Klaew Thanikul, eens de Godfather van Muay Thai

Alexey Volkov / Shutterstock.com

In de tachtiger jaren van de vorige eeuw, de zogenaamde Gouden Eeuw van Muay Thai, waren er nogal wat boksscholen in Bangkok, waar jonge boksers met bloed, zweet en tranen werden opgeleid tot vechtmachines. Een daarvan was de in 1977 geopende Sor Thanikul sportschool, een kleine en eenvoudig opgezette gym in een onopvallende wijk van Bangkok. De eigenaar was een schimmige Thais-Chinese zakenman, Klaew Thanikul, die gaandeweg succes had en met belangrijke boksers als Boonlai, Saming Noi, Sombat en Komkiat uitgroeide tot de belangrijkste bokspromotor in Thailand.

Met zijn schurende stem, reptielengezicht, een speciale Boeddha halsketting en klammige handen was Klaew Thanikul niet zo maar een rijk iemand, die een sportschool begon. Hij had fortuin gemaakt met een illegaal casino en speculatie in onroerend goed en met zijn vermogen en zakelijk instinct wist hij met de in Thailand opgeleide Muay Thai boksers door te dringen tot de lucratieve internationale markt voor bokswedstrijden.

De Godfather

Wat hierboven staat is mooi gezegd, maar verhult de werkelijkheid. Klaew Thanikul was onmogelijk te omschrijven als een eerlijk zakenman, hij was de nummer 1 Jao Pho (maffia godfather) in Bangkok. Hij leek wel een Thaise mengeling van Klaas Bruinsma, Don Carleone en Donald Trump, die op verdachte manier veel geld bij elkaar gesprokkeld en ook veel vijanden gemaakt had. Gokken, drugs, prostitutie, “bescherming”, mensenhandel, illegale houtkap… en noem maar op, want Klaew was er bij betrokken. Hij was er niet vies van om tegenstanders, die zijn weg naar de top belemmerden, te laten elimineren, maar als de nummer 1 Jao Pho stond hij zelf ook op menig dodenlijst.

De eerste poging

De eerste aanslag op zijn leven was in 1982 en gebeurde tijdens een bokswedstrijd in het Lumpini boksstadion in Bangkok. Iemand gooide een granaat naar de stoel waar Klaew normaal gesproken zat, maar hij was dit keer niet aanwezig. Het weerhield zijn lijfwachten er niet van in actie te komen en zij schoten met automatische geweren in het wilde weg in een vol stadion, waarbij meerdere toeschouwers gedood of verwond werden. De granaat ontplofte ook, waardoor de manager van een bokser, die op dat moment in de ring stond, beide benen verloor.

Weerwoord

De ene moordpoging haalt de andere uit. Niet lang daarna werd Klaew verdacht opdracht te hebben gegeven om de eigenaar van een rivaliserende boksschool, Ngu Hapalang, uit de weg te ruimen. Het team Hapalang had enkele populaire boksers, zoals Dieselnoi, Panomthuanlek en Chamuekpet ter beschikking. Op de avond, dat hij werd vermoord coachte hij het gevecht van zijn Chamuekpet met Klaew’s gevaarlijke knievechter Langsuan in het Lumpini stadion. Aan het eind van ronde 4 werd Ngu doodgeschoten door iemand vanuit de goedkope rangen. Niemand kon het met zekerheid zeggen, maar iedereen verdacht Klaew Thanikul, die in het stadion aanwezig was, ervan hiertoe de opdracht te hebben gegeven.

De boksers

In 1983 organiseerde Klaew een gevecht tussen de legendarische Samart en Dieselnoi, waarbij er voor beide boksers een voor die tijd ongekend bedrag van zes cijfers te verdienen viel. Dieselnoi was zo onder de indruk van de manier waarop hij als klassebokser behandeld werd en het grote geld, dat hij nu verdiende, dat hij tot aan zijn pensioen voor Klaew bleef boksen. Gegeven het feit wat zijn vorige manager in het Lumpini stadion was overkomen, is het waarschijnlijk, dat Dieselnoi het aanbod van Klaew onmogelijk kon weigeren.

De boksers werden verzorgd en getraind in de Sor Thanikul en verdienden veel geld met het wedstrijdboksen. Maar Sor Thanikul was ook een misdadige organisatie, waar mannen, meestal kinderen nog, vaak gekocht, verkocht of geruild werden als menselijk betaalmiddel. Het was de basis van een duistere achtergrond van twee beroemde boksers van Klaew’s “mafia gym”, de boksende tweeling Boonlai en Boonlong. Het gerucht ging toen, dat de tweeling als “gift” aan de weerzinwekkende Klaew gegeven werd ter vereffening van een speelschuld.

De schuld bleek hiermee meer dan betaald te zijn, want beide boksers hadden veel succes in de boksring en verdienden veel geld voor Klaew. Boonlai werd de kampioen van Lumpini, maar ook zijn broer Boonlung behoorde tot de top van de Lumpini boksers. De loopbaan van de laatste kwam abrupt ten einde door een mysterieus auto-ongeval, maar de lijkschouwer sloot een misdrijf uit.

Beroepsrisico

Zo’n auto-ongeluk was kenmerkend voor die kringen. Een verdachte dood was nu eenmaal een beroepsrisico voor degenen, die voor of tegen de misdadige Klaew Thanikul werkte. Zo was Klaew de belangrijkste verdachte achter de dood van een Thaise bookmaker, Chaiwat Palangwattanak, in maart 1988. Chaiwat was een leidend figuur, zij het op een lager niveau, in de Bangkok mafia, maar hij beschikte over veel invloed en ambitie, waarbij hij geweld niet uit de weg ging. Met gokken, drugs, prostitutie, smokkelen beheerde hij talloze inkomstenbronnen voor Klaew. Hij ging echter te ver met zijn doel om zijn grote baas in Bangkok uit zijn stoel te jagen. Klaew kwam het gerucht ter ore en dat betekende het einde van Chaiwat.

Hij werd tijdens een bokswedstrijd in het Lumpini stadion van dichtbij in het hoofd geschoten en daarna nog driemaal in het lichaam, dat hem fataal werd. Zijn lijfwachten beantwoordden het vuur wel, de schutter en 2 toeschouwers werden door hen gedood. Daarna vielen er vele gewonden in de paniekerige opwinding het bouwvallige houten stadion te verlaten. Chaiwat stierf een paar dagen later in het ziekenhuis. Thanikul ontkende betrokken te zijn bij de moord. “Als ik hem dood had willen hebben, had ik geen huurmoordenaar hoeven regelen,” zei hij tegen de pers. “Ik had dan gewoon kunnen zeggen: ik wil niet meer met hem praten. Dan zou hij vanzelf opgeruimd worden.”

Duidelijke boodschap

De boodschap van Klaew was helder en duidelijk voor degenen, die hem in de weg stonden. Klaew was de grote baas van de misdaad in Bangkok. Niemand zou hem gezichtsverlies bezorgen, want dat betekende een wisse dood. Hij was de enige aan de top en hij zorgde er wel voor, dat andere criminelen of burgers dat niet vergaten.

Het gerucht wilde ook, dat als een bokser voor Klaew vocht en hij had een groot bedrag op hem gezet, die bokser maar beter kon doen wat van hem verwacht werd, want de gevolgen konden dodelijk zijn. Een Thaise prijsbokser, die met zo’n waarschuwing bokste, was Changpuek Klatsongrit. Hij moest in 1988 een wedstrijd in Las Vegas boksen tegen een keiharde Amerikaanse kickbokser, Rick Roufus.

Klaew hield er niet van als zijn boksers van een buitenlander verloren. Geen enkele vaderlandslievende en zichzelf respecterende Thais zou dat willen. In dit legendarische gevecht zou verlies zeker het einde van Changpruek betekenen. De betekenisvolle blik van Klaew, die aanwezig was, was een goede stimulans voor Changpruek om die Rick Roufus te verslaan. Ondanks het feit, dat Changpruek twee keer neerging en daarbij zijn kaak brak, was Boeddha die avond in het Sands Hotel and Casino in Las Vegas hem gunstig gezind. Hij versloeg Roufus met enkele rake klappen met zijn puntige knieen in de vierde ronde en dat betekende, dat hij niet op de bodem van Chao Phraya rivier belandde na zijn terugkomst in Bangkok

Mafia familie

De groep boksers van Sor Thanikul – zo’n 50 in getal – leek wel een gelukkige familie, maar er was voortdurend oorlog in Bangkok. Gangs maakten ruzie, in stadions werden mensen omgelegd, huizen werden met granaten bekogeld en boksers gingen expres neer tijdens gevechten, zodat Thanikul flink kon cashen met de goksyndicaten die hij in de stad had opgezet. Die illegale gokpraktijken waren een ware plaag voor de boksstadions Lumpini en Rajadamnern in de periode net voor en net na 1990. Maar ook Klaew, gangster nummer 1 in Bangkok, was niet immuun voor kogels. Hij was het doelwit van talrijke moordaanslagen hij liet zich zowel in het openbaar als in de stadions vergezellen door zwaarbewapende lijfwachten. Hij had zo’n angst vermoord te worden, dat zijn lijfwachten hem zelfs naar het toilet begeleidden.

Het einde

Maar ook deze bewapende lijfwachten konden weinig doen toen de vijand toesloeg. In 1991 werd de auto van Klaew in een buitenwijk van Bangkok vanuit een hinderlaag tot stoppen gedwongen. Een bende van 10 gemaskerde mannen, gewapend met M16 geweren en M203 granaatwerpers schoten Klaew en zijn lijfwachten neer, die vervolgens werden afgemaakt met een rondje M203. Hoewel Klaew op slag dood moet zijn geweest door de eerste drie schoten, was het 57-jarige lichaam van Klaew geperforeerd met lood. De lijkschouwer verwijderde in totaal 60 kogels uit het lichaam en vond Klaew’s handelsmerk, de halsketting met het Somdej Wat Rakang amulet verborgen in zijn mond. Die halsketting had hem het leven moeten redden, maar helaas. Klaew, de gevreesde gangsterbaas, stierf als de topman van de misdaad in Bangkok in een regen van kogels en liet een fortuin van 12 miljoen dollar achter. Al vrij snel na zijn dood verschenen er drie maîtresses op het toneel om een deel van de erfenis te claimen.

Mysterie

De moord op Klaew Thanikul is nooit opgelost. Er zijn meerdere theorieën over wie de opdracht tot deze moordpartij heeft gegeven. Het enige, dat belangrijk gevonden werd, was dat hij uit de weg geruimd was. Daarmee liep een speciaal tijdperk ten einde. Een man als Klaew maakte geschiedenis met grote bokswedstrijden, grote prijzen en records aan toeschouwersaantallen. Klaew maakte dit alles, zonder scrupules, mogelijk en bij velen blijft dat gevoel voor respect voor alles wat hij voor het volk gedaan heeft, overeind. Zijn rol in de geschiedenis en de ontwikkeling van Muay Thai boksen is onuitwisbaar.

Opvolger

Leed de Muay Thai sport onder het verlies van Klaew? Nee! Net als boksers, die gebruikt, uitgebuit en eventueel geliquideerd werden, kwamen er steeds weer nieuwe boksers en ook managers waren vervangbaar. De Jao Pho van de onderwereld was dood en Songchai Ratanasuban nam onmiddellijk zijn plaats in. Lang leve de Jao Poh! .

Bron: www.vice.com