Tot ziens Angeles City…. ik hou van Pattaya!

Pattaya

Als je lang genoeg in een plaats als Pattaya woont is het onvermijdelijk, dat je aan het “dorpsleven” in deze bruisende stad gaat wennen en zoals ik, er zelfs van gaat houden.

De dagen, weken, maanden gaan voorbij en in het leven rondom het huis, met het gezin, je hobby’s en er ontstaat een bepaalde routine. Je zou het zelfs sleur kunnen noemen, alles loopt volgens plan, geen problemen en geen verrassingen. Dan komt er een moment dat je denkt, nu moet ik er even uit, even een andere omgeving om de accu op te laden.

De eerste keer

De eerste keer dat mij dat overkwam was een jaar of vijf geleden. Songkran was in aantocht en ik zag er tegen op om dat feest voor de zoveelste keer weer mee te maken. Een aantal, vooral Engelse vrienden, hadden dezelfde gedachten en wij besloten de periode van Songkran elders door te brengen. We gingen naar Manilla en Angeles City in de Filipijnen. Nee, we gingen niet voor de Filipijnse cultuur en ook niet voor de ongetwijfeld prachtige natuur van dat land. We gingen voor – om met Normaal te spreken – voor “høken, zoepen en angoan”, bier, vrouwen en lol trappen dus.

Filipijnen

We kozen voor de Filipijnen om twee redenen: de groep bestond uit redelijke tot goede poolbiljartspelers die elkaar kenden van de Megabreak poolhall in Pattaya. Toevallig vond er in die periode een Wereldkampioenschap in deze sport plaats waar alle grote spelers van de wereld aanwezig zouden zijn inclusief de Nederlandse toppers Niels Feijen en Nick van den Berg. Ik noem de Nederlanders maar voor de Engelsen was het meespelen van o.a. Darren Appleton en Daryl Peach een hoogtepunt. Verder waren daar alle grote spelers uit de Filipijnen, Amerika, Taiwan en Europa.

De tweede reden was Angeles City, dat zoals ons door velen werd verteld, te vergelijken zou zijn met Pattaya. Zo’n 120 kilometer van Manila, weliswaar niet aan zee, is Angeles City ook een centrum van plezier dat oorspronkelijk werd gevormd door de aanwezigheid van een Amerikaanse luchtmachtbasis. De Amerikanen zijn inmiddels allang verdwenen maar het uitgaansleven trekt nu vele buitenlanders. Veel vrouwen, veel drank, dus wat wil een mens nog meer?

Manilla

Teleurstelling

Het viel toen een beetje tegen. Manila is een grote stad als Bangkok met een vergelijkbare verkeerschaos, veel zichtbare armoede, waarschuwingen voor criminaliteit. Het hotel was verkeerd gekozen en bovendien werd een Fin, dus geen Nederlander of Engelsman, wereldkampioen.

Angeles City dan, dat moest de teleurstelling van Manila wegpoetsen. Maar ach wat een ellende. Het hotel was wel goed maar midden in het amusementscentrum en enkelen van ons hadden een kamer waar het gedreun van muziek tot heel laat door bleef dringen. Dat amusement beperkte zich tot een strip, Fields genaamd, van een kilometer lang met talloze bierbars, a gogo tenten en disco’s.

Natuurlijk hebben wij ons wel vermaakt die week maar we waren toch blij weer naar Pattaya, ons thuis, terug te gaan. De conclusie was toch dat het idee van een vakantiereis tijdens Songkran geslaagd was maar nóóóóit meer naar de Filippijnen.

De tweede keer

Begin van het volgende jaar begon het bij ons weer te kriebelen. Songkran was nog wel ver weg, maar we beraadslaagden al vast waar we nu naar toe zouden gaan. Pnom Penh in Cambodja misschien of wellicht Saigon in Vietnam of anders was Jakarta of Bali in Indonesië wel een goede keus. Het werd echter toch weer de Filipijnen en dit keer alleen Angeles City. We hadden er een goede reden voor want er deed zich iets bijzonders voor.

Heel toevallig werd er in de week van onze geplande vakantie een speciaal toernooi in poolbiljart in Angeles City gespeeld. Zestien van de beste Filipijnse spelers zouden er spelen. We kenden de namen wel van andere toernooien maar de gelegenheid om o.a. Efren Reyes, Bustamente, Orcollo te zien spelen en misschien wel te ontmoeten, konden we niet laten lopen.

Angeles City

Efren Reyes

En.. we hebben ze allemaal ontmoet. Het was een geweldig hoogstaand toernooi waar we allen van hebben genoten. Toen het toernooi ten einde was gingen de spelers naar huis maar Efren Reyes woont in Angeles City en dat betekende een extra kans voor ons om nader met hem kennis te maken.

U moet weten dat de Filipijnen op sportgebied op het wereldtoneel niet veel voorstelt. Er zijn echter twee uitzonderingen namelijk Efren Reyes als poolspeler en de bokser Manny Pacquiao. Twee grootheden die op alle mogelijke manieren door de Filippino’s bewonderd en geëerd worden.

Efren Reyes bleek een aardige en bescheiden man te zijn. Hij kwam bij ons in het hotel en speelde met onze beste spelers. Er is een “eeuwige” vriendschap uit ontstaan. Hij is inmiddels ook al twee keer bij ons in Pattaya geweest.

April 2015

Afgelopen april ging de “originele groep van 6 man” voor de zesde keer naar Angeles City met in hun kielzog nog eens acht nieuwelingen. Het is welhaast een traditie geworden. Het moet dus wel een aantrekkelijke bestemming zijn want de nieuwelingen waren uiteraard door de ervaren vakantiegangers enthousiast gemaakt. In zekere zin is dat ook wel zo, toch als je Angeles City met Pattaya vergelijkt verliest Angeles City het op bijna alle fronten. Ga maar na.

Het hotel

We zitten al weer voor de vierde keer in een prima betaalbaar hotel. De kamers zijn goed, er is een uitstekend restaurant, een zwembad, een bar, een eigen a gogo bar en een poolbiljart. Het is wat verder van het centrum gelegen maar er gaat tot 3 uur ’s nachts een pendelbusje om het half uur. En anders zijn er nog de goedkope trikes. Over het hotel valt dus niets te klagen, integendeel zelfs!.

Restaurants

Waar Pattaya kan bogen op een uitstekend culinair aanbod van een zeer groot aantal goede restaurants van goedkoop Thais eten tot een duur “buitenlands” etentje, is het op dit gebied in Angeles City werkelijk droevig gesteld. Natuurlijk zijn er de bekende fastfoodketens en andere hamburgertenten maar een iets beter restaurant moet je met een lantaarntje zoeken. Er is een Italiaan, een Zwitser, een Duitser en een Mexicaan en daarmee is de koek wel op. Het zal u niet verbazen dat de groep van ons de meeste keren in eigen hotel (met Duits management en een Zwitserse chef) heeft gegeten.

Bardames Angeles city

De stad

Angeles City is een redelijk grote stad, toch heeft het geen echt centrum of je moet de strip met alle bierbars en a gogo tenten het centrum willen noemen. Een gezellige straat om te winkelen is er niet, wel is er een groot winkelcentrum net buiten de stad.

Sowieso noodt Angels City niet uit tot flaneren, de bestrating is abominabel. Als er al trottoirs zijn, zijn ze in zeer slechte staat. Pattaya is voor rolstoelgangers al geen pretje, maar Angeles City is wat betreft een regelrechte ramp.

Toeristische attracties kent Angeles City niet, hooguit een trip naar Manila of naar Subic Bay aan het strand of een bezoekje aan het vulkaangebied Pinatubo. Wel is er een groot Casino waar leden van onze groep, waaronder ikzelf, best wel wat geld verloren hebben.

Fields Avenue

Blijft dus over Fields Avenue, het centrum voor het avond- en nachtleven. Een geweldig groot aanbod aan leuke bars, attractieve a gogo tenten en obscure nachtclubs is hier te vinden. Uiteraard een zeer groot aantal dames is er beschikbaar die over het algemeen wat beter Engels spreken dan hun collega’s in Pattaya. Ik vind de aantrekkelijkheid van die dames, die net als in Pattaya uit armere streken komen, duidelijk minder dan in Thailand op een enkele uitzondering na. Bijna elke avond en nacht waren wij daar wel te vinden, maar na een weekje is het echt wel genoeg.

Buitenlanders en expats

Natuurlijk is Fields Avenue voor veel buitenlanders aantrekkelijk voor het gemak waarmee contact met de dames wordt gemaakt. Er wonen zelfs buitenlanders permanent in Angeles City, meestal Australiërs of Amerikanen. Het leven is er – ook wat het uitgaansleven betreft – duidelijk goedkoper dan in Pattaya. De meesten van de expats, die wij door het poolbiljarten kennen zijn geen echte “big spenders” en zijn ook nog nooit in Thailand geweest.

Waarom gaan we dan?

Voor de meesten van ons reisgezelschap geldt wel de verandering van omgeving en het vermijden van het Songkran festival. Overdag ontspannen in het hotel aan het zwembad en ’s avonds “genieten” van het – in vergelijking met Pattaya – kleine aanbod in het uitgaansleven. Voor een aantal van ons die een vrouw of vriendin in Pattaya hebben, is het een weekje “vrijheid”. In Angeles City kent niemand ze terwijl afwijkend gedrag in Pattaya vaak door de tam-tam bij vrouw of vriendin gemeld wordt. Voor mij is de verandering van omgeving het belangrijkste, even lekker ontspannen doorbrengen in een inmiddels toch bekende andere plaats.

Pattaya

En als we dan aan het zwembad liggen en ik mijn gedachten laat gaan over wat ik de avond ervoor heb beleefd, mijmer ik over mijn eigen huis, mijn vrouw en zoon en zie al weer uit naar mijn thuiskomst. Er gaat niets boven Pattaya voor flinke wandeling, winkelen, restaurants en een uitbundig uitgaansleven. Van dat laatste maak ik na zo vele jaren nog maar weinig gebruik, maar het is er. Aan het eind van ons vakantiereisje zeg ik dan: Tot ziens Angeles City, ik hou toch van Thailand en Pattaya!

Tot het volgend jaar!