Frans Amsterdam in Pattaya (deel 4)

Door Frans Amsterdam
Geplaatst in Column, Frans Amsterdam
Tags: ,
15 oktober 2021

Andreas Marquardt / Shutterstock.com

Cat liet regelmatig weten dat het beroerd ging in Bahrein. Ze verdiende niet eens genoeg om de gedeelde kamerhuur te betalen, dus de schuld liep alleen maar op.

Als je erg goed in de markt ligt kun je daar overigens best wel aardig binnenlopen. Twee jaar geleden kwam ik in Pattaya een meisje tegen, zeg maar Pon, dat net drie maanden in Manama geweest was. Het is de hoofdstad van het wat vrijgevochten Islamitische landje Bahrein, en vele Arabische zakenlieden beleggen juist hier graag een vergadering, of brengen er een paar vrije dagen door.

Tal van dames uit de hele wereld willen daar graag een graantje van meepikken, wat inmiddels heeft geleid tot een levendige, georganiseerde seksindustrie, geschoeid op westerse leest. Dat wil voornamelijk zeggen: 3000 Baht (omgerekend) voor een half uur, 4000 Baht voor een uur, en een strikt ‘one shot and go’-beleid. De dames moeten wel 24 uur per dag ‘opzitten’ en elke klant laat een paar meisjes opdraven. Dan is het maar hopen dat de keuze op jou valt. Natuurlijk zijn er altijd klanten die de regels proberen te omzeilen, maar daarvoor is de broodnodige ‘security’ ingehuurd. Pon heeft zich wel eens in de badkamer moeten opsluiten om een gewelddadige klant van zich af te houden. Op het moment dat de security binnenviel had de klant net de deur van de badkamer gemolesteerd en haar al bij de keel gegrepen. Dat soort akkefietjes gebeurden met enige regelmaat.

Pon is een engeltje om te zien en zo scoorde zij gemiddeld wel bijna vier klanten per dag. Eén dag per week nam ze vrij. Maandelijkse omzet zo’n 350.000 Baht. Daar ging dan de huur van haar (eigen) kamer af, 100.000, de kosten van de security/organisatie, 50.000, en het levensonderhoud, 50.000, en bleef er 150.000 per maand over. Aangezien zij niet over een geldig visum beschikte voor de terugreis, moest daar ook voor worden gereserveerd, in totaal 100.000. Vliegreizen eraf en zo had ze na drie maanden toch dik 300.000 op haar rekening staan. En ze was een verzameling horrorverhalen rijker, want het zijn niet allemaal van die lieve jongens daar.

Zo zou haar terugvlucht pas ‘s avonds laat vertrekken, maar was haar dringend aanbevolen om zich al vroeg in de middag te melden. Dat deed ze dan ook, met de steekpenningen. Die werden netjes verdeeld onder een paar beambten, maar daarmee was ze er nog niet. Het was ook de bedoeling dat ze enige tijd met deze heren in een soort verhoorkamer zou verblijven, om de beurt. Er zat weinig anders op. Ondanks de slechte werkomstandigheden overwoog ze toch terug te gaan naar Bahrein, want in Pattaya bleef het sprokkelwerk, waarbij er aan het eind van een maand weinig over was. Uiteindelijk kon ze de drang niet weerstaan en ze zit er nu alweer 18 maanden, onafgebroken. Maar goed, als ze na een paar jaar genoeg gespaard heeft om hier iets levensvatbaars te beginnen is het allemaal niet voor niets geweest.

Zulke omzetten haalde Cat bij lange na niet. Na drie weken had ze 27.000 baht verdiend, te weinig om haar schuld terug te betalen en ze was diep ongelukkig. Er werd een beroep gedaan op een goede vriendin die haar een lening verstrekte en zo was ze dan met scha en schande weer een levenservaring rijker geworden.

Over deze blogger

Frans Amsterdam

7 reacties op “Frans Amsterdam in Pattaya (deel 4)”

  1. loe zegt op

    Mooi verhaal weer, Frans.

    Maar dat je door al die mantelzorg en het geschrijf nog aan een gezond sex leven toekomt,
    is me een raadsel 🙂

    Niet dat het ontbijt buffet van het Lek hotel slecht is, maar na een aantal dagen komt het wel
    mijn neus uit. (deel 3)
    Vooral het gebrek aan behoorlijk brood en koffie, vind ik een gemis. Om nog maar te
    zwijgen over de gebakken eieren, die de hele ochtend op een warmhoudplaatje liggen te drijven.

    Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar Casa Pascal. Lekker brood en beleg en op bestelling heerlijke
    cappuccino en wordt er ter plaatse een heerlijk ei voor je gebakken. Iets duurder, maar ”value for
    money”. Dat moet een smulpaap als jij toch aanspreken 🙂

  2. Fransamsterdam zegt op

    Één keer per week Lek-ontbijt vind ik ook wel genoeg hoor. De roereieren vind ik meestal wel erg lekker, en als je het brood twee keer door de broodrooster haalt gaat het ook wel. Koffie kan nog veel erger.
    Het ‘stevigste’ ontbijt dat ik hier ken komt uit The Bite, zie fotolink. Prima koffie, maar verder totaal onverantwoord.

    https://goo.gl/photos/zAmirum4Am2MNCxH9

    • loe zegt op

      Als je 1x per week bij Lek ontbijt en je blijft een maand, zit je wel met een overschot aan bonnen.
      Dan is goedkoop weer duurkoop, tenzij je ze op de zwarte markt kunt verkopen 🙂

  3. Bert zegt op

    Denk dat Frans alleen ontbijten niet zo gezellig vindt en regelmatig zijn gastvrouw trakteert

  4. Jacques zegt op

    Wat een leven heeft die vrouw, te triest voor woorden. Voer voor een psychiater in mijn optiek. Als je jezelf al zo geprogrammeerd hebt dit toch ondanks alles te moeten doen dan ben je ver heen.

  5. Leo Bossink zegt op

    Wat zijn jullie je toch een zorgen aan het maken over Frans zijn ontbijtgewoontes? Ik denk dat Frans al lang genoeg meeloopt in Pattaya om zelf te bepalen waar, voor welke prijs en welke kwaliteit hij wil ontbijten.

    • Fransamsterdam zegt op

      Soms kom ik hier mijn, bed voor uit.
      .
      https://goo.gl/photos/WKJwd3mYo1TBsqn38
      .
      🙂


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website