Plokworst
Groot feest in de tempel! Wij schrijven 2012 en mijn partner, Kai, gaat naar Phanna Nikhom, een 30 km westelijk van de stad Sakon Nakhon. Ze heeft daar jaren gewoond en gewerkt.
Jawel, feest in de tempel. Zij gaat om voor monniken en gasten te koken, duurt twee dagen, doen ze ieder jaar, er komen tig mensen op af, en al haar familie en vrienden dokken 1.000 baht. En of ik misschien nog ergens…
Nou vooruit, die lap kan er nog wel af, 500 baht voor de bus ook. Blij neemt ze alles in ontvangst en kondigt aan naar de markt te gaan. Ik ga een dutje doen en zie niet waar ze mee terug komt.
De volgende morgen zie ik buiten staan een koelhoudbox van polyzoveel spul en met grote maten, ik denk 70x50x30 cm. Ja, daar moet het vlees in voor het tempelfeest. Vlees? Waar heb je dat dan verstopt? Dan mag ik meekomen naar de twee manshoge koelkasten/vriezer die we hebben en gaan de vriesvakken open.
GGGadver ! Vormeloos geel vlees!
Kijk, een streng karbonade, dat heeft een vorm. Zelfs als je vegetariër bent zul je dat herkennen als een vorm. Het heeft een vorm. Een mooi stuk biefstuk, een T-bone, een rib-eye, het heeft allemaal een vorm en is herkenbaar. Maar wat daar allemaal ligt …. Vormeloze ellende.
Het is flubbervlees. Zakken vol. Waar ze dat vandaan halen, Joost mag het weten, afgeschraapt van kop en botten? En veel geel spul er bij. Vet? Heeft een varken een geel orgaan? Hoe dan ook, het is afschuwelijk geel gekleurd en het ziet er vreselijk uit. En dat wordt straks gebakken en gevoed aan de gasten en de monniken ? Als laab?
Isaan food: laab
Ja, zegt ze, dat is die 1.000 baht en iedereen is blij dat je die hebt gegeven. Want dat had ze al doorgegeven, ik kom met tig kilo vlees uit Nongkhai naar jullie toe. Het zal tot gejuich hebben geleid want tempelfeesten, trouwerijen en crematies leiden in dit land tot schranspartijen…
Enfin, ze mag de rommel zelf inpakken in ijs en in die doos want ik blijf daar verre van. Met tape gaat de doos goed dicht zodat er geen lucht kan ontsnappen tijdens de busreis van 4 uur en ik ben blij als de tuktuk arriveert en de vlezigheden meeneemt en Kai er bij. Zouden ze het daar overleven?
Eten voor de monniken
Nou, ze hebben het overleefd, kan ik je vertellen. Nee, geef mij maar een boterham met plokworst. Of een broodje halfom met echte boter…
Erik Kuijpers, 2012 Nongkhai
Oh Eric,
Een broodje halfom.
Jaren geleden zelf gemaakt en die pekelvlees was me toch zalig.
Helaas lever zo gegeten, want de pekelvlees heeft het niet gered tot de snijmachine.
Heerlijk.
Ga toch dat recept opzoeken en zal dat naar thaiblog sturen.
Mooi geschreven Erik en heel herkenbaar in Isaan.
Het is een groot taboe om het te moeten zeggen, maar eigenlijk is Isan food gewoon niet te vreten. En het ziet er ook niet uit. Nou ja, voor de Isaners wel, maar voor een farang als ik niet.
Ooit werden we ergens uitgenodigd. Voor mij hadden ze rat in gedachten, met kop en staart er nog aan. Ik kan me nog herinneren dat ik het kadaver aan de staart omhoog trok om het beter te bekijken.
Maar ik bedankte in eerste instantie voor de eer. Totdat ik de andere gerechtjes op de bordjes zag. Dan toch maar in vredesnaam die rat.
Het was de eerste keer dat ik rat at. Tevens ook de laatste keer.