Een ode aan Hua Lamphong, het oude treinstation in Bangkok dat binnenkort gaat verdwijnen
(Drone Thailand / Shutterstock.com)
Hua Lamphong, het centrale treinstation in Bangkok, roept warme herinneringen bij mij op. Eind deze maand zal de rol van dit station uitgespeeld zijn. Niets is blijvend en dat is jammer….
Het station Hua Lamphong is het oudste spoorwegstation in Bangkok dat nog in zijn oorspronkelijke staat verkeert. Hua Lamphong werd in 1916 operationeel en is het station waar bijna alle treinlijnen naar het noorden, noordoosten, centrum, oosten en zuiden van Thailand hun begin- of eindpunt hebben. Ook beginnen en eindigen de meeste treinen van de Eastern Oriënt-Express in Bangkok. Het station is hiermee het belangrijkste spoorknooppunt van de Thaise Staatsspoorwegen. Het station ligt vlak bij het Chinatown van Bangkok, Yaowarat.
Vernieuwing
Thailand is in rap tempo bezig om de infrastructuur te vernieuwen. Op zich begrijpelijk natuurlijk, een land moet blijven groeien en investeren in nieuwe technieken. Toch doet het pijn. Zelf heb ik veel warme herinneringen aan dit station. Het is een momument, waar het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Ik weet er inmiddels goed de weg. Wie het station bezoekt zal zich verbazen om de eenvoud. Er hangt een penetrante dieselgeur en alles is er oud en versleten maar wie daar doorheen kijkt ziet een verhaal met prachtige anekdotes.
Zelf heb ik vaak heb ik voor de nachttrein gekozen, naar Chiang Mai en naar de Isaan. Met volle teugen heb ik er van genoten. De aftandse treinen die in een opmerkelijk laag tempo door het landschap reizen vond ik geweldig. Vanuit Bangkok kom je langs de sloppenwijken en zie de schaduwkant van het leven in de metropool. Dwars door het landschap die zoveel meer kan boeien dan de saaie snelwegen in het land.
Nieuw station
In Bangkok is een een nieuw centraal treinstation herrezen: Bang Sue. Deze zal eind van deze maand de taken van Hua Lamphong overnemen. Wat er met het oude station zal gebeuren is niet duidelijk, er was eerst sprake van dat het een spoorwegmuseum zou worden. Dat is nog maar de vraag omdat de grond nogal gewild is. Het zou mij niet verbazen als het wordt platgegooid voor de zoveelste shoppingmall. Er is in Bangkok geen ruimte voor nostalgie en de bulldozers zijn onverbiddelijk.
(witaya ratanasirikulchai / Shutterstock.com)
(Santibhavank P / Shutterstock.com)
(Kevin Hellon / Shutterstock.com)
(KAMONWAN SIRIWAN / Shutterstock.com)
(Bayurov Alexander / Shutterstock.com)
(Pgallery / Shutterstock.com)
(Sevendayimages / Shutterstock.com)
Volgens The Matter is het station en terrein er om heen in diverse stukken opgedeeld. De parkeerplaats moet een wandelgebied voor voetgangers worden, de werkplaats komen winkels, de stationshal blijft behouden, de kantoren van de spoorwegen worden een hotel etc.
Onderstaande stuk in Chrome automatisch laten vertalen en dan kun je ook de opvattingen van de mensen in de buurt lezen. Die maken zich oa zorgen dat reizen nu een stuk omslachtiger en duurder zal worden (honderden baht per maand extra aan reiskosten).
Een reziger: “Ik weet nog niet wat ik ga doen, met de trein kost het me y baht maar straks met de bus 40 baht” en een motortaxi: “hebben ze de mensen ook gevraagd wat zij willen? Nee nooit!”.
En een treinmachinest die de architectuur en historie van het station waardeert: “Ik hou er niet van om van deze plek een winkelcentrum te maken. Zo’n mooie plek als deze. Of hou je hier soms niet van ofzo? Waarom kunnen Engeland, Frankrijk, Duitsland hun oude treinstations behouden? En waarom in ons land zo gesloopt moet worden.. dat begrijp ik niet”.
Zie: https://thematter.co/social/photo-album-hua-lamphong-closed/161282
Ga Hua Lamphong missen want het was een heerlijk oord om rond te wandelen en om leuke en bijzondere foto’s te maken. Denk daarbij ook terug aan een paar thuislozen die daar onderdak zochten en als ze mij zagen vriendelijk zwaaiden. De reden laat zich raden; zo nu en dan stopte ik hen wat bathjes in de hand. Super modellen waren het!
Daar was ik de eerste keer dat ik Thailand binnen kwam met een reeds overleden vriend alweer 23 jaar geleden, kwam van Kuala Lumpur Maleisie met de slaaptrein alleen dat al een belevenis.
Het eerste wat me opviel een prachtig oud station met diverse eetstalletjes, maar waar ik van schrok was dat een verstandelijk gehandicapte man steeds het station op wou en iedere keer een pak op zijn donder kreeg met een stok, ohhh dacht is dit Thailand??OK op weg naar Pattaya een vriend bezoeken wist wel zo ongeveer wat het koste en begon te onderhandelen, zover dat we de prijs kregen dus ik stap in de Taxi en dacht wat krijgen we nu zit dat stuur links, ik had dus aan de verkeerde kant ingestapt, iedereen in een deuk.
Treinen in Thailand is al een belevenis. Met vr.gr.CASPAR
Ook ik vrees dat er weinig tot niets overblijft van dit historische gebouw. Het grote geld regeert en de SRT zit krap bij kas.
De daklozen van Bangkok zullen ook niet blij zijn met de sluiting van dit station.
Ik kwam eind april 2019 om elf, half twaalf ’s avonds aan op het station en zag dat er tientallen (een honderdtal?) mensen lagen.
Ik vermoed dat in het regenseizoen dat aantal flink toenam. En de pandemie zal ook wel voor wat aanwas gezorgd hebben.
Inderdaad een iconisch gebouw, vooral voor de toeristen die vaker de trein namen.
De laatste 10 jaar kwamen er restaurantjes aan de rechter overzijde van de ingang.
Ook de hotelletjes in de onmiddelijke omgeving deden goede zaken met toeristen die de trein naar laos namen en eerst een overnachting zochten of terug uit laos kwamen.
Het bangkok centre hotel aan de overzijde was een prima plek voor degenen die meer luxe wilden.
De laatste jaren lagen er dakloze bij de ingang en de gratis kapper aan de linkerzijde van het station.
Bij het draaien van het volkslied moesten alle bezoekers opstaan.
Thailand moderniseert , tenminste op sommige plekken , waar het geld geconcentreerd is.
Dit station hoort bij mijn eerste Thailand ervaring, zo’n 30 jaar terug. En net om de hoek in die straat lag een onderkomen hotelletje, goedkoop, met een immer slapende nachtportier, slechte kamers en beduimeld beddengoed maar het was er veilig want de treinbewakers sliepen daar ook en die waren/zijn bewapend. Kwam je in de morgen bij het ontbijt zaten daar die uniformen de blaffers te controleren en te poetsen…..
Erik,
Dat was een heel primitief basic hoteletje.
Eigenlijk gewoon een vervallen kot.
Ik ben er een 35 jaar geleden ooit gaan kijken, omdat het dicht bij het station lag.
Vraag me af of bij regen het binnen wel droog zou blijven.
De prijs was 125 Baht dacht ik.
Het bangkok centre hotel beviel me toch beter met zijn 1250 baht.
Een reden om het in stand te houden voor enkele ”minderwaardige” treinen-wat in feite nu al het geval is; op dat verhoogde en splinternieuwe bangSue central, tevens injectieplaats voor coronaprikken, mogen enkel nieuwere treinen/wagons komen met gesloten WC-dus die niets zullen achterlaten qua behoeftes op de mooie betonnen vloer. Helaas heeft de SRT maar heel weinig van dat soort wagons zodat de dienst flink is uitgedund-geeft niet, was toch al zo vanwege reisbeperkingen covid!
dat vroeg ik me al af of ze nu ook betere en modernere treinen hebben, want als je die smerige diesels toelaat in een nieuw station zal het binnen de kortste keren weer smerig stinken daar.
Ik heb wel eens gelezen dat een Belgische archiect dit station in art deco stijl heeft ontworpen.
Was een Italiaan..
https://en.wikipedia.org/wiki/Bangkok_railway_station
Voor mij staat het station voor de (heerlijke) chaos die Bangkok is; druk, chaotisch, maar tegelijkertijd overzichtelijk.
Ik heb me er gedoucht terwijl ik komend vanaf de luchthaven er moest wachten op de nachttrein naar Surin. Heb in het kleine winkeltje proviand ingeslagen voor de lange treinreis. De perrons lijken eindeloos lang. Altijd een lange rij taxi’s paraat om je de stad in te brengen, maar daarvoor veel te veel geld vragen. Totdat er een agent aan komt lopen, de deur van de taxi opendoet en iets tegen de chauffeur zegt, vervolgens de achterdeur voor mij opent. En de chauffeur zette de meter aan…. Je kunt veel van de BIB zeggen, maar ze hebben ook hun goede kanten.
Het nieuwe station doet me denken aan het weliswaar mooie, maar zielloze Liege Guillimes (Luik); alles natuurlijk conform de laatste gangbare ideeën en gemakken (liften, roltrappen)
Mooie ode aan Hua Lamphong, Peter. Dank.
Ik bewaar gelijkaardige herinneringen aan dit station.
Zal het niet vlug vergeten.