De Khorat -Thai, een (bijna) vergeten minderheid
Thailand is vandaag de dag een smeltkroes van allerlei volkeren en culturen. Eén van de kleinste en bijgevolg bijna verdwenen minderheden zijn de zogenaamde Khorat -Thai (ไทยโคราช) die zichzelf vaak als Tai Beung (ไทยเบิ้ง) of Tai Deung (ไทยเดิ้ง omschrijven.
Thao Suranaree, de heldin van Nakhon Ratchasima
Nakhon Ratchasima (Korat) heeft zijn eigen held en zowaar een dame, Thao Suranaree (Mo). Over haar “heldendaden” bestaan meerdere versies en bovendien is het de vraag of het echt gebeurd is.
De bewogen historie van de VOC-buitenpost bij Phuket
Phuket, het grootste Thaise eiland, oefent zonder twijfel een grote aantrekkingskracht uit op Nederlanders. Dat is niet alleen vandaag zo, maar dat was ook het geval in de zeventiende eeuw.
Er wordt vaak beweerd dat het Boeddhisme en de politiek onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn in Thailand. Maar is dat wel zo? In een aantal bijdragen voor Thailandblog ga ik op zoek naar hoe beiden zich in de loop der tijden tot elkaar hebben verhouden en wat momenteel de krachtverhoudingen zijn en hoe die dienen te worden geïnterpreteerd.
Siam was op het einde van de negentiende eeuw, staatkundig bekeken, een weinig coherente lappendeken van semi – autonome staatjes en stadstaten die op één of andere manier horig waren aan het centrale gezag in Bangkok. Deze toestand van afhankelijkheid gold ook voor de Sangha, de Boeddhistische geloofsgemeenschap.
De ‘revolutie die nooit plaatsvond’
De revolutie van 1932 was een staatsgreep, die een einde maakte aan de absolutistische monarchie in Siam. Zonder twijfel een ijkpunt in de moderne historiografie van het land. In mijn ogen was de paleisrevolte van 1912, die men vaak als de ‘revolte die nooit plaatsvond’ omschrijft minstens even belangrijk maar intussen nog meer weggemoffeld tussen de plooien van de geschiedenis. Wellicht mede door het feit dat er veel paralellen te trekken zijn tussen deze historische gebeurtenissen en het heden…
‘Au Siam’, het boeiende reisverslag van de Jottrands
De regelmatige lezers van Thailandblog weten dat ik af en toe stil sta bij een opvallende publicatie uit mijn behoorlijk gevulde Aziatische werkbibliotheek. Vandaag sta ik graag even stil bij een boekje dat in 1905 in Parijs van de persen rolde: ‘Au Siam’ dat werd geschreven door het Waalse echtpaar Jottrand.
Het huis van Bunnag: Perzische invloed in Siam
Tino Kuis wees nog op Thailandblog op de belangrijke rol die de Chinezen hebben gehad in het tot stand komen van de hedendaagse Thaise natie. Dat het niet altijd Farang, Westerse avonturiers, kooplui en diplomaten waren die invloed hebben uitgeoefend aan het Siamese hof bewijst het verhaal van de Bunnag-familie.
De VOC-Factorij in Ayutthaya
In mijn vrij omvangrijke collectie historische landkaarten, plattegronden en gravures van Zuidoost-Azië bevindt zich een mooi plattegrond ‘Plan de la Ville de Siam, Capitale du Royaume de ce nom. Levé par un ingénieur françois en 1687.’ In de hoek van deze behoorlijk accurate Lamare-kaart, rechts onderaan bij de haven, is het Isle Hollandoise – het Hollandse Eiland afgebeeld. Het is de plaats waar zich nu ‘Baan Hollanda, het Hollands Huis in Ayutthaya bevindt.
Weinigen hebben in het laatste kwart van de negentiende eeuw zo’n invloed uitgeoefend op het maatschappelijke en sociale leven in Siam als Tienwan of Thianwan Wannapho. Dit was niet vanzelfsprekend want hij behoorde niet tot de elite, de zogenaamde Hi So die de lakens uitdeelde in het koninkrijk.
Oudheid in verval
De steden Sukhothai en Ayutthaya, ooit de hoofdsteden van de gelijknamige koninkrijken, zijn de onbetwiste topmonumenten van Thailand. Een bezoek aan het land zonder minimaal één van deze wereldbekende oudheidkundige monumenten te hebben bezocht is bijna ondenkbaar. Beide oude steden zijn nog goed geconserveerd en door Unesco tot werelderfgoed verklaard.
Kennismaken met prehistorisch Thailand…
Nee, beste lezer, laat u niet misleiden door de titel van dit stukje. Dit artikel gaat niet over de merkwaardige politieke zeden en gewoonten in dit land maar wel over de voorgeschiedenis van het gebied dat we vandaag als Thailand kennen. Dit is immers één van de oudst bewoonde regio’s in Zuidoost-Azië.
Leo George Marie Alting von Geusau werd op 4 april 1925 in Den Haag geboren in een familie die tot de oude adel van de Duitse Vrijstaat Thüringen behoorde. De Nederlandse tak van deze familie telde heel wat hogere ambtenaren en officieren. Zo was zijn grootvader luitenant-generaal George August Alting von Geusau van 1918 tot 1920 de Nederlandse minister van Oorlog.
De Franse archeoloog en de Siamese algenvreter
Toen de Franse linguïst, cartograaf, archeoloog en globetrotter Etienne François Aymonier op 21 januari 1929 de geest gaf, had hij een rijk en gevuld leven achter de rug. Als officier in de marine-infanterie diende hij vanaf 1869 in het Verre Oosten en vooral dan in Cochinchine, het huidige Vietnam. Hij werd geïntrigeerd door de geschiedenis en cultuur van de inheemse bevolking en begon, nadat hij in de provincie Tra Vinh kennis had gemaakt met de Khmer -minderheid, Cambodjaans te leren.
De stadsmuren van Ayutthaya
Vorig jaar in november schreef ik voor deze blog twee bijdragen over de historische stadsmuren van Chiang Mai en Sukhothai. Vandaag sta ik graag even stil bij de -grotendeels verdwenen – stadsomwaling van Ayutthaya, de oude Siamese hoofdstad.
Daags na de coup van 1947 haalde een docent de voorpagina van een krant. Het was 10 december 1947, de Dag van de Grondwet, toen deze man een krans kwam leggen bij het Democracy Monument. Dat gaf aanleiding tot zijn arrestatie en zo haalde hij de voorpagina van de Siam Nikorn (สยามนิกร, Sà-yǎam Níe-kon) krant. De kop las: “Man gearresteerd voor het leggen van krans”. Hier een korte vertaling van deze gebeurtenis.
De belevenissen van Jacobus van de Koutere, een Brugse avonturier in Siam en omstreken (deel 2)
Vandaag deel 2 van het verhaal over de Zuid-Nederlander, de Bruggeling Jakobus van de Koutere of Jacques van de Coutre zoals hij internationaal bekend werd. Een Vlaming die – o ironie van de geschiedenis – een flink stuk van zijn leven had gewijd aan het bestrijden van de VOC…
De belevenissen van Jacobus van de Koutere, een Brugse avonturier in Siam en omstreken (deel 1)
De Portugezen waren de eerste Farang die in 1511 voet aan wal zetten in Siam. Ze werden een kleine eeuw later gevolgd door de Hollanders. Zo luidt het in de geschiedenisboeken, zij het dat dit verhaal enige nuancering verdient. Het waren niet de Noord-Nederlandse schippers en kooplui van de VOC die als eerste uit onze gewesten in de Siamese hoofdstad Ayutthaya aankwamen. Deze eer komt toe aan een Zuid-Nederlander, de Bruggeling Jakobus van de Koutere of Jacques van de Coutre zoals hij internationaal bekend werd. Een Vlaming die – o ironie van de geschiedenis – een flink stuk van zijn leven had gewijd aan het bestrijden van de VOC…
De herrijzenis van Prasat Hin Khao Phanom Rung
Pasen ligt al achter de rug, maar ik wil vandaag vertellen over een andere verrijzenis, namelijk de restauratie van een van de meest imposante relieken van het Khmer-rijk in Thailand, zijnde Prasat Hin Khao Phanom Rung, het tempelcomplex dat tussen de 10e en 13e eeuw op een uitgedoofde vulkaan in mijn thuisprovincie Buriram werd gebouwd.
Prasat Preah Vihear: stenen des aanstoots….
In een vorig artikel stond ik even stil bij Prasat Phanom Rung en de manier waarop dit Khmer-tempelcomplex tot Thais nationaal cultuur-historisch erfgoed werd opgewaardeerd. In de marge van dit verhaal verwees ik even naar Prasat Praeh Vihear om de complexiteit van de verhouding tussen identiteitsbeleving en geschiedenis te illustreren. Graag ga ik vandaag even verder in op de geschiedenis van Praeh Vihear, voor velen in Thailand een hoop stenen des aanstoots…