Thailand heeft een schrijnend tekort aan arbeidskrachten
Thailand kampt met een oplopend tekort aan arbeidskrachten. Vooral in de visserij en spoorwegsector is de situatie nijpend. Daarnaast ontstaat er op termijn een tekort aan verplegend personeel en apothekers.
Om een eind te maken aan het schrijnende tekort aan vissers stelt het ministerie van Werkgelegenheid een vast minimumloon van 12.000 baht per maand voor plus andere voorzieningen, zoals gratis eten en drinken, huisvesting en verzekering. Vakbekwame en ervaren vissers zouden zelfs meer moeten verdienen.
Het Department of Employment verwacht dat het tekort groter wordt nu werkvergunningen op 1 november zijn afgelopen. De Thaise regering wil daarom in Myanmar arbeiders gaan werven. Zij kunnen dan hetzelfde loon verdienen als Thai.
Spoorwegen
In de spoorwegsector is er behoefte aan 11.000 technische werknemers. De schatting is gebaseerd op gegevens van negentien overheidsdiensten en bedrijven die betrokken zijn bij de aanleg van nieuwe spoorlijnen in Thailand.
Verpleegsters en apothekers
Thailand krijgt de komende tien jaar te maken met een ernstig tekort aan verpleegsters en apothekers. Daarentegen is er juist een overschot aan artsen, aldus en onderzoek van de National Health Commission. Nu studeren elk jaar aan negentien universiteiten 10.000 studenten medicijnen af. Dat aantal is te hoog. Thailand telt nu al 50.000 artsen en levert 3.200 nieuwe artsen per jaar af. Verwacht wordt dat de bevolking de komende tien jaar stabiel blijft op 65 miljoen en daarna afneemt.
Jaarlijks worden er 11.000 verpleegsters opgeleid, maar veel stoppen er als ze 45 jaar worden. Dat probleem moet worden opgelost anders zal er op termijn een tekort ontstaan.
Bron: Bangkok Post
Als ik in Khon Kaen kijk, is er niet bepaald een overschot aan artsen.
Die artsen rennen tussen een paar ziekenhuizen heen en weer en er zijn lange wachtrijen.
Een bezoekje aan de dokter betekent overigens 4 keer in de rij.
1 Wachten voor het bloed prikken.
2 Wachten op het consult.
3 Wachten om de medicijnen te mogen betalen.
4 Wachten tot je medicijnen worden uitgereikt.
Dat 4 stoort me.
Dat ik een half uur moet wachten om mijn medicijnen te mogen betalen kan ik overheen komen.
Maar waarom moet ik daarna nog een uur op de medicijnen wachten?
Ze hebben al een half uur de tijd gehad om die medicijnen te pakken, toen ik stond te wachten om mijn medicijnen te betalen, nadat ik mijn recept had ingeleverd.
En hoeveel werk is het om medicijnen te pakken en in een plastic tasje te stoppen?
Blijkbaar is er een systeem dat zegt dat ze pas wat met de medicijnen gaan doen, nadat de rekening is betaald.
De medicijnen vast pakken en gewoon weer terugleggen als het betalen niet lukt, is blijkbaar in strijd met dat systeem.
De verpleegsters hadden er ook geen verklaring voor, anders dan zo werkt het systeem.
De probleem bestaat overigens ook bij de dokterspost in het dorp, als de dokter uit de stad 1 keer per week langskomt.
1 dokter die de patienten ziet en recepten uitschrijft.
En drie mensen in de apotheek, die met het uitdelen van de medicijnen de dokter niet kunnen bijhouden.
Als verpleegsters stoppen met 45 zal daar wel een goede reden voor zijn.
Ik geloof niet dat verpleegsters zo goed verdienen, dat ze met 45 jaar al met vervroegd pensioen kunnen.
Het is ook niet echt een leeftijd, dat vrouwen nog aan kinderen beginnen.
50.000 artsen betekent overigens ruim 1.300 patienten per arts.
Dat klinkt niet naar een overschot aan artsen.
Ruud,
In Bangkok 1 arts op 800 mensen, in de Isaan I arts op 2.500 mensen. Veel artsen werken niet in de directe gezondheidszorg maar als managers, voorlichters, hoogleraren etc. , ik meen zelfs wel 30 procent.
De toestanden in staatsziekenhuizen zijn beroerd. Ik begeleidde eens een Nederlander die alleen voor controle kwam. Alles goed meneer, 2 minuten. De hele dag kwijt.
Ruud ,helaas voor jou dat je zo denkt want een Thai denkt compleet anders .
1 .Wachten is een van de drukste bezigheden van een Thai en al zijn of haar collegas helpen hem daarbij .
2 .Als ze niet lang genoeg wachten is dat superslecht voor de economie en er zullen vele werkelozen
. bijkomen .
3 . Er is eigenlijk niemand die definitief iets durft te zeggen over jou medicatie dus er zullen vele Thaise
. mensen zich over jou probleem moeten buigen .
4 . Probeer je rust te bewaren omdat je anders weer terug moet met hartproblemen en dat is nog
.ingewikkelder .
5 .Dit alles gaat toch gepaard met de”” beruchte”” Thaise Glimlach !!
6 .SUCCES !! en bekijk dit met een Brabantse Glimlach .
Ik heb uitsluitend zeer goede ervaringen met lokale ziekenhuizen. Bv. Vorig jaar was ik in Khorat en had al een paar dagen een zeer heftige allergische reactie van iets. Die avond was het heel erg. Ik voelde me absoluut niet lekker en een inwendig stemmetje vertelde mij dat ik direct naar een ziekenhuis moest gaan. Ik melde me bij de balie van het lokale ziekenhuis. En zag dat er 30 uitsluitend Thaise mensen op eenvoudige stoeltjes zaten te wachten. Ik liet mijn uitslag op mijn hele lichaam zien en er werd gelijk een Engels sprekende verpleegster gehaald. This do not look good sir, do you want to see a doctor. Yes, I want to see a doctor. Waarschijnlijk omdat ik een buitenlander ben werd ik met spoed geholpen. Niets geen wachttijden, ik werd gelijk door een paar gangen geloosd. Gewicht, bloeddruk opgemeten en nog een paar andere dingen. Mijn bloeddruk was immens hoog, ik schrok daar zelf van 190. Normaal 140. Komt waarschijnlijk door die allergie. Mocht in een kamertje liggen en de doctor kwam binnen 3 minuten voor een gesprek met mij. Al gauw waren we het eens dat het een heftige allergische reactie was. Ik kreeg 5 prikjes op mijn arm om te bepalen welke medicijn mogelijk zou helpen voor de allergie. 10 minuten later was er al duidelijkheid. 1 medicijn sloeg goed aan. 10 minuten later kwam er een assistent-apotheker met me praten om te bepalen waar ik mogelijk allergisch voor was. Ik kwam zelf met een middeltje dat ik 5 dagen geleden had gekocht. Dat moest de oorzaak zijn; gelijk in de prullenbak gegooid.
Ze had een kaartje gemaakt voor me met de ingrediënten die het medicijn bevatte. When you go hospital or apotheek you must show this card, so they know you are allergic for this. Klasse! Ik moest de rekening betalen voor alles, inclusief bloeddruk meten, gesprek met de doctor, prikjes, een half uur apart gelegen op een bed, gesprek met apotheker-assistente en medicijnen en een zalf om de jeuk tegen te houden. Was 650 bath kwijt voor alles. Binnen 5 minuten stonden de medicijnen klaar voor me. Niets geen wachttijden, uiterst efficiënt geholpen. En zo ben ik 3 x eerder bij een lokaal hospitaal geweest met dezelfde ervaring als in Khorat. Niets dan lof. Hans
Wat weer een stemmingmakerij. Ken diverse governmentsziekenhuizen waar je snel geholpen wordt. Ja de grotere dien je vaak lang te wachten ,maar in kleinere ziekenhuizen word je vaak snel geholpen. In Nederland dien je ook vaak lang te wachten. Praktijk voor Nederlandse huisarts: kan soms dagen duren, behalve dan bij spoed. En dan als je doorverwijzing hebt naar een ziekenhuis: wachten tot de dag afspraak. In Thailand kun je tenminste direkt terecht bij een arts , zowel in overheids- als priveziekenhuis.
Onbegrijpelijk, een tekort aan arbeidskrachten, als ik bij mij zo in de omgeving kijk, zijn er genoeg mensen die snakken naar een baantje.
Maar ja, het zal wel gaan in, en in de omgeving van Bangkok.
Voor de apothekers weet ik wel een andere oplossing ;-))
oa de Homepro hier op Samui heeft minimaal 50 man die lopen te niksen, als ik een kop koffie in een koffieshop bestel zijn er 4 “man”nodig die allemaal door elkaar gaan rennen om de kop in 5 minuten bij me te hebben… Denk niet dat het aantal werkenden het probleem is, meer de kwaliteit zeg maar….
Beste Ruud, dat systeem is ook buiten Thailand van kracht, wachten op en vooral wachten tot er betaald is, medicatie die uit de schappen is gehaald, mag er gewoon niet in terug, een ijzeren wet, dus inderdaad wachten tot de medicijnen betaald zijn en dan pas klaarmaken, dat dit niet 1, 2, 3 klaar is zit in het gegeven dat het 2 x gecontroleerd moet worden, zou jij overigens graag verkeerde medicijnen innemen?? Bovendien zit controle blijkbaar in de Thaise genen, heb recent een vakantie verzekering afgesloten, een bedrag van 2950 thb, ik betaal met 3 biljetten van 1000 en dat wordt dan vier keer nageteld, bankpersoneel, en daarna komt de calculator om uit te rekenen hoeveel er terug moet worden gegeven en ik kan je verzekeren dat ook de calculator tot 3 maal toe wordt gecontroleerd. overigens blijf ik het een heerlijk land en bewoners vinden. Alex
mensen genoeg;als je maar betaalt.
Waarom denk je dat in regelland in de tuinbouw
allemaal oostblokmensen werken?
De mensen die in HomePro tewerkgesteld zijn worden betaald door de firma waarvoor ze werken, niet door HomePro zelf, dit terzijde… In antwoord op het onderwerp waarover het gaat: inderdaad het kan heel wat beter. Mijn vroeger werk bestond er in de organisatie en planning van diensten te optimaliseren. Ik stel jammer genoeg vast dat er hier op heel veel plaatsen er een totaal gebrek is daarvan. Maar ik denk dat de Thaise mentaliteit (regering?) er meer aandacht aan besteedt aan het aantal mensen die er tewerkgesteld zijn (statistieken) dan aan de efficiente inzet ervan. Voorbeelden legio waar er enorm kan bespaard worden op arbeidskosten. Het is natuurlijk een vreselijk dilemma: gaan we arbeidsplaatsen laten verloren gaan ten koste van de bevolking die het, op vele plaatsen, al zo moeilijk heeft een deftig bestaan te kunnen realiseren…
Ik begrijp de zin niet;
Nu studeren elk jaar aan negentien universiteiten 10.000 studenten medicijnen af.
Thailand telt nu al 50.000 artsen. ???
Dan nog een zin; levert 3.200 nieuwe artsen per jaar af. ???
Moet ik het zo lezen dat ze in Thailand 10.000 nieuwe doctoren per jaar erbij krijgen en dat ze daar 5 jaar geleden mee begonnen zijn?
Of ………
Gerrit
Dit stond in de Bangkok Post:
Currently, 10,000 students graduate in public health annually with 90 universities offering medical health education programmes nationwide.
Een verkeerde vertaling dus. Het zijn geen dokters maar ‘public health graduates’, mensen die de volksgezondheid bevorderen met voorlichting, preventieve maatregelen, onderzoek ed. Zij behandelen geen ziektes.
Ik mag hier in Thailand niet werken dus doe ik dat niet en dat het hier in de ziekenhuizen zo gaat is nu eenmaal zo, zelfs als we met de hond gaan duurt het vaak meer als een dagdeel en ja ook wachten op bloedprikken en spreken met de doctor en medicijnen betalen en medicijnen krijgen.
Maar ik ga mee en zit er bij en draag de hond van hier naar daar of als ze wil lopen mag dat maar ik heb alle tijd want ik hoef niet te werken, dat doet mijn schoonzus wel die met me meegaat, ze werkt in het ziekenhuis een privé ziekenhuis en altijd 2 diensten achter elkaar, meestal middag en nacht en als we dan op tijd klaar zijn met de hond kan ze meteen weer aan het werk, o ja en ze is al 47 en van plan om tot haar pensioen (60 ) te blijven werken.
De Thaise mentaliteit is (over het algemeen ) dat ze (liever) niet voor een ander willen werken maar voor zichzelf. Werken wanneer dat voor henzelf uitkomt. Ze willen (het liefst ) geen verplichtingen. Daarom zijn er zoveel Thai met een voedselstalletje, hebben aan huis iets, kweken wat groente aan huis voor de markt of zichzelf. Gewoon voldoende om te overleven. Tja, natuurlijk krijg je dan een tekort aan arbeidskrachten in reguliere banen. Misschien een idee om de arbeidsmarkt ook open te stellen voor buitenlanders die wel in Thailand willen werken om hun tijd wat op te vullen?
Geweldig idee!
Daar was de Thaise regering ook al opgekomen, die gaat na 1 november in Myanmar werkers aanwerven tegen een Thais salaris, zoals in de 3e alinea van het artikel staat.
Wij (de buitenlandse gasten) kunnen hier wel onze mening over geven, maar wat heeft de Thai er aan?
Als ze zelfs hun eigen problemen niet op willen/kunnen lossen, zullen ze ook geen advies vragen aan de buitenlanders. (zie het jaarlijkse regenwaterprobleem in Thailand).
Dus deze verhalen lezen, verwerken, verbazen en weer doorgaan met ons dagelijkse leven in Thailand.
Succes daarmee!
Thailand, land of the free.
Een Zwart-Afrikaanse dame vertelde me ooit: “Jullie hebben horloges, wij hebben tijd”.
Misschien is dit in (ruraal?) Thailand ook nog wel zo 🙂
Verbaast me allemaal niets. Waar ik ook me heen kijk, werknemers zijn UITERMATE lui. Dus komt het werk niet af, dus zijn meer mensen nodig. Daarom is dit land nog steeds zo verschrikkelijk achterlijk, met z’n bovengrondse nutsvoorzieningen, stranden, wegen en voetpaden die niet onderhouden worden en vol groeien met rotzooi, vuilnis dat overal neergegooid wordt en dat ook nog een niet wordt opgeruimd, bussen die overal mogen parkeren en motoren mogen laten lopen, want anders krijgen ze het te warm, en nog veel meer, allemaal gebaseerd op liever “lui dan moe”. En dan het ongedisciplineerd gedrag, met name in het verkeer. Helemaal tegenstrijdig, want zo gezegd….ze hebben veel geduld…..helaas, niet te zien in het verkeer. Vandaag de corruptie maar niet ter sprake brengen.
Het land heeft een betalingsbalans die feitelijk grotendeels in stand gehouden wordt door buitenlandse bezoekers. Want het blijft toch een mooi land, waar niemand zich druk lijkt te maken en alles mag. Dus blijf ik komen met een bril met donkere glazen.
Marc,
Waar heb je om je heen gekeken? Als je alleen in winkelparadijzen komt heb je gelijk. Ben je ooit in een fabriek wezen kijken? Twintig hoog op een bouwproject? Meegevaren op een vissersboot? Meegeholpen bij een eetstalletje op straat? Behandeld op een EHBO afdeling? Meegereden met een vrachtwagenchauffeur? Een dagje (nachtje) rubber getapt? Een voetbaltraining bijgewoond?
Thais werken per jaar gemiddeld TWEE maal zoveel uren als Nederlanders, afgerond 2600 tegen 1300 uur. Mogen de Thais in dat hete en vochtige klimaat misschien eens een paar uurtjes per dag uitrusten?
beste Marc,
Er klopt niet heel veel van je verhaal. Een aantal syptomen zijn correct beschreven, de achtergronden zijn eigenlijk allemaal verkeerd.
De Thais zijn niet lui, maar hun productiviteit is niet zo hoog. Een aantal redenen daarvoor: het werk wordt door velen gedaan en niet door weinigen zodat iedereen een (laag) salaris krijgt; 2. een gebrek aan onderwijs dat leidt tot een geringe kwaliteit (en dus tot fouten en dan moet het werk overnieuw); 3. het klimaat; 4. een geweldige bureaucratie. Van dat laatse een voorbeeld: om een project met studenten uit te voeren buiten de universiteit moet ik maanden tevoren een verzoek en exacte begroting indienen, soms het geld voorschieten en de declaratie van kosten kost ongeveer 20 handtekeningen en 2 maanden.Totaal bedrag van mijn laatste project: 10.000 Bahten ongeveer 50 pagina’s tekst.
Van elke 100 baht die in dit land wordt besteed lekt ongeeer 60 baht weer weg/ terug naar het buitenland omdat Thailand een groot aantal zaken moet invoeren en een groot aantal buitenlandfse bedrijven werkzaam zijn in de toeristische industrie (denk aan airlines, hotelketens, restaurantketens, toeroperators, voedingsmiddelenidustrie)
Het probleem is ook, als je wilt werken, bijvoorbeeld bij de spoorwegen hoe kom je er binnen! Mijn vriendin zou niet weten hoe zij voor haar zoon een contact kan krijgen waar de jongen kan solliciteren met zijn voltooide Highschool en 2 jaar technic school. Het enig waarop ze komen is via een vriend bij de spoorwegen die ” wel eens zal kijken” . En als die iets vindt, moet de portemonnee worden getrokken, ruw weg 300.000bht. Hoeveel Thaise ouders kunnen zoveel geld op de tafel leggen, zonder naar de bank te gaan en een lening te sluiten.
Het idiote is ook dat de overheid nu werft in Myanmar, maar dat deze zoon nu gaat fruitplukken in Israel in een programma gesteund door??? jawel de Thaise overheid. Schieten je de tranen toch in de ogen.
Trouwens, wie weet hoe bijvoorbeeld hoe contact met de spoorwegen kan worden gelegd, aanbevolen.