Eerlijkheid
Het is fijn te weten dat er voldoende eerlijke Thai rondlopen in Thailand. In dit verhaaltje een ode aan de dame die mijn creditcard terugbezorgde.
Tijdens een van mijn reizen in Thailand had ik de pech in Chiang Mai een flinke voedselvergiftiging op te lopen. Dat heeft niets met de hygiëne in Thailand te maken, want ik had oesters gegeten en daar kan een keer een verkeerde tussen zitten.
Na een nacht lang in de badkamer en op de wc te hebben doorgebracht, wilde ik de volgende dag toch even bij 7-Eleven aan de overkant van het hotel (wat is dat toch handig), wat te drinken kopen.
Nog half versuft en slaperig door de gebroken nacht ging ik pinnen bij de ATM aan de buitenkant van dezelfde 7-Eleven. Ik gebruikte daarvoor bij uitzondering mijn Visa creditcard.
Maar wat jullie wel zullen weten is dat in tegenstelling tot Nederlandse pinautomaten, je niet eerst de pinpas hoeft uit te nemen alvorens je geld krijgt. In Thailand krijg je gewoon je geld en komt daarna je pinpas retour. Je begrijpt het al, ik vergat mijn creditcard, stopte het geld in mijn portemonnee en liep de 7-Eleven winkel in.
Ik pakte het drinken uit het schap en sloot aan bij de kassa. Op hetzelfde moment kwam er een Thaise jongedame van ongeveer 25 jaar binnen en sprak mij aan. “You forget” zei ze en overhandigde mijn Visa creditcard. Zonder mijn reactie af te wachten draaide ze zich om en verliet de winkel, mij stomverbaasd achterlatend. Ik weet niet eens of ik ‘bedankt’ heb gezegd? Ook was een geldelijke beloning wel op zijn plaats geweest en dat had ik zeker gedaan.
Een creditcard kwijtraken is lastiger dan een bankpas. Met een bankpas zonder pincode kan je weinig. Hoewel er ook een pincode op mijn creditcard zit en je deze nodig hebt bij contant geld opname, kun je soms ook nog gewoon betalen met je handtekening op zo’n doorslag formuliertje. Fraudegevoelig dus. Het was ook nog eens een Platinum creditcard van Visa met een behoorlijk creditmaximum. Je kunt je voorstellen hoe blij ik was met deze eerlijke Thaise jongedame.
Voor het geval ik het vergeten ben, hartelijke dank voor je eerlijkheid!
Eindelijk nog eens wat positiefs over Thailand en zijn bevolking.
Ik durf zelfs te beweren dat 95% van de Thai eerlijk zijn. En vriendelijk, behulpzaam.
De broer van een thaise kennis verloor laatst zijn portemonnee op de straat op weg naar huis in zijn eigen dorp met daarin zijn id kaart en ongeveer 5000 baht die hij net bij elkaar had geharkt. Niemand die het heeft terug gebracht. En dit was niet de eerste keer dat hem dit overkwam. En in dat dorp is bijna iedereen familie of kent iedereen elkaar. Sterker nog de hele familie bestrijkt ongeveer 3 straten van aan elkaar geschakelde woningen. Een van de gehandicapte vrouwen in die straat verloor daar een paar jaar geleden 800 baht. Ze was 100% zeker dat het in haar straat was gebeurd, kon ook niet anders want ze was niet echt instaat zich verder te verplaatsen. Nooit meer terug gezien dat geld.
Ik vind het nogal een krasse bewering die 95%. Zou dat zelfs in Nederland niet durven te beweren.
Vraag: Hoeveel politici vertrouw je op hun blauwe ogen en hun beloftes die ze maken tijdens de verkiezingen? En corruptie bestaat zeker ook niet? Alle politiemensen in Thailand zijn voor 95% te vertrouwen?
Hoe betrouwbaar zijn verhalen van een broer van een kennis, daar de achterneef van, die het had gehoord van de zwager van zijn buurvrouw die getrouwd is met een visser die Chiang Mai woont?
Geen idee, maar deze verhalen weet ik 100% dat ze kloppen. Ik kan niet spreken voor anderen waar jij op doelt maar wel voor de verhalen in dit geval.
Vermoedelijk geldt ook hier: “zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten”.
Denk het niet. Ik geloof nog steeds heilig in de eerlijkheid van mensen en heb helaas al heel vaak mijn kopgestoten. Toch blijft ik daarin geloven en daar naar handelen en zal spullen die ik vind altijd terugbrengen dan wel bij de politie afgeven en ik zal nog steeds mensen helpen en vertrouwen dat ze iets terugbetalen als ze het lenen (wat ook helaas soms niet gebeurd) . Tenzij het politici zijn, die geloof ik echt allang niet meer en vertrouw ik dus ook totaal niet meer. Maar daar sta ik niet alleen in volgens mij.
En hoe dikwijls is het dan al gebeurd dat die broer van een Thaise kennis zijn ID kaart en 5000 Baht heeft verloren….
Hij is zijn Id kaart al 2 x kwijt geraakt en zijn portemonnee met geld al 3 x. Hoeveel er die andere keren in zat weet ik niet. Ik zal het hem vragen.
Ik denk dat dat ook niet anders is dan in Nederland en België. De meeste mensen zijn eerlijk en brengen terug wat ze gevonden hebben. (Overigens doe ik niet anders dan positief over Thailand en zijn bevolking schrijven. Ik heb ook geen enkele reden om negatief te zijn. Net als jij. Daarom lees ik jouw verhalen ook altijd graag.)
Mee eens, de meeste mensen zijn eerlijk, vriendelijk en behulpzaam. Dat is gewoon menselijk gedrag, qua eerlijkheid verwacht ik ook geen significant verschil tussen een Nederlander, Belg of Thai. Of dat nu 51% is of 99%, geen idee. Ik lach dus maar een beetje om negatieve of positieve stereotypen over een groep zoals ‘de botte Hollander en de immer vrolijke Thai’. Of klink ik nu zelf heel bot? 555 Ik verzeker de lezer dat hier een vrolijk en positief ingesteld mens achter het keyboard zit.
Kortom gewoon een leuke maar geen bijzondere ervaring die Khun Peter hier met ons deelt.
Zelf eenmaal mijn portemonnee verloren op de BTS (Siam?)en bij navraag gevonden voorwerpen deze afgehaald bij een balie. Helaas wisten ze niet wie van de security heb had gevonden dus kon ik deze niet persoonlijk bedanken of belonen. Andersom had mijn lief hetzelfde met een smartphone,bij uitstapen op Den Haag CS deze laten liggen in de trein en deze is door de schoonmaker ingeleverd zodat we hem dezelfde dag terug kregen.
Als dat zo is dan betekent dat er meer dan 3 miljoen oneerlijk! de mensen rondlopen in Thailand. Ik denk dat je bedoelt: 99,99999999999995 %!
Wees blij dat schrijver zijn creditcard terug heeft zonder tijd te hebben gehad om dankjewel te zeggen…
Gebeurd er iets positiefs, word het gelijk weer onderuitgehaald
Ik denk dat je iets beter moet lezen. Het is de schrijver zelf die het jammer vindt dat hij niet heeft kunnen bedanken. Er wordt dus niks positiefs onderuitgehaald.
Het goede woord gebruikt Rudi(eindelijk) het meeste wat we doorgaans lezen is negatief,maar wij blijven in het goede van deThaise mensheid geloven.
Ben mijn telefoon eens verloren op de markt. Toen ik terug kwam bij de auto, stond er iemand ter wachten, om te vragen of het mijn telefoon was, die hij had gevonden bij de auto.
Je kunt hier, althans in Ubon, gewoon spullen in de laadbak laten liggen. Ook laat iedereen zijn helm bij de motor achter zonder slot. In Spanje zouden inhoud van de laadbak en helm binnen enkele minuten verdwenen zijn.
Een paar keer in de Thaise media kunnen lezen dat eerlijke taxi chauffeurs een lap top en een andere keer een portefeuille met inhoud bij de politie afgaf en later aan de eigenaar, die opgespoord kon worden.
In Amsterdam ben ik resp. mijn fiets, later mijn telefoon en op een ander moment mijn tas “kwijtgeraakt!”
“A wonderful world!”
Het ligt er maar net aan wie je treft, dat is wereldwijd. Kwam weer eens in Jomtien en had op mijn 1e dag op weg naar het strand 10.000 Bath gepind. Vervolgens bij een stalletje een badlaken gekocht. Betaald, mijn mini portemonnee in short gestopt en toen bij het stalletje over mijn short een ander short gepast. Paste niet dus niet gekocht maar daarbij waarschijnlijk mijn portemonnee verloren. Kwam ik 2 minuten later achter, direct teruggegaan maar verkoopster was er niet. Wel haar moeder die zei dat er niets gevonden was. Vervolgens was het stalletje wel een week dicht. Maar ook een keer mijn portemonnee met cards en cash verloren bij het uitstappen van een taxi, eveneens op Jomtien Beachroad. Had niets in de gaten maar werd achterna gelopen door een Russische dame, die mij mijn portemonnee teruggaf. Zij wilde geen enkele beloning hebben. Overigens kan je in Thailand met je creditcard op veel plaatsen zoals benzinestations en winkels betalen met je creditcard zonder een pincode. Alleen je handtekening wordt vergeleken. Zonder pincode betalen zou toch niet mogelijk moeten zijn.
Maar wat zijn we blij als we onze spullen terug krijgen.
Met liefde dan diegene belonen voor zijn/haar eerlijkheid.
En ja, dat wordt jammer genoeg steeds minder.
Toen ik op de lagere school zat (een paar weken geleden) heb ik eens een portefeuille gevonden met ruim 25.000 gulden er in.
Toch een zeer riant bedrag in die tijd. (midden 50-er Jaren)
Mijn ouders Keurig naar het politieburo gebracht.
En de eigenaar was zo dankbaar, dat hij voor mijn een puntzak schuimpjes van Jamin had gekocht.
Helaas waren mijn ouders te Keurig om ook hiervoor te bedanken.
Hoe iemand de moed heft om voor de gevonden 25.000 florijnen een zak schuimpjes te geven is mij een raadsel.
LOUISE
Dat was waarschijnlijk familie van deze held:
http://www.nationmultimedia.com/detail/around_thailand/30321622
Ja zo ken ik er ook een. In 1978 vondt mijn collega, ik liep een meter of 2 achter hem, op weg naar het ingang van het werk op de parkeerplaats van de MIRO in Beek een enveloppe met rond de 30.000 gulden. Er zat een briefje in waaruit bleek dat het bleek dat het eigendom was van een rijschoolhouder die zo bleek later op weg was om een nieuwe lesauto te kopen. De man werd gebeld en kwam zijn geld natuurlijk onmiddellijk ophalen, maar verder dan dat ging het niet. Geen bedankje of vindersloon, niks nakkes nada. Hoewel we beiden ervan overtuigd waren dat het terug moest naar de eigenaar hadden we toen ook even zoiets van “had het maar gehouden, wat een zakken……”. Dat laatste kon natuurlijk niet, maar was een reactie op de botte wijze van die man.
Ik vergat mijn etui met al mijn credit en debetkaarteh plus mijnn Hospitaalverzekeringskaarten, Thai drivers licens. In Totaal een 25 tal kaarten in een koffiestalletje op Doi Tung. Merktte het pas toen ik 2 uur later buitenkwam uit de koninklijke villa. Wel was afgegeven op de informatiebalie, men had mij verschillemde malen opgeroepen maar doordat ik in de koninglijke villa was had ik het niet gehoord.
Zo vergat ik ook mijn Samsung Note 8 in een stalletje in China town, wel men kwam mij achterna gelopen. Mij hoor je dus niet klagen over Thaise eerlijkheid
Das ook handig al je kaarten bin elkaar ben je er ook in een klap van af ….. gelukkig voor U kreeg U alles terug.
Ik ben ook 3x verrast door eerlijke Thais die mijn verloren spullen terug brachten waarvan 1x juwelen met een grote waarde. Daarnaast ben ik ook een keer gerold in de skytrain van mijn portemonnee waar ik net het max bedrag in had gedaan van de atm.
Ook ik heb de laatste maanden enkele keren kritiek geuit op de Thai, al heb ik de voorbije jaren vooral zeer vaak geklaagd over de soms veel te negatieve commentaren over dit land en haar bevolking…
Nu wil ik nog eens opnieuw erg lovend zijn, want dit is toch oh zo typisch.
Ontelbaar veel toeristen hebben deze positieve ervaring al meegemaakt, het is haast symbolisch voor dit land en haar inwoners.
Voor mij, en zonder opnieuw in een sfeer van believers en non-believers terecht te komen, is het echt duidelijk : de doorsnee Thai is goudeerlijk en oprecht vriendelijk.
Dat maakt van Thailand een aangenaam en veilig land, en verklaart waarom zo veel mensen dit land zo massaal bezoeken.
Op het moment dat je iets vergeet of achterlaat kan je een ander nooit aankijken dat hij/zij dit zal gaan nemen.
Je weet immers niet in welke situatie de persoon die jouw bezit vindt, zich bevind.
De oorzaak is dat u iets bent vergeten of heeft achtergelaten. Het gevolg is dat dit van u kan worden afgenomen.
Des te bijzonderder wanneer iemand het je terug komt geven zonder een dankjewel aan te horen.
Ook als je je portemonnee midden op straat legt blijft het jouw portemonnee en heeft niemand het recht om die mee te nemen. Het is natuurlijk niet verstandig om dat te doen, maar het is een beetje van de zotte om te zeggen dat dat dan de oorzaak is van het kwijtraken ervan. De oorzaak is dat iemand zich die portemonnee toeëigent zonder dat hij daar recht op heeft. Ook al lag die portemonnee daar onbeheerd, het meenemen ervan blijft gewoon diefstal.
Toen ik de laatste keer in Chiang Mai was,heb ik in verschillende hotels gelogeerd, omdat ik in het noorden uitstapjes maakte. Ik had een klein zwart zijden zakje, waarin ik mijn juwelen bewaarde, die ik altijd in de kluis legde. Nu neem ik op reis nooit dure juwelen mee Maar daaronder bevond zich een gouden kettinkje van nauwelijks enige waarde, die ik echter van mijn moeder had gekregen en dus van emotionele waarde voor mij was. Toen ik van de reis weer thuis kwam, merkte ik dat dit zakje met juwelen
niet in mijn bagage was. Ik wist ook echt niet, waar ik het had kunnen achterlaten.
Toen kreeg ik een E-Mail van de manager van het laatste hotel waar ik gelogeerd had, met de mededeling, dat de schoonmaker dit zakje in de kluis had gevonden (en de kluis was zwart, zodat ik mijn zwart zakje niet heb gezien), met de vraag of ik de juwelen kon beschrijven, wat ik dan ook deed. Maar vooral met de vraag of dat gouden kettinkje er ook bij was. Dat was het inderdaad.
Het is maar om het te zeggen, daar kan een schoonmaker, die zeker niet veel verdient een zakje met Juwelen, die voor hem veel op kunnen brengen, zo eerlijk zijn om het aan de hotel manager te geven, opdat het aan de eigenares (ik) teruggegeven kan worden.Chapeau!
Gisteren nog meegemaakt, mijn vrouw wil geld opnemen uit een atm, zit er nog een hele fraaie creditcard in de atm, mijn Thaise vrouw ging zonder mankeren de bank in en gaf deze daar af.
Mooi toch!
NicoB
De eigenaar moet nog in de bhuurt zijn geweest, automaten slikken de kaarten namelijk al vrij snel in als deze er niet uitgehaald worden.
In 30 jaar tijd heb ik in tientallen hotels,guesthouses gezeten,
niet een keer heeft iemand van de staff/schoonmakers etc.. iets ontvreemd van mij.
Dit mag wel een keer gezegd worden,na afloop verblijf volgt er altijd een royale tip.
In hotels worden normaal de kamermeisjes regelmatig getest op het vinden van achtergelaten spullen.
Mijn vrouw heeft gewerkt als kamermeisje in het Novotel.
Regelmatig werd er door de verantwoordelijke spullen op de kamer gelegd om te kijken wat de kamermeisjes er mee deden.
Wanneer er spullen vergeten worden door hotelgasten moeten ze die altijd afgeven aan de verantwoordelijke. Wat de waarde ook is of hoe onbelangrijk of goedkoop iets ook mag lijken. De naam van de vinder wordt er bijgeschreven. Indien er na 6 maanden (dacht ik maar kan overal wel anders zijn) het voorwerp niet opgevraagd wordt door de eigenaar gaat het naar de vinder.
Je begrijp wel dat het geen echt waardevolle spullen zijn die nooit meer opgevraagd worden.
Wij hebben een goede en slechte ervaring.Mijn man betaalde met een briefje van 100 bath dacht hij.Het was een briefje van 1000 maar werd er netjes opgewezen dat hij het verkeerde biljet gaf.Maar ook helaas een gouden kettinkje met een klavertje op raadselachtige wijze verdwenen.Maar dat gebeurd hier ook.Nee ik heb nog wel vertrouwen in de thaise mensen hoor.In ons eigen nerderland heb je ook goede en slechte mensen te maken.
Ik heb wel eens mijn kluisje in de hotelkamer open laten staan, met de nodige contanten erin.
Toen ik ’s avonds weer in het hotel kwam werd ik bij de receptie geroepen. Kamermeisje had kluisje open aangetroffen. Of ik even wilde controleren of ik iets miste. Nog geen euro. Kijk, dan kom je met 100 baht fooi voor het kamermeisje natuurlijk niet weg, anders pakken ze het de volgende keer anders aan.
Toen ik een jaar of zes was liep ik eens met mijn moeder door de V&D. Een mevrouw die in de rij bij de kassa stond liet 100 gulden op de grond vallen. Een klein kapitaal in mijn ogen. Ik liep er op af, pakte het biljet op en zei tegen de mevrouw: Volgens mij hebt u dit laten vallen.
Haar reactie: O, dank je wel jongetje, ik had het niet gemist hoor en ze stopte het biljet weer in het stapeltje.
Ja, zo leer je het wel af.
Ook een positieve en negatieve ervaring meegemaakt tijdens een Thais feest in Nederland, tijdens het betalen van het garderobe geld heeft m’n jas op m’n portemonnee gelegen en deze is daarbij waarschijnlijk gevallen of in ieder geval toen kwijtgeraakt, ik merkte snel dat ik hem kwijt was. Eerst was er na veel vragen in de directe omgeving niemand die mijn portemonnee gezien / gevonden had. Na veel gevraag, geregel e.d. door vrienden kreeg ik toen ik al op weg naar huis was bericht dat de portemonnee gevonden / teruggegeven was, ik blij natuurlijk, geen aangifte hoeven te doen, geen pasjes blokkeren, geen nieuw rijbewijs aanvragen, alleen maar weer wat sparen om het geld wat er uit verdwenen was weer aan te vullen……….
Je hebt overal eerlijke,en oneerlijke mensen,en dit zal zeker in Thailand niet anders zijn. Iemand die de eerlijkheid van de Thais in procenten uitdrukt,hangt zich volgens mij erg ver uit het venster,omdat dit volgens mij nergens mogelijk is. Ik heb in Thailand dingen meegemaakt,die getuigen van een enorme eerlijkheid, terwijl ik aan de andere kant heb meegemaakt,dat ze in een 5 sterren hotel een copie gemaakt hebben van mijn creditcard,waar ze later in Austrialië mee ingekocht hebben. Ik werd hier door mastercard op attent gemaakt,en kon bewijzen dat ik mij de betreffende inkoops datum reeds in Europa bevond. Bij mastercard is het opgevallen,omdat de creditcard op die dag,zowel in Australië,als ook aan een benzinestation in Europa gebruikt is. Bij het attent maken door mastercard,werd mij als eerste gevraagd,of ik misschien op vakantie in Thailand geweest was. Voorgoed 15 jaar geleden werd mij van mastercard gezegd,dat ze vooral in Thailand erg slechte ervaringen gemaakt hadden met het gebruik van creditkaarten,waarmee ik natuurlijk niet generaliseren wil dat dit overal in Thailand gebeurt.
Ik heb in Thailand een keer mijn beurs verloren net nadat ik gepind had.De vinder was onze vaste taxi (tuk-tuk) chauffeur die kon hem net voor een andere motorrijder weg graaien zo vertelde hij ons later. Ik heb hem 1500BTH vindersloon gegeven. Waar ik later bijna heel veel spijt van kreeg. S ‘avonds toen we hem belde of hij ons naar het hotel kon brengen kwam hij ons netjes ophalen. Deze rit heeft ons bijna ons leven gekost. De goede man had van het geld een fles whisky gekocht en deze ook al leeg gedronken. Dit merkte we pas toe hij recht op een vrachtwagen afreed. Door ons schreeuwen reageerde hij nog net op tijd. Hij stuurde naar links en remde behoorlijk hard waardoor onze toen 6 jarige zoon door de lucht bijna aan mij voorbij vloog. Ik kon hem net uit de lucht “plukken” voordat hij met zijn hoofd ergens tegen aan sloeg.
Als je vinders loon geeft geef met mate.