Frans Amsterdam in Pattaya (deel 7): De lotenverkoopster
We schrijven nu 30 augustus 2017, maar weet u het nog? Juni 2015, de Thaise kranten en de op Thailand gerichte blogs stonden er vol van. De wettelijk vastgestelde verkoopprijs van 80 Baht per (toen nog dubbel) lot van Thaise Staatsloterij ging worden gehandhaafd.
Hoe zat dat nou precies in elkaar? De bedoeling was altijd dat de verkopers de loten voor 70.4 Baht inkochten en ze voor 80 Baht aan de man brachten. Per trekking kochten ze een set van 500. Twee trekkingen per maand, dus tel uit je winst: 1000 x 9.6 Baht is 9600 Baht, als je los was. Geen vetpot, maar het is ook uitdrukkelijk bedoeld als bijbaan. En dan is het toch niet gek.
Georganiseerde criminele kartelvormers gooiden roet in het eten door de loten massaal in te kopen, en voor prijzen van 75 Baht en hoger aan de uiteindelijke detailhandelaren aan te bieden, die vervolgens meer dan de vastgestelde 80 Baht gingen vragen om het hoofd boven water te houden.
Daar moest wat aan gedaan worden. Om nou te gaan wroeten in de schakels tussen de verkopende Staat en de kopende kartels, dat leek nogal ingewikkeld, en bovendien was de kans dat men kennissen, familie of collega’s in de voet zou schieten bepaald niet denkbeeldig.
De speerpunten werden dus gericht op de street vendors. Er werden er een aantal op heterdaad betrapt, gearresteerd, met naam en toenaam aan de schandpaal genageld en met een boete van 10.000 Baht in de media tentoongesteld. De schrik zat er goed in en gedurende maanden werden alle lootjes netjes voor 80 Baht verkocht.
Of de eigenlijke boosdoeners inmiddels wellicht ook zijn aangepakt weet ik niet, maar ik vrees het ergste, want hier in Pattaya is het zo goed als onmogelijk om voor 80 Baht een lot te kopen. 90 is de prijs. Een paar dagen geleden had ik zelfs al 5 loten uit zo’n koffertje gescheurd, maar toen bleek dat ik niet meer dan 400 Baht wilde betalen werden ze zonder pardon afgepakt en – desnoods dan maar los – weer ergens tussen gestoken. Zo brutaal ben ik daarna niet meer geweest, ik heb nog wel aan ongeveer twintig verkopers gevraagd:
‘How much?’
en zonder uitzondering was het
‘Ninety’
‘I pay eighty’.
‘No, ninety.’
Principeel als ik soms kan zijn ben ik dan uitgepraat.
Ik had de moed eigenlijk al opgegeven toen vanmiddag in de Wonderful 2 Bar alle serveersters samenschoolden rond een 73-jarige Amerikaan, een vaste bezoeker hier. Hij heeft kind noch kraai, maar wel een royaal Navy-pensioen en elke maand is het een hele toer om daar fatsoenlijk doorheen te geraken. Mede in dat kader heeft hij de gewoonte om alle dames te trakteren op een lot, en dat is een leuke buitenkans. Ik maakte een paar fotootjes van het tafereel en terwijl ik keek of het wat geworden was viel het me pas op: Er zat een grote sticker met “80” in de koffer geplakt. Dat kon toch niet waar zijn?!
“You sell for eighty?”, vroeg ik enigszins wantrouwend.
Het leek wel of de vrouw schrok of het niet begreep, en wees meteen bijna verontschuldigend op een andere sticker met het pictogram “Invalide, doof”. De Amerikaan bevestigde dat ze voor tachtig verkocht.
Kijk, zo moest ik het hebben. Er was nog wel even geduld nodig, want de meiskes kunnen eindeloos twijfelen tussen twee lootjes en dat wordt als een uiterst serieuze zaak gezien. Er wordt zelfs druk overlegd, een enkeling belt mama voor goede raad. Onderschat dit proces vooral niet!
Na een kwartiertje kon de Amerikaan de hele handel zichtbaar tevreden afrekenen en was het mijn beurt. Voor de schone schijn iets minder lukraak dan gebruikelijk zocht ik vijf lootjes uit met mijn geluksnummers. Ik moest het helemaal zelf doen, mama’s hulplijn bellen zit er al een tijdje niet meer in. Al zeven jaar en vijf dagen niet meer, om precies te zijn. Huh? Kut! Helemaal niet aan gedacht…. Niet dat me dat anders nou echt tot diepe overpeinzingen aangezet zou hebben, maar helemaal vergeten is toch buitengewoon onachtzaam.
Ik gaf de lotenverkoopster 1000 Baht, het wisselgeld mocht ze houden, begreep ze – aanvankelijk ongelovig – uit mijn gebaren. Helemaal volgewaid werd ik. Dat moet de geesten dan maar weer gunstig stemmen, dunkt me. En ik had het mijn moeder tenslotte vaak genoeg zelf horen zeggen: ‘De één zijn dood is de ander zijn brood.’
– Herplaatst ter nagedachtenis aan Frans Amsterdam (Frans Goedhart ) † april 2018 –
Ook hier in BKK verschillen de prijzen.
Meestal is hier in de buurt een enkel lot wel 80 Thb, maar een setje wordt al gauw duurder.
Er zijn er ook wel die de enkele voor 90 Thb verkopen, maar dat zijn er niet zo veel.
Mijn vrouw heeft 3 vaste verkoopsters, die trouw 2x per maand langs komen.
Eéntje wil ook 90 Thb, daar koop ik principieel niets van.
Dat ze duurder dan 80 verkopen heeft inderdaad (althans volgens hun) te maken met het feit dat ze “duurder” moeten inkopen en anders niets kunnen verdienen. De setjes zijn inkoop al boven de 400 Thb voor 5 loten.
Naar mijn mening moeten ze die tussenhandel er uit halen en de verkopers rechtstreeks laten inkopen bij de GLO.
Tja, ik zeg thuis vaak lachend, als bij 7/11 een brood ligt met een prijs van 38 Thb en het kassameisje zegt dat is dan 48 Thb betaal je dat dan ook.
Dat zijn van die momenten dat blikken kunnen doden 🙂
Hier in Pattaya werkt dus totaal niet meer. Het lijkt wel alsof de verkopers niet onder de 90 Baht mógen verkopen, en anders hun leven niet zeker zijn, net zoals prostituees op de wallen die ‘onder de prijs’ gaan. En dst er voor invaliden een uitzondering wordt gemaakt, die laten ze met rust als ze voor 80 verkopen, mits ze dat duidelijk aangeven en hun invalidenkaart ook goed zichtbaar is. Wellicht krijgen zij de loten ook als enigen voor de gangbare inkoopprijs. Het is tamelijk bizar.
Mooi Verhaal Frans en prachtig dat je dit zo hebt gedaan !
Een aantal jaren geleden moest ik naar Thailand voor een begrafenis. De lieve man was in de ochtend niet goed geworden en in de avond al overleden. De oorzaak weten we tot op de dag van vandaag nog niet. Maar goed naar Thailand getogen om de laatste eer te bewijzen. De begrafenis werd uitgesteld omdat men op ons wachtte. De dag nadat we arriveerden zou deze plaatsvinden en laat nu net die dag ook een loterij zijn. Er werd op de laatste 2 cijfers gegokt van het nummer dat zou vallen. xx Laag en yy Hoog. Ik snap het systeem nog steeds niet (gewoon te lui om me erin te verdiepen), maar dat doet ook niet terzake. De hele familie een kleine 25 man gokte die dag op de leeftijd van de overledene. Het geloof in geesten dwingt hun bijna tot zoiets. En laat nu net dat nummer vallen. Op de dag van de begrafenis ineens gegil en gejuich toen de trekking plaats had gevonden, ook door de direct familie.
Omdat het om de overledene ging hadden velen extra veel geld ingezet op zijn leeftijd. Het lokale gokbedrijf heeft die dag behoorlijk veel pijn geleden. Familieleden hadden ineens ieder tussen 400 en 500 euro gewonnen. En natuurlijk had de overledene daarvoor zorg gedragen. Ik betreur tot op de dag van vandaag nog dat men mij niet had gevraagd om mee te doen. Ik had daar wel een klein fortuintje op willen inzetten. Zeker weten dat ik dan de hele reis, de donatie aan de familie om de kosten van de begrafenis te betalen en vakantie daarna eruit had gehad. Maar de goden wilden dit blijkbaar anders.
Zoals een volleerd scenarioschrijver van de beste Lakhorn zet Frans zijn verhaal neer, met enig jolijt en het nodige drama, met een lach en een traan. De hamvraag wordt echter nooit beantwoord alvorens er een nieuwe uitgerold wordt. Come and see next time. Het mysterie blijft. HEEFT FRANS GEWONNEN?
Of hij gewonnen heeft lezen we morgen of zo wel..de trekking is vanmiddag , Thaise tijd.
Hallo Frans,
Leuk..leuk…maar 5 lotjes a 80 baht is 400 baht…je gaf dus 600 baht fooi…ja dan wordt er inderdaad feestelijk gewait….5555…groetjes Joop
Bedankt voor dit leuke verhaal ik hoop dat je geluk hebt met uitgeven van je geld.
Yep Frans (Amsterdam)
Je ervaring in Pattaya zijn correct. Ik ken Pattaya al 25 jaar en wat je schrijft lijkt me ook juist en correct
Ik weet hoe en wie het ontstaan is.(de persoon die alles weet leest trouwens ook mee.
Nu nog even eens bij Patrick langsgaan …. en gewoon praten… Ik weet dat hij met je wil praten . Persoonlijk, Patrick is een vriend van mij dus mijn mening is misschien niet relevant. Ik kan wel zeggen dat zijn restaurant altijd vol zit … misschien dat jouw niveau hoger ligt….. laat ik het hier maar bij houden.
Je ervaring in Pattaya zijn correct. Ik weet hoe de Wb 1 en 2 ontstaan zijn. De persoon die daar alles over weet leest trouwens ook TB.
Maar toch even dit. Wat je zei over Patrick en zijn restaurant heeft de nodige commotie teweeggebracht.
Als vriend van Patrick was ik het daar niet mee eens, maar ik weet dat Patrick openstaat voor een gesprek. Patrick is een vriend van mij dus mijn mening is misschien niet relevant. Ik kan wel zeggen dat zijn restaurant altijd vol zit … misschien dat jouw niveau hoger ligt….. maar laat ik het hier maar bij houden.
Ik weet dat Patrick op elk moment jouw vragen kan beantwoorden…..
Waardering: 0
Altijd leuke verhalen ga zo door Frans.
Weer genoten van je Frans
Vind ik leuk knopje werkt niet.
Of heb je geen zin meer om te bloggen:)
@Webmaster:
De “Vind ik leuk xx”-knop onder dit artikel springt bij mij elke keer weer op 0.
Ik mag hopen dat hier geen opzet in het spel is, omdat Frans beloofd had pas te stoppen met dagelijkse bijdragen te leveren wanneer de “Vind ik leuk”-teller op 0 blijft staan. En dat zou ik – en ik denk velen met mij – toch een gemis vinden.