Thuiskomen in Thailand
Ik ben net terug van een weekje vakantie in de Filipijnen. Een heerlijk, ontspannen poosje in een andere omgeving, waarvan het hoogtepunt toch aan het einde van de reis plaatsvond, namelijk de thuiskomst in mijn woonstad Pattaya. Dat klinkt misschien wat vreemd, maar ik zal het uitleggen.
Reizen
Ik hou van reizen en ik heb het geluk gehad dat in mijn leven zowel voor mijn werk als privé veel te kunnen doen. Ik heb prachtige reizen gemaakt naar vele landen, mooie steden gezien, op schitterende stranden gelegen, door majestueuze bergen gereden, interessante mensen ontmoet, genoten van de lokale bevolking en hun typische gerechten gegeten. Uiteraard ook kennisgemaakt met het uitgaansleven ter plekke, voor zover dat tenminste aanwezig was. En toch, waar ik ook was, kwam steeds de gedachte boven van hoe zou het thuis zijn?
Afzien
Bij al dat positieve over reizen hoort ook de andere kant te worden genoemd. Reizen betekent ook veel afzien, genoegen nemen met minder comfort dan thuis, lange files als je met de auto op reis gaat, vertragingen als je per vliegtuig reist en dan heb ik het nog niet eens over allerlei regelingen, andere wetten en andere gewoontes, die op de plaats van bestemming gelden. Ook dan denk ik wel eens, was ik maar thuis!
Compromis
Reizen is voor mij voortdurend een compromis tussen het positieve en de soms minder leuke dingen, die ik ook wel meegemaakt heb. Het mooie van reizen voert wel degelijk de boventoon, maar zelfs het meest luxueuze hotel waarin in gelogeerd heb kon niet tippen aan mijn eigen woning, niet in Nederland en ook niet nu ik in Thailand woon.
Afgelopen week
Afgelopen week gelogeerd in een uitstekend hotel, dat als slogan had “Logeer bij ons en u voelt zich meteen thuis”. Nou, mooi niet, ik was niet thuis en noch de mooie kamer noch het uitnodigende zwembad en noch het uitstekende restaurant konden mij een thuisgevoel geven.
Oost West, thuis best
Ik ben weer thuis, mijn eigen plekje op deze grote wereld. Ik geniet weer van de aanwezigheid van mijn lieve vrouw en zoon, geniet weer van het alledaagse Thaise leven. Hier thuis ben ik het meest mijzelf, ik kan doen en laten wat ik wil. Hier ben ik het meest gelukkig…. totdat zich weer een nieuwe gelegenheid voordoet om te reizen, natuurlijk!
Ja ik zeg maar zo oost west thuis best,
groetjes, Pascal
Ik heb zelf vroeger ook veel gereist .
Maar nu ik 65 ben hoeft het voor mij niet zo meer .
Daar komt ook nog bij de steeds veranderende visaregels , rondhangen op airports en ook dat vliegen niet zo leuk meer is als vroeger en dan zeker niet te vergeten de porsie stress dat dit alles met zich meebrengt .
Ik ben voor de laatste keer weggeweest uit Thailand dat is nu al weer 5 jaar geleden .
Thuis hier in het noorden van Thailand vermaak ik mij het best , kan hier al mijn hobbys uitoefenen .
Van tuinieren tot werken aan het huis tot aan het sleutelen aan motoren .
En af en toe eens een mooie toertocht op de motor .
We hebben hier een prachtig mooie omgeving , dus hier kan ik ook genieten .
En uiteindelijk houd je er ook nog geld aan over .
Jan Beute .
Jan Beute .
Ik ben het in alle opzichten met je eens, Gringo! Je hebt het weer eens voortreffelijk verwoord!
Groetjes, even vanuit Frankrijk, straks weer vanuit Pattaya!
Wat ik vooral vreemd vindt in je verhaal dat je alleen op vakantie gaat en dan zo blij bent dat je terug thuis bent met vrouw en kinderen . Waarom neem je ze dan niet mee ?
Als ik me goed herinner uit een eerder artikel van Gringo heeft dat alles te maken met Songkran. Ik meen me te herinneren dat hij dat ontvlucht en dat zal zijn gezin zeker niet doen. Of heb ik het mis Gringo?
Ik was inderdaad met een stel vrienden een weekje in Angeles City, geen plek voor een gerzinsvakantie, ha ha!
Reizen is geen vakantie
Reizen is soms hard werken
Reizen is wel een klote
Reizen is soms saai
Reizen is vaak vermoeiend
Reizen is regelmatig compromien sluiten
Maar wordt nooit boos, maar verbaas je slechts
Reizen is super avontuurijk en het mooiste wat er is.
Ik vond vakantie nooit leuk, maar wilde wel graag reizen…dus heb ik van mijn wens mijn beroep gemaakt. Toen was ik iedere keer weer blij van “thuis” weg te kunnen en had ik nooit zin om naar huis te moeten. Nu woon ik al vijf jaar hier in Thailand en wat blijkt nu? Mijn vrouw en ik houden het maar kort uit, hoe mooi de andere plaats ook is. We missen ons eigen bed, huisje en tuin….en we zijn iedere keer weer blij naar huis te kunnen keren…
Ik hou eigenlijk helemaal niet van reizen, maar ik wilde wel wat van de wereld zien.
Moeilijke combinatie.
De Marine was dus een perfecte oplossing voor mij, en als ik zo op die 40 jaar Marine terugkijk was dat inderdaad zo. (Niet dat die allemaal met varen zijn doorgebracht natuurlijk)
Terwijl je werkte, reisde je ook zonder dat het als reizen aanvoelde.
Eens ter plaatse waren er steeds wel enkele dagen om de haven of omgeving te bezoeken.
Dit had ook zo zijn voordelen. Dikwijls heb ik gedacht, hier moet het zalig zijn om enkele weken verlof door te brengen. Maar evenveel keren heb ik ook gedacht, wat een geluk dat ik hier mijn verlof niet geboekt heb.
Nu, in Thailand, heb ik ook geen behoefte aan reizen. Maar ik ben niet alleen natuurlijk, want mijn vrouw die reist wel graag.
Vanaf volgend jaar gaan we definitief naar het rustige Ladya (Kanchanaburi) wonen en liggen de Bangkok/Bangkapi jaren achter ons. ( RonnyLatPhrao wordt dan RonnyLadYa 😉 )
Ik vind dat best. Overdag wat in de tuin bezig zijn. Verder op het terras wat lezen of enkele biertjes al dan niet met wat lokale vrienden … meer hoeft dat voor mij niet te zijn.