Thailand exporteert steeds minder rijst
Thailand riskeert dit jaar zijn positie als ’s werelds tweede grootste rijstexporteur te verliezen. De Thai Rice Exporters Association verwacht dat Vietnam de tweede plaats gaat overnemen. De oorzaak daarvan heeft te maken met hogere productiekosten dan de concurrent, een gebrek aan rijstvariëteiten om tegemoet te komen aan de veranderende marktvraag, ongunstige wisselkoersen en de droogte.
Dit is zorgelijk omdat Thailand al veel last heeft van economische tegenwind. De internationale handelsoorlog veroorzaakt onrust wat uiteindelijk alleen verliezers oplevert, ook bij de niet direct betrokken landen. De koers van de baht speelt een grote rol, wat ook zijn weerslag heeft op de toeristenindustrie. Nog eens extra onder druk door de Coronavirus uitbraak in Zuidoost-Azië. Als laatste niet onbelangrijke factor speelt de grote droogte in Thailand mee zoals in de provincie Kalasin waar veel rijstbouw plaatsvindt.
Rijstopslag
De verwachting is dat Thailand slechts 7,5 miljoen ton rijst kan exporteren in tegenstelling tot de verwachte export van 10 miljoen ton rijst van de jaren daarvoor. Onder druk van de concurrentie loopt de verkoop naar landen zoals de Filipijnen, Angola, Benin, Kameroen en China, terug. Een belangrijk nadeel van de Thaise rijstteelt is dat de diversiteit in rijstrassen zeer beperkt is, waar juist internationaal steeds meer belangstelling voor bestaat.
De Thaise regering heeft nu een commissie opgericht om nieuwe rijstrassen te ontwikkelen om zich zo meer op de wereldmarkt te richten. De Thai Rice Exporters Association en Thai Rice Millers Association buigen zich eveneens over deze nieuwe trend. De smaak van de klanten is veranderd en men geeft nu meer de voorkeur aan de zachte textuur zoals jasmijnrijst.
Keeratie schatte dit jaar de exportwaarde van rijst op 131 miljard baht.
Bron: Xinhua News Agency
Zoals met zowat alles: Thaïland in vrije val! En het politiek geklungel zal het niet oplossen.
Wat niet onvermeld mag blijven, het ongebreideld gebruik van pesticiden.
M.a.w. de grote hoeveelheden gif die regelmatig in de rijst gevonden wordt, ook in de z.g. bio-rijst van de koning (aangetoond de hoogste percentage) helpen ook niet mee om van de rijst af te komen.
Dan heb ik het nog niet eens over de plastic-rijst die erdoor gemengd wordt.
Plastic-rijst?
Wat moet ik mij daarbij voorstellen?
Ik mag toch aannemen, dat wereldwijd alle import van Thaise rijst zou zijn verboden, als er plastic doorheen wordt gemengd?
Dat lijkt me geen goede strategie voor de export.
De productie prijs en de verkoop prijs leiden er toe dat alleen voor eigen gebruik nog verbouwd word
Ik zie overal in agrarisch rijstland, in tot in de kleinste “tambons”, kantoren bevolkt door een legertjes ambtenaren die geacht worden de (rijst)boeren te adviseren om dé rijstnatie in de vaart der volkeren in de spits te blijven loodsen.
Wat doet dat legertje keurig geüniformeerden van het ministerie van landbouw te lande?
Kwatongen beweren dat ze, naast papieren tijgers vouwen, vooral ledig zijn met het promoten van bepaalde merken van kunstmeststoffen en pesticiden… uiteraard met de nodige percentjes in de kontzak. Uiteraard hoe meer hoe liever.
Maar die beweringen kunnen per definitie niets anders zijn dan verzinsels van slechte mensen. TiT
Het bericht is een beetje gedateerd ( zo’n enkele weken) maar het veranderd de situatie niet. Zolang de export met beschermende voorwaarden vanuit de overheid te maken heeft zullen slechts een paar spelers de monopolie kunnen blijven beheren.
Het domweg blijven produceren heeft geen voordeel aangezien dan de prijzen weer lager worden vanwege de grote voorraad.
Meer werk voor minder heeft nog nooit wat opgeleverd maar het zijn toch echt de boeren die zich nog beter moeten organiseren.
De Thai Farmers Association zou het voortouw moeten nemen om te bepalen welke gewassen er nog in het land geproduceerd gaan worden (een voedselmonopolie creëren) en een schone taak voor de rijkere Thai die open staan voor veranderingen om dat te gaan financieren voor de mensen die er op inkomen achteruit gaan.
FFP kan daarmee veel zieltjes winnen als het ze echt om de vooruitgang gaat.
Het FFP Farmers Forward Funds, ook leuk voor een crowdfunding project voor iedereen die tegen het huidige regime is en de de mensen die dat niet zijn maar de boeren een warm hart toedragen.
Het moet over oplossingen gaan en nooit over de klaagzangen.
@ Johnny BG Een oppositiepartij die op het randje staat verboden te worden in een “lawfare” met een pseudo-militair regime zou volgens jou goed geplaatst zijn om een hervormend landbouwbeleid te voeren op landelijke schaal?
Is het niet aan de oppossitie om oppositie te voeren en aan de regering (ook wel eens uitvoerende macht genoemd) om beleid ten uitvoer te leggen.
Ik ontwaar een omkeerredenering.
Vraag ik me nu af waarom?
Omkeerredeneringen zijn een beruchte argumentatietechniek. Jezuïten hebben er van oudsher een patent op.
Misschien iets te bondig samengevat luidt het landbouwbeleid van deze pseudo-militaire regering: “Verkoop uw rubber op Pluto” en “Leer vissen als uw rijstvelden overstromen”.
Dan heeft Sicco Mansholt vergelijkbare structurele landbouwproblemen met zijn Gemeenschappelijk EU Landbouwbeleid toch efficiënter en effectiever aangepakt, niettegenstaande melkplassen, boterbergen en betogingen.
Zou de Thaise minister van landbouw enig idee hebben van vergelijkbare precedenten elders in de wereld?
@Mark,
Het was niet voor niets dat ik zei dat het over oplossingen moet gaan en niet over wat er mis gaat en niet helemaal functioneert want dat is namelijk al bekend.
Als de overheid niet functioneert in het sturen van vraag en aanbod dan moet het bedrijfsleven dat doen.
Een mooi voorbeeld is hoe het op bloemenveilingen werkte. Simpel gezegd bepalen de aandeelhouders (de kwekers) in samenwerking met veredelaars en kopers wat en hoeveel er gekweekt wordt om er een gezond inkomen voor iedereen aan over te houden.
De overheid of de partijen die het land besturen hebben er geen zeggenschap over.
Het zou de FFP of iedere andere partij die echt veranderingen willen zoiets te organiseren en te financieren en dat zal hun alleen maar stemmen kunnen opleveren. Hoe het zittende kabinet daar dan weer denkt is het volgende verhaal wat je pas weet als je het doet.
Er zijn altijd sceptici die zeggen dat het allemaal toch geen nut heeft en dan blijft alles bij hetzelfde. Blijft er gelukkig toch weer iets om over te klagen.