Op het kruispunt van culturen: Phu Phra Bat Historical Park
Phu Phra Bat Historical Park (mai111 / Shutterstock.com)
Het Phu Phra Bat Historical Park in Isaan is één van de minst bekende historische parken van Thailand. En dat is een beetje jammer want het biedt naast heel wat interessante en ongerepte flora en fauna ook een eclectische mix aan relicten, van verschillende historische culturen, gaande van de prehistorie over Dvaravati-sculpturen tot Khmer-kunst.
Deze sites liggen verspreid in een 5 km² groot en behoorlijk dicht bosgebied in het Phu Phra Bat Buabok Forest Park op wat in feite één grote heuvelrug is die onderdeel uitmaakt van de westelijke Phu Phan Mountains, tussen Udon Thani en Nong Khai. Sommige van deze relicten moeten via steile paadjes worden bereikt en dat is, zeker in het regenseizoen geen sinecure want soms gevaarlijk glad en niet altijd met veel respect voor stabiliteit dan wel veiligheid aangelegd…
Het is in mijn ogen een erg vreemde, bij tijd en wijle onaards aandoende en met kleurrijke legenden omgeven plaats waar bizarre rotsformaties soms de zwaartekracht schijnen te tarten en overhangende richels en grotten de bezoekers uitnodigen tot verdere exploratie. Wetenschappers verklaren deze vreemde geologische rotsformaties door niet alleen te verwijzen naar erosie maar ook naar het feit dat ze ooit deel uitmaakten van de bodem van een zee die hier zo’n slordige 15 miljoen jaar geleden te situeren was. Iets jonger van datum, want wellicht een kleine 4 à 5.000 jaar oud zijn de rotsschilderingen die men her en der onder de richels kan aantreffen en die tot de oudst te dateren kunstuitingen in de regio behoren. Jammer genoeg zijn veel van deze schilderingen in oker- en gebrande siennakleuren zo sterk vervaagd dat het heel wat van de fantasie van de bezoekers vergt om zich in te beelden hoe het er ooit moet hebben uitgezien… De meest interessante want redelijk goed bewaarde prehistorische kunst kan men aantreffen bij Tham Woa Daeng, Tham Khon, Tham Sung en Tham Chang.
Rotstekeningen
De oudste Boeddhistische schrijnen en tempeltjes in het Historical park zijn te situeren in de Dvaravati-periode. Een cultuur, die de wijde regio domineerde van de zevende tot de tiende eeuw en die sterk door het hindoeïsme beïnvloede stijlkenmerken vertoonde. De mooiste voorbeelden vindt men bij Poeng Hin Po Ta Luk Koei. Deze cultuur moest echter wijken voor het snel aan macht winnende Khmer-rijk. De Khmer zagen al snel het spirituele belang in dat de lokale bevolking aan deze site hechte, en bestendigden dit door het toevoegen van eigen schrijnen. Heel wat van deze structuren werden handig ingebouwd in de bizar gevormde rotsen, wat op zich weer een bevreemdend effect heeft. Sommige van deze tempeltjes worden overigens nog steeds omringd door de bladvormige zandstenen bai-sema-stenen die eeuwenlang de tempelterreinen afbakenden. Het belangrijkste Boeddhistische schrijn in het Historical Park is Wat Phra Putthabat Bua Bok, waar een chedi in Lao-stijl een grote zandstenen voetafdruk van de Boeddha beschermd. Rond dit vrij frequent vereerde schrijn wordt elk jaar in maart door de locals een religieus festival georganiseerd.
Sinds 1991 is heel het Historical Park dankzij de inzet van het Thaise Fine Arts Departement beschermd als monument. Mocht je ooit in de buurt van Udon Thani verzeilen en je bent op zoek naar een ietwat ‘aparte’ locatie, dan mag je zeker het Phu Phra Bat Historical Park niet links laten liggen…
Ik ben er vorig jaar nog in de buurt geweest, volgende maand zit ik weer in de Isaan (Khon Kaen). Mocht ik toevallig nogmaals in de buurt komen dan zal ik zeker overwegen een kijkje te nemen. Bedankt Jan en goed weer eens iets van je te horen. 🙂
Diegene die de reis naar dit historische park niet kan maken, kan delen virtueel doorlopen via deze link:
http://virtualhistoricalpark.finearts.go.th/phuphrabat/index.php/en/
Prachtige Link en erg goed gemaakt. Dank je wel
Beste Lung Jan,
Na 20 jaar staan wij nog steeds te kijken wat er in de Isaan is verborgen.
zelfs mijn vrouw vind dit ontzettend leuk daar ze op school weinig les geven
over geschiedenis.
Dus wat wij doen’ is rond rijden en kijken of horen en vragen wat er per
dorp, gemeenten, stad en provincie te ondekken is.
Zeker op rondreis is en blijft het belangerijk om mensen aan te spreken
wat bij ons nieuwe tips heeft opgelevert.
De Isaan is nog steeds ontongonnen!
Goed stuk.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Dank, Lung Jan. Wat is de Isaan toch een interessant gebied! Sta me toe iets meer te zeggen over dit citaat:
‘Sommige van deze tempeltjes worden overigens nog steeds omringd door de bladvormige zandstenen bai-sema-stenen die eeuwenlang de tempelterreinen afbakenden.’
De bai sema stenen omringen alleen het heilige gebied van de ubosot, niet van de gehele tempel, ook wel kortweg bot genoemd. Daar vinden inwijdingen van monniken plaats en andere typische monnik aangelegenheden. Gevaarlijke wezens als vrouwen zijn daar over het algemeen niet welkom.
Bai sema, ook wel bai sima. Bai betekent ‘blad’ en heeft de vorm van het blad van de Bodhi-boom, waaronder de Boeddha werd verlicht, met die typische punt aan het eind. Sema (of siema, spreek uit seemaa, stijgende, midden toon) betekent ‘grens’.
Dat woord sema, sima zit ook in de de naam Nakhon Ratchasima, ook wel Khorat genoemd. Nakhon is natuurlijk ‘stad’, Ratcha betekent ‘koning, koninklijk’ en sima is dus ‘grens’. ‘De ‘Stad op de Grens van het Koninkrijk’, toen nog gewoon Siam geheten. In de 19e eeuw veroverde het koloniale rijk Siam de Isaan op het koninkrijk Laos. Daarna werd het een onderdeel van het trotse koninkrijk Thailand.
Moet je voor je gein naar de manager vragen die praat perfect hollands geweldige man