Gebruiken en gedragsregels in Thailand
Een aantal gebruiken en gedragsregels zijn in Thailand anders dan in Europa. Het is goed als bezoekers van Thailand deze regels kennen en daar rekening mee houden.
Bekend zijn de voorschriften bij de tempels. Bij het begin van de tempel worden de schoenen uitgedaan. Sandalen zijn wat dat betreft veel gemakkelijker in het gebruik. Bij een aantal tempels is men streng op de gebruikte kleding, bedekte armen en schouders en lange rok of broek. Over de drempel stappen om de tempel te betreden. Als de bezoeker gaat zitten, vaak op de grond, zorg dan dat de voeten niet naar een “heilig” voorwerp wijst. En toon respect voor de monniken! Deze mogen ook op geen enkele wijze aangeraakt worden en de monniken zitten hoger dan de tempelgangers.
Voeten ziet de Thai als het laagste deel van het lichaam. De voet mag dan ook niet gebruikt worden bijvoorbeeld om een deur open te duwen, iets wat gevallen is naar je toehalen met je voet moet je ook niet doen en zeker niet een bankbiljet met de afbeelding van de koning. Het respect voor de koninklijke familie is buitengewoon groot. Zelfs bij vooraanstaande Thaise mensen stond een gevangenisstraf te wachten bij vermeende tekortkomingen op dit gebied.
Het hoogste deel is dan het hoofd wat niet zo maar aangeraakt mag worden. Een farang mag dit bij een kind ook niet doen. Voor een begroeting is een wai gebruikelijk geen zoen en hand in hand lopen in het openbaar is niet gebruikelijk. Geen handen schudden of persoonlijk contact.
De hand wordt gebruikt om met de handpalm naar beneden gericht en de vingers gesloten een wuivende beweging te maken om een taxi te roepen of een ober te laten komen. Niet met vingers knippen of wenken. Bij het eten wordt de vork alleen gebruikt om het eten op de lepel te schuiven, met de lepel wordt gegeten.
Een paar andere opmerkelijke zaken zijn het volgende. In een bus mag een vrouw niet naast een monnik gaan zitten, ook al zou er verder geen plaats zijn. ’s Avonds niet fluiten, omdat anders geesten opgeroepen zouden kunnen worden. Blijf in alle situaties glimlachen, geen stemverheffing of boos worden.
Het zou illegaal zijn om foto’s van Boeddha buiten Thailand te brengen, zeker als je samen met een afbeelding daarvan op zou staan. Dit lijkt mij een onmogelijke opgave voor de douane om te controleren.
Met dank aan Katie Rosbottom, die dit in 2014 publiceerde. (www.destinationstips.com)
Dit zijn helaas de bekende observaties waar toeristen mee dood gegooid worden. Alsof Nederlanders vreemden wel over de bol aaien, dat Thai iemand waar ze intiem mee zijn (partner, kind of andere zeer goede vriend/familie) niet over de bol aaien of plagend een klap tegen het hoofd geven… of als er deur open moet terwijl men in de handen een zak van 20 kilo rijst heeft men niet de deur open doet met de voet of een obstakel aan de kant schuift om niet de nek te breken. In Nederland kun je het ook wel vergeten als je gaat knippen met je vinger naar de kelner, bediening zijn geen getrainde hondjes. En je stem verheffen en boos worden tegen andere mensen werkt in Nederland even goed als in Thailand.
De samenvattende tip moet gewoon zijn: we zijn allemaal mensen, gebruik gezond verstand en gedraag je naar andere hoe jij dat in hun schoenen ook op prijs zou vinden. In 99 van de 100 gevallen zijn de Thaise en de Nederlandse aanpak dan van het zelfde dan dat ze verschillen.
Inderdaad Rob, dit zijn de meningen van personen die ooit Thailand bezocht hebben en hun oordeel baseren op verhalen die ze her en der gelezen hebben. Om Thailand en zijn gebruiken echt te leren kennen, is het noodzakelijk hier te wonen en alle vooroordelen overboord te gooien. Thaise mensen zijn ook gewoon wezens van vlees en bloed en, in tegenstelling tot wat vele allesbeterweters denken, heel eenvoudig en vriendelijk in de dagelijkse omgang.
Eenvoudigweg enig respect voor hun cultuur en enige aanpassing aan hun gewoontes is gelijk aan een gelukkig leven.
Beste Rob,
Dit stukje is niet zozeer bedoeld voor de “allesweters”, die in Thailand wonen, maar voor degene die
Thailand eens willen gaan bezoeken en o.a. via Thailandblog iets meer voorlichting willen ontvangen.
Vandaar dat dit stukje verwijst naar http://www.destinationstips.com
groet,
Lodewijk
Ja die gebruiken van het hoofd en de voeten worden keer op keer aangehaald als kennis die van belang is, maar bij navraag bij de Thai die ik al 11 jaar ken en in de cultuur waar ik inmiddels alweer 11 jaar in woon, snappen ze niet wat ik bedoel en zien ze dat totaal niet zo. Het maakt ze eigenlijk niet uit als ze er al van bewust waren dat er zo’n gedachte bestond (dat je bv het hoofd van een kind niet mag aanraken).
Er valt wel het een en ander af te dingen op dat lijstje regels en verboden.
Het mag duidelijk zijn, dat ook in nederland ouders het niet op prijs zullen stellen, als een vreemde aan het hoofd van hun kinderen zit.
De Thai lopen juist vaak wel hand in hand, in vergelijking met westerlingen
Monniken mogen door mannen best aangeraakt worden, maar ook in Thailand zullen monniken waarschijnlijk liever niet door vreemden worden aangeraakt.
Over de drempel stappen klinkt me ook wat vreemd in de oren.
Ik geef toe, dat deuren in Thailand meestal geen drempel hebben, maar stel dat de tempel er wel een heeft, wat moet je dan doen?
Door het raam klimmen?
Geen stemverheffing, of boos worden?
Heeft iemand die regel al eens aan de Thai uitgelegd?
Mijn fluiten, zal waarschijnlijk geesten verjagen, zo vals klinkt het meestal.
Dus niemand die zich beklaagt.
Beste Ruud,
‘Over’ de drempel stappen. Klinkt toch niet vreemd!
Dat wilzeggen: niet ‘op’ de dorpel treden.
Vlgsmij héél duidelijk geschreven door Lodewijk.
Dus: je stapt ‘over’ de drempel heen en hoeft niet via het raam.
Ik herinner me nog dat ik met mijn liefje een tempel bezocht en zij stapte met haar voet op de drempel. ‘dat mag niet, zo naar binnen gaan’ zei ik, ‘uh.. wat?’ vroeg ze. ‘Nou, je stond met je voet op de drempel’ ‘. ‘oh?’ ‘nou dat mag niet, dan maak je de geesten boos’ ‘oh, vergeten’ glimlachte mijn vriendin. Terwijl ze volgens eigen zeggen en haar papieren toch echt een boeddhist was, wel eentje die alleen voor bijzondere gebeurtenissen naar de Wat ging maar ach. Volgens mij heb toen plagend een nep/slechte boeddhist genoemd. 🙂
Wat betreft de Budha afbeeldingen te exporteren, had ik in eerste instantie ook een probleempje mee. Iemand had ons gevraagd om 3 Dag Budha beeldjes op te sturen. Deze kwamen echter weer terug van het hoofdpostkantoor. mocht niet. Daarna meegenomen met de bagage en geen probleem. Beetje vreemd.
Wat betreft stemverheffing; Bij ons woont een Thaise jongedame in huis, en als die boos word…..
Staan ze aan de andere kant van Thailand te shaken
Dat je niet met een voet op een drempel stapt, maar eroverheen stapt zonder deze aan te raken was mij al duidelijk. Gek, dat het sommigen niet precies genoeg uitgelegd moet worden en dan nog vrolijk geschreven wordt dat het maar onzin is.
Wat het waien aan betreft…zie ik er niets bij staan. Maar mij valt het nog steeds op dat in restaurants en winkels, de toeristen een wai aan het personeel toe geven of ouderen aan duidelijk jongeren. De Thais zullen hierover lachen…
Dat het aaien over een kinderhoofd in Nederland niet of nauwelijks gedaan wordt, neemt niet weg, dat veel toeristen hier in Thailand wel toe geneigd zijn. De kinderen zien er vaak heel leuk uit en wegens gebrek aan taalkennis, de genegenheid voor zo’n kind, is de behoefte om zo’n kinderhoofd aan te raken bij velen waarschijnlijk (vooral bij vrouwen) groter dan het normalerwijze zou zijn. Mijn zus, die ik niet vaak mensen bewust zie aanraken, vertelde mij dat ze dat op een vakantie in Thailand deed…
Wij als westerse mensen doen het zo vaak, dat we het waarschijnlijk pas in de gaten hebben, wanneer het al gebeurd is.
gedraag je normaal, dan gaat het altijd goed. Thai zelf zien het niet zo zwart wit als de buitenlander, als je iets doet wat niet correct is, althans in mijn geval, dan corrigeert mijn partner dat op onopvallende wijze…