‘Ik wil een betere toekomst voor ons land creëren’
Studentenactivist Rangsiman Rome, een sleutelfiguur van de nieuw gevormde beweging “People Who Want To Vote” (Mensen die willen stemmen), heeft naam gemaakt als een fervent criticus van de junta.
De 25-jarige kwam voor het eerst onder de aandacht van de media toen hij een maand na de staatsgreep van mei 2014 een ‘sandwich-eating protest’ leidde tegen het militaire bewind. Zijn betrokkenheid bij protesten heeft geleid tot zeven rechtszaken tegen hem, met beschuldigingen waaronder het aanzetten tot verstoringen.
Rangsiman praat met The Nation’s Somroutai Sapsomboon over de campagne van zijn groep voor een verkiezing en zijn plannen voor de toekomst.
Word je niet ontmoedigd door de rechtszaken voor wat jij hebt gedaan?
Zeker, ik ben ook maar een mens. Die gevallen zijn niet gebruikelijk voor iemand die 25 jaar oud is. Maar ik heb er nooit aan gedacht mijn strijd op te geven. Ik geloof dat de tijd aan mijn kant staat – ik ben nog steeds jong. Ik win vandaag misschien niet maar ik moet in de toekomst winnen. Dat is het moment waarop de NCPO [Nationale Raad voor Vrede en Orde] zijn macht verliest en het land terugkeert naar democratie. Thailand zal ooit terug moeten naar het internationale democratische systeem.
Uw groep plant een vierdaagse demonstratie van 19-22 mei tijdens het vierdejaars jubileum van de staatsgreep
Ons belangrijkste doel is dat de verkiezingsdatum duidelijk wordt aangekondigd – het moet in november zijn, zoals de premier had gezegd. En de NCPO moet de mensen beloven dat ze geen poging zullen doen om na de verkiezingen weer aan de macht te komen.
Betekent dit ook NCPO chef Prayut Chan-o-cha niet terug moet komen als premier?
Het is prima als General Prayut weer aan de macht komt via het gebruikelijke proces. Maar de organen van de NCPO mogen niet worden gebruikt in een poging hem een voordeel te geven ten opzichte van concurrenten.
Uw groep wordt beschouwd als de organisator van meerdere protesten.
Dat is een poging ons in diskrediet te brengen. Men zoud zich moeten concentreren op de essentie van wat ik zeg. Als het nuttig is voor het land, moet u er acht op slaan. Mensen met goede bedoelingen tegenover het land mogen niet in diskrediet worden gebracht. De Thaise samenleving zou moeten kijken naar de essentie van wat er gezegd wordt, in plaats van wie het zegt of de politieke voorkeur of positie van die persoon.
Men beschuldigt uw groep van politieke aspiraties
De NCPO heeft ons bijna vier jaar lang onderzocht en ze hebben niets gevonden. Als ze iets gevonden zouden hebben, zouden zij ons niet vrij laten rondlopen. Ik zie die aantijging als een poging ons in diskrediet te brengen. Ik heb geen connecties met de “red shirts”, maar wel met de “yellow shirts”. Sommige mensen in mijn familie steunden de People’s Democratic Reform Committee en zij deden mee aan de rally georganiseerd door de People’s Alliance for Democracy. Mijn familieleden houden niet van Thaksin Shinawatra en zij zullen zeker niet stemmen op de Pheu Thai Party. Maar hun steun voor de NCPO is afgenomen, hoewel ze geen andere keuzes zien dan General Prayut of de NCPO. Een gebrek aan keuzes is het probleem. Het is alsof we uit de braadpan in het vuur komen.
Mensen zijn bang voor straatprotesten die worden gezien als een belmmering voor de vooruitgang van het land.
Ik begrijp degenen die dat gevoel hebben. Maar de vraag is of er een andere methode bestaat om ons land terug te laten keren naar de democratie. Welke toekomst kunnen we verwachten van het bestaande systeem? Ik wil het niet op deze manier doen, maar er is geen ander middel om de NCPO te dwingen hun belofte aan de mensen te houden. Dus we moeten de straat op.
Wat is uw plan voor de toekomst?
Ik moet mijn postuniversitaire studies binnen vier jaar afronden. Ik wil universitair docent worden. Maar vandaag moet ik mijn plicht doen als Thais staatsburger. Als er vandaag een verkiezing plaatsvindt, kan ik teruggaan om te doen wat ik wil. Ik kom uit een middenklasse gezin [in Phuket] en de maatschappij heeft me kansen gegeven. Dus ik wil terug betalen. Een docent zijn die jongeren onderwijst en van hen een belangrijke kracht in de ontwikkeling van het land maakt, zou een goede zaak moeten zijn.
Heeft u interesse om de politiek in te gaan?
Ik voel daar niets voor. Er moeten andere mensen zijn die het beter kunnen dan ik. Mijn familie is al niet blij dat ik een politiek activist ben geworden en problemen heb met de wet. Ik heb mijn familie teleurgesteld, maar mijn familie kan niet voor altijd voor me zorgen. Ik moet voor mezelf zorgen tijdens mijn verblijf in dit land, dus ik wil een betere toekomst voor ons land creëren.
Bron: The Nation
Dappere jonge mensen van Thailand! Zij zijn de toekomst. Ik schreef ooit al eens over Netiwit en Nattanan, nu staat Nuttaa “Bow” Mahattana ook in de voorste gelederen.
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/suis-nattanan-thaise-scholiere-strijd-establishment/
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/geen-soldaat-zijn/
over ‘ Bow’ :
https://www.bangkokpost.com/news/politics/1408390/activist-news-conference-called-off-after-police-warning
Ik heb het idee dat deze jongeman goede bedoelingen heeft. Het spijt mij echter dat ook hij net als sommige mensen op dit blog de term terugkeer naar de democratie gebruikt. Je kunt niet tergkeren naar iets dat er nooit geweest is. Thailand is en was nooit een democratie en ik vrees dat het nog een hele tijd gaat duren voor dat dit wel het geval zal zijn. Daarnaast vind ik het vreemd dat men denkt als er verkiezingen zijn is er ineens een democratie geboren. Verkiezingen op de manier zoals ze in Thailand plaatsvinden zijn een belangrijke oorzaak van de problemen. De verkiezingen worden gewonnen in het noorden en noord-oosten omdat daar de meeste zetels te verdienen zijn en daar worden dan ook de meeste stemmem gekocht. Zo lang daar niets tegen gedaan wordt blijven we in het zelfde kringetje ronddraaien. Voor alle duidelijkheid stemmen kopen gebeurt niet aleen via dat bedrag wat in je handen gestopt word, maar ook via promoties of niet, overplaatsingen, verleende vergunningen of niet, een oproepbaan wordt permanent met alle voordelen of verdwijnt. Er zij te veel manieren om mensen te pressen. En dit alles gebeurt al zo lang er verkiezingen zijn.
Rob,
Democratie is een ander woord voor vrijheden (spreken, demonstreren en informatie), rechten en zeggenschap. Dat is wat ze willen. Verkiezingen is daar een onderdeel en symbool van. Er zijn wel degelijk tijden in Thailand geweest met een (niet altijd perfecte) democratie. De jaren 1973-1976 bijvoorbeeld.
Thailand is nu in bijna alle opzichten net zo ontwikkeld als Nederland voor de Tweede Wereldoorlog. Dat neerbuigende ‘het zal nog wel een hele tijd duren’ enz. is onzin.
Dat kopen (met geld of andere zaken) van stemmen verhaal is al lang onderuit gehaald. Ja, er wordt geld en andere zaken uitgedeeld voor de verkiezingen, en wel door alle partijen, maar vervolgens kiezen verreweg de meeste Thais op de partij van hun voorkeur. Als een Democraat een Isaner 2.000 baht geeft dan stemt hij stiekem toch op de Pheu Thai Partij. Dat erkent zelf de Democratische partij die ook toe heeft gegeven zelf meer geld uit te delen.
In slechts 1 van de 25 definities van democratie wordt gerept over ‘algemene mesnenrechten’.
http://www.encyclo.nl/begrip/democratie.
Nee Tino die vrijheden waar jij het over hebt interresseert de gemiddelde Isaner helemaal niets Als je er met ze over praat krijg je vaak als antwoord het maakt niet uit of je door de hond of door de kat word gebeten. Dat democratische gezwets is leuk voor die lui in Bangkok die hebben blijkbaar tijd zat. Wij hebben het druk met overleven. Wij tellen alleen mee net voor de verkiezingen en daarna bestaan we niet meer. Ik praat niet over een enkel geval. Mijn schoonouders kwamen beiden uit een groot gezin en ik heb familie verspreid over de hele Isan en ik bezoek ze graag.Ik woon reeds sinds 1998 in de Isan en s;preek redelijk Thais en een aardig mondje Khmer en de mensen praten openlijk met me. Het zal nog wel een tijd duren is niet neerbuigend en geen onzin, maar de keiharde waarheid.Bij jouw is de wens de vader van de gedachte dat alle Isaners politiek bewust zijn en met een heldere blik alles bekijken.Als je net als ij hier zo lang zou wonen zou je beter weten. Het kan de meerderheid hier helemaal niets schelen ze proberen alleen wat persoonlijk gewin uit een verkiezing te halen. Wat jij denkt en hoopt is komt uit de bekende linkse keuken.
Wat is dat toch een geweldig gezwets hierboven. Mensen zijn wel degelijk geïnteresseerd in politiek, als het maar 2-richtingsverkeer is. Geen 1-richtingsverkeer waar je alleen maar tijdens een verkiezing je stem mag geven en verder je mond moet houden. Dit is overigens een wereldwijd probleem en geen Thais probleem.
Dat de meerderheid van de bevolking in de Isaan woont en daardoor de meeste stemmen heeft is normaal voor een democratisch systeem met een evenredige vertegenwoordiging. Kijk naar de VS waar een presidentskandidaat met theoretisch gezien 25 procent van de totaal uitgebrachte stemmen kan winnen. Is dat democratisch. En wat dacht je van het systeem met kiesdistricten? Zelfde laken een pak. Dan is een evenredige vertegenwoordiging toch boven alles te verkiezen.
Los van dat alles, dat het overgrote deel van de bevolking in de Isaan links stemt heeft alles te maken met de achterstelling van dat gebied, net als jarenlang dat ook was in Groningen in Nederland of Biafra in Nigeria, om maar wat te noemen. Als de achterstelling van de Isaan door de gevestigde macht in Bangkok was bestreden en die bevolking zou meedelen in de koek, dan zou het zomaar kunnen dat de stemverhoudingen omslaan. Maar met een verhoging van het minimum dagloon met een paar batjes bereik je dat niet.
Politiek begrip heeft NIETS te maken met hoelang je daar woonachtig bent….
Frans Nico. Het gezwets komt dus duidelijk van jouw kant. Ik stel dat uit gesprekken met de mensen dat er volgens hun sprake is van eenrichtingsverkeer en dat er daarom weinig interesse is. Jij zegt hetzelfde. Ik heb nergens kritiek op evenredige vertegenwoordiging. Ik stel alleen vast dat er nog steeds sprake van stemmenkoperij en dat is geen achterhaald begrip. Het gebeurt nog steeds en het is natuurlijk logisch dat men de stemmen gaat kopen in de gebieden met de meeste mensen het noordoosten en het noorden. Ik zou een boek kunnen schrijven over de zaken die ik gezien en meegemaakt heb tijdens de vele landelijke en locale verkiezingen. Daarom maakt het degelijk uit hoelang je ergens woont om inzicht te krijgen in de gang van zaken en te begrijpen waarom de mensen zo reageren. Als je ergens pas kort woont kun je nog geen oordeel vormen.Dat heeft niets met politiek begrip te maken, maar dat beweerde ik ook niet. Trouwens er zijn verschillen per provincie. In Buriram waar ik woon kregen de rode shirts weinig stemmen. Men stemde gewoon voor de mensen van het plaatselijke opperhoofd..
Wat jij beschrijft is een gevolg, niet een oorzaak. Een gevolg verandert als een oorzaak verandert. Om te begrijpen waarom iets is zoals het is, is inzicht nodig. In dit geval politiek inzicht. Dat heeft niets te maken met of je al of niet of hoelang je in een land woont. Heeft ook niets te maken met of je de taal wel of niet spreekt. Wat je beschrijft is het gevolg van de oorzaak zoals Tino die beschreef.
De Isaan stemt helemaal niet links. Het programma van de Phue Thai zou in Nederland niet onderdoen voor het programma van de VVD of D66: de loftrompet op het vrije ondernemerschap. Maar ik schat dat geen hond het programma echt heeft gelezen maar afging op de enkele populistische punten.
Moedig dat deze mensen blijven strijden voor democratie. Tot nu toe wordt dat keer op keer in de kiem gesmoord, waardoor er nog geen volwassen democratie is geweest. Door mensen met lef wordt het volk er aan herinnerd dat zij de macht hebben, de macht van de aantallen. Het zal nog veel tijd vragen maar stapje voor stapje kan het mooie land de oligarchie omverwerpen en tot een volwaardige democratie worden. Mijn steun hebben ze. Diverse van mijn Thaise vrienden hebben ook een groot respect voor deze mensen maar durven zelf (nog?) niet de straat op, ook al wil men niets lievers dan weg met de junta en het opbouwen van een volwaardige democratie met werkelijke vrijheid van meningsuiting en transparantie.
Echt dom is om hetzelfde te doen als in het verleden en dan toch een ander resultaat verwachten.
En toch blijven de paternalisten en dictatoortjes het maar proberen…
Zij moeten ondertussen toch ook wel weten dat de macht bij het volk ligt? Als zij hun stem in grote aantallen laten horen dan valt dat van boven niet tegen te houden.
In plaats van te vertellen hoe dom iemand is kun je misschien zelf met oplossingen komen? Of ben je wel tevreden met de huidige toestand?
O sorry, ik begrijp het nu….Je bedoelt dat dit nu de 12e gelukte staatsgreep is en de corruptie is nog steeds niet uitgeroeid. Misschien dat we eens wat echte democratie kunnen proberen?
Toch is er een lichte verbetering in de aanpak van de corruptie en ook het land je pik word aangepakt. Je kunt natuurlijk niet verwachten dat iets wat al voor een eeuwigheid is ingebakken in de Thaise cultuur en gewoontes in een paar jaar word opgelost. En van de zgn gekozen democratische regeringen hoef je op dit gebied niets te verwachten. Zodra ze gekozen zijn zijn ze te druk met het geinvesteerde geld terug te halen en hun zakken te vullen voor de volgende verkiezing.
Gewoon op het internet zoeken naar: voorwaarden voor een democratie, en je vindt een lijstje van voorwaarden dat voorlopig genoeg werk is voor de junta:
“Sociale voorwaarden van een democratie
De regels van een democratie werken alleen onder bepaalde omstandigheden. Er moeten bepaalde sociale voorwaarden zijn, anders werkt een democratie niet, of slecht.
de kans dat een democratie goed gaat, is groot, als:
– er sprake is van een gunstige sociaaleconomische ontwikkeling. Dit betekent dat er werk is voor iedereen en dat de lonen en winsten omhoog kunnen.
– er met zekere mate een sociaaleconomische gelijkheid bestaat.
– er sprake is van een democratische politieke cultuur. Dat betekent dat conflicten worden opgelost door niet-gewelddadige middelen, zoals gesprekken, onderhandelingen, verkiezingen, enz. Ook moet er tolerantie zijn, dus er moet ruimte zijn voor meningen waar de regering het niet mee eens is.
– burgers zich hebben verenigd in organisaties. Via zulke groepen kunnen de burgers meer invloed uitoefenen op de politiek, dus niet alleen tijdens de verkiezingen.
– militairen geen invloed hebben op de politiek. Hiermee wordt bedoeld dat zij geen democratische besluiten met geweld ongedaan kunnen maken.
de staat goed functioneert, hij verleent goede diensten (denk aan: wegen, scholen, ziekenhuizen, veiligheid, enz.) en behartigt niet alleen de belangen van één groep. Zo krijgt de bevolking meer vertrouwen in de staat.
– er geen hevige conflicten zijn tussen de verschillende etnische bevolkingsgroepen of mensen van verschillende godsdiensten. Bij zulke conflicten is er bijna tot geen tolerantie en de kans op burgeroorlogen wordt hierdoor heel groot.”
Nog een kleine aanvulling:
1. het beste idee dat ik tot nu toe heb gehoord kwam van Suthep en consorten die de straat opgingen met de keuze: ‘eerst hervormingen, dan verkiezingen’. Heel veel intellectuelen waren het daarmee eens en organiseerden ook marsen, zoals bijna alle universiteiten in Bangkok. Het ging verkeerd toen Suthep zich als dictator ging gedragen en de bestaande discussieclubjes ophief.
2. de recties van veel bestaande politieke partijen op een aantal regels in de nieuwe kieswet die het aannemelijk maken dat er een coalitie-regering zal komen was dat een coalitie-regering uitermate instabiel is. Het geen natuurlijk onzin is; kijk ens rond in deze wereld. Maar het toont hoesterk nog het denken in termen van macht is, en wel absolute macht.
3. een andere voorwaarde voor een goedlopende democratie is dfat politiek partijen ook intern democratisch zijn. Aan deze voorwaarde is zelfs in Nederland niet voldaan. Een politike partij die slechts 1 lid heeft (PVV) en een partij waar de ledenraad het bestuur niet kan vervangen (FvD) voldoen niet aan die voorwaarde.
4. De junta had zijn energie sinds mei 2014 moeten besteden aan deze voorwaarden in plaats van heel veel tijd te verdoen met ene nieuwe grondwet.
Het probleem van de gebrekkig functionerende Thaise democratie zit niet in organisaties (ook niet in het leger) maar in de hoofden van de meeste Thais. Denken dat het voldoende is dat de Thais bewust (en zonder geldgewin) een partij kiezen bij verkiezingen is uiterst naief.
Ongeacht welke burgerregering het land bestuurd, het is altijd de Bangkokse elite en het leger, die uiteindelijk aan de touwtjes trekken.
Inderdaad, dat is het systeem dat deze elite en het leger instant wil houden. Het is de oorzaak van wat hierboven zoal (als gevolg daarvan) wordt beschreven.
Maar er zijn meer wegen die naar Rome leiden. De Shah van Perzië dacht ook de touwtjes nog in handen te hebben. Mugabe dacht, net als Zuma, sinds zijn verkiezing dat hij geen enkel “gevaar” liep. Datzelfde geldt voor de zelf gekroonde “Keizer” van Oeganda of Hitler, Mussolini, Franco, Ceausescu, Pol Pot, noem maar op. Op een bepaald moment knappen de touwtjes en is het over.
Frans Nico, jij maakt een vergelijking die volgens mij niet opgaat, de door jou aangehaalde personen maakten de fout door ten koste van alles vast blijven houden aan de macht. Het leger en de Bangkokse elite doen dat niet, die grijpen alleen maar in als er een regering zit die hun belangen onvoldoende behartigd of niet tot de Bangkokse elite behoord (de Shinawatra’s) Vervolgens proberen ze hun belangen weer veilig te stellen en schrijven na verloop weer verkiezingen uit en nadat er een regering is gevormd, trekken ze zich weer terug. Maar ze blijven altijd over de schouder kijken van welke regering dan ook en als die hun niet bevalt, plegen ze de zoveelste staatsgreep.
Nee, dat is niet zo. Zolang ik in Thailand woon probeert elke, ja ELKE regering de voorwaarden voor een echte democratie (zie hierboven beschreven) te manipuleren in zijn voordeel: heel weinig structureel doen aan de grote inkomensverschillen, geen echte verbetering van het onderwijs dat de Thais meer mondig zou maken, het verguisen van vakbonden en andere samenwerkingsverbanden (zijnde: socialistisch of zelfs communistisch) en het neerslaan van elke vorm van kritiek (o.a. via tientallen rechtzaken met smaad als onderwerp).