Koos uit Beerta weer in een onmogelijke situatie
De trouwe bloglezer kent Koos uit Beerta als de jongen, die voor pech en ongeluk in de wieg is gelegd.
Ik schreef enkele jaren geleden een verhaal over hem en vorig kreeg het een vervolg, toen Koos vertelde over zijn nieuwe grote liefde. Lees, om even goed op de hoogte te zijn, dat verhaal: www.thailandblog.nl/column/een-del-uit-de-rimboe-voor-koos-uit-beerta
Vervolg
Koos vond, dat alleen het beste goed genoeg was voor zijn vriendin en hun dochtertje was. De omstandigheden waren echter nooit optimaal, vooral door de lange afstand tussen het tweetal. Een reis naar het zuidelijke puntje van de Filippijnen duurde twee keer zo lang als naar Bangkok en waarschijnlijk ook wel twee keer zo duur. Toch ging Koos met een zekere regelmaat en dan was het feest, voor de familie, maar vooral voor zijn dochter Paris. Veel leuke foto’s gezien op de Facebook pagina van Koos.
Naar Nederland
Koos besloot vorig jaar om zijn vriendin Mia en dochter Paris naar Nederland te halen, waar voor beiden een betere toekomst zou liggen. Met veel vijven en zessen werd voor de dochter een Nederlands paspoort geregeld en met nog veel meer vijven en zessen kregen beiden toestemming (visum) van de Nederlandse overheid om naar Nederland te komen. Het geluk kon niet op, want begin dit jaar werden man + vrouw + dochter herenigd en kon worden gedacht aan de toekomst.
Dilemma
We zijn nog maar een paar maanden verder en Koos zit al weer in een “onmogelijke” situatie, waarin hij een hele moeilijke beslissing moet nemen. Hij schrijft op Facebook:
“Momenteel sta ik op het punt om de grootste beslissing van mijn leven te maken, zoals de meesten weten is mijn huidige vriendin en dochter bij mij in Nederland. De bedoeling was om hier samen een toekomst op te bouwen, maar mij vriendin kan hier niet aarden en heeft ontzettende heimwee. Ik heb meerdere opties met haar besproken om hier te kunnen blijven, maar ze wil hier niet blijven. Ik kan haar natuurlijk niet dwingen om hier te blijven, dus ik heb besloten om haar te laten gaan. Ik heb haar eerder al verteld, dat ik de relatie zal verbreken wanneer ze terug zou gaan, omdat ik de afgelopen 4 jaar er echt alles aan heb gedaan om hun hier te krijgen om samen een toekomst te hebben en geen zin meer heb in een lange afstandsrelatie waardoor we elkaar maar 1x per jaar kunnen zien.
De terugkeerdatum is 15 mei aanstaande, waarbij voor mij de grote vraag is wat gaat er gebeuren met onze dochter? Na vele gesprekken samen geeft Mia toestemming om Paris hier te laten bijven voor een betere toekomst. Maar gaat mij dat wel lukken? werktijden? schooltijden? financieel? Ik ben bereid om alles te doen voor haar en heel mijn leven op z’n kop te zetten om haar een beter leven te geven hier, maar ik moet ook realistisch zijn. Met nog een maand te gaan wordt het erg kort dag om hier een beslissing over te nemen.”
Tenslotte
Ga er maar aan staan, zo’n beslissing! Het overkomt (natuurlijk) Koos, met een relatie uit de Filippijnen, maar ik weet zeker, dat dergelijke problemen ook met Thaise relaties voorkomen. Advies geven? De ene reactie op Facebook zegt, dat hij zijn verstand moet gebruiken, de ander zegt, dat hij naar zijn hart moet luisteren. Voor Koos hoop ik alleen, dat hij de juiste beslissing neemt, waarvan hij later geen spijt krijgt.
Inderdaad een waar dilemma, migratie is geen kleine stap en er komt veel bij kijken, je leven elders weer opbouwen. Niet iedereen kan of wil dat. Besloot zijn vriendin al binnen een paar weken dat in Nederland niet op haar plek was? Dat vind ik toch een vrije rappe conclusie, ik zou het zelf wat meer laten bezinken en een lijstje maken van de voor en tegens voor mij, mijn partner en de kinderen. Want het is immers geen luchtvaardig besluit. Al kan ik me prima voorstellen dat sommige een leven in Nederland, België, Thailand of de Filipijnen écht niet zien zitten.
Als Koos ook open heeft gestaan voor migratie naar het land van zijn lief, maar na grondig denken tot de conclusie kwam dat migratie geen optie is, tja.. dan wordt het lastig. Een relatie op afstand is ook niet makkelijk en voor vele geen optie denk ik zo. De relatie moeten verbreken wegens de afstand zal een zware dobber zijn. En voor de dochter zal het helemaal pijnlijk zijn dat ze moet kiezen voor 1 ouder, de andere ouder is niet op fietsafstand. Pijnlijk en wreed.
Maar wie weet bedenkt Koos of zijn lief zich nog. Net zoals sommige na migratie uiteindelijk toch weer vertrekjen omdat het niet lukt in het nieuwe woonland, zijn er vast ook die later alsnog besluiten de sprong te maken. Wie weet, als hun relatie dan tenminste niet permanent ten einde is gekomen.
Dat is een heftig verhaal en wel herkenbaar. Ik kende in Nederland meerdere Nederlands/Thais-echtparen, waar hetzelfde speelde. Men vroeg mij wel eens om raad, maar dat is in zulke situaties moeilijk te geven.Ik wens Koos dan ook sterkte bij het nemen van een beslissing.
Zeer ongebruikelijk voor een Filipijnse vrouw om voor een dergelijk reden terug te keren naar haar vaderland. Er leven meer dan 30 miljoen! Filipijnen buiten hun eigen land en de meeste achterblijvers hebben maar 1 wens. Emigreren. En het liefst, om wat voor reden dan ook, naar de Verenigde Staten.
Europa is 2e keus maar zeer zeker nog geliefd. Denk echter dat hier andere zaken spelen. Ging deze vrouw met Koos mee uit liefde of was er alleen een hoop op een beter toekomst voor haar en haar kind. Wat blijkbaar niet helemaal bewaarheid is geworden. Koos maakt zich zorgen of hij het financieel wel kan opbrengen om voor het kind te zorgen. Hoe is dit dan met nog een vrouw erbij?
Denk dat Koos haar weinig te bieden heeft voor een beter leven en dat zij daarom liever terugkeert naar economisch booming Filipijnen en haar (beslist uitgebreide) familie. Gaat daar momenteel helemaal niet slecht, de zon schijnt regelmatig en de mensen zijn er erg positief over hun toekomst. Corruptie nog wel aanwezig, maar wordt door Duterte goed aangepakt, het ettergezwel drugs wordt op Aziatisch manier uitgeroeid, en de vloek van de wereld, het islam terrorisme, langzaam maar zeker verdreven.
Wel een herkenbaar verhaal, in mijn vriendenkring in Rotterdam zijn er veel uit de Filipijnen en Thailand
De meeste dertig jaar geleden via huwelijk in Nederland beland
Waarvan vele eerst in dorpje op platteland , na een aantal jaren met heimwee ,
naar de grote stad verhuist
Om meer contact te hebben met landgenoten.
Het grootste probleem of nu Thai of Filipijnen zijn.
Wat dan hoort is dat ze contact met landgenoten miste en in mindere mate de familie .
Zelfde denk dat dit eigenlijk ook voor veel Nederlanders die in Thailand of Filipijnen wonen.
Gewoon regelmatig in je eigen taal kunnen praten,
Oplossing als ik Koos was die min of meer vast zit in Nederland doordat hij het niet financieel kan redden
in de Filipijnen
is te kiezen voor half jaar Nederland en half jaar Filipijnen
Het half jaar in Nederland werken beiden ,en voldoende geld bij elkaar sparen.
om het halve andere jaar in het andere land te wonen.
Denk niet dat koos niet alle optie,s heeft afgewogen .
Maar je weet maar nooit