Een lesje liftetiquette
Kaewta Mungkung / Shutterstock.com
Vanaf het terras van het restaurant heb je uitzicht op een Tattoo- en Piercingshop, een multinationaal restaurant, een Damen und Herren Friseur, een reflexologisch massage-instituut, een steakhouse, een pub, een Indiase kleermaker, een massage en spagelegenheid, een dames en heren kledingwinkel, een Coyotebar, een Thais grillhouse, een Italiaanse pizzeria, een hotel-restaurant, een supermarktje, een Indiase bistro tandoor, en een beerbar-complex.
Nu weet u nog niks, dat kan werkelijk overal in Pattaya zijn. Maar het heet My Way en dat is het Nederlandse restaurant in de passage parallel aan Soi Diana. Gebakken tong besteld zoals ik mij gisteren al had voorgenomen. Je krijgt er twee. Met gebakken aardappeltjes met uitjes en spekjes, een flinke bak sla en – zonder erom te hoeven vragen – mayonaise.
De vissen waren hartstikke dood, maar dat was geen probleem. De aardappeltjes waren wat donkerbruin, maar niet te hard. De salade was gedressed, alweer zonder erg.
Het enige puntje waar ik over zou kunnen gaan mekkeren is dat er geen visbestek bijgeleverd werd, maar daar heb ik helemaal geen zin in. Heerlijk gegeten. De schade bedroeg 7.20 euro (prijspeil/wisselkoers september 2014). Da’s weer vrolijk vertrekken.
Ik lag wat uit te buiken van de dooie vissen en dommelde af en toe een beetje weg bij het ‘nieuws’ op BVN dat altijd minstens een dag oud is. Alsof ze de videobanden haasje-repje naar Schiphol hebben gebracht om ze te laten invliegen alvorens het mogelijk zou zijn de stem van de Nederlandse staatsomroep de ether in te slingeren. Van de meer ontwikkelde landen is het nieuws gelukkig te volgen ‘as it happens’.
Het nieuwsbulletin werd afgesloten door de weerman, die de verwachting voor het weer van gisteren op de Bovenwindse eilanden uitsprak. Reuze boeiend. Daarna werd een band ingestart van een programma dat aan Koffietijd deed denken. Alleen de uitgestreken kop van Hans van Willigenburg ontbrak. Gelukkig.
Eén van de items ging over een Groot Maatschappelijk, hevig onderschat, Probleem, dat nu eindelijk eens uitvoerig was onderzocht: de liftetiquette.
Honderdduizenden Nederlanders gaan dagelijks gebukt onder de zware psychische belasting van het min of meer gedwongen samenzijn met anderen in een lift. Dat komt doordat het onnatuurlijk is om in zo’n kleine ruimte te verkeren, zo hadden de deskundigen vastgesteld, en doordat de mensen niet goed weten hoe ze zich in zo’n situatie moeten gedragen. Zo zijn er mensen die zwijgend de lift binnengaan. Helemaal fout! Een groet maakt het al een stuk minder traumatisch. En je zou, als je deze fase eenmaal onder de knie had, nog verder kunnen gaan en ook nog iets anders kunnen zeggen.
Voorbeelden hiervan werden jammer genoeg niet gegeven, maar het was in ieder geval duidelijk dat er legio mogelijkheden waren om het verblijf te veraangenamen. Een aparte categorie waren liften in kantoorgebouwen, waar de relatie met de klant op het spel kon staan. Het zou al helpen om iets in de lift op te hangen waarover een gesprek kon worden aangeknoopt. Het ging te ver om dit tot in detail uit te diepen, er werd hiervoor verwezen naar speciaal ontwikkelde bedrijfslift etiquette trainingen op locatie. Einde onderwerp.
Ik hield het programma verder maar voor gezien en maakte aanstalten om me in het nachtleven te gaan storten. Ik sloot de deur van mijn kamer en liep naar de lift. Die was al vanaf de zevende verdieping onderweg naar beneden, ik hoefde slechts op het knopje te drukken en vrijwel onmiddellijk schoven de deuren open. Ik schoot meteen zwaar in de stress, want er stond al iemand in de lift. Zou ik net doen alsof ik me vergist had en op de volgende lift wachten? Of zou ik de stap wagen en mijn zojuist vergaarde kennis in de praktijk brengen? Ach, wie niet waagt wie niet wint, ik stapte de lift in. Toen de deuren zich gesloten hadden en het zweet me bijna aan alle kanten uitbrak, wist ik het weer: een groet. Ik haalde een paar keer diep adem en toen kwam het eruit: ‘Sawadee krab.’
Dat luchtte enorm op en ik durfde het meisje nu ook aan te kijken. Het was een mooi meisje, lang zwart haar tot over haar schouders, een kort rokje, kleine borstjes, hoge hakjes, een elegante verschijning. ‘Sawadee ka’, zei ze, met een lieve glimlach.
Verdomd, het werkte! De hele eerste fase was in één keer goed gegaan en ik voelde me beter dan ik me ooit in een lift gevoeld had! Nu moest ik natuurlijk niet stoppen, maar gelijk doorgaan met de volgende fase, ik moest nòg wat zeggen. Lang hoefde ik niet na te denken, mijn zelfverzekerdheid had ongekende proporties aangenomen, dus ik zei gewoon wat er als eerste in me op kwam. ‘En schoonheid, nog geneukt vandaag?’ Wat er toen gebeurde weet ik niet precies meer, maar nu lig ik weer in bed, met een paar pijnlijk blauwe ballen.
Misschien toch eerst de cursus maar volgen?
Herplaatst artikel ter nagedachtenis aan Frans Amsterdam (54) die in april 2018 is overleden.
Heerlijk verhaal om te lezen en zó herkenbaar .
Ik blijf me erover verbazen waarom mensen geen goeiedag zeggen als ze in een lift stappen.
Als ik in de lift sta en op de volgende verdieping stapt er iemand in zonder iets te zeggen kan ik het nooit laten om goeiedag te zeggen.
Ik blijf het raar vinden dat men net doet of er niemand staat.
Nou, ik vind het raar om tegen iemand die ik niet ken, nooit gezien heb en nooit meer zal zien, goeiedag of sawadee te zeggen. Wel als iemand het als eerste tegen mij zegt, dan groet ik terug uit beleefdheid maar denk dan wel “wat een rare goser”.
Maar Theo, als we allemaal doen zoals jij wordt het wel héél erg stil………
Zelf groet ik altijd degene die al in de lift staat of instapt na mij, en op wat omgemanierde, niet-sociale figuren na krijg ik altijd een vriendelijke respons.
Ik heb eens een Thai die de wereld leek te kennen gevraagd waarom er in de lift niet gegroet wordt. Zijn verklaring was uiterst verrassend: They don’t want to disturb you.
En ik denk dat dit waar is ook.
Wat ik altijd doe en wat de medelifters zeker helemaal verstart ( Is ook mijn bedoeling): Ik ga in de lift met mijn gezicht naar de achter of zij wand staan staan zodra ik binnenkom. Zonder groet natuurlijk.
Wat het nog onaangenamer maakt zijn spiegels in liften. In mijn vorige condo hadden de liften drie muren vol met Spiegel. Waar je dan ook heen kijkt je kijkt altijd naar de andere mensen in de lift
Als iemand een lift neemt,en geen Thai spreekt,kan hij altijd nog met een eenvoudig,hello groeten. Wat af en toe farangs ook vergeten is ,een aangename geur,zodat een ander niet noodgedwongen moet mee genieten, van een onsmakelijk luchtje. Niets is erger als eng op een ander gedrukt te zijn,met een langtijd toerist,die zijn kleding niet op tijd gewassen heeft. Bij de meestal hoge temperaturen,zou het eigenlijk heel normaal zijn, om de kleding iets vaker te wisselen,of te wassen. Vooral een Thai is betreffende deze laatstgenoemde etiquette norm erg gevoelig,en zal hoewel hij nog vriendelijk lacht,meteen zijn persoonlijke oordeel hebben. Het zelfde kan overigens ook gebeuren op de retourvlucht naar Europa,waar het gebeuren kan,dat je 12uur schouder aan schouder komt te zitten met iemand,die zes weken uit de rugzak geleeft heeft,en zoveel mogelijk gespaart heeft om de wasserij te bezoeken.
Nog een kleine etiquette: De man gaat altijd als eerste de lift in en uit. Net als in een restaurant. (grondslag: “de man moet kijken of het wel veilig is voor de vrouw”) Ook bij een draaideur gaat de man als eerste. Hij moet immers duwen. Dateert nog wel uit de tijd vóór de automatisch draaideuren hoor.
Het is alleen jammer als de dames deze etiquette niet kennen en je dus voor onbeschoft aanzien. Dus mijn raad: beslis zelf aan de hand van de situatie of leg de etiquette uit.
Beste,(Frans).
Ik vind het soms raar dat men elkaar niet begroet.
Kom ik van een andere planeet of heb ik geen opvoeding gehad?
Raar, ik ben iemand die graag een praatje maakt en niet stom voor mij zelf staat uit te staren.
Jammer dat het steeds meer vervaagt door ons internet.
Als ik in een lift sta kan ik het juist niet laten om wat te zeggen.
Als ik dan op de juiste bewuste vloer ben aan gekomen is het of er een nieuwe wereld
is open gegaan.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Wij zeggen ook altijd netjes goede dag in de lift. En als je dit in het Engels zegt, heb je meestal geen problemen. Word eigenlijk overal begrepen. Wel zo fatsoenlijk
Tja,
We zeggen geen gedag meer in de lift ;
maar we worden wel steeds beter in het bedreigen van de medemens op social media.
Goed hè……..