Mijn gedachten over Thailandblog
Meer dan een half jaar geleden ontving De Inquisiteur een mail. In het spamvak. Maar deze keer geen mooie dame die haar diensten aanbood, geen organisatie die paswoorden en bankrekeningen wil, nee, van een zekere Gringo. Gringo? In Thailand? De connectie met ‘farang’ was snel gelegd.
Een afgevaardigde van Thailandblog. Gringo had via-via De Inquisiteur’s oude blogs gelezen en stelde voor om ook voor Thailandblog te schrijven. Toevallig had De Inquisiteur zich al enkele weken in die website verdiept. En zo kreeg De Inquisiteur een forum, een weblog voor groot publiek. En kan hij het niet laten om dat blog ook eens te doorgronden….
Thailandblog
Nog geen jaar geleden was Thailandblog volledig onbekend aan De Inquisiteur. Hij had al die jaren geen behoefte om rond te snuffelen naar informatie op de moderne media. Hij was dom genoeg om te denken dat hij alles wel vanzelf zou leren in zijn nieuwe vaderland. Bovendien woonde hij destijds in een farang-enclave aan zee, meer dan land- en taalgenoten genoeg die aan de toog van de diverse bars hun wijsheden verkondigden.
Zijn schrijfseltjes werden gepubliceerd op de website van zijn stamkroeg en hij had er plezier in dat vrienden en café kennissen er niet zeker van waren of hij de auteur was. Bovendien waren daar meer Nederlanders dan Belgen en die hadden moeite met de Vlaamse schrijfstijl, de eigen verzonnen woorden. Zodoende kon De Inquisiteur de nieuwe vrienden en kameraden, de omgeving en het geroddel op de korrel nemen met zachte ironie. Tsja, heel eerlijk – soms met stevig cynisme. Het was in die kroeg dat iemand De Inquisiteur op de hoogte bracht van het bestaan van Thailandblog.
Weg van de kerktoren
Van het openen van de website kreeg De Inquisiteur de kriebels – al dat blauw. En hoe lastig om je weg te vinden in al die zoeknopjes en mogelijkheden, niks voor een man die al allergisch is voor de afstandsbediening van een televisie. En het zag er Hollands uit. Weeral, want beroepsmatig had De Inquisiteur zijn ganse leven met die noorderlingen te maken, na zijn emigratie naar Thailand merkte hij vrij snel dat het hier niet anders was – Hollanders zijn nu eenmaal met meer en zijn makkelijker van hun kerktoren weg te trekken tegenover een Vlaming. Bovendien, je zit twaalfduizend kilometer van de stal en dan zijn er meer overeenkomsten tussen de gemiddelde Nederlander en Vlaming dan met de autochtonen.
Raar volkje
Een raar volkje daar op Thailandblog. Gezien zijn niet al te hoog IQ, duurde het een poosje voor De Inquisiteur door had dat niet iedereen, actief op het blog, in Thailand woonde. En vond hij vragen aangaande visa, Thaise rijbewijzen, ja zelfs fietsverhuur en andere nogal vreemd. Tot hij door had dat waarschijnlijk de meerderheid nog in de lage landen aan zee wonen. Sommigen gehuwd of samenwonend met een exotische Thaise schone, sommigen met de wil er eentje op te komen scharrelen.
Diegenen die hier wel wonen laten dat ook snel weten, ze melden graag hoe lang ze hier al wel verblijven om hun stellingen te staven. Hun locatie geven ze minder snel vrij, De Inquisiteur heeft al opgemerkt dat er drie soorten commentatoren en bloggers zijn – zij die in een zogenaamd comfortabele buitenlandse enclave wonen, diegenen die de zogenaamde armoede van het platteland opzoeken en zij die nog in hun dure thuisland wonen. Vanaf dan begon De Inquisiteur Thailandblog iets beter te begrijpen.
Succesvol
Hij vroeg zich af hoelang zo’n blog wel succesvol kon blijven – op den duur zijn alle vragen toch beantwoord? Maar ja, expats hebben een redelijke hoge leeftijd en sterven uit, dus gestadig komen er nieuwe. Bovendien veranderen de wetten en regelgeving ook in Thailand stilaan dagelijks. Vakantiegangers blijven continu vernieuwen, afhankelijk van de sfeer die rond Thailand hangt, afhankelijk van het risico dat ze denken te nemen. En Europeanen worden hoe langer hoe banger want sommige vragen zijn ronduit idioot, dat gaat van hoeveel smog er hangt in het noorden, tot de vraag of het wel veilig is om de bus te nemen. De Inquisiteur werd hoe langer hoe enthousiaster over het blog, plezier gegarandeerd.
Nog niet zolang geleden deelde een farang, kenner zonder twijfel, de Thaise dames in verschillende categorieën. Dat was koren op de molen van De Inquisiteur om de Thailandblog-mensen ook een beetje te gaan duiden, tot op heden enkel in gedachten, maar een ware blogger zet die onvermijdelijk op schrift. Niet wetende of hij de alom tegenwoordige Thaise boze geesten op zich zal laten af komen in de vorm van een woedende redactie annex lezers.
De lezers
Vooreerst de lezers en dan vooral zij die reageren, die zijn het bloed welke het hart van Thailandblog laten kloppen. Er zijn daar opmerkelijke figuren tussen. Het begint al met hun ‘nickname’ – waarschijnlijk net als bij De Inquisiteur snel en instinctief gekozen. Dikwijls verwijzen ze naar hun favoriete locatie of woonplaats. Dus weet je vrij snel waar (de namen zijn gefantaseerd) “Johhny Chang Rai” zijn voorkeur ligt. Anderen kunnen hun oorsprong niet vergeten zoals “Jan Amsterdam”. Sommigen verkiezen een nobeler variant en laten hun voornaam vooraf gaan door ‘Khun’. Een Thaise, beleefde aanspreek, beetje zoals wij ‘mijnheer’ zouden zeggen. Sommigen gebruiken gewoon “farang” of een buitenlandse variant ervan. Kortom, een nickname verraadt al veel over de persoonlijkheid.
De bloggers
Die lezers zijn vatbaar voor uitdagingen en zo kom je bij de bloggers terecht. Zo is er een favoriet onderwerp dat gegarandeerd succes heeft – de “stelling van de week’. Controverse ten top en dus veel reacties. Hoe gekker de stelling, hoe beter. Doch meestal zit er waarheid in de onderwerpen, hoe pijnlijk dat ook soms is voor iemand die er zich in herkent, onder andere De Inquisiteur windt zich daar dikwijls over op …
Het nachtleven, altijd druk belezen. Waarschijnlijk omdat de gemiddelde lezer, net als De Inquisiteur, nieuwe dingen wil te weten komen. Nieuwe adresjes, ‘inside-information’, hoe goorder hoe liever, maar op Thailandblog blijf je beleefd. Het toppunt is natuurlijk alles wat met relaties te maken heeft. Hoe leef je met een Thai samen? Geld. Financiën. Mia noi – willen we allemaal wel maar hoe behandel je dat in een reeds bestaande relatie? Waarom hebben we – op enkele uitzonderingen na – allemaal een twintig jaar jongere partner? Hoe bekijken de Thai ons? Deze onderwerpen worden als eerste gelezen en ongenadig van commentaar voorzien.
“Soorten” lezers
Als eerste zijn er de teleurgestelde met een gebroken relatie – die geven af, over het gedrag en de geldzucht van hun ex-partner. Vervolgens zijn er de roze brillen, die vinden alles goed. De realisten – waar De Inquisiteur zichzelf vol vertrouwen bij indeelt-, die weten het nog steeds niet ondanks hun ‘kenners’-commentaren.
De betweters, die hebben eisen voor ze verliefd worden. Hoe dat te verenigen valt kan De Inquisiteur niet bevatten maar ze bestaan: geen kinderen, zuinig, familie ver weg, trouw, gehoorzaam, niet van het platteland en vooral geen bardame. Dat laatste is een controverse op zich. Niemand geeft toe dat hij de liefde van zijn leven in een bar opscharrelde. Nochtans, er is geen farang die een Thaise maagd veroverde, zeker weten.
Uitstekende blogs
Natuurlijk, er zijn ook echt uitstekende blogs bij. Zo is er iemand die de taal perfect onder de knie heeft, lezen en schrijven in het Thais daar waar De Inquisiteur nog steeds last heeft met de Nederlandse spelling. Jaloers als wat leest De Inquisiteur zijn opmerkingen wanneer er in een blog op fonetische wijze wat verkeerd staat en de verbetering onder in de commentaren. Doch ondertussen is De Inquisiteur zijn beperkt Thais er voor honderd procent door verbeterd.
Is er iemand die erg interessante dingen schrijft over de Thaise samenleving, de geschiedenis, herkomst van feesten, Boeddhisme, sociale structuren, kortom, wetenswaardig. Leer je veel van bij, maar De Inquisiteur betrapt er zichzelf op dat hij deze bijdragen pas leest na de meer smeuïge onderwerpen.
De redactie
En dan het raadselachtige “van de redactie”. Wie is dat? Waar zitten die? De Inquisiteur ziet ze vier dagen van de week ergens in een summier kamertje in één of andere hedonistische badplaats zitten, alle bijdragen verzamelen en plaatsen om vervolgens zo snel mogelijk op de zwier te gaan.
De Inquisiteur zoekt vergeefs naar het knopje “sollicitaties”, want aan die lol wil hij ook deelnemen, dat zijn de ware kenners, kan niet anders.
Onderwerpen
De onderwerpen van potentiële vakantiegangers zijn voor een expat soms lacherig – met excuses. Iemand die op zijn Nederlands een fietstocht wil organiseren in een land als hier moet zich niet afvragen of dat wel net zo veilig is als in het thuisland. Iemand die afgeeft op de infrastructuur is nogal naïef, uiteraard is dat hier veel slechter dan in de belasting-eisende Europese landen. Het verkeer, dat moet je zien als deel van het avontuur, de verplaatsing op zich is deel van je reis.
Maar de meesten, ook expats, zijn veeleisender. Het moet net zo eenvormig als daar in Europa, net zo gereglementeerd zodat ze kunnen volgen. Maar het goedkope, de lage pakkans het ‘je-m’en fou’-tisme, moet wel blijven. Hoe ze dat willen verenigen is voor De Inquisiteur een mysterie.
Strand
Het strand, ook een controversieel onderwerp. Dat moet kraaknetjes zijn, alles tegen lage prijs verkrijgbaar zonder storend te zijn en altijd beschikbaar. De Inquisiteur vraagt zich dikwijls af waarom iemand twaalfduizend kilometer ver wil reizen om op een strand te liggen. Dus krijgt hij vreemde gedachten want meestal gaat het over het strand in Pattaya … .
Waardering
Maar waardering heeft De Inquisiteur wel, voor iedereen, ook voor vakantiegangers – ooit was hij ook zo iemand. Eigenlijk is Thailandblog een weerspiegeling van de samenleving, maar het leuke is dat er twee samenlevingen op een enkele website bij elkaar komen. Niet makkelijk, respect voor de redactie en/of de beheerders!
Prachtig geschreven het lijkt wel of de Inquisiteur het zelfde bloed heeft als ik.
Ik bewonder de schrijfstijl en de rake typeringen, die De Inquisiteur telkens weer zo mooi op papier zet.
Wat mij dit keer bijzonder trof is het citaat: “Nochtans is er geen farang, die een Thaise maagd veroverde, zeker weten”
Een zinnetje om goed over na te denken als wij het weer over een relatie met een Thaise dame hebben, of zij nu wel of niet uit het barcircuit komt of wel of niet een goede schoolopleiding heeft gehad.
Moderator: Graag op het artikel reageren en niet alleen op elkaar.
Altijd leuk je stukjes te lezen, was het eerst op de website van Brass Monkey bar en nu op het Thailandblog.
Laat ons nog veel genieten.
Inderdaad, Hij, De Inquisiteur, heeft een mooie en vlot te lezen schrijfstijl.
Maar die farang, die een Thaise maagd veroverde.
Die ken ik wel! (en ik bedoel hier niet mezelf maar wel een koppel die ik ken)
Zeg dus nooit nooit …
Weer fantastisch geschreven. Met een groot aantal voltreffers. Met heel veel plezier gelezen en ik hoop nog vele bijdragen van je te mogen meemaken.
Definitie Inquisiteur: 1) Geloofsonderzoeker 3) Geloofsrechter 4) Ketterjager 5) Kettermeester 6) Kettergericht 7) Officier van de inquisitie. Begrijp weinig van de nick-name i.v.m. hetgeen geschreven wordt. Wat wil de schrijver ons met die naam duiden? Sinds wanneer ligt Bangkok 12.000 km van Brussel?
Ten eerste dank ik De Inquisiteur voor zijn heldere verhaal waaruit bovendien weer eens blijkt dat de Vlamingen de spelregels van de Nederlandse taal beter machtig zijn dan menig Nederlander.
Er worden een paar groepen genoemd voor wie Thailandblog interessant is. Er is echter nog een groepje dat daarbij hoort en wel de Vlamingen en Nederlanders die elders in Azië wonen. Alhoewel de afstand tussen hun woonplaats en Thailand soms gigantisch is, is er ook het nodige dat hen bindt. Omdat er soms maar weinig Belgen en Nederlanders wonen in hun Aziatische land is de informatie die Thailandblog biedt nogal eens hun enige bron. De kranten, de overheid in België resp. Nederland doen er immers weinig aan om de in het buitenland woonachtigen goed op de hoogte te houden.
Welke onderwerpen zullen er zoal verder over de grenzen van Thailandblog gelezen worden? Sowieso kunnen er sterke overeenkomsten zijn in de cultuur tussen het Aziatische land waarin de lezer woont en Thailand waardoor de discussies over cultuurverschillen (deels) interessant zijn. Het allerbelangrijkste is echter dat de problemen die mensen met instanties in België resp. Nederland ondervinden nagenoeg altijd onafhankelijk zijn van het Aziatische land waarin men woont (denk aan eisen inburgering, nationaliteit kinderen, consequenties koersveranderingen van de €, internationale medische verzekeringen, veranderingen in wetten, AOW enz. enz.).
Geweldige beschouwing, heerlijke analyses. Mooi beoordelen, zonder te oordelen. Benieuwd wat het volgende onderwerp is wat door de Inquisiteur gefileerd zal worden. Als je een fanclub had zou ik direct lid worden. Groet, Paul
Altijd leuk om een bericht van de inquisiteur te lezen. Ik blijf je volgen, ben ook slechts een toerist die 7 maanden per jaar in Thailand verblijft maar dit wel al een jaar of 10.
Leuke analyse. Ik citeer: ” De Inquisiteur heeft al opgemerkt dat er drie soorten commentatoren en bloggers zijn – zij die in een zogenaamd comfortabele buitenlandse enclave wonen, diegenen die de zogenaamde armoede van het platteland opzoeken en zij die nog in hun dure thuisland wonen.”
Dat is wel wat kort door de bocht.
Wil opmerken dat er wel wat meer ” soorten ” commentatoren en bloggers zijn dan wat de Inquisiteur meent.
Wat te denken van de commentatoren en bloggers die niet vallen onder de 3 door de Inquisiteur genoemde? Thailandblog is nog veel rijker dan de Inquisiteur in de gaten heeft, bijvoorbeeld, van de ” soort ” commentatoren/bloggers die in Thailand werken, die in Thailand niet wonen in een buitenlandse enclave maar gewoon tussen de Thaise mensen in Thailand, de specialisten, bv. inzake visa, belastingen, verzekeringen, valuta, noem maar op, etc.
Op Thailandblog is er voor elk wat wils, dat is juist het leuke.
NicoB
Een kloeke beschrijving van het fenomeen Thailandblog, haar lezers en reageerders. Schrijver van het artikel heeft er duidelijk zin in, zoals ook gebleken is bij zijn vorige schrijfsels. Want zo omschrijft hij zijn geschriften: schrijfsels. Ergo: schrijfseltjes, want een Vlaming verkleint graag zijn daden. Schrijfsels op basis van waarneming, en op deze manier kwam hij op de vele titels waarmee hij het blog onlangs verblijdde. Zo schreef hij onder andere over Bangkok, haar nachtleven, over Pattaya, over Isaan en over zijn ziekenhuisverblijf. Hij beschreef zijn observaties met voorzichtige persoonlijke tintjes. Niets teveel, geen commentaar of kritiek uitlokkend, wel graag instemming en waardering. Hetgeen mij vragen deed stellen bij de naamgeving.
Over de naamkeuze De Inquisiteur heb ik ooit al eens iets gezegd, maar helaas: werd door de moderator niet op haar juiste waarde geschat. Hopende dat dit nu wel is, want inmiddels heeft De Inquisiteur op Thailandblog al meerdere ervaringen, is hij al langere tijd actief, en mag geacht worden tegen een stootje te kunnen.
De Inquisitie was ooit in donkere en duistere tijden op het einde van de Middeleeuwen in 1478 een in Spanje opgericht instituut, om de katholieke orthodoxie te handhaven tijdens de Spaanse heerschappij. Zij stond onder directe leiding van de Spaanse monarchie. Zij werd pas definitief afgeschaft in 1834. Nederland in die tijd had er nogal mee van doen, o.a. resulterend in een ode aan de Spaanse koning in ons Wilhelmus. Maar ook resulterend in verbrandingen, ophanging en marteling van hen die zich niet de wil lieten opleggen van priesters en bisschoppen. Het was complete religieuze barbarij, zoals hedendaags ook weer gaande is in oa landen ten zuiden van de Mediteranee. Schrijver van artikelen tbv Thailandblog, over het land, haar inwoners, cultuur, en over haar gasten. Welke rol dicht De Inquisiteur zichzelf toe, anders dan toe- en beschouwen en er welwillend over keuvelen?
Moderator: Uw reactie voldoet niet aan onze huisregels.