Een extension, TM 30 en een fles kruidendrank in Hua Hin

Archieffoto Immigration (David Bokuchava / Shutterstock.com)

Bij het betreden van het kantoor van Immigration ver buiten Hua Hin trof ik de ambtenaar die al jaren bij de ingang zit. We lachten tegelijkertijd: hij had een verband op zijn voorhoofd en ik een op het midden van mijn schedel. We moesten gelijk gaan zitten, mijn vrouw en ik. En daar begon de ellende…

Het verlengen van mijn extension of stay geeft mij elk jaar het gevoel dat ik bezig ben met een criminele activiteit. Een foutje in de hele papierwinkel komt je minimaal op een schrobbering te staan van de dienstdoende ambtenaar of mogelijk zelfs deportatie.

In de ochtend bij de bank de verklaring gehaald dat ik over voldoende geld beschik om het hier een jaar uit te houden. Kosten: 100 baht en een stuk of 5 handtekeningen gezet.

Vervolgens naar het nieuwe kantoor van Immigration in Hua Hin, waar buitenlanders naar de eerste etage moeten klimmen. Dat wil zeggen: eerst naar het hok met de ‘dame met het kopieerapparaat’. Zij weet precies welke kopieën nodig zijn voor welke aanvraag.

Ik heb nodig: een extension of stay, gebaseerd op pensioen, 90-dagen melding en een single entry voor als ik in oktober naar Nederland ga. Geen sinecure, want een stuk of 20 kopieën.

Boven, in het kantoor van Immigration, was het weldadig rustig. Drie wachtenden voor me en maar een stuk of vier politiemensen aan het werk. De man aan het bureau bij de deur begroette mij als een oude vriend. Uiteraard vanwege de beide verbanden. Er ontspon zich een uitgebreide discussie tussen hem en mijn vrouw over de mirakelse werking van een Chinese kruidendrank. Die zou een wond binnen een paar dagen genezen en ook andere positieve gevolgen hebben voor wat dan ook.

Toegegeven: de man zelf ziet er met 61 jaar uitermate patent uit, strak in het vel. Zijn telefoon bevat vele foto’s van marathons die hij loopt. Inmiddels werden mijn papieren terzijde geschoven als ware zij van minder belang, vergeleken bij de geneeskrachtige werking van de kruidendrank. Alle 25 documenten waren inmiddels door mij van een handtekening voorzien.

En de klok kroop verder totdat de 12 was bereikt. Middagpauze en de mededeling om na 1 uur terug te komen. Maar eerst overhandigde de man mijn vrouw uit zijn auto nog een fles wonderdrank.

Na de lichte lunch ging de verkooppraat gewoon door. In een volgend leven wordt de man vermoedelijk monnik. Tussendoor stelde ik mijn vraag over de noodzaak/wenselijkheid van de TM 30. Ai, had ik die niet? Mijn vrouw werd op pad gestuurd voor formulieren en kopieën. En weer de nodige handtekeningen.

De extension, de melding van 90 dagen en de single entry leverde na betaling van 2900 baht geen problemen op. In mijn paspoort zijn nu drie papieren geniet en die laat ik angstvallig zitten.

Dat het nog altijd erger kan, bewijst een goede vriend, die voor verlenging van zijn work permit in Bangkok ruim 160 handtekeningen moet zetten.

De hoop is nu, tegen betaling van 2200 baht, gevestigd op de Chinese kruidendrank, een soort Jägermeister zonder alcohol. Hopelijk is mijn wond geheeld voordat ik september volgend jaar voor een nieuwe extension naar Immigration moet. Ik ben benieuwd wat de man tegen die tijd in de aanbieding heeft. Durf maar eens te weigeren…