Gedwongen verdwijningen in Thailand worden nooit bestraft
In 2013 schreef Thailandblog in een artikel (zie de link hieronder) over de bezorgdheid waar het gedwongen verdwijningen betreft. Sindsdien is er weinig veranderd ondanks mooie beloften.
Ondanks een belofte heeft Thailand nog steeds niet de Internationale Conventie voor de Bescherming voor alle Personen van Gedwongen Verdwijning (International Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearance, UNCED) geratificeerd hoewel Thailand het verdrag al wel ondertekende in 2012. In maart 2017 beloofde het junta parlement de UNCED te bekrachtigen. Dat gebeurde niet. Een wetsontwerp die gedwongen verdwijningen en martelingen strafbaar zou maken werd in 2018 in de ijskast opgeborgen.
Dat betekent dat gedwongen verdwijningen zelden, eigenlijk nooit, worden vervolgd. Alleen de verdwijning van de hieronder genoemde advocaat Somchai in 2004 leidde tot een rechtszaak waarbij echter de personen die hem meenamen, en waar duidelijk video bewijs van is, toch werden vrijgesproken omdat er geen misdaad was gepleegd, er werd immers geen lijk gevonden.
Er is goede documentatie dat er sinds 1980 82 gevallen zijn geweest van gedwongen verdwijningen. Het is heel wel mogelijk dat het er meer zijn want angst voor aangifte en intimidatie zijn steeds aanwezig. Het is slechts een klein deel van alle gedwongen verdwijningen sinds 1950. Het zijn vooral minderheden als de moslimbevolking in het Zuiden en de bergvolkeren in het Noorden die hiervan het slachtoffer zijn.
Een korte opsomming van spraakmakende verdwijningen:
Op 12 maart 2004 verdween Somchai Neelapaijit, mensenrechtenadvocaat, vice-president van het Mensenrechtencomité van de Law Society of Thailand en president van de Moslim Lawyers Club of Thailand.
De verdwijning sinds 17 april 2014 van Porlajee (Billy) Rakchongcharoen, een verdediger van landrechten voor de Karen. (Inmiddels zijn een aantal dagen geleden van Porlajee (Billy) Rakchongcharoen verbrande botfragmenten gevonden in een olievat die in het water onder een brug was gedumpt. Hopelijk leidt deze vondst tot een vervolging.)
De gedwongen verdwijningen in Laos van Thaise activisten Itthipol Sukpaenin in juni 2016 en Wuthipong Kachathamakul in juli 2017 blijven onopgelost. Ze zijn hoogstwaarschijnlijk vermoord.
De verdwijning van politieke activisten Surachai Danwattananusorn, Kraidej Luelert en Chatchan Buphawan eind 2018. Zij waren naar Laos gevlucht. De vermoorde en verminkte lichamen van Kraidej Luelert en Chatchan Buphawan werden eind december 2018 ontdekt in de rivier de Mekong bij Nakhorn Phanom in het noordoosten van Thailand. Surachai Danwattananusorn is spoorloos, hoogstwaarschijnlijk ook vermoord.
Siam Theerawut, Chucheep Chivasut en Kritsana Thapthai zijn Thaise pro-democratie politieke activisten die in ballingschap leefden in Laos en werden naar verluidt vastgehouden door Vietnamese autoriteiten voor het illegaal overschrijden van de grens tussen Laos en Vietnam begin 2019, en vervolgens overgedragen aan Thaise autoriteiten op 8 mei 2019. Daarna is niets meer over hen vernomen. De Thaise autoriteiten ontkennen elke betrokkenheid. Ze weten van niets.
Een politieke activist uit Laos, Od Sayavong (35) opkomend voor landrechten, wordt sinds 26 augustus jl. vermist in Bangkok toen hij na het doen van wat boodschappen niet naar huis terugkeerde. Hij was bij de vluchtelingenorganisatie UNHCR geregistreerd als person of concern en hij wachtte op vertrek naar een derde land.
https://www.thailandblog.nl/nieuws-uit-thailand/bezorgheid-gedwongen-verdwijningen-neemt-toe/
https://www.bangkokpost.com/thailand/politics/1745099/lao-political-activist-disappears
https://www.lrwc.org/thailand-enforced-disappearance-un-statement/
Tyrell Haberkorn, In Plain Sight, Impunity and Human Rights in Thailand, 2018
Tegenwoordig zie je vele belanghebbenden die alles ontkennen en doen alsof het nepnieuws is. Ik ga ervan uit dat deze informatie, rechtens de waarheid is genoteerd en kan dan maar een conclusie hebben en dat is dat mensenrechten met handen en voeten getreden worden in dit land, maar het geldt natuurlijk voor zeer veel landen op deze wereldbol. Vrijheid van meningsuiting wordt door velen niet gewaardeerd maar afgekeurd en bestraft. Ongelofelijk dat dit nieuwe verdrag nog niet is ondertekend door de autoriteit. Wat zou hier het belang van zijn. De waarom vraag die altijd moet worden gesteld, want die is o zo bepalend voor in te zien hoe de persoon of situatie werkelijk in elkaar steekt. Niets is wat het lijkt. Kinderhandel en kidnapping, het vindt plaats iedere dag weer en wie maalt erom. Zelfs ouders die hun kinderen te koop of huur aanbieden is aan de orde van de dag. De bars om maar eens wat te noemen, zitten er vol mee. Ja er is veel moois in Thailand, maar een hoop mensen, daar is niets moois mee. Kijk eens hoe die monnik tekeer gaat op tv (o.a., stampende met de voet op tafel) naar aanleiding van die schilderijen, waarop Buddha staat afgebeeld als een Japanse superheld. Geschilderd door een kind die haar fantasie de vrije loop heeft gelaten. Strafbaar gedrag, zegt u het maar. Gelukkig zijn er ook Thaise mensen die het voor haar om nemen, maar of die het gaan redden, ik waag het te betwijfelen.
Landen in de regio leveren zonder vorm van proces elkaars dissidenten uit. Een onderonsje tussen hoge ambtenaren en de persoon gaat over de grens en verdwijnt voor jaren in de cel of onder de grond, in rivier of zee of wordt verbrand in een olievat.
In Cambodja, Laos, Thailand en Vietnam zijn mensenrechten nog niet de inkt waard waarmee ze in de wetboeken staan gedrukt en kijk naar China waar Tibetanen en Oeigoeren naar heropvoedingskampen moeten voor jaren. En Bhutan, Nepal, India, Pakistan en Myanmar doen lekker mee en dan vergeet ik er ook nog een stel.
Er zijn rozebrillers die geen kwaad willen horen over hun nieuwe woonland en daar moeten we mee leren leven. ‘Blijf hier dan weg…’ is hun goedkoop commentaar. Ze komen er wel achter als ze een stempeltje vergeten of een van hun gezinsleden naast het potje plast. En dan is de wereld te klein om het hen aangedane ‘onrecht’ van de daken te schreeuwen…..
“Gedwongen verdwijningen”, ik zou er een heel andere benaming voor hebben. Echter ik zwijg, ik woon in Thailand want voor ik het in de gaten heb ben ik ook “verdwenen”.
Gerechtigheid en gelijkwaardige straffen voor gelijke misstanden.. tja blijft toch een probleempunt in Thailand. Wie je bent en wie je kent is belangrijk in het land van de glimlach.
Op Prachatai staan 2 stukken die hier bij aansluiten.
– Missing activist’s family requests court to declare him legally dead
https://prachatai.com/english/node/8192
– Angkhana Neelapaijit calls for re-consideration of anti-torture bill
https://prachatai.com/english/node/8193
Er zit een kern van waarheid in en het heeft inderdaad nadelen voor de minder gelukkigen.
Die minder gelukkigen zijn er ook in de Nederlandse gemeenschap. Neem de personen die alle importgoederen uit containers lossen voor het genot van heel Europa.
Elke dag in de fijnstof tegen een minimum loon met een longkanker vooruitzicht maar niemand die voor hun op komt.
Wat niet weet wat niet deert regeert
Te triest voor woorden! en dit anno 2019!
Helaas niet het enige land ter wereld, kijk o.a.naar China hoe dat land haar bevolking controleert en manipuleert.
Hongkong verzet zich tegen deze inmenging!
[email protected] verzet zich internationaal tegen misstanden op mensenrechten- en milieu gebied.
Iedereen kan daar aan deelnemen om samen sterk te staan.