De wilde bosnimf op Koh Samet

Een slordige twaalf jaar geleden was ik op Koh Samet. Een prachtig eiland, waar hoogbouw nog  niet is toegestaan zoals in de rest van Thailand aan de verschillende kusten. Heerlijk die ongereptheid. 

Koh Samet heeft prachtige zandstranden met heel fijn zand. Koh Samet is ook goed bereikbaar vanuit Bangkok, ik denk ongeveer  vier tot vijf uur reizen vanaf Bangkok.

Mijn vriend Ruud spaart zand van verschillende stranden in Thailand en het zand van Koh Samet heeft een van de fijnste structuren van heel Thailand. Het zand neemt hij mee in een plastic zakje en hij maakt daar een schilderijtje van met de afbeelding van het eiland en het zand van het eiland erin verwerkt; heel mooi.

Hij heeft inmiddels een stuk of twaalf schilderijtjes en geen enkel zand is vergelijkbaar met elkaar. Koh Samet is heel relaxed met name in de avond  is er altijd wat te doen. Je kan daar heerlijk en voor heel weinig geld eten op het strand. Heerlijke barbecues met vlees en vis en allerlei heerlijke bijgerechten. Voor 300 baht per persoon heb je daar een wereldmaaltijd met allerlei shows en het geruis van de zee op de achtergrond.

Het is wel lastig om voor een redelijke prijs een bungalow aan het strand te vinden, zeker in het hoogseizoen. Je betaalt al snel vanaf 1000 baht per nacht. We hadden twee prachtige bungalows op Silversand beach voor 1000 baht per nacht met uitzicht op de zee. Behalve twee restaurants met prima eten is er ook een discotheek. Maar in de buitenlucht met een simpele overkapping. Deze discotheek trok heel veel mensen en buiten uitstekende muziek was de sfeer altijd heel ontspannen.

De wilde bosnimf

Daar ik zelf ontzettend van dansen hou, was ik daar vaak tot een uur of twee ‘s nachts aan het dansen. Dansen heeft het voordeel dat je redelijk kunt drinken zonder dat je echt dronken wordt omdat je heel snel alles uitzweet met een gemiddelde temperatuur van 26 graden in de avond. Ja, je moet dan wel je shirt ongeveer drie keer verwisselen op een avond wil je er nog een beetje toonbaar uitzien, maar de bungalow was op nog geen tweehonderd meter afstand.

Heel veel Thais en buitenlanders kopen dan een klein emmertje met weet ik veel wat er allemaal inzit met vier of vijf rietjes en iedereen die mee wil drinken is welkom. Ik heb daar nooit gebruik van gemaakt, want ik weet niet wat er allemaal inzit, dus hou het bij mijn eigen drankje.

Opeens stond ze daar aan de rand van de discotheek; de wilde bosnimf. Ze keek met een meer dan open blik naar de dansende menigte en zag eruit alsof ze net uit de wildernis was aan komen lopen. Gekleed in slechts een simpel, maar spannend jurkje, blootsvoets, zonder make-up, haar lange ongekamde haar losjes over de schouder met een ontzettende sensuele uitstraling. Puur natuur, wild en avontuurlijk.

Het type vrouw waar mannen hun nek voor verdraaien en ongelukken maken in het verkeer of bouwvakkers die van hun steiger afvallen, omdat ze even afgeleid waren. Ook ik had moeite om niet naar haar te kijken. Ze is van mij, dacht ik nog toen ik haar zag. Op de een of andere manier trekken dat soort vrouwen altijd mijn aandacht, she is natural all the way. Ongekunsteld, puur en ware emoties.

Ze stapte de dansvloer op en begon te dansen en ik wist niet hoe snel ik naast haar stond te dansen, maar was wel snel. Ik probeerde oogcontact met haar te krijgen en dat lukte vrij snel,  gelukkig. We hebben samen een minuut of vijftien met elkaar gedanst en opeens rende ze weg het strand op en nam een duik in de zee. Uiteraard deed ik hetzelfde.  Ze sprak nauwelijks Engels, maar ik spreek gelukkig een beetje Thais.

Na afgekoeld te zijn in de zee, zijn we  verder gegaan met dansen en het viel me op dat ze geen bh droeg en ik was niet de enige die dat was opgevallen. Na een tweetal drankjes vroeg ik haar waar ze vandaan kwam, maar daar wilde ze niet over praten. Not important, I have fun right now so who cares where I come from, was haar antwoord. Maar dan in het Thais. Where do you stay? I can stay with you tonight, up to you. Okay lets go to the bungalow and I play you a nice song on my gitar.

Songkran

De volgende dag was het Songkran op Koh Samet. Een typisch Thai waterfestival waarbij een aantal dagen, de duur daarvan is afhankelijk van de streek, je elkaar bestookt met waterbommen, emmers water, waterpistolen en een soort  witte zeeppoeder waarmee ze je het allerbeste wensen. Je moet de zeep echter niet in je ogen krijgen want dat prikt behoorlijk.

Elke Thai is dan van God los en ze vieren dit festival uitbundig, niet alleen met water, maar ook met de nodige drank. De eerste dag is heel leuk, je voelt je weer een losgeslagen puber. Het enige wat je nodig hebt die drie dagen is een korte broek, een versleten T-shirt en een  waterdichte plastic zak, zodat je geld en je sigaretten niet nat worden.

De derde dag denk je, ja nou is het wel leuk geweest, ik heb genoeg water gezien nu. Op Koh Samet duurt het gelukkig maar drie dagen. We hadden voor  vijf dagen geboekt op Koh Samet en wilden verder naar Koh Chang om een vriend op te zoeken. Het afscheid viel me zwaar, want ik had een fantastische tijd gehad met haar. We hebben wel  e-mails uitgewisseld en zouden contact met elkaar houden. En dat hebben we ook gedaan.

Triest einde

Na een tijdje met elkaar via e-mail  te hebben gecommuniceerd, hoorde ik plotseling helemaal niets meer van haar. Ik heb toen een e-mail gestuurd naar een vriendin van haar om te vragen waarom ze niet meer reageerde op mijn mails. Haar antwoord was duidelijk: She is in hospital now because she is very sick.

Enige maanden later hoorde ik dat ze overleden was aan Aids. Mijn wilde bosnimf, die prachtige ongerepte vrouw, is naar de eeuwige rijstvelden gegaan. Ik heb het daar soms nog steeds moeilijk mee. Zo jammer van zo’n prachtige vrouw.