Leven als Single Farang in de Jungle: Relaxdag in Isaan.

Zoals gisteren vooropgesteld moest het vandaag een rustige relax dag worden voor Lung addie. Zeker na de zware slopende tocht van gisteren. En een relaxdag werd het.

Onze Mae Ban in de voormiddag bij haar familie in Nong Ki Noi afgezet en Lung addie terug naar het Jan Jin resort. Voor het vertrek gaf Lung addie, gewoonte getrouw als er een familiebijeenkomst is, de opdracht een varken te kopen. Dat is de eenvoudigste manier om de Isaners gelukkig te maken. Hen mee uit nemen naar een restaurant, neen, dat is hun ding niet. Mooi thuis, een varken zelf slachten, in stukken hakken en snijden en dan …. eten tot ze niet meer kunnen. Dat is voor deze mensen echt genieten. Slachters, beenhouwers …. ieder die een hakbijl of een mes kan hanteren is onmiddellijk gepromoveerd tot beenhouwer. Als het varken maar in bruikbare stukken geraakt is het reeds dik in orde.

Gedurende het werk gaat dat fles lao koa voortdurend van hand tot hand. Het resultaat laat zich raden: als het varken versneden is zijn de meesten ook al goed mau mau, de stemmen worden steeds luider en minder en minder worden ze verstaanbaar, wat voor Lung addie reeds een probleem op zich is daar hij van dit taaltje eigenlijk weinig kan begrijpen. Met een beetje geluk links of rechts een enkel woordje. Dit is niet de taal welke in het Zuiden gesproken wordt en daar heeft hij het reeds moeilijk genoeg mee…. Sommigen zitten tijdens het eten reeds deftig te knikkebollen, moe van het werken? Het vlees hoeft zelfs niet altijd gebraden te zijn, ze eten het zelfs rauw.

Lung addie kijkt van op korte afstand toe, hij zelf heeft zich een paar grote ribben toegeeigend en deze speciaal voor hem op het houtskoolvuurtje laten BBQ-en. Lekker gekruid op Isaanse wijze is het heerlijk. Ze genieten ervan en hebben pret te zien hoe Lung addie de ribben niet met mes en vork maar gewoon in de handen neemt en afknaagt.

Het is een dik varken: 117 kg zwaar. We zijn nu nog amper met 15 personen daar verschillende familieleden pas morgen aankomen. Er is dus nog meer dan voldoende voor een tweede smulpartij. Een grote, blauwe bak, gevuld met ijsblokjes moet dienst doen als koelkast, want een echte koelkast hebben ze natuurlijk niet. Niets gaat verloren. De ingewanden worden zorgvuldig gereinigd, de maag wordt geschrobd met een harde borstel….. de botten moeten de soep in …… Morgenochtend zal er vroeg opgestaan worden want een deeltje moet ook naar de tempel, de monks moeten trouwens ook eten.

Wie een beetje (veel) teleurgesteld staat te kijken is Siki. Siki is de Duitse echtgenoot van een zus van de Mae Ban. Hoewel hij op hetzelfde terrein woont, in een huisje dat zijn vrouw reeds bezat voor hij er kwam, heeft hij nog nooit zoiets voor de familie gedaan. Ik noem hem “Siki jek jek” omdat hij steeds op alles en nog wat kritiek heeft. Ondanks het feit dat hij hier reeds enkele jaren komt en woont heeft hij zich nog steeds niet kunnen inleven of ook maar een beetje aanpassen aan het Isaanse familieleven. Wat van hem is is van van hem en daar mag niemand aan raken. Dat er in de Isaan, van het weinige wat sommige mensen ook hebben, steeds gedeeld wordt, dat heeft hij blijkbaar nog steeds niet begrepen. Hij dacht wel zijn deel te kunnen hebben toen hij de ribs op de BBQ zag liggen. Doch dit was buiten de ribbetjesbakster van dienst gerekend. Hé, hé, dit is voor Lung addie, hij betaalde het varken, dus deze brokjes zijn speciaal voor hem, afblijven….. Ja, dat komt ervan als je, indien iemand zijn telefoon wil opladen je de stekker uit het contact trekt.

Morgen, zaterdag, dan gebeuren de grote voorbereidingen voor de in de tempeltreding van de zoon van Mae Ban. Dus in feite heb ik nog een relax- dag in het verschiet want ook hier hebben ze Lung addie helemaal niet bij nodig.

Het zal toch nog waar zijn dat, indien je wil relaxen je in Isaan moet zijn……