Column: Identiteitscrisis
Van de week las ik een aardig stukje over een man, die zich zorgen maakte dat hij zich tot ladyboys aangetrokken voelde en daarom angst had, homoseksueel te worden.
Het is ook wel eens verwarrend als je met het fenomeen ladyboy geconfronteerd wordt. Iedereen heeft wel onder zijn vrienden een homoseksueel waarmee je prima om kunt gaan, maar op bepaalde momenten scheiden zich toch de wegen.
Als we het wel eens over ladyboys hebben, blijken zij geen interesse te hebben in ladyboys. Zij vinden deze te vrouwelijk. Een echte homoseksuele man, volgens hen, valt alleen maar op andere mannen. Maar dan komt de vraag:”Wie valt dan wel op ladyboys?”
En hoe is het met de ladyboys zelf gesteld!? Vallen zij op andere ladyboys? Daar zij schijnbaar het beste uit twee werelden hebben, zouden zij met elkaar kunnen omgaan.
Een paar weken geleden, vertelde mij een vriend, viel hem een nieuw meisje in een bar op. Een knap lief gezicht, niet te groot, een mooi gevormd figuur en fraaie benen. Hij informeerde bij de eigenaar van de bar wie dit nieuwe meisje was. Vraag:”Val je tegenwoordig op katoeys?” “Barst”, was zijn eerste ondiplomatieke antwoord. Andere bekenden kwamen ook langs en zeiden dat dit echt een ladyboy was!
Maar hij geloofde er niets van. Sterker nog, hij was er van overtuigd dat zij dit meisje voor zichzelf wilden hebben. Daarom besloot hij voor haar een drankje te bestellen. Echt een fantastische Miss Thailand. Toen hij bij haar ging zitten en naar haar naam vroeg, zei ze met een glimlach:”Lek”. Maar met een stem, die er totaal niet bij paste, meer die van Sylvester Stallone met een keelontsteking.
Zijn vrienden schoten in de lach toen ze zijn gezicht zagen. Ach, het heeft zich die avond spontaan opgelost.
Een paar maand later heeft een rijke Amerikaan deze “Miss Thailand” in zijn armen gesloten.
Het is natuurlijk prima als mensen er voor kiezen om hetero te zijn. Maar laten we ze niet in één enkel hokje stoppen. Er zijn nogal wat varianten. En het aardige is: ook ‘de ladyboy’ bestaat niet. Er zijn misschien nog wel meer varianten aan ladyboys dan aan hetero’s. En ergens op het spectrum van diversiteit kan het zomaar zijn dat een bepaald type hetero op een bepaald type ladyboy valt. Gezellig toch?
‘Kiezen’ om hetero te zijn? Ik wist niet dat dat een keuze is……..
De geleerden zijn het er kennelijk nog niet over eens of seksuele oriëntatie, zoals heteroseksualiteit of homoseksualiteit, aangeboren is, of cultureel bepaald, of een keuze. Met name aangaande homoseksualiteit wordt daarover verschillend gedacht. Zolang die discussie niet beslist is, stel ik voor dat we solidair zijn en het voor iedereen maar op een keuze houden. Dat streelt ego, zelfbeschikking en identiteit. En natuurlijk zijn we vooral vóór zelfbeschikking. Dus wees ongegeneerd hetero als je het niet laten kunt. Anderzijds, dat we in onze jeugd meestal heteroseksueel voorgesorteerd worden, hoeft geen belemmering te zijn om eens een homoseksuele afslag te nemen. En de rotondes zijn het paradijs van de ladyboys: altijd voorrang en gelegenheid om naar keuze af te slaan.
Welke geleerden? Graag namen en bronnen.
Behalve een verdwaalde Islamgeleerde zullen maar weinig serieuze wetenschappers op grond van deugdelijk onderzoek stellen dat e.e.a. een keuze is. Zelfs de Paus – toch aan het hoofd van een zeer conservatief bolwerk – is òm………
Khun Peter, hoewel dit geen wetenschappelijk forum is, wil ik best een enkele bronverwijzing doen inzake de discussie over seksuele oriëntatie. Van daaruit kun je moeiteloos, nou moeiteloos, diverse uiteenlopende wetenschappelijk standpunten naspeuren op dit gebied door de gegeven ‘list of references’ te raadplegen. Ik begrijp natuurlijk wel dat het in maatschappelijke en politieke discussies handiger is om een welkom wetenschappelijk resultaat als doorslaggevend te presenteren. Maar ikzelf geef de voorkeur aan het accepteren van wetenschappelijke onzekerheid, en van daaruit het recht op eigen keuze, zelfbeschikking, vrijheid. Voor de aardigheid heb ik een wetenschappelijk voorbeeld gekozen dat in het voordeel spreekt van biologische bepaaldheid (dus tegen mijn keuzevrijheid), maar in de references en de toelichting bij dit onderzoek is er toch vooral sprake van “dat seksuele oriëntatie ontstaat door een complexe wisselwerking tussen lichamelijke, psychologische en culturele factoren.” (ik citeer sensoa.be). Zie https://www.cambridge.org/core/journals/psychological-medicine/article/genomewide-scan-demonstrates-significant-linkage-for-male-sexual-orientation/864518601436C95563EA670C5F380343
Lodewijk, meer dan een aardig stukje!
Waarschijnlijk een latente homoseksueel met een christelijke opvoeding (50-60-er jaren?) achter de kiezen die eindelijk toegeeft aan zijn werkelijke gevoelens na jaren van ongelukkige relaties met vrouwen.
Niet ongewoon in onze westere wereld, waar we gevoelsmatig jaren achterlopen op het Oosten
De mens in zijn verscheidenheid is toch mooi om te zien. Ik heb daar geen moeite mee, alhoewel ik daar nooit een relatie mee zal kunnen hebben. Maar ik heb er wel begrip voor dat er mannen zijn die daar wel op vallen. Er zijn toch ladyboys bij die niet onder doen voor een vrouw, die als zodanig geboren is. Ik probeer mij wel eens een voorstelling te geven hoe het zou zijn als je je zo voelt, maar ik kan mij er niets bij voorstellen. Wel denk ik, je zult het maar wezen, want ik denk dat velen geen gemakkelijk leven kennen. Als je als meisje of jongen geboren wordt en je, omdat dit zo aanvoelt en kennelijk in je genen zit, een geslachtverandering wilt ondergaan en velen dit ook daadwerkelijk doen. Nee ruilen voor geen goud.
Jaren geleden zag ik in een van die theaters in Pattaya een plaatje van een vrouw, waarvan ik al had gehoord dat het een katoey was, omdat dit soort shows in dit theater alleen door katoeys ten uitvoer wordt gebracht. Zij was klein van stuk en fijn gebouwd. Ik zat vooraan met mijn vrouw en we waren er beiden over eens dat zij toch wel in de prijzen zou kunnen vallen, qua schoonheid en vrouwelijkheid. Na afloop is er de gelegenheid om de theaterspelers, die zich dan in een rij opstellen, nader kennis te maken en handjes te schudden of de wai te maken en te bedanken voor de mooie show die was gegeven. Normaal gesproken is dit niet mijn ding, maar ik moest en zou haar stem horen om overtuigd te zijn dat zij niet een vrouw was. Toen zij sprak had ik mijn twijfels, maar ook dit was niet overtuigend, het zou zo maar kunnen. Soms moet je het maar aannemen toch en ik hoop, net zo als voor ieder ander mens, uitzonderingen daargelaten, dat het leven haar welgezind is.