Commentaar op Nieuwjaarsboodschap van de Ambassadeur
In een eerste reactie op de Nieuwjaarsboodschap van Ambassadeur Karel Hartogh heb ik gezegd, dat ik het een goed betoog vond. Het gaf duidelijk weer hoe de ambassadeur denkt over bepaalde ontwikkelingen op de Nederlandse ambassade. Vervolgens ging mijn aandacht en die van vele anderen – volkomen terecht – uit naar de gezondheidsproblemen van de persoon Karel Hartogh.
Nu neem ik de gelegenheid om toch wat dieper in te gaan op bepaalde aspecten, die de ambassadeur in zijn verhaal genoemd heeft, namelijk betreffende de afdeling Consulaire Zaken en de Economische afdeling. Over het functioneren van andere afdelingen kan ik als buitenstaander niet oordelen. Bij de twee genoemde afdelingen ben ik uiteraard ook een buitenstaander, maar door o.a. Thailandblog.nl weten we daar wel iets meer van.
De Consulaire Afdeling
In een land waar – naar schatting van de Ambassade – 15 à 20.000 Nederlanders (min of meer) permanent wonen, welk getal bovendien verhoogd moet worden door jaarlijks ruim 200.000 kortverblijf-vakantiegangers is het van eminent belang, dat de Ambassade beschikt over een goed bezette consulaire afdeling, die de Nederlanders zo nodig met raad en daad kan bijstaan.
Ik ben er van overtuigd, dat de huidige functionarissen, hard werken, maar door de bezuinigingsdrang in Den Haag moeten roeien met de riemen, die zij krijgen toebedeeld. De inschakeling van de VFS visumservice bij voorbeeld moge deze afdeling wat ruimte bieden, maar voor de aanvragers van een visum voor Nederland (Schengen) is het nog steeds moeizaam en kostenverhogend. Dat de beoordelingen van visumaanvragen in Kuala Lumpur plaatsvinden is onbegrijpelijk, te meer omdat dat land zelf geen visumplicht heeft voor Nederland.
Dan de inmiddels beruchte inkomensverklaring. Een of andere ambtenaar in Den Haag heeft bedacht, dat een aanvraag voor die inkomensverklaring persoonlijk moet worden ingediend bij de ambassade. Wat een klucht! Niet alleen is het kostenverhogend voor de aanvrager en soms zelfs onmogelijk om naar Bangkok te reizen, maar bovendien is het een zeer grote extra belasting voor het ambassadepersoneel. Er is geen enkel ander land, die bij het aanvragen van een visum een inkomensverklaring verlangt, Thailand is daarmee uniek. Landen als Duitsland, Engeland en Oostenrijk hebben dat simpel opgelost: iemand die een dergelijke verklaring wenst, stuurt de bewijzen voor zijn inkomen aan de ambassade, die de opgave controleert en vervolgens die gewenste verklaring afgeeft. Nederland moet niet roomser zijn de Paus en zich gewoon aanpassen aan wat in Europa gebruikelijk is.
De afdeling Economische Zaken
In een eerder artikel op dit blog heb ik als eens gesproken over de “jonge honden” van deze afdeling, die onder leiding van een enthousiaste ambassadeur bergen werk heeft verzet voor de handelsbelangen van Nederland. De afdeling in het afgelopen jaar een aantal zeer informatieve “fact sheets” gemaakt en bovendien een recordaantal handelsaanvragen behandeld. Ik weet het, kwaliteit van de aanvragen is belangrijker dan kwantiteit, maar hoe meer aanvragen hoe groter de kans, dat er serieuze aanvragen tussen zitten, die resultaat kunnen opleveren. Dat resultaat is niet altijd direct te meten. Zakendoen, en zeker bij nieuwe relaties, kost tijd, niet alleen in Thailand, maar overal ter wereld.
Ik vind het dan ook kortzichtig om die afdeling in te krimpen, waar Thailand zo veel mogelijkheden biedt voor Nederlandse bedrijven.
Vrijwilligers
We kunnen met zijn allen schreeuwen en protesteren wat wij willen, maar als (politiek) Den Haag niet wil luisteren, zullen wij de aangekondigde maatregelen gewoon moeten slikken. Wellicht kunnen we nog wat bijschaven met bepaalde suggesties. Ik het er zo één.
In Thailand wonen – zoals gezegd – heel veel Nederlanders en een grote groep daarvan is gepensioneerd. Onder die gepensioneerden zitten ook allerlei specialisten, zoals zakenmensen, medici, belasting- en computerspecialisten. De ambassade zou daar meer gebruik van moeten maken. Hun ervaring, hun wil om te helpen kan het werk van ambassadepersoneel verlichten.
Het kader hiervoor is er al, immers er bestaat een Stichting Pum, die zogenaamde seniorexperts uitzendt om in den vreemde te assisteren bij de uitvoering van projecten van allerlei aard, zie www.pum.nl Op deze wijze zouden ook Nederlanders als onbezoldigd ambtenaar voor de Nederlandse ambassade kunnen gaan werken. Ik weet zeker, dat er veel belangstelling voor zal bestaan, want zij hebben de tijd en de kennis en hoeven er niet voor te reizen. Ik zal de eerste zijn, die zich aanmeldt om de economische afdeling te assisteren. Hoezeer ik de werklust en enthousiasme van het huidig personeel ook respecteer, ik durf wel te zeggen, dat ik met mijn ervaring in het zakendoen in Thailand en vele andere landen die afdeling van dienst kan zijn.
Ik hoop, dat de suggestie wordt opgepikt!
Gringo,
Goed stuk. Je suggestie gebruik te maken van “vrijwilligers” juich ik van harte toe.
Het is jammer dat de huidige thaise visumwetgeving “werken” niet toestaat voor gepensioneerden, terwijl er onder die groep zo veel kennis in huis is dat niet alleen een ambassade (en Nederlandse bedrijven) maar ook Thailand zelf ten goede kan komen.
Ik ben onlangs door een thaise adviescommissie gevraagd over met name dat onderwerp wat op papier te zetten. Ik denk dat er velen zullen zijn die hun ervaring en kennis in en met dit land en het land van herkomst willen inzetten voor Thailand en de zakelijke betrekkingen tussen Thailand en het land van herkomst.
Een goede sugestie. En dat niet mogen werken moet met een goede omschrijving van de werkzaamheden ( lees handelingen) te regelen zijn zo dat het geen werk is. In mijn werkzame leven ben ik meer dan 25 jaar hoofd van een afdeling vrijwilligerswerk geweest . bij mijn aanvang waren er nog geen 20 vrijwilligers en toenik stopte over de 650. Uiteraard is de afdeling gegroeid. Dat betekende ook dat er goed beleid moest komen. Een erg belangrijk punt was de afstemming tussen betaald en vrijwilligerswerk. Zo was het werk altijd aanvullend en .oest het geen problemen opleveren als het vrijwilligerswerk accuut stopt.
Volgens mij behoort het niet tot de taak van de ambassade om individuele (potentiele) ondernemers te helpen om in Thailand zaken te doen. Dat werk is weggegelegd voor de Thais-Nederlandse Kamer van Koophandel die overigens zeer intensief samenwerkt met dezelfde kamers voor Belgie en Luxemburg.
Dat brengt mij op een tweede punt. Gelet op het feit dat er een Schengen-visum voor meerdere Europese landen bestaat en ook een EU, is er alles voor te zeggen om snel een EU-ambassade op te richten, de afzonderlijke ambassades van de EU-landen af te slanken tot een minimum (een Nederlandse vleugel in een grote EU-ambassade voor specifiek Nederlandse zaken) zonder dat de dienstverlening daarbij in het gevaar komt. Integendeel, door de schaalvergroting kan automatisering sneller en effectiever worden doorgevoerd. Ik maak me sterk dat 80 % van het werk van de ambassades van EU-landen eigenlijk hetzelfde zijn: paspoorten verlengen, visumaanvragen behandelen, humanitaire kwesties, het afgeven en ratificeren van allerlei documenten. Politici zouden eens maar moeten denken aan de belangen van exptas dan aan puur nationale belangen.
Hoewel het idee van vrijwilligers die de ambassade gaan helpen sympathiek klinkt denk ik (op basis van ervaring), dat Thaise organisaties en ondernemers geen boodschap hebben aan het opbouwen van contacten en een netwerk met (gepensioneerde) Nederlanders die geen gewicht hebben als het aankomt op werkelijk beslissingen nemen.
Het helpen van individuele ondernemers en bedrijven is wel degelijk een taak van de ambassade. In de nieuwjaarsboodschap gaf de ambassadeur aan dat er gewerkt is aan ruim 900 vragen.
De Nederlands-thaise kamer van koophandel is primair een ledenorganisatie en kan zich daarom beperken tot het helpen van leden.
Wat betreft je laatste alinea denk ik dat meerdere gepensioneerde buitenlanders in dit land reeds beschikken over een netwerk, zeker als deze reeds jaren in thailand wonen en hebben gewerkt. Daar kunnen dan de nieuwkomers van leren / gebruik maken.
De PUM die Geingo noemt zendt jaarlijks 10-20 senior experts uit om bedrijven in Thailand te adviseren, hetgeen wel degelijk wordt gewaardeerd.
https://www.werkenvoornederland.nl/de-rijksoverheid-als-werkgever/organisaties/ministerie-van-buitenlandse-zaken/werken-bij/startende-beleidsmedewerker/functieprofiel-startende-beleidsmedewerker/wat-zijn-je-taken.
O ja, als je als gepensioneerde Nederlander toch graag je handen uit de mouwen steekt, zijn er in dit land talloze sectoren en (jonge) mensen die ervaring en kennis goed zouden kunnen gebruiken. Begin in je eigen omgeving. Maar ik ken de problemen van het niet mogen…..
Moderator: Uw reactie is off-topic.
Dat de consulaire afdeling meer met minder moet doen is natuurlijk wel bekend. De gevolgen ook, men kan minder service bieden. Visumafhandeling duurt lang door het opzetten van RSO backoffices waarmee op enkele centrale plaatsen in de wereld de visumaanvragen van diverse landen in de regio worden behandeld. De lijntjes zijn hierdoor ook langer en men wil nu vertalingen zien van bewijsstukken omdat de RSO geen personeel heeft dat de Thaise taal in woord en schrift kent. Alles kost ook meer door de komst van de (in de huidige Visum Code nog optionele, in de toekomstige Visum Code niet langer optionele) externe dienstverlener VFS.
Ja begrijpelijk dat de ambassade door de kleinere financiële pot de eigen kosten inperkt. Zelf blijf ik nog steeds voorstander van een centrale Schengen backoffice in Thailand zelf waar de diverse ambassades gezamenlijk aanvragen afhandelen. Voor de Thaise vreemdeling is er dan 1 loket, ongeacht of je nu naar Spanje, Nederland of Finland wilt reizen. De aanvraag kan door Thais personeel voorbereid worden, eventuele legalisatie stempels van het Thaise BuZa zullen bekend zijn, het Europese personeel dat dan daadwerkelijk de visumaanvragen behandeld (goedkeurt, afwijst of doorspeelt naar de nationale autoriteiten van de verantwoordelijke lidstaat). Kortom, bundelen van capaciteit, personeel delen, kennis, service etc. etc. Dan kun je naar de vreemdeling toe vlot schakelen en deze optimaal van dienst zijn met slimme manier van kostenbeheersing door Europese samenwerking. Maar helaas zie ik zulke verder gaande Europese integratie/samenwerking nog niet gebeuren.
En wellicht dat hier ook deels voor eigen burgers iets geregeld zou kunnen worden. Bij Nederlandse stukken zul je toch iemand moeten hebben die die taal machtig is en Nederland kent maar ook hier zullen toch wel aspecten zijn die ambtenaren uit de EU samen kunnen doen? En naar Thailand toe zouden de lidstaten dan ook een meer uniforme koers kunnen varen (zoals omtrent inkomensverklaringen).
Voor wat betreft het nodig hebben van een werkvergunning in Thailand denk ik dat u voorbij gaat aan het feit dat de NL ambassade en haar terreinen NL grondgebied zijn. Een Nederlander heeft geen werk vergunning nodig indien hij / zij werkt op Nederlands grond gebied. Zolang de vrijwilliger dus op het NL grond gebied verblijft heeft hij /zij alleen te maken met de NL wetten.
De NL ambassade haar terreinen zijn helemaal geen Nederlands grondgebied. Er is alleen Diplomatieke onschendbaarheid of diplomatieke immuniteit van de erkende personen en gebouwen..
Voor de rest gelden er de wetgeving van het gastland, in dit geval de Thaise wetgeving.
“Het terrein waar een ambassade gevestigd is en de residentie van de ambassadeur genieten op basis van artikel 22 van het Verdrag van Wenen inzake diplomatiek verkeer (1961) onschendbaarheid. Dat betekent dat de autoriteiten van het gastland het ambassadeterrein en de ambassadeursresidentie pas mogen betreden met goedkeuring van de ambassadeur.
Het is een wijdverspreid misverstand dat ambassades kleine stukjes grondgebied van de desbetreffende staat zijn die door de gaststaat zijn afgestaan. Ze genieten slechts onschendbaarheid maar zijn nog steeds grondgebied van de gaststaat.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ambassade
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diplomatieke_onschendbaarheid
https://www.rijksoverheid.nl/binaries/rijksoverheid/documenten/richtlijnen/2010/12/01/diplomatieke-termen-en-procedures/diplomatieke-termen-en-procedures1.pdf
http://goedkoopreizen.info/ambassades_consulaten.php
Nee, dat is niet zo.
zie Wikipedia: “Het is een wijdverspreid misverstand dat ambassades kleine stukjes grondgebied van de desbetreffende staat zijn die DOOR de gaststaat zijn afgestaan. Ze genieten slechts onschendbaarheid maar zijn nog steeds grondgebied van de gaststaat. Wie bijvoorbeeld in de Nederlandse ambassade in Parijs een moord pleegt, heeft deze op Frans grondgebied begaan en zal dan ook naar Frans recht worden vervolgd.”
Werken na je pensioen????? absolute onzin.Onze ouders hebben gevochten, gestaakt om ons pensioen te realiseren.De enige mogenlijkheid om te werken is, voor je zelf, of als vrijwilliger, als dat soort werk je hobby is,of iemand uit de penarie te helpen.
Hartenlijk dank.
Harmen.
Moderator: Geen off-topic discussie over de inkomensverklaring svp.
Over de PUM. Ik heb enkele jaren met plezier gewerkt voor deze organisatie, o.a. een aantal missies naar Afrika uitgevoerd tot ieders tevredenheid. Toen ik aankondigde het grootste deel van het jaar in Thailand te gaan wonen, werd mij verteld dat het dan afgelopen zou zijn met mijn bijdragen. Waarom, vroeg ik? Het zou juist kosten besparend kunnen zijn om dan in Azie hetzelfde werk te doen. Nee, want de ‘briefing’ en ‘de-briefing’ MOET in Nederland gebeuren, in Den Haag. Ik vond dat nogal raar en vooral jammer en meer nog; onbegrijpelijk, als je bedenkt hoe gemakkelijk we kunnen communiceren tegenwoordig.
Ik kende de PUM niet en heb de wrbsite bekeken.
Er is ook een Thaise vertegenwoordiger:
Representative(s)
Bangkok
Supranee Chutkaew
[email protected]
+6626915846
Supranee Chutkaew
[email protected]
+6626915846
Country Coordinator
Paul Smid
[email protected]
Project officer
Fanny van der Valk
[email protected]
Ik heb een volgende suggestie: nu is het zo dat de aanvrager naar de ambassade moet gaan (in persoon aanvragen in de nieuwe voorgestelde procedure).
Is het mogelijk dat er een aantal plaatsen geselekteerd wordt (met grote concentratie van aanvragers) waar een persoon/personen van de consulaire afdeling naar toe gaat/gaan om gedurende een of twee dagen de aanvragen te behandelen (via een afspraakkalender?) ?
Afhankelijk van de geldigheidstermijn van de consulaire verklaringen, zou dit b.v bij een 6 maands geldigheidstermijn 2 maal per jaar moeten gebeuren.
Ik ben mij ervan bewust dat er het een en ander uitgewerkt moet worden, maar het grote voordeel is dat vele landgenoten dan nog maar slechts naar de dichtsbijzijnde geselekteerd plaats hoeven te gaan i.p.v. naar BKK.
Hans/HH