend houden en aanbieden aan een aantal vrienden. Selaphum is maar een klein plaatsje, maar toch hebben ze ook daar een Big-C, waar niet eigenlijk, en een groothandel voor drank. Na de inkopen snel naar het huis van mijn vriend. Bij de plaatselijke kruidenier halen we een aantal zakken met ijsklonten. In een aantal grote koelboxen worden de zakken ijs geleegd en de dranken ter koeling erin gelegd.

De dames gaan vervolgens de vissen en het vlees schoonmaken en de groentes wassen. Tijd voor mijn vriend en ik om ons eerste biertje te pakken, de tafels, stoelen, ventilatoren, parasols en barbecues klaar te zetten. De eerste gasten komen dan al aanwaaien. Goed moment om ook de muziek aan te zetten.

Vaak wordt er al om 14.00 – 15.00 uur begonnen met de eerste drankjes met wat simpele nootjes en chips. Een paar uurtjes daarna gaan de barbecue’s aan. Er staan twee grote barbecue’ s klaar om vis, vlees, kip en worst op te grillen. Die barbecue’ s worden door wat handige dorpelingen zeer vaardig in vuur en vlam gezet, waarna het vis, vlees, kip en worst op de gril kunnen.

Om 16.00 is er meestal nog flink wat zon. Maar gelukkig staan daar grote boompartijen die de zon een beetje tegenhouden. In combinatie met een aantal ventilatoren is het voor mij net uit te houden. Wordt het echt te warm, dan stap ik in de auto, zet de motor aan en de aircon op standje gevaarlijk, en na tien minuten ben ik weer helemaal het mannetje.

De gasten doen zich te goed aan de BBQ en doen dat op zijn Thais. Dus iedere keer een beetje vis en/of vlees met veel groente en wat kleefrijst. En dat gaat uren door. Afgewisseld met dansen en kara-oke zingen, gezellig kletsen en een drankje natuurlijk. Het is altijd bijzonder gezellig en in mijn gebrekkige steenkolen Thai kan ik toch wel wat praten met de aanwezige gasten. Meestal komen er zo’ n 15 – 20 vrienden op die BBQ af. Altijd een unieke, gezellige sfeer. Nooit een wanklank.

Na verloop van tijd, zo ongeveer vanaf 22.00 uur, zie je de eerste gasten onderuit gaan. Gaan slapen in hun auto of rijden op hun motorbike naar huis. Omstreeks 23.00 uur houden Toey en ik het ook voor gezien en rijden terug naar het Chic101 hotel. Nemen daar in het restaurant nog even een afzakkertje om vervolgens heerlijk te gaan slapen.

Dag 3 is meestal een gewone relax dag, zonder speciale dingen. We maken gebruik van het zwembad. Mijn vriend en zijn vrouw komen dan ook weer langs, al dan niet vergezeld van wat gezellige dorpelingen. We maken dan spontaan een feestje op het grote buitenterras van het hotel. Typische Isaan-gerechten komen op tafel. Niet echt eten waar mijn vriend en ik ons op verheugen. Maar het restaurant heeft ook, zij het in beperkte mate, westers eten zodat we daar wel uitkomen. Uiteraard ontbreekt het niet aan bier en whisky en de Isaaners hebben weer een geweldige dag. En natuurlijk moet er op een gegeven moment ook gezongen worden. Het hotel heeft een kara-oke installatie, dus daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt. In verband met de rust voor de aanwezige hotelgasten is dit om 23.00 uur afgelopen.

Meestal is dag 4 de vertrekdag. Zo ook de laatste keer. Door mijn vriend naar het busstation in Roi Et gereden. Bleek dat we ruim een uur moesten wachten op de eerstvolgende snelbus naar Udon. Een beetje een tegenvaller. Uiteindelijk vertrok die snelbus ook nog eens twintig minuten te laat. In Khon Kaen bij het busstation aangekomen, bleek waardoor die vertraging van twintig minuten veroorzaakt was. De bus was namelijk kapot, er kon nog mee worden gereden, maar in feite was dat onverantwoord. We werden vriendelijk verzocht over te stappen in een andere bus, waarmee de reis naar Udon werd voort gezet. Op basis van deze ervaring, plus het feit dat Toey nu toch drie jaar rij-ervaring achter de rug heeft, besloten om onze uitstapjes naar Selaphum in het vervolg per auto te doen.

Ingezonden door Charly