Een chic bordeel onder de rook van het paleis

Stel u voor: een fraai gebouw in een zijstraat van Phetkasem Road in Hua Hin. Ogenschijnlijk is het een hotel en die vergunning heeft het ook voor naar schatting 50 kamers. Een portier bij de deur. Op de gevel de aanduiding dat de klant hier een overheerlijke massage kan genieten.

Binnen een overmaatse lobby en veel zithoeken. Aan de ene kant zitten in de schijnwerpers wat kortgerokte dames; aan de andere kant op bankstellen de bezoekende heren. Die komen vrijwel nooit alleen. Whiskey op de salontafel en dan maar turen. Welke zal ik nemen? Negentig procent van de clientèle is Thai. Gisteravond was geen buitenlander te bekennen.

Thai noemen dit soort instellingen ‘entertainment center’, want prostitutie bestaat officieel niet. We zitten hier op een steenworp afstand van het koninklijke zomerpaleis. Dat brengt kosten met zich mee. Omdat het hier gaat om het aanbieden van verboden diensten en een latere sluitingstijd dan is toegestaan (02.30) moet maandelijks 300.000 THB aan de lokale Hermandad worden afgestaan. Ondanks dat is het nog steeds een profijtelijke business.

Ik ben de gast van de eigenaresse, een zeer fraaie Thaise van begin dertig. Duidelijk een uitmuntende zakenvrouw. Ze legt me uit dat de prijzen voor de dames uiteenlopen van 2500 tot 3500 THB, afhankelijk van schoonheid en bouwjaar van de masseuse in kwestie. Verder laat de behandeling op de kamer niets te wensen over. De klanten worden als ‘voorspel’ eerst grondig gewassen. Mijn gastvrouw benadrukt dat de dames maandelijks medisch worden gekeurd, terwijl het ten strengste verboden is zonder condoom te ‘werken’. Volgens haar is het hier dan ook veiliger wippen dan het meenemen van een willekeurige dame uit een bar. Het blijkt mogelijk om wekelijks zo 40.000 THB binnen te slepen. Al blijft daar in werkelijkheid weinig van over, als gevolg van gokken en verslavingen. Erg blij zien de dames er dan ook niet uit. Wellicht wachten ze op de buitenlander die hier wekelijks 20.000 THB achterlaat.

De werkende meisjes zitten in een soort rouleringssysteem; ze reizen van een vergelijkbare zaak in Bangkok via Hua Hin naar Phuket en dan weer terug, opdat de klant elke keer vers vlees (ik kan het niet anders zeggen) krijgt voorgeschoteld. Ze wonen gratis in een aanpalend gebouw en krijgen (eveneens gratis) hun natje en droogje.

Mijn uitermate aantrekkelijke gastvrouw heeft in de jaren dat ze hier de scepter zwaait een weerzin opgebouwd tegen het mannelijk geslacht. De doorsnee klant is getrouwd en het geld dat hij hier spendeert, ontbreekt het thuisfront. De trieste verhalen van de werkende dames over hun klanten maken haar oordeel over ‘mannen’ er niet bepaald positiever op.  Ik kan me daarin wel vinden, na dit bezoek.