Over thuiswerken in Thailand
Een jaar geleden werd de ‘Work from Home Bill’ aangekondigd. Uitvloeisel van de immense groei van het thuiswerken door COVID19, ook in Thailand. Deze ‘Bill’ is nu ingemetseld in de Labour Protection Act 2566/2023; de wijziging is verschenen in de Royal Gazette op 19 maart en zal ingaan op 18 april a.s..
Werkgever en werknemer kunnen nu overeenkomen dat de werknemer de werkzaamheden verricht buiten de werkplaats of het kantoor van werkgever. Het doel is tweeledig; het bevorderen van de kwaliteit van leven van de arbeider en omdat het ten gunste zal komen van het bedrijf van de ‘baas’. Bovendien vermindert het de files en bespaart het brandstof en energie. (Niet worden genoemd de uitstoot van schadelijke stoffen en luchtvervuiling.)
De tekst van artikel 23 lid 1 luidt, vrij vertaald:
Ten voordele van de zakelijke activiteiten van de werkgever, en ten voordele van de kwaliteit van leven en werken van de werknemer, mag de werknemer overeengekomen werkzaamheden meenemen naar diens woon- of verblijfplaats, maar ook kan worden afgesproken dat de werknemer bevoegd is dit werk te doen via informatietechnologie op enige plaats.
Deze overeenkomst moet ondubbelzinnig worden opgesteld door de werkgever en mag navolgende details bevatten:
- Begin en einde van de overeenkomst
- Dagindeling, normale werkuren, rusttijd, overwerkuren
- Bepalingen rond overwerk, feestdagen, vrije dagen
- Omvang en aard van het werk en controle door de werkgever
- Bepalingen over gereedschappen en hulpmiddelen en over de kostenvergoeding.
Dus je kunt thuiswerk niet afdwingen, zowel werkgever als werknemer niet. Het is een gezamenlijke beslissing na goed overleg over de voorwaarden. Hoewel, er is van nature overwicht van werkgever op werknemer…
Belangrijk tenslotte is dat de thuiswerker dezelfde rechten heeft als de werker op werkplaats of kantoor.
En de digital nomad?
Heeft die wel een werkgever in Thailand? Niet snel. Deze persoon doet het werk in overeenstemming met de regels van de opdrachtgever elders en valt niet onder deze Thaise wetgeving.
Samengevat door Erik Kuijpers. Gepubliceerd in Lexology.com en afkomstig van DLA Piper Thailand (legal services).
Werk 1 dag per week van huis en dat bevalt me erg goed.
Er zijn wel weer extra kosten voor de werknemer, zoals energie (PC en AC) alsmede water en eten, vaak wordt op het bedrijf eea gratis verzorgd
Daarnaast moet er wel een goede verbinding zijn om in real time te kunnen werken op de files op kantoor.
En ook die zijn niet gratis…Thuis moet je dus ook over een goede PC beschikken met goed internet
Er moet ook een VPN worden gebruikt zodat de gegevens redelijk beschermd zijn…
Bovenstaande zijn factoren waar de lawmakers zich geen zorgen over maken, maar de werkgever en -neemer dus wel….. De werkgever verlegd de kosten naar de werknemer.
Zo zie ik het…
De situatie gaat niet op voor alle banen, zeker niet wanneer om het dagelijkse dienstverlening gaat.
In het Covid-tijdperk heb ik maandenlang online les gegeven (soms vanuit mijn kantoor, soms vanuit thuis) aan groepen studenten. Ik ben niet daar enthousiast van geworden. Zal niet alle redenen noemen maar de meeste bezwaren waren/zijn
– geen controle op de omgeving van de student die online is (in bed, op het toilet, autorijdend);
– geen reactie op vragen; men wordt lethargisch;
– studenten missen het sociale contact met hun mede-studenten.