Je maakt van alles mee in Thailand (40)
Muang Boran
U gaat hieronder geen spectaculair verhaal lezen van iemand, die een achteraf leuk voorval memoreert. Daar is deze serie voor, een bijzonder, grappig, merkwaardig, onroerend, vreemd of gewoon voorval, dat ook u wel heeft meegemaakt in Thailand. Dus doe mee, schrijf het op en stuur het aan de redactie via het contactformulier. Als u de serie volgt, weet u, dat elke bijdrage heel van waardering krijgt van de lezers.
Bloglezer Marijse was met een vriendin in Chiang Mai en schreef de volgende belevenis.
Tasje kwijt in de Oude Stad Muang Boran
In 2017 ging ik met vriendin T. naar de oude stad Muang Boran. Op de gehuurde fiets langs alle replica’s en natuurlijk stopten wij bij allerlei shops om het aangebodene te bewonderen of iets te kopen. Bij een stalletje kocht T. een armband, daarna fietsten wij verder langs prachtige tempels, houten huizen uit Chiang Mai, ruïnes uit de Khmer periode, een floating market en Chinese gebouwen. Wij kwamen ook een groep schoolkinderen tegen, waardoor wij heel langzaam moesten fietsen. Plots grote consternatie, T. is haar tasje kwijt. Dat lag vooraan in het fietsmandje, maar nu niet meer. Paniek bij T. want behalve 3.000 baht had zij ook haar paspoort erin.
Zij vroeg mij vertwijfeld of de kinderen een geintje zouden hebben uitgehaald, een typische Europese reactie achteraf bezien. Nu ik meer van Thailand weet, zou ik nooit kinderen beschuldigen, met een stuk of dertig en vijf of zes begeleiders erbij is de sociale controle veel te groot voor gekkigheid.
Maar goed, toch vond ik het geen gek idee en vroeg een van de begeleidende juffrouwen of dat mogelijk zou kunnen zijn. Ondertussen was T. het huilen nabij en kon geen woord meer uitbrengen. Korte enquête bij de kids maar die keken wazig en het was snel duidelijk dat zij van niets wisten.
Wat te doen? Terugfietsen zei ik, precies dezelfde route, misschien is het tasje ergens gevallen. Weinig overtuigd, fietste T. achter me aan en wij maar links en rechts op de gekste plekken turen. Het was ondertussen behoorlijk druk, talloze toeristen liepen langs de shops op zoek naar souvenirs.
En opeens, ja hoor, het knal oranje tasje stond pontificaal op een kruk bij dat stalletje waar T. het armbandje, inmiddels drie kwartier eerder, had gekocht! “Verdomd”, zei T., “ik heb het daar neergezet toen ik mijn jas uittrok”
De dame van het stalletje zat diep gebiologeerd op haar telefoon te turen en vond het heel normaal toen wij zeiden eigenaar van het tasje te zijn. We bedankten haar hartelijk voor het bewaren en zij liet het ons vol vertrouwen meenemen.
Wij hadden allebei hetzelfde commentaar: “dit is alleen in Thailand mogelijk!”
Mooi en herkenbaar verhaal. Op weg naar Laos liet ik op een avond (laat) mijn portemonnee bij een restaurant aan de Mekong liggen. Dat ontdekte ik op de hotelkamer. Snel terug, restaurant gesloten. De volgende morgen nogmaals terug. Voor ik iets kon zeggen ‘sir sir you left your money yesterday’. Geweldig!!
Wat mij ook na al die jaren in Thailand nog altijd blijft opvallen:
hele volksstammen, die jas of boodschappen in het open brommermandje achterlaten en een trolley open en bloot achter in de laadbak van de pick-up truck laten liggen, terwijl men zelf gaat shoppen of op het strand vertier zoekt. In Thailand ligt het er na terugkomst van de eigenaar nog keurig, onaangetast, in.
Hoef ik in een willekeurige grote stad in NL niet te proberen.
Prachtig verwoord, is ook,hetvgeval met de bromfietshelmen, worden aan een spiegel gehangen, je gaat twee uur weg, en bij terugkomst hangt de helm nog netjes op zijn plaats.
Zalig land toch, hoop nu toch vlug groen licht te krijgen om asap terugvte keren, ik mis het heel erg.
Tja,
Tot 2x toe, (hoe is het mogelijk) mijn scooter Honda PCX met sleutel en al erin en verlichting vol aan, alleen motor uitgezet, helm afgedaan en weg gelopen, voor Tesco Lotas in Chiang Mai (San Sai) boodschappen gedaan en de scooter stond er nog. Tja, this is Thailand.
Wij waren in Bangkok en mijn schoondochter ging haar schoonzus ophalen op het vliegveld, bij terugkomst bleek ze haar telefoon kwijt te zijn. De taxichauffeur had naar het hotel gebeld dat hij de telefoon op het vliegveld had afgegeven, dat is Thailand.
Wij waren laatste keer in 2017 in Bangkok, ondertussen de weg kwijt , we gingen maar eens vragen aan wat mensen die bij een tempel stonden, kaart in ons handen, 4 Thai om ons heen…achteraf telefoon gestolen uit heuptasje ! Ook dat is Thailand.
Tja, een keer vanuit Bkk naar de fabriek voorbij pinehurst achter don muang. Gezellig gekwebbel met de chauffeur over Gullit etc!! Gaf hem een kleine fooi.
Eenmaal in de fabriek, telefoon kwijt. Mij werd al te kennen gegeven “ die zie je nooit meer terug!”. Waarop ik zei het was een aardige chauffeur. Weet je wat ik bel mijn eigen nummer… zo gezegd zo gedaan, het duurde even maar er werd opgenomen. De chauffeur was al in Din Deng, maar ik zei ik betaal je ritje als je hem terug brengt. Maar dat was niet nodig en een half uurtje later had ik mijn telefoon weer. Uiteraard toch flinke fooi gegeven . T I T.
Een aantal jaren geleden waren we in Chumphon shoppen, winkel in, winkel uit. Ik had net mijn vrouw een zilveren horloge gegeven met een zilveren metalen armband. Het horloge had twee uurwerken. Na een aantal department stores paniek: horloge kwijt.
Wij de route nagelopen, alle winkels en supermarkten weer in en zoeken, zonder resultaat.
Langs het trottoir waren allerlei eetstalletjes, de eigenaars hadden ons winkel in en winkel uit gezien, kennelijk op zoek naar iets. Een van de eigenaars van de eetstalletjes klampte mij aan, en vroeg of we een horloge zochten. Met name, deze! waarop hij het bewuste horloge van zijn karretje af pakte. Wij dolblij, en wilden hem wat geven uit dank, maar dat werd beleefd geweigerd. Omdat het toch tegen etenstijd liep zijn we toen maar gaan zitten en hebben uitgebreid – we waren met zes man – bij hem gegeten.Een fooi op de rekening accepteerde hij wel, maar we moesten het niet gek maken!
Ik zal niet zeggen dat je in Thailand niet opgelicht of bestolen kan worden, maar vaak zijn dat buitenlandse bendes. Altijd plezierige ervaringen met de Thais gehad!
Wij huurden een appartement in Diana Estate van een Fransman en die had zijn eigen schoonmakers op dit resort. Op een dag dat er niet zou worden schoongemaakt hadden we ons geld gewoon op een tafel liggen. Ik kom beneden bij het zwembad waar die Fransman mijn vrouw aan het uitkafferen is. ik vraag wat is er aan de hand. we mochten dat geld niet open en bloot laten liggen want dit was heel veel geld voor de schoonmakers. Hem even rustig verteld dat ze vandaag niet zouden schoonmaken en zijn grote waffel tegen mijn vrouw moest houden.
Bij aankomst in Bangkok na de douane zijn mijn vriend en ik naar de bagageband gegaan om koffers op te halen. Mijn koffer kwam als eerste aan en pas als een van de laatste de koffer van mijn vriend. Zette mijn rugzak neer om hem(heeft Parkinson) te helpen met koffer op het bagagewagentje te zetten. Blij dat we de koffers hadden, op weg om vast wat geld te wisselen. Na dit te hebben gedaan schrok ik me wezenloos. Mijn rugzak bij de bagageband laten staan. Wij terug en de bagageband was leeg en gestopt en niemand meer aanwezig. Tot mijn verbazing en grote opluchting stond mijn rugzak midden op de plaats waar de koffers van de band gehaald worden. Denk dat in vele andere landen de rugzak die onbeheerd was achtergelaten wel door iemand zou zijn meegenomen. Dat ik blij was is niet te beschrijven, alles zat erin, geld, paspoort, hotelreserveringen etc.
Dit had zeer grote gevolgen kunnen hebben. Te druk bezig geweest met de koffers, zal me noot meer gebeuren. Konden zo toch weer gaan genieten van een heerlijke vakantie in Thailand.