Gisteren verliepen de werkzaamheden bijzonder goed. Wat zal het vandaag zijn? Je weet maar nooit wat er allemaal kan gebeuren hier in deze wereld en dat niet enkel in Thailand. Indien het vandaag verloopt zoals gepland, ben ik tegen de middag klaar. Er is trouwens niet zo enorm veel te toen: 11 inbouwdozen inmetselen en de buizenbanen dichtmetselen.
In de badkamer moeten er enkel drie tappunten komen: eentje voor een waterverwarmer, een gezamenlijk tappunt voor de toiletspoeling en de kontensproeier en een tappunt voor de lavabo…. Dat is met die blauwe pvc buizen een werkje van tweemaal niets. De evacuatiebuizen zijn voor later als de werken verder gevorderd zijn. Het huis heeft een kruipkelder, dus alles kan langs die weg.
Gisterenavond waren echter een 5 tal mannen, allen op de een of andere manier lid van familie, en dus op hetzelfde domeintje verblijvend, aangekomen uit Bangkok. Hun tijdelijk werk was daar beëindigd en dus waren ze weer naar huis gekomen. Ze waren drie maanden op een bouwwerf aan de slag geweest en dat project was ten einde. Dus is het voor hen nu wachten op een volgende opdracht. Ze hebben hun loon van drie maanden op zak en ja, zoals het in de Isaan gaat ( zie vorige verhalen van Bloggers) feest voor hen…. En die volgende dag is wel vandaag.
Bij aankomst aan het huisje van mijn Mae Baan, om 08.30, is er daar reeds volop beweging op het terrein. Ze zijn dus wel degelijk aangekomen en dat zal Lung addie snel merken. Hebben maar goed het gereedschap en materiaal uitgeladen of daar zijn ze reeds en … ja ja, ze zijn reeds goed in een vrolijke vorm. Ze hebben gezelschap van een grote fles Lao Khao en die gaat gezwind van hand tot hand. Ze komen natuurlijk een kijkje nemen naar de werkzaamheden hier ter plaatse, overal eens aan trekken en rammelen en een uitleg waar Lung addie geen knijt van verstaat. Ik versta namelijk geen Isaans en zeker geen “Khmer Isaans”. Ondertussen raken wij ook niet aan de slag want er loopt gewoon te veel volk in de kleine woning waar gewerkt moet worden. Ja, dat is mijn planning niet en, aangezien mijn verblijf hier beperkt is in tijd, wil ik op planning blijven.
Wanneer ze aanstalten maken zich binnenshuis een vaste plaats te zoeken om van hieruit de werken te volgen moet Lung addie noodgedwongen ingrijpen. Indien hij dat niet zou doen is zijn planning hopeloos om zeep, werken met een vijftal, reeds goed aangeschoten, toeschouwers ziet Lung addie helemaal niet zitten. Dus wordt het overbodige personeel heel vriendelijk gevraagd de “werkplaats” te verlaten en onder een wat verder gelegen afdak hun feestelijkheden verder te zetten. Dat gebeurt zonder verder aandringen en een uurtje later is er zelfs geen enkele van de vijf nog te bespeuren, ze hebben elk reeds voldoende hun deel van de Lao Khao gehad en hebben het wakkere voor het slapende geruild.
Al bij al loopt het dus opnieuw vlot. Tootoo, mijn “helper” van gisteren, heeft zich wijselijk onthouden van het geestrijke en is , bijgestaan door zijn echtgenote, flink aan de slag met truweel en mortel. Tegen de middag, volledig op schema is het werk achter de rug: alles netjes in- en dichtgeplakt en de paar waterleidingsbuizen zijn ook gelegd. Lung addie kan dus gaan relaxen en zich opmaken voor de geplande BBQ van deze avond.
Het BBQ restaurant is zeer populair in Lahan Sai. Het noemt Pung Kang Muu Khata en is gelegen op een zijweg van de grote baan van Lahan Sai naar Sa Keao, langs een kanaaltje, in the middle of nowhere. Het is een zeer uitgebreid buffet waar je groenten, verschillende soorten vlees, vis, zeevruchten ( deze wel in beperkte mate) rijst en zelf frietjes …. kan uitkiezen. Op elke tafel staat een houtskoolvuurtje met grill waar ieder zijn eigen, uitgekozen voedsel, zelf kan roosteren. Ik ben er vroeger reeds geweest en het werd toen een heel leuke avond. Voor een vaste prijs, 160THB/pp, eet je zoveel je wil en tot de voorraad strekt en de voorraad is ruim voldoende. Ook de keuze is meer dan ruim voldoende, je gaat er gegarandeerd niet met honger buiten of het moet je eigen schuld zijn. Ook nu is het dik in orde, daar het vandaag zaterdag is was er zelfs life music.
We zijn met 15 personen, Lung addie nodigt steeds alle aanwezige familieleden uit voor een etentje. Dit wordt door de mensen oprecht gewaardeerd en voor Lung addie is het een waar genoegen te zien hoe de mensen genieten van het aangebodene. Hoe vaak krijgen ze trouwens de kans om zoiets te doen? Weinig want deze mensen, hardwerkende mensen, hebben daar gewoon de middelen niet voor. Er wordt dus gesmuld, zowat van alles wat er aan keuze geboden wordt gaat op hun bord welke menig maal aangevuld wordt. Zelfs een ijsje als dessert kan er bij de meesten nog bij.
Zoals gebruikelijk in Isaan, is het om 20.30 reeds afgelopen, iedereen “iem en kin arrooi maak maak” en dus terug huiswaarts. Lung addie gaat blijgezind en heel tevreden naar het resort … paai non …..
Morgen, zondag, is het een dagje site seeing. Er zijn hier in de buurt twee Khmer tempels die Lung addie wil zien. Vroeger, toen ik hier in Lahan Sai, was is er nooit tijd geweest ze te gaan bezichtigen, maar morgen doe ik het… tenminste als er niets anders in de weg komt … hier weet je nooit.