Nieuwe regels voor het Schengenvisum per februari 2020
De Europese Commissie is al sinds 2014 in gesprek met de lidstaten over nieuwe regelgeving omtrent het Schengenvisum. Na jaren van overleg zijn alle betrokkenen eindelijk tot een wijzing overeengekomen. Wat gaat er in het nieuwe jaar voor de Thai veranderen?
Om alle wijzigingen op noemen is hier geen plaats, dus ik beperk mij tot wat ik relevant acht voor de bezoekers van dit blog. Ik heb een verwijzing naar de wetsartikelen opgenomen voor hen die dit in detail willen nalezen. De belangrijkste wijzigingen zijn:
- De nieuwe visumregels gelden vanaf 2 februari 2020. Tot dan blijven de huidige visumregels van toepassing (de huidige leges, termijnen e.d.).
- Aanvragen kunnen vanaf nu 6 maanden tevoren worden ingediend, zeevarende personen kunnen beroepsmatig 9 maanden vóór de beoogde inreisdatum een aanvragen indienen. Een aanvraag kan uiterlijk 15 dagen vóór de beoogde inreisdatum worden aangevraagd, onderbouwde spoedgevallen uiteraard uitgezonderd. Voorheen kon men vanaf 3 maanden tevoren een aanvraag doen zonder uiterste aanvraagdatum. Zie artikel 9 van de Visumcode.
- De leges voor een volwassen zijn 80 euro, kinderen van 6 t/m 12 jaar betalen 40 euro. Kinderen jonger dan 6 betalen geen leges. Voorheen was dat respectievelijk 60 euro, 35 euro en gratis voor kinderen jonger dan 6 jaar. Zie artikel 16.
- Deze leges kunnen door de Europese Commissie worden verhoogd indien de kosten voor de lidstaten zijn toegenomen. Denk aan EU brede inflatie of toegenomen ambtenarensalarissen. Voorheen lagen de leges gewoon vast. Zie artikel 16.
- Aanvragen mogen ook elektronisch ingediend worden maar de aanvrager moet nog wel verschijnen voor afname vingerafdrukken. Voorheen was er een algemene verschijningsplicht voor het indienen van een aanvraag en werd met geen woord gesproken over elektronische aanvragen. Zie artikel 10 en 11.
- Het recht op een aanvraag (op afspraak) bij de ambassade is vervallen. De ambassade kan vanaf nu mensen verplichten van een Externe Dienstverlener (zoals VFS Global) gebruik te maken. Men kan directe toegang nog wel aanbieden als de lidstaat dat wenst. Zie artikel 17.
- De servicekosten van de Externe Dienstverlener moeten in verhouding staan tot de gemaakte kosten en geleverde diensten, en zijn ten hoogste 80 euro. Gezien de service kosten te verdedigen moeten zijn verwacht ik op korte termijn geen noemenswaardige toename van de servicekosten (in de praktijk gaan die richting de 1.000 baht). Voorheen was het gestelde maximum 30 euro (de helft van de standaard leges). Zie artikel 17.
- Op een aanvraag wordt beslist binnen 15 kalenderdagen, in individuele gevallen (extra onderzoek e.d.) kan deze worden verlengd tot ten hoogste 45 kalenderdagen. Voorheen: op een aanvraag standaard binnen 15 kalenderdagen een besluit, bij uitzondering 30 kalenderdagen en indien extra bewijsstukken nodig waren tot 60 kalenderdagen. Zie artikel 21.
- Er moet een multiple entry visum (MEV) worden afgegeven aan bonafide reizigers. Lidstaten mogen ruimhartiger zijn dan de getelde verplichte MEV-afgifte. Voorheen was de afgiften van MEV geheel aan de lidstaten zelf, waarbij sommige lidstaten zeer terughouden waren met de afgifte van MEV. Zie artikel 24.
- Deze MEV heeft een geldigheid van 1 jaar mits de aanvrager in de voorgaande twee jaar drie visums heeft gekregen en rechtmatig heeft gebruikt.
- Deze MEV heeft een geldigheidsduur van 2 jaar mits de aanvrager in de voorgaande twee jaar een eerder afgegeven MEV met een geldigheidsduur van één jaar heeft gekregen en rechtmatig heeft gebruikt.
- Deze MEV heeft een geldigheidsduur van 5 jaar mits de aanvrager in de voorgaande drie jaar een eerder afgegeven MEV met een geldigheidsduur van twee jaar heeft gekregen en rechtmatig heeft gebruikt.
- Overige zaken zoals de bewijslast, medische reisverzekering en dergelijke blijven ongewijzigd.
Mijn opmerkingen:
Over het geheel genomen zijn de nieuwe regels verdedigbaar. Helaas zijn ze niet zo ambitieus als de Europese Commissie voor ogen had (sneller behandeltermijnen, gratis visum voor gezinsleden van EU burgers etc.) , dit omdat de lidstaten daar de nodige bezwaren tegen hadden.
Het digitale tijdperk is eindelijk omarmt al blijft logischerwijs de noodzaak op biometrische controle (vingerdrukken), waardoor de procedure nog steeds niet geheel online te doen zal zijn. Zo zou (eind) 2019 de Regional Support Office (RSO) opgedoekt worden, vanaf dan zullen alle aanvragen in Den Haag gedaan worden door de Consulaire Service Organisatie (CSO). Aanvragen worden vanaf dan elektronisch naar Nederland verzenden daar waar de RSO nog fysiek met het dossier (paspoort en bewijsstukken) aan de slag gaat. Hopelijk komt het vervallen van heen en weer gevlieg van diplomatieke post tussen Bangkok en Kuala Lumpur de verwerkingstijd en risico’s op schade/verlies van eigendommen ten goede. Visumstickers worden dan weer als ‘vanouds’ op de ambassade in Bangkok ingeplakt, terwijl de beslissing vanuit de CSO in Den Haag komt.
Jammer is wel dat gewone aanvragers niet langer een recht hebben op de ambassade hun aanvraag te doen. Ik verwacht dan ook dat de ambassade straks alleen nog maar bijzondere categorieën op de ambassade toe zal laten (diplomatieke aanvragen, aanvragen van familieleden van een EU burger onder Richtlijn 2004/38/EG e.d.) . De gewone Thai en Nederlander met Thaise partner kunnen dan tegen betaling van servicekosten bij VFS terecht. Jammer dat de kosten van die service bij de aanvrager terecht komen en niet bij BuZa, het afschuiven van kosten zet mijns inziens niet aan tot werkelijke besparingen of efficiënter werken op de ambassade of bij BuZa.
Tot slot:
In het kort verwacht ik een iets korte behandeltermijn tegen hogere leges en met onvermijdbare extra kosten (de servicekosten van VFS Global). Tegen de tijd dat de nieuwe regels van kracht worden zal ik het Schengenvisum dossier uiteraard updaten.
Feedback voor het dossier blijft uiteraard altijd welkom, in het bijzonder zoek ik een scan van een (geanonimiseerde) visumsticker afgegeven door de CSO ipv de RSO. Dit kan ik dan meenemen in de update zo rond de jaarwisseling 2019-2020.
Bronnen en meer:
– https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32019R1155&from=NL
– https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32009R0810&from=NL
Brussel krijgt nauwelijks iets gedaan als de lidstaten het niet (samen) eens zijn. Voor wie in de geschiedenis wil duiken:
– https://www.thailandblog.nl/achtergrond/nieuwe-schengen-regels-mogelijk-niet-zo-flexibel-als-eerder-aangekondigd/
– https://www.thailandblog.nl/nieuws-uit-thailand/europa-soepeler-regels-schengenvisum/
Goed nagedacht hoor! Je kan hele procedure digitaal afwerken en hoeft alleen voor het nemen van een vingerafdruk naar Bangkok. Nou woon ik in Chiangmai. Dus moet ik ca 700 km vv reizen voor enkel een vingerafdruk! Goed voor het milieu zullen we maar zeggen, want ik heb de keus tussen een dieseltrein-reis van ca 10 uur enkele reis of het nemen van een vliegtuig.
Jammer dat (de) EU lidstaten dit niet gezamenlijk doen. Al was het maar een groep van landen samen: Benelux, F, D.. zou ik best gelukkig mee zijn.
Het verplicht inschakelen van VFS is mij een doorn in het oog, alsmede dat een visum voor de vaste partner van een EU_burger gratis zou moeten zijn. Kortom, er is door BuZa weer broddelwerk afgeleverd.
Bedankt voor al je moeite Rob. Het wordt er niet goedkoper op, 80 euro voor de visum sticker (en ga er maar vanuit dat dit bedrag jaarlijks verhoogd wordt) + voorlopig (tot wanneer?) zo’n 1000 Thb, toch ook 30 euro, voor de externe dienstverlening of te wel het doorgeefluik. Daarbij natuurlijk de reis- en eventuele verblijfskosten voor het afnemen van de vingerafdrukken. Zouden die afdrukken bij een volgende aanvraag van een visum wederom afgenomen moeten worden? Nederlanders, die een single entry visum van 60 dagen voor Thailand aanvragen, betalen 30 euro op de ambassade in Den Haag of het consulaat in Amsterdam.
is dit ook voor België ? of enkel Nederland?
De nieuwe regels zijn van toepassing op het hele Schengen gebied, dus ook België. Al zitten de Belgische beleidsambtenaren nog wel op de ambassade in Bangkok. Ook voor België ga ik er vanuit dat gewone aanvragen straks echt via de externe dienstverlener VFS móeten (nu kan iedereen nog op afspraak bij de ambassade zelf de papieren inleveren). VFS stuurt de papieren dan door naar de ambassade voor een leuke service fee.
Nee, ik zie daar de meerwaarde ook niet van in voor de aanvragers zolang er geen inlevert loketten in Thailands grootste plaatsen komen (denk aan Chiang Mai e.d.).
En de NL-ambassade? Die kijkt toe en denkt: gelukkig, weer minder volk over de vloer. En Nederlanders, die hun Thaise partner mee naar Holland willen nemen? Maakt niks uit, dat ze voor een vingerafdruk – in mijn geval – 700 km heen en weer moeten vliegen. Net als de vorige keer toen vrolijk werd bedacht in Den Haag, dat je voor het verkrijgen van een inkomensondersteuningsbrief perse persoonlijk moest verschijnen! Na wat commotie op dit blog, werd dat teruggedraaid en kon het wel per post. Uit kinnesinne werd wel even het tarief voor een dergelijke brief fors verhoogd. Met het argument: u spaart nu een retourvlucht uit……
Over betrokkenheid bij NL burgers in Thailand gesproken!
Ben benieuwd of er nu – net als trouwens bij dat vorige akkefietje er een rancuneuze reactie van de NL ambassade volgt.
Geachte Ambassadeur, Beste Rob V,
Ik woon in Thailand en heb een Thaise vriendin. Stel ik wil komend jaar naar NL op familiebezoek en tevens een rondreis door Europa maken, maar wel mét mijn vriendin. Daarvoor moet zij volgend jaar dus naar VFS Global om een Schengenvisum aan te vragen, maar zij heeft dan ook een garantstelling nodig. Aangezien ik degene ben die haar uitnodigt met mij mee te gaan naar Europa, ben ook IK degene die garant staat voor de logiesverstrekking en de betaling van alle onkosten.
Tot op heden is het zo dat VFS Global deze verklaring nodig heeft, maar dat ik die moet aanvragen op de NL Ambassade is BKK. Dus kon ik tot op heden beter de hele aanvraag voor het Schengen visum doen op diezelfde ambassade. Handig! Veel dank voor die service!
Als die mogelijkheid vanaf volgend jaar vervalt omdat ik vanaf dan per se naar VFS moet ben ik dus gedwongen twee maal naar BKK af te reizen, eerst om op de Ambassade mijn garantieverklaring te halen/aan te bieden, en daarna naar VFS Global om het Schengenvisum aan te vragen. Belachelijk want onnodig omslachtig.
Ik neem aan dat onze geachte ambassadeur deze posting en deze reactie ook leest en ik verzoek hem bij deze dan ook beleefd om het mogelijk te maken dat ook in de toekomst, wanneer ik toch al op het consulaat ben om die Garantstelling aan te bieden/aan te vragen ik tegelijkertijd ook meteen het Schengenvisum mag aanvragen, in plaats van alsnog naar VFS Global te moeten. Dit zou uiterst inefficiënt zijn! Daarom pleit ik hier voor een efficiëntere organisatie. Bij voorbaat dank voor uw inzet.
Frits,
Ik help het je hopen, maar ik heb er een hard hoofd in dat het echt iets uithaalt. Zoals in mijn geval zou ik dan 2 x vanaf Chiangmai naar Bangkok moeten reizen.
1 x voor een vingerafdruk van mijn vriendin (die heeft Ambassade wel van 2 jaar geleden), maar die zal wel niet gebruikt kunnen/mogen worden.
2e keer dus voor een garantie. Het zou dus handig zijn als je dat digitaal of desnoods per post met Ambassade zou kunnen regelen.
En nu maar hopen dat digitaal communiceren met VFS Global gaat werken. Ook daar zal gelden “eerst zien dan geloven”.
Reken er niet op, dat Ambassade uitzonderingen gaat maken. Dan wordt immers deze uiterst doordachte (??) nieuwe “regeling/procedure” direct om zeep geholpen”
Bovendien: De Ambassade is er niet voor NL-ers in Thailand, maar hoofdzakelijk voor zakenleven en politieke rapportages etc. Ze zijn daar allang blij van deze visum-aanvragen af te zijn.
Men wil het Thais zo lastig mogelijk maken om naar Europa te reizen. Terwijl elke Europeaan, die een ticket kan betalen automatisch 30 dagen in Thailand kan /mag verblijven. Wordt hij nadien op straat of elders aangetroffen door authoriteiten dan zwaait er wat. Nor, boete en eerstkomende jaren geen toegang meer tot Thailand. Zou men in Europa ook moeten doen, maar zijn hun knieen niet op gebouwd. Vooral niet als de aangetroffen Thai iets mompelt in de zin van “asiel vragen”. Dan mag hij/zij tegen kost en inwoning het onderzoek afwachten.
Die vingerafdruk zullen ze blijven vragen ter controle of de aanvrager niet in een database staat met ongewenste personen en om te controleren of de persoon aan de grens ook dezelfde persoon is van de visumaanvraag. En zelfs al zou je een vingerafdrukscanner thuis hebben zouden ze dat niet accepteren omdat dat makkelijk frauderen is. Al is die vingerafdruk ook deels een wassenneus hoor, met wat siliconen kun je zo een nep vingerafdruk over je eigen vingertoppen plakken.
Jammer blijft dus dat het niet vanuit de klant gedacht is: alles op 1 plek in 1 keer kunnen regelen en liefst op diverse plekken in het land (spaart nodeloos honderden kilometers reizen uit). Ik zou persoonlijk pas ‘ service kosten’ op zijn plaats vinden als er daadwerkelijk een dergelijke service is (aanvraag loketten op enkele plaatsen verspreid door het land).
Dat men het de Thai lastig wil maken geloof ik niet, want toeristen leveren geld op. Maar men denkt vanuit de eigen positie ‘wat maakt het ons bij BuZa makkelijker en goedkoper (minder geld vanuit Den Haag dus waar kunnen we snijden?)’ en met zaken als veiligheid en de roep om controle in het achterhoofd. Meer controle is meer gedoe voor de burger en minder privacy. Maar menig burger lijkt fan te zijn van ‘meer rust, orde en veiligheid’, dus meer gedoe voor iedereen…
Voor wie nog wat meer achtergronden wil lezen zijn er de jaarlijkse rapporten over de consulaire dienstverlening. Daarin kun je terug zien dat het digitaliseren reeds aan de gang is en nog niet van de ene op de andere dag afgerond zal zijn. Ik citeer een paar paragrafen:
2019:
Mogelijkheden tot samenwerking met externe dienstverleners (EDV’s) verruimd
De huidige Visumcode schrijft voor dat visumaanvragen in beginsel bij een consulaat in persoon
worden ingediend. Slechts in laatste instantie mag worden samengewerkt met een EDV. Deze
tekst in de Visumcode dekt de huidige praktijk in het Schengengebied niet meer aangezien de inzet
van EDV’s inmiddels al de norm is geworden. In de nieuwe Visumcode is opgenomen dat lidstaten
niet meer verplicht zijn een mogelijkheid voor een visumaanvraag te bieden op een post als zij
werken met EDV’s. Bepaalde categorieën zullen in principe wel rechtstreeks op de consulaten
blijven worden ontvangen zoals diplomatieke paspoorthouders of getuigen bij het Internationaal
Strafhof. Nederland heeft tijdens de onderhandelingen op deze verruiming van mogelijkheden tot
samenwerking met EDV’s ingezet in lijn met het adagium ‘uitbesteed tenzij’ waarbij uitvoerende
taken zoveel mogelijk extern worden belegd. Tevens past het bij het uitgangspunt van Nederland
om de klant centraal te stellen ook gelet op de economische belangen voor Nederland.
Digitalisering
In de nieuwe Visumcode wordt rekening gehouden met de mogelijkheid om aanvragen digitaal
in te dienen en om handtekeningen elektronisch te zetten als deze handtekeningen als zodanig
worden erkend door de lidstaten. Met de nieuwe Visumcode kan daarom beter worden voldaan
aan de doelstelling van Nederland om de consulaire dienstverlening ‘digitaal tenzij’ aan te bieden.
Behalve door het vergroten van het aantal visumaanvraagpunten wil Nederland aanvragers ook
beter bedienen door het visumaanvraagproces te digitaliseren en de mogelijkheid te bieden tot
elektronisch betalen. Sinds september 2018 is het digitaal invullen van het visumaanvraagformulier
mogelijk. Ook is een begin gemaakt met de digitalisering van de visumdossiers. Het volledig
digitaal aanvragen van een visum is echter nog niet mogelijk gezien de verplichte vingerafdruk
die vooralsnog niet op afstand kan worden afgegeven. Ondanks het feit dat het gehele visumproces
nog niet kan worden gedigitaliseerd, wordt nu al profijt gehaald uit het digitaal invullen
van de aanvraag omdat de kwaliteit van de data daardoor aanmerkelijk beter is.
Afschaffing verschijningsplicht en harmonisatie meervoudige visa regelmatige reiziger
Regelmatige reizigers krijgen een meervoudig visum met – naarmate er vaker is gereisd en de
eerder verstrekte visa correct zijn gebruikt – een oplopende geldigheidsduur van 1 tot maximaal
5 jaar (het zogenoemde cascademodel). Dit voorkomt visumshopping en het vaker afgeven van
meervoudige visa stimuleert de handel en economie. Consulaten kunnen in het kader van de
plaatselijke Schengensamenwerking voorstellen om van de standaardregeling af te wijken als de
lokale situatie hiervoor aanleiding geeft, bijvoorbeeld vanwege extra of juist minder migratie- of
veiligheidsrisico’s. Het cascademodel zoals beschreven in de Visumcode is vooral van toepassing
op het Nederlandse afgiftebeleid met betrekking tot de hoog en medium risico landen. Een aantal
landen, zoals bijvoorbeeld China en India, zijn door Nederland, in lijn met het onlangs verschenen
rapport ‘Toegangswaarde-maatschappelijke baten en kosten van het Schengen-visumbeleid voor
Nederland’7 van de Stichting Economisch Onderzoek (SEO) als ‘kansrijk’ geïdentificeerd.
Aangezien aanvragers uit deze landen zoveel mogelijk moeten worden gefaciliteerd kan het
afgiftebeleid van Nederland ten aanzien van deze categorieën afwijken van het cascademode, dat
wil zeggen dat deze al snel een visum met een geldigheidsduur van 1 tot maximaal 5 jaar krijgen
bij hun eerste aanvraag.
————
2018:
Interviews
Een van de meest opvallende veranderingen sinds de regionalisering en de uitbesteding
van de visumaanvragen is het feit dat er bijna geen interviews meer worden afgenomen,
terwijl DCV hier aanvankelijk wel het belang van inzag voor risicovolle aanvragen. De
belangrijkste oorzaak hiervan is de groei van het aantal visa, waardoor er druk staat op het
visumproces en er weinig tijd meer is om interviews af te nemen. Een andere reden is de
veranderde inrichting van het visumproces, waardoor het ook meer tijd kost om een
interview te organiseren. Ruim 80% van de visumaanvragen vindt plaats op EDV’s, waar
uitsluitend inname plaatsvindt en geen interviews mogen worden afgenomen. Dit moet
gebeuren op een ambassade, op aanvraag van de beslismedewerkers op een RSO/het
CSO. Zij zitten echter in een ‘productieomgeving’, waarin het behalen van de
doorlooptijden een belangrijke resultaatindicator is en er vaak geen tijd is om aanvullende
informatie op te zoeken, navraag te doen op een ambassade of een interview te laten
afnemen. Hoewel sommige gesprekspartners twijfelden aan het nut van interviews (ze zijn
vaak te kort, mensen zijn niet goed getraind, een dossier zegt meer, er is sprake van teveel
‘onderbuikgevoel’), gaven de meeste gesprekspartners aan dat interviews een goede
inhoudelijke aanvulling kunnen zijn op een complex dossier en dat het gebrek aan
interviews in de huidige setting een gemis is. Interviews kunnen behalve over de aanvrager
zelf extra informatie geven over bepaalde trends en ontwikkelingen die ook voor andere
visumaanvragen van belang kunnen zijn.
‘Ik had twijfels over zijn werkgeversverklaring. Hij wilde heftrucks gaan kopen in
Nederland, maar had niet eerder heftrucks gekocht en niet al te veel geld op zijn
rekening staan. Vroeger had ik een extra interview gedaan, nu heb ik de aanvraag
geweigerd.’ – Beslismedewerker
————
Bronnen:
– https://www.rijksoverheid.nl/documenten/kamerstukken/2019/07/05/kamerbrief-inzake-staat-van-het-consulaire-%E2%80%93-editie-2019
– https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/moties/detail?id=2019Z12613&did=2019D26038