Zal een nieuw type vaartuig, dat we niet nodig hebben en niet eens kunnen bekostigen, net als een andere beruchte aankoop, eindigen als toeristische attractie?
Hoewel er nadere details bekend gemaakt zijn van de door de Royal Thai Navy geplande Bt 13.5 miljard aankoop van een Yuan-klasse S26T onderzeeër uit China, worden fundamentele vragen hierover nog steeds genegeerd. De ironie was tastbaar toen senior marine-ambtenaren HTMS Chakri Naruebet – Thailand’s enige vliegdekschip – kozen als locatie voor de persconferentie van maandag over de onderzeeboten overeenkomst.
Toen het leger in mei 2014 een staatsgreep pleegde en de burgerregering aan de kant geschoven werd, was de Marine helemaal niet meer zeker, dat een langdurige droom om een onderzeeër te bezitten, zou worden gerealiseerd. Maar de militaire junta hoeft geen verantwoording aan kiezers af te leggen en heeft vorige week de aankoop in een kabinetsvergadering gesanctioneerd
De goedkeuring deed de discussie in het verleden over de aankoop herleven. Waarom heeft Thailand een duikboot nodig en hoe kunnen we ons dat veroorloven in de wetenschap, dat het land zo ver achter zijn buren aankomt in het herstel van de wereldwijde economische depressie? Deskundigen hebben vraagtekens geplaatst bij zowel de strategische redenering van de aankoop als ook bij de technische mogelijkheden van de S26T.
De Marine en de regering hebben gezegd dat de onderzeeboot nodig is voor afschrikking en voor een evenwicht van de regionale maritieme sterkte. Ze zeggen dat de duikboot onze enorme rijkdommen en investeringen zal helpen beschermen in de Golf van Thailand en de Andaman Zee. Zij wijzen erop dat Singapore, Maleisië, Indonesië en Vietnam elk ten minste één duikboot hebben. Deze rechtvaardiging is onzinnig, net als de gebruikelijke opvatting van een verlangen naar marine-prestige.
De Thaise maritieme veiligheid is onder geen enkele bedreiging van wie dan ook en het is onwaarschijnlijk dat Thailand met een dreiging wordt geconfronteerd gedurende de levensduur van deze onderzeeboot. Dat onze buren onderzeeërs hebben doet niets ter zake. In feite zullen de landen, die betrokken zijn bij conflicten met Peking over gebieden in de Zuid-Chinese Zee, het Thailand kwalijk nemen als er een Chinese onderzeeboot wordt gekocht. De Chinese Zee-geschillen hebben geen directe invloed op Thailand. Elke beperking van de beweging van onze commerciële vloot in dat gebied kan nog altijd gemakkelijk door diplomatieke middelen worden overwonnen.
Vanwege de hoge kosten van de operaties zal de S26T, die we van plan zijn te kopen, weinig of geen nut hebben in geval van een natuurramp of in de strijd tegen terroristen, piraten of smokkelaars.
Wat de technische specificaties betreft, heeft de Marine niet adequaat uitgelegd of de S26T wel de beste keus voor dat geld is. Eerder wilde de Marine eigenlijk twee Duitse duikboten voor Bt 36 miljard kopen. Premier Prayut sprak toen over een “koop er twee, krijg een derde gratis” deal met de Chinezen, maar we krijgen er maar één.
De S26T is een relatief nieuw vaartuig en helemaal niet getest op zee. Het is een gewijzigde Yuan-klasse 039A, die uitsluitend voor export naar andere landen wordt gebouwd. Deskundigen vragen zich af of de onderzeeboot zowel in de ondiepe Golf als ook in de diepe Andaman in staat is zijn dubbele plicht te vervullen.
Het probleem werd deze week op het dek van HTMS Chakri Naruebet ter sprake gebracht. Het vliegdekschip is in 1997 gebouwd voor Bt 7,1 miljard. Het zou het vlaggenschip van de marine moeten zijn, geschikt voor patrouilles om de maritieme macht te demonstreren en het ondersteunen van amfibische operaties, hulpverlening bij (natuur)rampen en andere humanitaire missies. Maar door de financiële crash die onmiddellijk na de inbedrijfstelling plaatsvond, was er geen geld voor de exploitatie noch voor de bouw van de nodige vliegtuigen.
Het is slechts eenmaal “in actie” geweest, want het werd na jaar in, jaar uit aan de kade van de marinebasis in Sattahip te hebben gelegen, ingezet bij de reddingsoperaties en hulpverlening in de Golf na de tsunami in 2004. Ook aan de Andaman kust had het schip kunnen helpen, maar het duurde te lang om naar Phuket te komen om er echt gebruik van te kunnen maken.
De Chakri Naruebet slijt zijn jaren in Sattahip als een attractie voor toeristen. Het is een schande voor Thais en het zou een les moeten zijn hoe men onnodig militair materiaal kan aanschaffen.
Bron: redactioneel commentaar in The Nation van 2 mei 2017
Naschrift Gringo: In een ander artikel in The Nation wordt uitvoerig verslag uitgebracht over de details van deze geplande aankoop, zie www.nationmultimedia.com/news/national/30313959
Het grote voordeel van een onderzeeer is dat je hem niet ziet als hij onder water ligt.
Een vliegdekschip is ietwat moeilijker te verstoppen.
Een ander groot voordeel is dat je voor een duikboot geen vliegtuigen nodig hebt, dit in tegenstelling tot het vliegdekscheepje. (niet te verwarren met zo een amerikaanse joekel die nu richting korea vaart).
De meeste oorlogsschepen hebben sonar.
Ik neem aan, dat het in de ondiepe Thaise wateren niet moeilijk zal zijn daarmee een onderzeeboot te vinden.
Verder zijn onderzeeboten meestal niet erg snel, dus het zal in het ondiepe water niet moeilijk zijn, die boot nooit meer boven te laten komen.
@,
Is het niet zo dat deze aanschaf in principe helemaal niet gebruikt kan worden, daar de diepgang van deze onderzeeer te veel is voor wat de Andaman zee en de Golf ??
Dit was een mooi bedrag geweest om eens onderhoud te plegen aan het materieel wat momenteel gebruikt wordt en zorgen dat er b.v. geen verrassingen meer uit de lucht kunnen vallen.
En als er wat overblijft een paar treinstellen een APK-keuring te geven??
LOUISE
Het vliegdek schip is niet in staat straaljagers mee te nemen…..
Na oplevering was namelijk gebleken dat het dek 1 meter te kort was….
Vandaar dat er altijd heli’s op staan
Mvg, Hendrik S.
Het vliegdekschip wel geleverd met 6 jumpjet Harriers. Er was geen budget deze de onderhouden. Niets te maken met de lengte .
Kan iemand mij vertellen
Waar je moet zijn om het vliegdekschip te bezichtigen.
Het schip ligt (bijna) permanent in Satthahip. Niet Thais worden overigens niet aan boord gelaten.
Ruud in ondiep water een onderzeeboot vinden met behulp van sonar is heel moeilijk. De geluidsgolven worden door de bodem (afhankelijk van de bodemsamenstelling) geabsorbeerd of teruggekaatst waardoor je enorm veel ruis krijgt. De oplossing zou zijn hoog frequente sonars maar dal lever je in op afstandbereik. Een groter probleem zal zijn wie de ozbt bemannen omdat dit een zeer gespecialiseerde opleiding is van de commandant tot de jongste matroos. De Thai hebben totaal geen ervaring met ozbt dus ik ben benieuwd.
Ik neem aan, dat een schip, dat een Thaise onderzee-er wil laten zinken, geen Thaise bemanning aan boord zal hebben.
Ik schat ook in, dat de zeebodem grotendeels uit zand zal bestaan, dus weinig dekking.
Er is een enorme hoeveelheid zand, aarde, slib uit de Himalaya naar beneden gekomen, sinds die omhoog zijn gerezen uit de botsing tussen van de tektonische plaat van India en die van Azie.
Dat kun je onder andere zien om de weg van Bangkok naar Khon Kaen.
Daar zie je uit een vlak landschap op sommige plekken een bergtop boven de grond uitsteken.
De rest van de bergketen is opgevuld met de grond uit de Himalaya.
Ik denk dat het in zee niet anders is.
Denk daarbij bijvoorbeeld aan de delta van Birma waar je vanuit Europa overheen vliegt.
Die grond is ook allemaal door de rivieren aangevoerd.
De grond waarop Bangkok drijft waarschijnlijk ook.
Als buitenlander mag je niet op dat schip, ben er vorig jaar wandelen gestuurd zonder uitleg
Ik kan eigenlijk geen andere verklaring voor het ondanks alles doorgaan van de transactie bedenken dan dat er weer heel veel batjes in gezaghebbende zakken terecht komen. Dat verklaart ook waarom er zaken gedaan wordt met China, eerder is Amerika als leverancier afgevallen: wazige geldstromen met dat land zijn geen optie. Thailand raakt steeds meer met handen en voeten gebonden aan China.
Trump en El Generalismo zijn op weg om mekaar te vinden. Trump en een deel van zijn administratie zijn niet vies van dictators als er zaakjes in de lucht hangen. Anders dan onder vorige VS-presidenten.
Leuke nevenvangst voor de VS is perpectief op versterking van de geopolitieke positie in de regio. Handig nu de spanning met N.Korea oploopt.
Thailand krijgt de kans zich tussen China en de VS in te schurken. De historische droompositie.
De militairen hebben al vele malen de teugels overgenomen in Thailand. Telkens steeg het budget voor militaire uitgaven (defensie durf ik het niet noemen) significant in die perioden. De geschiedenis herhaalt zich blijkbaar.
Zonder twijfel spelen hier meer factoren een rol, dan op het eerste zicht aan het oppervlak komen. Thailand zoekt ook op andere vlakken toenadering tot China: de aanleg van de lijnen voor de hogesnelheidstreinen naar China illustreert dat, en ook voor het idee van de single internet gateway haalde Thailand de mosterd daar. Thailand is historisch een partner van de VS, en de toenaderingssignalen tot China hebben duidelijk hun effect gehad … de Premier kreeg deze week een uitnodiging voor een bezoek aan het Witte Huis.
Denk er ook aan dat China met twee andere ASEAN landen in de clinch ligt, over de Zuid-Chinese zee.
De reden dat dit plan na een 5-tal jaar plots weer bovenkomt is geen toeval: de vorige koning was een mondige tegenstander van de aankoop van onderzeeërs.
Ik vind dat expats zich verre moeten houden van het publiekelijk ventileren van standpunten als zou Thailand een onderzeeer niet nodig hebben en niet kunnen betalen. Ik zou ook niet willen dat in Nederland wonende expats op internet schrijven dat Nederland geen straaljagers van een bepaalde fabrikant moet kopen. Dat kunnen we echt zelf wel beslissen. Bemoei je met je eigen zaken.
Daarvoor heeft dit land een regering en een nationale assemblee die fungeert als parlement. (of je het met deze constructie nu eens bent of niet, dat is de huidige stand van zaken).
Een regering die zegt de democratie in dit land te willen herstellen zou er goed aan gedaan hebben een zo belangrijke beslissing over de verdediging van dit land (de aankoop van Chinese onderzeers met raketten) voor te leggen aan het ‘parlement’ en daarover een openbare discussie met hen te voeren waarbij argumenten voor en tegen kunnen worden gedeeld. Hoewel dit parlement een politiek verlengstuk is van de junta is het het niet altijd met de regering eens. En elke Thai kan dan in elk geval het debat volgen en zijn mening formuleren. Slechts een handjevol Thais is geinteresseerd in alle technische (en blijkbaar gevoelige) informatie. Veel meer Thais zijn geinteresseerd in de afwegingen van de regering en de totale deal met de Chinezen inclusief het totale kostenplaatje en de financiering ervan. Er gaat immers vaker wat mis met grootschalige uitgaven in dit land.
De manier van beslissingen nemen nu geeft te denken over de ware democratische bedoelingen van de regering en biedt de leden van het huidige parlement een excuus (‘Ik was er niet voor maar mij is niks gevraagd’) als zij ook in het nieuwe parlement een zetel winnen cq krijgen. Zoveel is duidelijk.
Je zegt:
‘Hoewel dit parlement een politiek verlengstuk is van de junta is het het niet altijd met de regering eens.’
Is dat zo? Geef eens een voorbeeld.
Tot nu toe was het parlement in overweldigende meerderheid het altijd met de regering eens. Een paar tegenstemmers en een paar onthoudingen, dat is al. Het zijn een stelletje ja-knikkers. Een echt debat is er ook niet.
In Thailand is altijd de overweldigende meederheid het met de regering eens. Ook onder Abhisit en Yingluck was er nauwelijke sprake van discussies maar van welles-nietes, soms gelardeerd met vuilspuiterij en persoonlijke aantijgingen die dan weer tot rechtzaken leidden. Niet on-Thais maar het Thais van de straat en van de loso’s.
Ik kan je verzekeren dat er op mangementniveau in een Thaise instelling als waarin ik werk nauwelijks sprake is van echte discussie. Alle pijnpunten en compromissen worden tijdens etentjes en in achterkamertjes bekokstoofd. In de echte vergadering is iedereen het dan met elkaar eens en zo hoort het ook: harmonie, geen ruzie, geen verschil van inzicht, de rijen sluiten, de baas stelt voor en de rest stemt in.
Ik denk dat deze regering een unieke kans heeft laten liggen om aan het Thaise volk te tonen dat je besluiten over een gevoelig onderwerp ook op een andere, meer democratische, manier kunt nemen door een open discussie aan te gaan met de leden van het parlement en als PM en/of de minister van Defensie ook publiekelijk in te gaan op alle kritiek in de media.
Mag ik er even op wijzen, dat dit artikel een vertaling is van een redactioneel
commentaar in The Nation, geschreven door een Thai.
Misschien handig om dat dan (bv. in de aanhef) duidelijk te maken. Er staat wel een bronvermelding onder het artikel maar in correct taalgebruik betekent dat dat je het artikel van The Nation hebt gebruikt en er vervolgens jke eigen verhaal van hebt gemaakt. Als je het letterlijk hebt vertaald is het juister om dat te vermelden.
In plaats van deze reactie had je ook sorry kunnen zeggen voor het maken van een onnodige stekelige opmerking.
Daar komt nog bij, dat jij mij niet hoeft te vertellen wat correct taalgebruik is, ik ben aardig op de hoogte
Thailand heeft in het verleden zaken gedaan met een bevriende Ned. zakenman die gebruikte onderzee boten aan Thailand wilde verkopen. Heb ooit een inzage gehad in dit eneorme dossier en de deal was nagenoeg rond, totdat er een hoge Marine man op de proppen kwam, die vertelde dat deze onbruikbaar waren voor de Thaise wateren, omdat deze te ondiep zouden zijn, op de regio Phuket na. Dit is toen afgeblazen.