Een woest kijkende hond met grote ogen zit in de schaduw van een rotsblok naast een paardenspoor aan de rand van de jungle ten noorden van Ban Lao. Hij hoort de stemmen van twee dieren die de jungle uit gaan komen: een aap en een haas; de laatste is kreupel en houdt een voorpoot in de lucht. Ze staan trillend voor de hond die ze direct erkennen als hun baas en van wie ze het oordeel zullen aanvaarden over hun dispuut.

‘Hoe heten jullie?’ vraagt de hond-rechter. De aap antwoordt ‘Simoie, excellentie’. En de haas zegt ‘Tuftie, edelachtbare’. ‘En waar gaan jullie heen, klagende vrienden?’

De haas zegt ‘Ik ben op weg naar de doerian plantage nabij Koh Yai om pitten te halen die in dat fruit zitten. Deze aap, die ik onderweg heb ontmoet, maakt ruzie met me en schopt me tegen mijn voorpoot omdat ik sta op mijn recht naar Koh Yai te gaan. O, eerlijke rechter, kan ik daar niet heen?’ De rechter, die diep in zijn hart de haas wil verslinden, neemt de volgende beslissing:

‘Er gaan twee wegen naar Koh Yai; de aap neemt de laag gelegen route en de haas de hoger gelegen weg. Wie er het eerst aankomt doet wat ie daar moet doen, wie het laatst aankomt komt direct terug naar mij om zijn taak te volbrengen.’

De haas, heel goed wetend welke gevaren hij loopt, besluit direct tot een list waarvan hij hoopt dat het zijn leven zal redden. ‘Vooruit, weg met jullie’ roept de hond, aannemend dat de behendige aap daar eerder is dan de kreupele haas.

De haas, die weet dat iedere andere haas er net zo uit ziet als hij, gaat zo snel hij kan met zijn lamme pootje. Zodra hij een andere haas ontmoet vertelt hij zijn verhaal en vraagt hem zijn leven te redden. Hij geeft opdracht naar Koh Yai te rennen en steeds te wisselen met een andere haas, als de laatste haas daar maar gaat zitten met een pootje omhoog….. En alle hazen staan hun broeder bij!

De aap is perplex als hij aan komt spurten; hij vindt zijn verachte kameraad daar zittend met een pootje omhoog, kauwend op de pitten van een doerian. Hij doorziet de list niet maar leest zichzelf de les: ‘Je kunt tegenwoordig nergens meer zeker van zijn’.

De kreupele haas redt zo zijn leven en gaat terug naar zijn gezinnetje waar hij dagenlang andere hazen onderwijst vooral geen onenigheid te zoeken.

Bron: internet. Een fabel uit de 19e eeuw of vroeger, Siam. Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Er zijn geen reacties mogelijk.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website