23 dode gaurs in Kui Buri; beschuldigingen vliegen over en weer
De vraag blijft: zijn de (inmiddels) 23 dode gaurs die in nationaal park Kui Buri (Prachuap Khiri Khan) bezweken aan een ziekte of zijn ze vergiftigd?
De autoriteiten achten vergiftiging onwaarschijnlijk en die veronderstelling wordt ondersteund door onderzoek van weefselmonsters. Bewoners daarentegen neigen meer naar vergiftiging.
Ze vermoeden dat er een machtststrijd heeft gewoed tussen functionarissen van het park en het Khunchorn reforestation project [in of aangrenzend aan het park – daarover spreken de berichten elkaar tegen]. Dat vermoeden wordt bovendien gevoed door de tijdelijke overplaatsing van de hoofden van park en project naar een inactieve post, zolang het onderzoek gaande is.
Het 23ste slachtoffer werd gisteren gevonden, het eerste op 2 december, allemaal in de omgeving van Kunchorn. Het nieuw benoemde parkhoofd Suriyon Bhothibandit (tegen zijn benoeming is ook al geprotesteerd door omwonenden) zegt dat het tussen 1 en 2 maanden geleden is overleden. Boswachters houden nu twee zieke gaurs in de gaten. Op de gevonden karkassen zijn geen sporen van geweld aangetroffen. Van één dier ontbraken de horens. Het Department of National Parks, Wildlife and Plant Conservation (DNP) heeft een commissie gevormd, die onderzoek doet.
Volgens een ontwerp-verklaring van de DNP, waarop omwonenden de hand hebben weten te leggen, is de DNP van plan een nieuwe eenheid te vormen die verantwoordelijk is voor het Kaeng Krachan Forest Complex, dat sinds 2011 op de voorlopige werelderfgoedlijst van Unesco staat. Kui Buri maakt deel uit van dat complex.
Hoofd van die eenheid zou het parkhoofd worden dat nu even inactief is, Chaiwat Limlikit-Aksorn. De bewoners speculeren dat Chaiwat achter de dode gaurs zit om zijn tweede man op de post van parkhoofd te krijgen. Chaiwat ontkent de beschuldigingen. Volgens hem worden door omwonenden verdraaide verhalen verspreid. Chaiwat heeft een andere theorie. In het park zijn zwijnen uitgezet, die mogelijk niet in quarantaine zijn geweest.
Ook de omwonenden zitten volgens sommige berichten in de beklaagdenbank. Nitipat Naenkwan, hoofd van Ruam Thai, verwerpt die berichten. ‘We hebben dankzij de dieren veel inkomen uit het toerisme’, zegt hij. ‘We zouden wel gek zijn om die pot met goud te vernietigen.’
Kanman Srisawat Boonma van tambon Hat Kham zegt dat het park een goede reputatie heeft. ‘Het staat bekend als een happy home voor wilde olifanten en gaurs. We laten het park niet afpakken door persoonlijke belangen.’
Afijn, als ik een persoonlijke noot mag toevoegen. De hele story heeft een hoog soapgehalte. Zouden Thai toch te veel naar soaps kijken?
(Bron: Bangkok Post, 19 januari 2014)