De geschiedenis van Pattaya
Van de week zat ik in een koffieshop van een cappuccino te genieten, toen ik opeens verrast werd door een oude foto van Pattaya of zoals het toen heette: Tappaya.
In feite bestond Pattaya 63 jaar geleden niet. Langs de kust tussen Sri Racha en Sattahip lagen slechts een paar kleine vissersdorpjes en in de ‘Pattaya’ baai leefden enkele vissersfamilies.
Deze woonden hier vanwege het kalme water en de veiligheid van de baai, beschermd door de noordelijke en zuidelijke landtongen en de bergen achter hen. De naaste ‘buren ‘ woonden meer noordwaarts waar ze zout produceerden (Naa klua = zoutvelden).
Mensen reisden te voet of per ossekar. Behalve de weg Bangkok-Sattahip waren er slecht begaanbare paden. De baai en het nabijgelegen eiland verstrekten goede en veilige visvangst, zodat er meer mensen kwamen wonen. Langzaamaan ontwikkelde zich een dorpje genaamd: Taphraya of Tappaya.
De algemene naam kreeg het gebied, nadat Pharaya Taksin zijn kampementen met volgelingen opsloeg om Thailand te bevrijden van de Birmezen. Hij kwam van Ayutthaya naar Chantaburi net voor de val van het Ayutthaya koninkrijk in 1767.
Het dorp groeide en de mensen wilden een eigen identiteit, zodat zij kozen voor de naam Pattaya, genoemd naar de sterke wind vanuit het zuidwesten vlak voor ieder regenseizoen.
Het levenstempo lag laag; op enkele bezoekers na bleef het rustig. Maar toen meer mensen het gebied begonnen te bezoeken, begrepen de mensen door vis te verkopen en een restaurantje te openen dat er wat meer te verdienen viel. Ook mensen uit Groong-thayp (Bangkok) begonnen in het weekend deze mooie baai te bezoeken, een rit van 3 tot 4 uur in die tijd.
Pas tijdens en na de Vietnamoorlog en de komst van de Amerikanen (U-Tapoa) is alles drastisch veranderd. In 1964 kreeg Pattaya de officiële status van stad en in 1979 een Tesaban Nahkon (Municipality = gemeentehuis) met een eigen verantwoordelijkheid over de stad.
Het huidige toeristen bezoekersaantal bedraagt tussen de 8 en 10 miljoen mensen per jaar van over de gehele wereld.
Ingezonden door Lodewijk Lagemaat.
Grappig hoe die Engelse fonetiek je op het verkeerde spoor kan brengen. Laat ik nou altijd gedacht hebben dat Na Klua น่า กลัว oftewel ‘eng, beangstigend’ betekende. Gelukkig heeft Lodewijk mij de juiste vertaling gegeven. Het is Na Klua นา เกลือ ‘zoutvelden’. Met dank.
Wij waren er in 1972 en het was er prachtig en rustig. Ik herinner mij nog het restaurant “Dolf Ricks”, een Nederlander die er een eethuis had waarin,achter glas, wilde katten liepen. In die tijd woonden we in de “Rose Garden” tussen BKK en Nakhom Pathom en deden onze job in Kanchanaburi,Nakhom Pathom, Sri Racha en Bang Saen. Prachtige tijden in een uitermate prachtig land waar we ongeveer 2 vertoefden…en werkten voor TOT (telefoonmaatschappij).
Ja Dolf Riks was een grote bekendheid, hij had niet alleen zijn restaurant, waar hij op zondag rijsttafel als specialiteit had, maar ook had hij zijn rubriek over eten in de Engelstalige Bangkok Post, en was regelmatig te gast bij de Thaise Tv
In 1966 was ik voor de eerste keer in Pattaya toen was het uitgaand leven karig maar wel leuk,
alles ging toen met veel gebaren de Engelse taal had net zijn intrede gedaan door de Amerikanen
die toen uitermate vervelend waren, ze vroegen altijd alle aandacht op, aan 1 kant wel begrijpend zij wisten ook niet of ze de maand erop wel weer uit konden gaan.
Pattaya is gegroeid maar het is nooit veranderd, ik ga er nog steeds heel graag heen