Groene rijst is hét antwoord
In 1985 was de gemiddelde leeftijd van de boeren in Thailand 31 jaar, nu 42 jaar. Tien jaar geleden werkte 60 procent van de bevolking in de rijstbouw, in 2010 nog maar 20 procent.
Werken in de rijstvelden doet een grote aanslag op iemands rug en levert maar een gering inkomen op. Het onvoorspelbare weer en lage prijzen op de wereldmarkt hebben talloze boeren aan de bedelstaf gebracht. Velen hebben het platteland daarom de rug toe gekeerd en hun heil gezocht in de grote stad.
Maar er is ook een ongekeerde beweging. Anurug Ruangrob (45) verliet zijn baan als general manager van een softwarebedrijf, Somporn Panyasatienpong (41) stopte als freelance verslaggever voor buitenlandse persbureaus en programmeur Wiroj Suksasunee (31) gaf zijn baan ook op.
Terug naar het platteland
Anurug legde in Nong Ree (Chon Buri), een uur rijden vanaf Bangkok, een boomgaard aan en verbouwt groentes en rijst. Organische rijst en groene groentes wel te verstaan. Somporn voegde zich bij hem na de overstromingen van vorig jaar. In Bangkok verbouwde ze al haar eigen groentes, want ze maakte zich zorgen over de hoge concentraties chemische residuen in groentes die op de markt verkocht worden.
Wiroj, afkomstig uit een welvarend gezin, kreeg genoeg van het haastige citylife. Hij keerde terug naar zijn geboortegrond in Sing Buri, 2 uur ten noorden van Bangkok, en leerde bij de Khao Khwan Foundation in Suphan Buri hoe je rijst moet verbouwen. De stichting verzet zich tegen het gebruik van chemicaliën in de landbouw. Ze leert hoe je organisch moet boeren.
Vijfhonderd stadsmensen hebben er al een training gevolgd. Zij kozen voor organisch omdat het veiliger is, minder kost en het veel minder werk vergt vergeleken met de mainstream technieken. Sommigen hebben land gekocht en zijn een nieuw leven als boer begonnen.
Voedselvoorziening in gevaar
De dramatische terugloop van het aantal rijstboeren en de vergrijzing roepen vragen op over de voedselvoorziening van het land. Komt er een moment waarop Thailand rijst moet gaan importeren? Wanneer de Asean Economic Community in 2015 van kracht wordt, komt goedkopere rijst op de Thaise markt. Kunnen de Thaise boeren de concurrentie aan? Bovendien is de productiviteit van Thaise boeren laag: in 2010 463 kilo per rai tegen 845 kilo in Vietnam.
Volgens de Khao Khwan Foundation is organische landbouw hét antwoord. Kost minder en vangt betere prijzen. Zo bedragen de totale kosten van de rijstverbouw met chemicaliën 6.085 baht per rai; met organische methoden slechts 1780 baht. Toch aarzelen veel boeren over te stappen omdat de eerste twee à drie oogsten altijd tegenvallen. Ze durven het risico niet te nemen.
(Bron: Bangkok Post, Spectrum, 12 augustus 2012)
Dit soort berichten is eigenlijk interessanter dan al die verhalen over bardames. Ik ben zeker geen expert, maar vind het goed dat vermeld wordt dat er veel teveel met chemicaliën wordt gewerkt in de reguliere groenten. Thais eten is weliswaar gezond, met veel groenten en fruit, maar impliciet krijg je ook een hoop troep binnen. Ook de hormonen in het vlees zijn wat dat betreft een probleem. De vis uit de golf van Siam, voor zover nog aanwezig, is ook al niet vrij van schadelijke stoffen. Goed derhalve om te lezen dat er ook tegenbewegingen zijn.
Het aantal kilo’s rijst dat per rai wordt genoemd (463 kg) is dat voor 1 of 2 oogsten? Het komt mij nogal hoog over, omdat ze hier in het dorpje waar ik woon (Isaan) slechts over 200 kg per rai praten en dat is dan nog bruto ook. Na het pellen blijft er 2/3 over.