Bangkok Post bestaat 70 jaar
De Thaise Engelstalige krant Bangkok Post vierde deze week haar 70ste verjaardag en dat werd gevierd. Op het hoofdkantoor van de krant werd een jubileumfeest georganiseerd, waarbij ook offers werden gebracht aan boeddhistische monniken. Het feest was niet alleen bestemd voor het personeel, maar ook zakenpartners en voormalige werknemers waren aanwezig om dit heuglijke feit te vieren.
Algemeen
Het eerste nummer van de Bangkok Post verscheen met vier pagina’s op 1augustus 1946 en werd verkocht voor de lieve som van 1 Baht. Vergis u niet, dat was best een aanzienlijk bedrag op dat moment, het was zelfs nog een bankbiljet. Met een geschiedenis van 70 jaar is het de oudste krant van Thailand. De Bangkok Post portretteert zichzelf als relatief vrij, maar gezegd moet worden, dat de krant toch veel aan zelfcensuur doet om conflicten met invloedrijke personen en de strenge regels van majesteitsschennis te vermijden.
Geschiedenis
De Bangkok Post werd opgericht door Alexander MacDonald, een voormalig Amerikaanse officier van de Inlichtingendienst en zijn Thaise partner Prasit Lulitanond. Thailand was op dat moment het enige Zuidoost-Aziatische land dat een Sovjet-ambassade had. De Amerikaanse ambassade vond het nodig een onafhankelijk, maar over het algemeen pro-Amerikaanse krant te steunen om Sovjet-standpunten tegen te gaan. De financiering kwam dan ook rechtstreeks uit de Verenigde Staten van het Ministerie van Buitenlandse Zaken of van de OSS, de Inlichtingendienst zelf. Zekerheid hierover is nooit vastgesteld kunnen worden.
Eigendom
Onder leiding van deze MacDonald was de Bangkok Post redelijk zelfstandig. Na een militaire staatsgreep in de vroege jaren vijftig verliet MacDonald Thailand en de leiding werd overgenomen door ene Roy, Lord Thomson
Inmiddels is de krant eigendom van de Post Publishing Group, waarvan de grootaandeelhouders o.a. zijn de familie Chirathivat (eigenaren van Central Group), de South China Morning Post van Hong Kong en GMM Grammy PCL, Thailand’s grootste media- en entertainmentbedrijf.
Personeel
De Bangkok Post telde in april 2015, 179 journalisten, met inbegrip van verslaggevers, redactieleden, fotografen en ontwerpers. Alle verslaggevers hebben de Thaise nationaliteit, want beheersing van de Thaise taal is essentieel. Er werken ook enkele tientallen buitenlandse redacteuren, die nieuws verzorgen in verschillende secties van de krant. Zo is de redacteur van de zondagseditie, Paul Ruffini, een Australiër.
Concurrentie
Tegenwoordig komt de belangrijkste concurrentie van The Nation, een Engelstalige krant, dat volledig Thais eigendom is. The Nation is meer royalist dan de Bangkok Post en bericht ook meer over de moeilijkheden in het zuiden van Thailand. Daarentegen biedt de Bangkok Post werk aan een aantal voormalige student-activisten, de zogenaamde “Oktober mensen”, Het is de krant van de stedelijke middenklasse en noemt zichzelf ook wel graag de “family paper.”
Bron: Wikipedia
Gringo, je moet niet alles geloven wat Wikipedia beweert. De ‘Bangkok Post’ de oudste krant van Thailand? Nee hoor.
Het eerste Thais-talige dagblad kwam al uit in de 1840-er jaren, het heette หนังสือจดหมายเหตุ , het beste te vertalen met ‘Bangkok Recorder’, samengesteld en uitgegeven door de missionaris Dr. Dan Beach Bradley, die ook de eerste drukpers naar Thailand bracht. (Hij slaagde er overigens niet in ook maar één Thai tot het ware geloof te bekeren….). Het blad ging eind 1860 ter ziele. Fascinerend om te lezen.
Daarna was er, vooral in de jaren 1900-1950, een bloei in allerlei Thais-talige dagbladen en andere periodieken.
Het eerste Engels-talige blad heette ‘The Bangkok Times’ voor het eerst uitgegeven door ene T.Lloyd Williamese in 1887 en was al snel een dagblad. Ik meen dat dit blad ergens tegen 1940 ter ziele ging.
Twee berichtjes daaruit:
The ‘Bangkok Times’ , 14 maart 1923
Siam vertelde de Rode Kruis Vergadering ronduit dat zij op dit moment niet bereid was haar opium politiek te veranderen. Ze voerde daarvoor drie redenen aan: 1 de onmogelijkheid andere belastinginkomsten dan uit de opium te verkrijgen door een gebrek aan fiscaal zelfbestuur 2 de problemen veroorzaakt door het smokkelen van opium vanuit andere landen wat onderdrukking uitzichtloos maakt en 3 het gebrek aan wettelijke controle over buitenlanders waar de Thaise rechtspraak geen bevoegdheden over heeft.
‘Bangkok Times’, 1901
Niemand kan ontkennen dat berovingen en andere geweldplegingen vaker voorkomen dan behoort… of nodig is.
De farang mag zich verheugen dat hij niet te lijden heeft onder een bezoek van dieven; hij is de uitzondering, niet de regel. De Siamees leeft in grotere angst voor de khàmooy en de nákraeng dan het geval is in een goed bestuurde stad… Iedere figuur is bewapend alsof het zijn recht is, en geweldsmisdrijven zijn daarvan het natuurlijke gevolg.
Goed lezen, Tino: er staat, dat de Bangkok Post de oudste krant is met 70 jaar, met andere woorden de langst bestaande krant.
De kranten, die jij noemt, verschenen wel eerder in de tijd, maar hebben nooit de leeftijd van 70 jaar of meer bereikt.
Sorry, je hebt helemaal gelijk, Gringo. Wijt het maar aan mijn enthousiasme. Toch wel een mooie aanvulling 🙂
Meer foto’s vindt u op:
http://www.bangkokpost.com/photo/photo/1050025/post-publishing-70-years-and-counting
Dat de Bangkok Post aan zelfcensuur doet is aan te danken dat de krant nog bestaat. Ik neem aan dat alle andere kranten dat ook doen. Zelf vind ik het een prettig lezende krant die ik bijna dagelijks lees.
Ik zie Bernhard Trink niet op de foto, overleden? Deed de Night Owl in BKK World en later BKKPost, al vanaf 1962. De BKK Post koste in ’70er jaren toen Bht 5- en haar zusterblad BKK World Bht 3-. De uitspraak van TIT komt van hem. En ” I don’t give a hoot” was zijn signature.
De Bangkok Post richt zich op de niet-Thaise in Thailand. Daar ik zelf geen Thais-talige kranten lees vraag ik me wel eens af of ze een juiste afspiegeling weergeven wat er in de maatschappij leeft, speelt. Om maar iets te noemen zoals in bovenstaand artikel : het zuidelijk conflict.
Regelmatig hoor ik van Thaise mensen , diegene die wel lezen en wat breder geïnformeerd zijn, dat de gemiddelde Thai niet zo belezen is . Er schijnt wel eens onderzoek naar gedaan te zijn en het resultaat was teleurstellend.
Wel zie ik veel buitenlanders welke in Thailand verblijven geïnteresseerd zijn in Bangkok Post en Nation, zegt toch wel iets denk ik.