Ervaringen van een Korea veteraan – ter nagedachtenis aan Hans Visser (†18 oktober 2023)
War Memorial of Korea in Seoul (Sean Pavone / Shutterstock.com)
Op 18 oktober jl. is in zijn woonplaats Hua Hin overleden Korea veteraan dhr. Hans Visser, op 93-jarige leeftijd. De crematie heeft plaatsgevonden op 21 oktober, in bijzijn van zijn naasten en veel leden van de Nederlandse Vereniging Hua Hin-Cha Am. Op 22 oktober jl. heeft de Nederlandse ambassade op haar Facebook page aandacht besteed aan zijn overlijden (incl. foto’s).
Ter nagedachtenis aan Hans Visser herplaatsten wij zijn verhaal, welke al eerder (27 september 2020) op Thailandblog heeft gestaan.
Enkele weken geleden stond op Thailandblog een verhaal van Lung Jan getiteld “Thai in de Koreaanse oorlog”. Naar aanleiding hiervan is mij gevraagd mijn persoonlijke ervaringen op te schrijven.
Mijn naam is Hans Visser, geboren in 1930 in Amsterdam-Zuid. Het gezin bestond uit mijn ouders en 2 kinderen. Het was bij ons thuis armoe troef gedurende de dertiger jaren, maar dat viel niet op, want de buren hadden het niet beter dan wij.
In 1940 begon de Tweede Wereldoorlog en de hoop om, net als in de Eerste Wereldoorlog, neutraal te blijven was van korte duur. In 1944 werd ik overgebracht naar een boerengezin in het Friese IJlst bij Heeg, waar ik de rest van de oorlogstijd zou blijven. Dat gezin had al 16 kinderen dus maakte een mond erbij om te voeden niet zo veel uit. De jongens sliepen op strobalen op de zolder.
Aan het einde van de oorlog keerde ik terug naar Amsterdam, maar daar was geen werk te vinden voor een bijna ongeschoolde tiener.
Na diverse grensconflicten was de Korea-oorlog op 25 juni 1950 begonnen met een invasie van Noord-Korea op het zuiden. Noord-Korea werd in de oorlog militair ondersteund door de Volksrepubliek China en de Sovjet-Unie. Zuid-Korea, gesteund door de Verenigde Staten, dreigde de oorlog te verliezen tegen de communisten. Daarom werd de hulp ingeroepen van de Verenigde Naties met als gevolg dat militaire bijstand werd verleend door 16 VN-landen onder leiding van de Verenigde Staten.
Na zware Amerikaanse druk, die dreigden de Marshall-hulp aan Nederland te stoppen, besloot de Nederlandse regering tot het uitzenden van grondtroepen en in augustus 1950 werden in Nederland vrijwilligers opgeroepen voor de strijd tegen de Noord-Koreaanse agressie. Er meldden zich 1670 vrijwilligers, waaronder ik.
In mei 1951 werd ik ingelijfd bij de Koninklijke Landmacht en de werkelijke dienst ving aan 29 augustus 1951. Toen hoorde ik dat ik uitgezonden zou worden naar Korea voor een zogenaamde ‘peace keeping mission’ van de Verenigde Naties en begon mijn 6 maanden durende infanterie-opleiding in Roosendaal.
Luchtbombardementen vernietigen Noord-Koreaanse voorraden tijdens de blokkade van Wonsan. Operatie Fireball was codenaam voor een bombardement op het gebied van Wonsan door de 5e luchtmacht van mei tot september 1951.
Op 8 januari 1952 vertrokken we vanaf Rotterdam met het Engelse troepentransport schip “Empire Fowey” naar Korea waar we 15 februari 1952 arriveerden. De reis duurde ruim 5 weken, met korte stops in 9 havens om proviand en drinkwater in te slaan.
We waren een rauwe hap: avonturiers, gelukszoekers en vrijbuiters zoals ik. We hadden geen enkel idee van hetgeen ons te wachten stond: voorlichting over het land kregen we niet. Toen we arriveerden zagen we met eigen ogen dat er al veel kapotschoten geschoten was. Vanuit de haven Pusan ging het per vrachtwagen naar het front: de 38e breedtegraad hetgeen nog steeds de huidige grens is tussen Noord en Zuid-Korea.
Het was bergachtig terrein waar ik terecht kwam en waar, over en weer geschoten werd. Mijn groepje, ca 6 personen, zat op een heuvel ca. 400 meter hoog. Onze groep was bewapend met een mitrailleur en ikzelf droeg een karabijn: een licht wapen omdat ik ook verbindingsman was voor onze A-compagnie. Zodra er problemen waren vroeg ik om luchtsteun en deze werd dan door de Amerikanen geboden.
Vanaf de top van onze heuvel konden wij de vijand zien. Als die ging schieten kwamen er kleine kanonnen uit de loopgraven tevoorschijn. De vijand werd dan geholpen door vliegtuigen die napalmbommen afwierpen.
Er moest ’s nachts op toerbeurt wacht worden gelopen, 2 uur op en 2 uur af, in de loopgraven tussen 2 bunkers waarbij vooral van communistische indringers gevaar loerde. De infanteristen “woonden” in de loopgraven: de maaltijden bestonden meestal uit noodrantsoenen uit blik en werden bereid op kleine vuurtjes. Deze vuurtjes maakten we, overdag, door zand in een oude munitie blik te doen en dan benzine over het zand te gieten en aan te steken.
Koreaanse Oorlog: invasie van Inchon 15 september 1950
Ik moest me in de winter wassen met sneeuwwater. Onder aan de heuvel stond wel een tent waar je kon douchen, maar het kwam niet vaak voor dat je de heuvel af kon, vanwege onderbezetting. Gedurende de wintermaanden kon het boven op de heuvel 20 graden vriezen, terwijl het maken van vuren verboden was om de vijand, die ca. 2 km verder lag, geen doel te bieden. We leden dan ook bittere kou, ondanks onze dikke winterjassen van Amerikaanse makelij.
In de bunkers werd ’s nachts middels een kaars licht gemaakt. In een van de bunkers was een radioverbinding en een telefooncentrale van waaruit een lijnverbinding was naar een buur-centrale. Deze lijnverbinding werd soms verbroken door granaatvuur en moest dan ’s nachts worden gerepareerd. Dat moest kruipend gebeuren om geen doelwit te worden.
Op 6 dec 1952 ben ik per schip uit Korea vertrokken: mijn eerste termijn zat erop.
Officieel eindigde de Koreaanse oorlog op 27 juli 1953 met een wapenstilstand, zonder dat een echte winnaar tevoorschijn was gekomen.
Van 13 januari 1954 tot 8 juni 1954 ben ik voor een tweede termijn in Korea gelegerd geweest met min of meer hetzelfde werk aan het front. Er was dan weliswaar een wapenstilstand bereikt, maar er bleven schermutselingen om een betere positie te verkrijgen.
En ja, er vielen ook doden en gewonden: 122 leden van het VN-bataljon sneuvelden, maar onder de Noord- en Zuid-Koreanen lag dat aantal heel veel hoger. In totaal dienden 4748 Nederlandse militairen in Korea.
Op 10 september 1954 kreeg ik ontslag uit het leger. Ik heb de volgende onderscheidingen mogen ontvangen:
- de Koreaanse Oorlogsmedaille;
- de Korea Medaille van de Verenigde Naties voor alle Nederlandse militairen die langer dan dertig dagen in Korea zijn geweest;
- de USA Combat Infantery Badge voor meer als 160 dagen aan het front;
- van de Nederlandse regering het Kruis voor Recht en Vrijheid.
Samen met andere Korea-veteranen heb ik na de oorlog Zuid-Korea nog twee keer mogen bezoeken. We werden daar dan steeds als helden ontvangen.
Momenteel leven nog 107 Korea-veteranen.
Ingezonden door Vincent Kerremans – Korea veteraan Hans Visser woont in Hua Hin.
Dank u wel om dit stukje (vergeten) geschiedenis met ons te delen.
Veel respect!
Alain
Prachtig verhaal-alhoewel ik het ook niet zou willen beleven.Ik had een gebuur ,die spijtig genoeg overleden is-die ook vrijwilliger was-geen werk enz.we kennen de historie.Heeft daar verschillende jaren in Korea gevochten en zijn verlof termijn bracht hij door in Tokyo bij de Amerikanen.Nu ,hij is niet rijk terug gekeerd.Gelukkig terug in Belgie heeft hij dan verder zijn weg gevonden in de horeca dus alles is verder goed verlopen.Ik herrinner mij nog dat de benzine in die tijd 1Bel;fr opsloeg voor de steun aan de oorlog in Korea.Als deze stomme oorlog voorbij was is het altijd zo gebleven.
Prachtig verhaal, het was zeker geen pretje om daar te verblijven dat is duidelijk.
Ik weet niet hoe het er nu voor staat maar De staat der Nederlanden mocht het toezenden van DNA van familie leden van vermiste soldaten naar Korea niet toelaten i.v.m. EU privacy wetgeving, met een omweg en het versturen van alleen data kon dit later toch nog gebeuren.
Ik kwam er laatst toevallig achter dat de bekende nog niet zo lang geleden overleden karate expert en film acteur John Blumming daar ook heeft gezeten en ik geloof zelf meerde keren. Iedereen was vrijwilliger , hij is tijdens R&R verlof in Japan met de martial arts in kontakt is gekomen.
Vriend Hans Visser, recent 90 geworden, een geweldige vriend en Nederlander die zijn krachten gaf aan zijn vaderland. Goed verhaal en Hans het is een eer om je vriend te mogen noemen.
Respect voor je inzet daar onder zeer zware omstandigheden!!!!
Er is trouwens een museum in Nederland dat gewijd is aan deze periode. Wel van tevoren bellen want het ligt op een legerplaats met daarnaast ook een zeer bezienswaardig museum gewijd aan de jagers.
Veel kijkplezier
Nog respect voor je inzet, heb ook een korea veteraan gekend die helaas een aantal jaren geleden is overleden
Respect…!
Ik heb als auteur van meer dan 20 militair-historisch gerelateerde boeken nooit goed begrepen waarom de Koreaoorlog zo stiefmoederlijk wordt behandeld binnen de geschiedschrijving. Het is een van de langst aanslepende conflicten uit onze recente geschiedenis en heeft een enorme geo-politieke impact en toch valt het aantal studies dat er bijvoorbeeld in het Nederlandse taalgebied over verscheen in het niet bij bijvoorbeeld de boeken over WO I, WO II en zelfs de Vietnamoorlog….
Wow…wat een verhaal…wat een tijd dat je dit heb meegemaakt.
Ik zelf had er geen weten in over deze oorlog uit 1950 tot ik de de 2 vrij nieuwe Koreaanse films keek ‘steel rain 1 & 2’.
Ik vondt apart dat Japan er niet genoemd was in de verhaal, want in de film Steel rain 2…dacht ook in deel 1 hadden ze er inderdaad over dat de China en Russia aan Noord Korea steunden en aan Zuid Korea de Amerikanen en Japan en over VN Landen waaronder Nederland werdt er niet genoemd in de film.
Ik had er even gegoogled over deze Koreaanse oorlog en had er niet genoeg er over gelezen of verdere info uit gepluisd.
Er is een geweldig goed boek over geschreven (wel in het engels).
The coldest winter – David Halberstam
te verkrijgen via bol.com
https://www.bol.com/nl/nl/p/the-coldest-winter/1001004006090537/
Respect! Tijdens mijn opleiding in Grave 75-3 voor richter op M109 hadden wij een opperwachtmeester en deze had ook meegevochten in de Korea oorlog, hij kreeg van ons veel respect voor zijn kennis en kunde voor ons.
Er is een uitstekend boek over het 1e Bataljon Nederlanders dat als eerste werd uitgezonden en heeft gevochten in Korea, schrijver Robert Stiphout : De bloedigste oorlog.
Ik weet niet of deze als ebook te koop is, ik heb deze wel als in ebook in mijn verzameling.
Bij interesse kan ik deze via mail versturen.