Als een vrouw wat vraagt: geef NOOIT uitleg!  (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 25)

Twee vrienden liepen de regio af om hun handel te verkopen. Door bossen en velden en in het grensgebied nabij de Mon bergen. (*) Het waren niet de eerlijkste zakenlui, om het netjes te zeggen… Eerst lichtten ze hun eigen gemeenschap op, later gingen ze de regio af met hun fraaie praktijken. Maar ze werden wel rijk en hadden heel veel geld.

En die dag, midden in het bos, dacht de een: ‘Ach, waarom ook niet? Als ik hem hier om zeep help, midden in het bos, dan pik ik zijn centen in!’ Ze stopten onder een boom en raakten aan de praat. ‘Weet je, ik wil jou eigenlijk wel vermoorden.’  ‘Nou, als je dat graag wil dan kan dat. Maar ik wil wel eerst wat water drinken.’ 

De man met de boze plannen liep naar de beek en haalde een kan fris water. Zijn vriend dronk en zei ‘Wil je me nog steeds vermoorden? Denk er aan, de sterren kunnen ons zien en kunnen gaan praten.’  Maar toch, de boze man vermoordde hem, pikte zijn centen en begroef hem diep onder een dikke boom langs het pad. Nu had hij dubbel zoveel geld!

Eenmaal terug in het dorp vroeg iedereen wat er gebeurd was.  ‘Er zaten rovers achter ons aan en we raakten uit elkaar. Mij hadden ze bijna te pakken maar ik denk dat mijn vriend vermoord en beroofd is. Ik heb geen idee.’  Niemand nam de moeite naar de vermiste man te gaan zoeken; hij stond ook niet zo goed bekend…

Het leven gaat door…

Het was op het heetst van de zomer en veel mensen sliepen op de veranda. De moordenaar keek naar de sterren en dacht na. ‘Wat zei hij nou eigenlijk? De sterren zullen gaan praten? Daar moet ik nou om lachen! Hoe kunnen die nou praten? Ze staan zo ver weg…’  En hij lachte naar de sterren.

‘Waar lig jij om te lachen?’ Zijn vrouw!  ‘Oh, niks, echt niks. Lag gewoon te denken. Niks om je druk om te maken!’ En daar bleef het bij. Maar de volgende nacht lag hij weer te lachen! En zijn vrouw vroeg er weer naar. ‘Welnee, helemaal niks. Totaal onbelangrijk. Wat ouwe dingen van lang geleden waar ik even om moest lachen!’

Maar de dag daarna… Zijn vrouw hield het niet meer. ‘Ik kan er niet meer tegen! Waaróm lig je zo te lachen? Je ligt iedere nacht te lachen! Ik kan er niet meer tegen!’ Zijn vrouw bleef maar zeuren en zagen en hij vertelde het haar.

‘Okay, luister, maar vertel het niet door. Ik heb hem vermoord bij de Mon bergen, aan dat pad met de teakbomen, bij de beek. Hij ligt onder een grote boom net ten zuiden van het pad.’ Zijn vrouw kende die plek, het was niet zo ver van het dorp. ‘Ik heb zijn centen gepikt en daarom hebben we nu veel meer geld.’  ‘Goed’ zei zijn vrouw en hield haar mond.

Maar…

Ze kregen herrie, een paar dagen later. Het werd een flinke ruzie en hij sloeg haar! Ze werd des duivels en verraadde hem. Daarna wees ze mensen uit het dorp die plek aan en men vond het lijk daar. De dader werd vastgenomen en vermoord.

Daarom zegt het spreekwoord ‘Als iemand lacht, vraag niet waarom. En als een vrouw wat vraagt geef NOOIT uitleg’.

Bron:

Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel ‘When a wife asks why, don’t tell her’. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/

(*) Het Mon-gebergte ligt in Myanmar; ten zuidwesten van Mae Sot (Tak provincie in Thailand).