Snapt u het of snapt u het niet, Mevrouw?

Ik denk niet dat de Japanners het snappen, Mevrouw de Minister-president.

De Japanners, die te maken kregen met de verwoestende effecten van de tsunami en de nucleaire lekken eerder dit jaar en die tegen hun problemen ten strijde gingen met een vastberadenheid, efficiency en doorzettingsvermogen. Ze zullen niet begrijpen waarom er hier zoveel verwarring en gebrek aan samenhang is in onze strijd tegen de overstromingen.

In het geval dat u het te druk had om daar kennis van te nemen, de Japanse premier ten tijde van de rampen, Naoto Kan, bood later zijn ontslag aan, omdat het publiek zijn regering een gebrek in leiderschap en traagheid bij de coördinatie van herstel verweet.

In het geval dat het u nog niet was opgevallen, Mevrouw de Minister-president, de heer Kan was ook relatief nieuw in zijn werk, hij was pas negen maanden in functie toen de tsunami toesloeg.

Net als u, had de heer Kan kunnen zeggen, dat het niet zijn schuld was dat de aardbeving plaatsvond tijdens zijn leiderschap. Maar natuurlijk wist iedereen, dat het niet om de natuurramp zelf ging, maar om de manier waarop de leiding reageerde. Dat was het probleem.

En Mevrouw, als de regering van de heer Kan werd gezien als de tekortkoming van de Japanners, omdat het te lang duurde om de kerncentrale veilig te stellen en hulp aan mensen, getroffen door de tsunami, te geven, kan ik niet zeggen dat het u beter is vergaan. Die toenmalige Japanse regering heeft in ieder geval geen verkeerde rampwaarschuwing gegeven, dat mensen in de hoofdstad in paniek brachten, of om de andere dag tegenstrijdige berichten over de situatie gegeven, zoals door het Don Mueang operationeel centrum voor hulp bij overstromingen is gedaan. Ik ga niet proberen om u alle schuld van de overstromingen te geven, Mevrouw de Minister-president. Ik weet dat het niet uw schuld is. Ik probeer alleen maar te wijzen op een crisis van het leiderschap: de vraag is of u en uw team in staat zijn om leiding te blijven geven aan een regering, dat blijvend zal worden achtervolgd door de gevolgen van deze crisis.

Nogmaals, het is helemaal niet uw schuld dat ons land niet effectief kan omgaan met deze eens-in-verschillende-jaren overstroming. De verwoestende zondvloed heeft niet alleen de scheuren in de regering aangetoond, maar heeft ook enkele verontrustende zwakke punten in de nationale psyche en gemeenschappelijke plichtsgevoel blootgelegd.

Nogmaals, de Japanners, die te maken hebben gehad met rampen van een veel grotere omvang, zullen dit waarschijnlijk niet begrijpen.

Wat gebeurde er met het beeld van mensen in de rij om eten te kopen of die in lange rijen stonden te wachten op het openbaar vervoer? Van supermarkten, die werden opengelaten maar gelukkig niet werden geplunderd? Van een wijkambtenaar die maar bleef waarschuwen voor het wassende water, totdat zijn stem verdronk in datzelfde water?

Er is een gebrek aan zulke inspirerende verhalen in Thailand. Hier hebben we een stortvloed van verhalen over hoe de crisis heeft geleid tot de donkere kant van de mens. We lezen over dorpelingen die ruzie maken over een dijk, die moet voorkomen dat water uit een bepaald gebied in een ander gebied stroomt. We hadden districtsambtenaren, die een waarschuwing afgaven aan de burgers om geen zandzakken te stelen voor eigen gebruik, die bedoeld waren om openbare gebouwen af te schermen. We hadden mensen, die valse informatie verspreidden en zodoende de angst en paniek aanwakkerden.

Waar de Japanners zich veel inspanningen getroostten om hun taak onder moeilijke omstandigheden uit te voeren, spelen ambtenaren en gezagsdragers van verschillende autoriteiten een lawaaierig spel over de schuldvraag. Luister naar mij en niet naar hem! De overstroming is de schuld van dat bureau, niet de onze. Wij zorgen voor u, reken niet op een ander!

Het is inmiddels overduidelijk dat onze nationale leiders niet samenwerken!

Snapt u het, Mevrouw de Minister-president?

Dit is een redactioneel commentaar van Atiya Achakulwisut, Bangkok Post

Vertaald door Gringo