Consumentenzaken in Thailand

Onlangs las ik in het Algemeen Dagblad het verhaal van iemand, die met succes protesteerde tegen een verhoging van zijn bekeuring voor een verkeersovertreding met 6 Euro zijnde administratiekosten. Je moet toch maar over een flink portie  doorzettingsvermogen en moed beschikken om tegen dit onrecht in te gaan.

Afijn, hij heeft de slag gewonnen en waarschijnlijk krijgt hij niet alleen die 6 Euro terug, maar ook een compensatie voor de kosten, die hij heeft moeten maken om zijn recht te halen.

Want hoe gaat het als je bijvoorbeeld in een restaurant in Thailand “Sen Yai” bestelt en je krijgt “Sen Lek” voorgeschoteld? Wat doe je als je voor de zoveelste keer de telefoonmaatschappij belt over een storing? Protesteert u als blijkt, dat een taxichauffeur u met een grote omweg naar de plaats van bestemming heeft gebracht? Nou, meestal nemen we toch een “Mai pen rai”-houding aan en maken ons er verder niet druk over. Het is de moeite niet waard.

Maar niet iedereen denkt zo en onlangs las ik Guru, de bijlage van de Bangkok Post een verhaal over drie consumentenzaken, waarbij de consument zich niet met een kluitje in het riet liet sturen en succesvol uit de strijd voor zijn recht kwam.

De Maandag-auto

Een dame had een Honda CR-V gekocht voor 1,3 miljoen Baht en had voortdurend technische mankementen aan die auto. Ontevreden over de auto en ontevreden over de service van de dealer, parkeerde zij de auto – met nog steeds een rood nummerbord – voor het gebouw van de dealer. Zij nam een flinke voorhamer en sloeg de voorruit aan diggelen en daarna bewerkte zij de motorkap met diezelfde voorhamer.

“Het was altijd mijn droom een Honda CR-V te bezitten, maar de talloze bezoeken aan de garage werden een nachtmerrie voor mij”. Het excuus van de dealer was, dat er op de 100 auto’s altijd wel één is waar wat meer dan gemiddeld een probleem mee is. De dealer was niet van plan om echt iets speciaals voor haar te doen.

Door deze onverschilligheid van de dealer, ging zij tot de vernietigingingsactie over, werd nog gewond aan haar hand door rondvliegend glas, maar vergat niet de pers vooraf in te lichten. Het geval werd dan ook uitgebreid in de Thaise kranten belicht.

De Thaise  Office of Consumer Protection Board bemoeide zich er mee en door hun bemiddeling besloot de dealer de auto alsnog terug te kopen. Zij kreeg het volledige bedrag van aanschaf terug, niet echter de aanschafkosten van de voorhamer en de verbandmiddelen.

Zij rijdt nu tot volle tevredenheid in een Toyota Wish.

Illegaal gebouwd huis

Iemand kocht een rijtjeshuis met twee verdiepingen in Bangkok. Toen zij er twee jaar woonde, gingen haar buren aan het verbouwen en daardoor ontstonden er scheuren in de muren van haar woning.

Zij diende een klacht over het wangedrag van haar buurman in bij het stadsdeelkantoor, waar men tot de ontdekking kwam, dat haar huis illegaal was gebouwd. De ruimte waar haar huis was gebouwd had onbebouwd moeten blijven als brandgang, zoals wettelijk is voorgeschreven. Het huis moest alsnog afgebroken worden.

Zij stelde de ontwikkelaar van het bouwproject aansprakelijk, maar zonder succes, ook doordat zij niet gesteund werd door de lokale overheid. Toen zij ook nul op het rekest kreeg van hogere overheidsinstanties besloot zij haar huis volledig zwart te schilderen en de pers uit te nodigen voor meer aandacht voor haar probleem. Haar huis werd toch gesloopt en zij besloot met haar gezin op de stoep voor de BMA (Bangkok Metropolitan Adminstration) te bivakkeren.Na 4 maanden steggelen en voortdurend aandacht in de pers werd zij toch gecompenseerd voor een aanzienlijk bedrag, dat voor de helft door een aantal projectontwikkelaars werd betaald en de helft door de overheid.

Risico van gijzeling

Een voormalig Thaise senator nam een vlucht met Nok Air van Nakhon Si Tammarat naar Bangkok. Hij stelde vast, dat er geen beveiligingsmaatregelen, zoals een metaaldetector aanwezig waren en toen hij daar een employee over aansprak, kreeg hij het antwoord, dat de apparatuur die dag was uitgeleend aan een universiteit.

“Ik was geschokt, iemand had zomeer een bom mee in het vliegtuig kunnen nemen en een pistool om de piloot onder schot te houden. Ik had gegijzeld kunnen worden” Zijn protesten bij het vliegveldpersoneel werden min of meer weggelachen en ook de bemanning van het vliegtuig namen geen notie van zijn bezwaren.

Na aankomst in Bangkok daagde hij de luchthavenautoriteiten voor het gerecht vanwege hun ondermaatse veiligheidsprocedures. De man kon goed rekenen en eiste een compensatie van 6 miljoen Baht. Hij vond, dat hij zelf wel 4,5 miljoen waard was plus 500.000 voor de geleden stress tijdens de vlucht en nog 1 miljoen voor zijn vrouw, die eventueel zonder inkomsten zou komen te zitten. De waarde van hemzelf en die van zijn vrouw drukte hij inderdaad in een aardig verschil uit.

Er was op dat moment net een nieuwe wet in Thailand van kracht, de Consumer Case Procedure Act en dit was de eerste rechtszaak waar deze wet werd toegepast. Hem werd weliswaar niet het totaal geclaimde bedrag toegewezen, maar kreeg een bedrag van 50.000 Baht uitgekeerd. Kon hij toch mooi een aantal keren gratis vliegen.

Zo zie je maar, ook in Thailand hoef je niet alles voor zoete koek aan te nemen.