Stelling v/d week: ‘Als farang mag je onbeleefd zijn’
‘Wegwezen’, zei ik tegen een kennis met wie ik was neergestreken in een bar aan de Sukhumvit Road. En ‘Cancel’ zei ik tegen mijn vriendin, wijzend op haar vriendin die al begonnen was onze bestelling klaar te maken. We verlieten de bar en verkasten naar het ernaast gelegen café-restaurant.
Wat was er gebeurd? Een animeermeisje met wie mijn kennis – laat ik hem Harry noemen – al enkele nachten had doorgebracht, nam onze bestelling op, voegde daar ongevraagd haar eigen drankje aan toe, alsmede een drankje voor een oudere animeerdame (type Katendrechtste temeijer) die onuitgenodigd naast Harry was komen zitten.
In dezelfde bar heb ik het ook meegemaakt dat mijn gezelschapsdame (ik was alleen) die een drankje van me had gekregen, zonder iets te zeggen de tafel verliet en naar een man ging die was binnengekomen. Blijkbaar een vaste klant van haar. Ik heb het drankje geretourneerd en tegen de bazin gezegd dat ik er niet voor zou betalen.
Met Harry nog enige tijd doorgekletst over het gebeurde. Ik vertelde hem dat mijn houding in de loop der jaren is veranderd. In de beginjaren zou ik nooit zijn weggelopen om de vrouwen niet in verlegenheid te brengen. En ik wilde niet onbeleefd overkomen. De laatste jaren kan het me niets meer schelen. Als iets me niet bevalt, zal het me worst wezen wat er over me gedacht wordt.
Voorbeeld. In het straatje waar ik woon, is een standplaats van motortaxi’s. Er zijn zes bestuurders. Bij één heb ik doodsangsten uitgestaan. Onlangs was hij aan de beurt. Hij reed voor, waarna ik duidelijk maakte niet bij hem achterop te gaan zitten. Een andere bestuurder heeft me toen weggebracht.
Zo zijn er meer dingen waarbij ik een afwijkend gedrag van Thai vertoon. Voorbeeld: een zus van mijn vriendin belde haar onder het eten en wilde met mij wilde praten. Tegen mijn vriendin gezegd: ‘Zeg maar dat ik aan het eten ben. Ze moet maar terugbellen.’ Hoogst ongebruikelijk, want hoe vaak heb ik Thai niet al onder het eten zien bellen. Maar ík doe het niet. Dat vervolgtelefoontje kwam er natuurlijk nooit; dat wist ik al.
Voorbeeld: Als we een avondje uitgaan, wordt er voortdurend geproost, soms met de Thaise variant van Ad fundum. Ik proost mee en zet mijn glas vaak onaangeroerd neer. Heb geen zin om de volgende ochtend met hoofdpijn wakker te worden. Mijn gezelschap vindt dat doorgaans maar raar, want dat is bezig zich in hoog tempo vol te gieten. Het interesseert me niet meer. Soms bestel ik water. Wanneer dan toch bier voor me wordt neergezet, raak ik het glas niet aan.
Is dat onbeleefd, horkerig, lomp? Misschien wel, misschien niet. Maar ik redeneer: Ik ben geen Thai, ik ben een buitenlander met eigen beleefheidsvormen.
Vandaar mijn stelling: Als farang mag je onbeleefd zijn. Mee eens, niet mee eens? Reageer op de stelling.
Neen je mag niet onbeleefd zijn, wie of van welke nationaliteit je ook bent.
Alleen zal in het ene land je handeling of gedrag als onbeleefd worden bestempeld, en in het andere land juist niet.
Vooraf even nagaan wat de gewoonten zijn in een land, is daarom misschien wel de de hoogste vorm van beleefdheid.
@ RonnyLatPhrao Dat hangt van de gewoontes af. Ik heb een tijd op het platteland van Nakhon Nayok gewoond. Het was daar de gewoonte om kinderen te slaan of ze godsgruwelijk te verwennen, honden te mishandelen en veel te zuipen. Beste Ronny, je suggereert toch toch niet dat ik die gewoontes moet overnemen?
Beste dick
De gewoontes die je opnoemt, als het die al zijn want ik ken er ook veel die dit niet doen, hebben weinig met beleefdheid te maken.
Nergens zeg ik dat je uit beleefdheid het kind van je gastheer of gastvrouw moet afslaan bij aankomst of tijdens je verblijf en dit uit beleefdheid.
Ik zeg ook nergens dat je gewoontes moet overnemen, maar kennis nemen van een gewoonte van je gastland is een vorm van beleefdheid.
In Japan boeren ze ook aan tafel, maar uit beleefdheid neem ik dat ook niet over… maar als het toch gebeurt weet ik dat ik niet onbeleefd bezig ben.
Het is ook niet omdat iemand onbeleefd tegen je is dat dit een uitnodiging is om ook onbeleefd te zijn.
Beleefdheid is een goede eigenschap, onbeleefd zijn is een gebrek.
Om af te sluiten
Zo lagen er eens twee biefstukken op een serveerbord. Een grote en een kleine.
“Neem maar eerst ” zei mijn tafelgenoot.
Ik nam de grote biefstuk.
Verwonderd om zoveel onbeleefdheid van mijn kant zei men tafelgenoot : “Als ik eerst had genomen, had ik uit beleefdheid die kleine genomen.”
“Zo wat klaag je dan” zei ik. Je hebt hem toch
Toch even als aanvulling
Het feit dat je niet wil betalen voor iets dat je niet besteld of gebruikt hebt, of dat je de voorkeur geeft aan een andere bestuurder, een andere masseuse of wat ook heeft niets met onbeleefdheid te maken.
Niet willen betalen omdat iets je werd opgedrongen is in die zin niet onbeleefd, en een Thai weet dat ook.
Langs de andere kant, alles wat opgedrongen werd zomaar betalen ook niet hetzelfde als beleefd zijn, en een Thai weet dit ook.
De manier waarop je het duidelijk maakt is het dat wel dwz je kan op een beleefde of onbeleefde manier je standpunt duidelijk maken.
Je bent in ander land wil je daar behoorlijk voorkomen.
Manier van benaderen van U door de dame ,, is ook niet goed ze zal niet beter weten
Is ook lomp gedrag , n family sponsor benader je zo niet .
Maar ik denk dat je weet en kan zien dat je een zaak in gelopen ben waarvan je weet dat dat eigenlijk niet bij U past .
Het mee drinken en proste heb ik ook afgeleerd , ik ben eigen lijk geen drinker en met ( ex family werdt veel geproost biee met namkaeng ) in de begin doe je dat ik word niet zat maar lekker i anders ( die mensen hebben ook n ( restaurant) dus nog makkelijker ,
doe niet wat die Thase doet want hoe dan ook , voeld als niet netjes
blijf wel je zelf maar geloof n beetje in cultuur/gewoontes ook khrab . Hoe wel cutuur mag ook modern bedacht worden ,
Wanneer een Thai jou niet beleefd en met respect behandelt, hoef je dat zelf ook niet te doen. Het vanzelfsprekend meedrinken op jouw kosten is daar een voorbeeld van.
Ik houd rekening met Thai, zo doe ik mijn schoenen uit bij het betreden van het huis, respecteer het boeddhisme, etc. Maar ik wijs mijn vriendin er ook op dat bepaalde zaken in het westen als onfatsoenlijk worden gezien, zodat zij daar ook rekening mee kan houden. Doet zij dat niet dan zeg ik er wat van. Zo eis ik altijd dat zij de TV zachter zet als ik een telefoongesprek voer.
Dus als reactie op de stelling: lomp en onbeleefd zijn mag als een Thai dat ook doet, want Thai weten donders goed wat in onze Westerse ogen onbeleefd is.
Nadere toelichting op de stelling. Met onbeleefd bedoel ik: onbeleefd, lomp, horkerig in de ogen van Thais, maar beleefd, welgemanierd, gebruikelijk volgens onze eigen mores. Maar die nuancering kon ik niet in de formulering van mijn stelling verwerken.
Mijn vriendin en ik hadden laatst een jongeman als tafelgenoot. Hij zat de hele tijd te sms-en op zijn telefoon en wilde een sigaret opsteken terwijl ik nog zat te eten. Een Thai zou er waarschijnlijk niets over gezegd hebben; ik heb hem gevraagd of hij van de pot was gepleurd, zoals we dat in Rotterdam zo beeldend zeggen.
Heb die knaap sindsdien niet meer gezien en ben er niet rouwig om.
Gefeliciteerd. Ik zou precies zo gehandeld hebben. Sommige Thais trappen er gewoon een zooitje van zonder respekt voor of op anderen. Het is verkeerd dan later thuis te zeggen-was dat een boeren kinkel. Ik zeg het hem aan de tafel. Daar kann hij er nog mee op houden.
Als je soms ziet hoe op het platteland gegeten wordt in de familie heb je geen zin meer. Iedereen zit met zijn ongewassen worstvingers in het eten te graaien, te drukken en om te draaien om dan toch niets er van te nemen. Of ze likken de lepel af van de saus om deze dan weer terug in het saus potje te doen.
Inmiddels weet iedereen, dat ik s’middags alleen fruit eet. Dat is niet alleen gezond, maar spaard mij een hoop diskussie en opkomende braak gevoelens. Het zijn allemaal heel lieve mensen met hun hart op de juiste plek. Maar hun tavel manieren, . . nee dank je.
Erasmus schreef in de zestiende eeuw korte verhaaltjes om zijn leerlingen Latijn te leren. Een van die verhaaltjes ging over etiquette tijdens het eten. Hij schreef:
‘Als je moet spugen doe dat dan achter je op de grond en niet voor je op de tafel. Als je je neus snuit doe dat dan in je eigen hemd en niet in het hemd van je buurman.’ De opmars der beschaving vind je terug in de tafelmanieren. Thais hebben het betel kauwen al afgezworen, nu moeten ze nog leren met mes en vork te eten. In New York heb je trouwens een paar restaurants waar je uitsluitend met je handen mag eten, wel eerst wassen natuurlijk.
Ik denk dat een farang voor de meeste Thai al bijzonder veel krediet heeft in veel situaties. Ze snappen ook wel dat wij nu eenmaal anders in elkaar zitten. Verder is het natuurlijk ook zo dat wanneer je (een beetje) Thai spreekt, je gewoont kunt uitleggen waarom je in bepaalde situaties, handelt zoals je handelt. Leed die motorduivel in Dick’s verhaal gezichtsverlies? Misschien. Dick had hem, alvorens op zijn motor te stappen ook kunnen zeggen “cha, cha” om vervolgens met een pijnlijk gezicht op zijn rug te wijzen. Rugpijn. Tien tegen een dat de motorduivel het rustig aan zou doen. Hetzelfde verhaal met het eeuwige geproost. “iem” Ik zit vol, wijzend op je buik. Begripvolle blikken zullen je deel zijn. Thais doen over het algemeen niet zo moeilijk. Sterker nog, Thais vinden ons vaak buitengewoon grappig en zelfs exotisch. Een oneindige bron van vermaak.
Iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden, Thai en Farang. Geen mens is hetzelfde. Wij vinden over het algemeen Thais soms “raar”. Andersom is dat precies hetzelfde. Rustig door blijven g(r)limlachen is nog altijd de beste remedie en als het te erg wordt, verlaat je de situatie. Maak nooit ruzie met een Thai!
Groet Joy
In het Nachthuis van Toontje op de Nes in Amsterdam moest je ook al oppassen. In de Fysiologie van Amsterdam meen ik staat dat ze daar zomaar een schaaltje mangelen op je tafeltje zette. Wie er van at, vond een gulden op zijn rekening. Mind you: dit is 1845 en sommige dingen veranderen nooit.
lastig hoor, dat soms dingen die je spontaan aangeboden worden of ” klaar” staan gratis zijn en soms weer niet. Zo heb je in veel hotels een koelkast met drank, gewoon water is gratis, duurder water en drank moet je betalen. Hing er in 1 hotel een briefje met dat flesje van merk X gratis was en van merk Y betaald. Zat er alleen merk Z en Q in de koelkast. Wij dus maar het goedkope plastic flesje gebruiken, de glazen laten staan. Werden we toch aangeslagen, men wist de vertellen dat het glazen flesje gratis was (vulden ze zelf bij?) en de plastic fles niet… Ging maar op 2 flesjes van een paar bath dus betaald, een volgende keer zou ik denk niet meer betalen of eerst vragen wat nu gratis/betaald is.
PS: Han, je bent niet toevallig de historicus Han van der Horst die o.a. op Joop mooie stukjes schrijft? 🙂 Mocht je wel van de vlotte pen zijn dan denk ik dat de redactie hier ook belangstelling heeft als je iets over Thailand weet en wil vertellen.
@ Rob V Inderdaad is Han de Han van der Horst die op Joop schrijft. Hij is een goede kennis van me. Han heeft bij de Nuffic gewerkt en is ook in Thailand geweest. Hoe vaak, weet ik niet.
Niet genoeg om er veel zinnigs over te berde te brengen. Ik ben ook nooit echt buiten Bangkok geweest omdat ik er voor mijn werk moest zijn en dat is alweer een hele tijd geleden. Ik volg Thailandblog mede anwege de stukken van Dick. Een enkele keer wil ik wel eens wat toevoegen zoals over het Nachthuis van Toontje. En ik vond ook dat ik het op moest nemen voor Manila. Er is trouwens een prachtige thriller uitgekomen, Metro Manila, die heel goed aangeeft hoe de Filipijnen als maatschappij en natie in elkaar zitten. Heel ontroerend ook. In het tagalog met Engels onderschrift. Hij is in Bangkok vast wel te verkrijgen en anders te vinden op het internet.
Ik vind het, om mijn reactie te beginnen, een prachtverhaal.
Uit mijn hart gegrepen.
Ik ben ook de mening toegedaan dat je als chautanchak, een beter woord voor het f-woord, dat je echt niet alles over je heen moet laten gaan.
Als je respectloos behandeld wordt, en hoe vaak gebeurt dat niet, dan verdwijn ik, of ga overdreven beleefd doen, het eerste betekent dat ik niet word opgezadeld met kosten die ik niet heb gemaakt of wil, en het tweede is een patente methode om de tegenpartij, als ik het zo mag noemen, publiekelijk in zijn of haar hemd te zetten
Gelukkig heeft de evenknie zoveel van westers fatsoen overgenomen of tot zich genomen, dat ze vaak als eerste “de bek opentrekt”.
Ik verbeeld me helemaal niks, maar ik krijg steeds meer de idee dat toch wel erg veel Thais bijzonder slecht in sociale vaardigheden geschoold zijn, of wellicht mag ik zeggen toch wel erg veel onbeschoftheid tot zich hebben genomen.
Nu is dat volkomen begrijpelijk als je ziet wat kinderen hier allemaal kunnen uitvreten zonder dat er corrigerend opgetreden wordt.
De paar Sino-Thai kennissen zijn het daar helemaal mee eens, klagen zelfs steen en been over de kwalijke invloed die hun kinderen op school en elders krijgen.
Ik heb het al meer gezegd, “face” hebben ze in overvloed, maar “honour”?
Moderator: niet alleen op elkaar reageren svp.
Moderator: de reactie van Tino is verwijderd, een reactie is dus ook niet nodig, want dat loopt uit op chatten.
Moderator: graag bij Thailand houden.
Bent U onbeleefd als u niet wenst te betalen als anderen zich ongenodigd drankjes aansmeren. Is het onbeleefd niet te willen meerijden met een slechte bestuurder. NEEN, het is uw goed recht zaken die U niet aanstaan te weigeren. De dames in het verhaal zijn onbeleefd. Het is niet omdat je buitenlander bent dat je alles maar moet dulden. Ik weet dat als een thai mij roept om iets met hem te drinken dat het zijn bedoeling is dat ik later betaal. Ten andere ik ben geen bier drinker en zeker geen wiskey.
Ik probeer me altijd aan te passen aan de gewoonten van een land, Echter, als dat zwaar me tegen MIJN borst stuit, doe ik anders, reageer erop.
Mijn ervaring sinds 1993 is, dat Thais doen, zoals het henzelf en henzelf alleen uitkomt. Allereerst hebben ze nauwelijks kennis van wat er ook maar één stap buiten TH gebeurt, maar bovendien weinig tot geen enkele belangstelling daarin.
Zet bijv. twee Thais bij elkaar en ze gaan Thais spreken, of de rest van de aanwezigen dit verstaan of niet: men zondert zich direct af. Zelfs als ze in een groter buitenlands gezelschap zijn, waar de gemeenschappelijke voertaal Engels is. Zelfs bij zakendinners. Dubbel leuk dus als je als enige farang mee aan de restaurant tafel zit: kan je een paar uur naar het plafond of zo kijken, niemand die een bek naar je opentrekt. Men gaat er wel vanuit, dat JIJ de rekening betaalt. Ik heb dus eens een moppenboekje meegenomen, en ben dat gaan lezen, nadrukkelijk schaterend, als ik iets leuk vond. Helpen… noppes. De laatste keer ben ik gewoon opgestaan, naar de hong nam gegaan, daarna mijn maaltijd afgerekend en vervolgens de deur uit. Dat hebben ze gemerkt. Wekenlang een chagrijnig gezicht, maar het 10 baht muntje viel wel..
Goed gedaan, op dezelfde manier terug pakken , bravo!!!
Dag Dick,
Al die voorbeelden die je noemt hebben niets te maken met onbeleefd zijn.
Ik zou waarschijnlijk het zelfde reageren. Als Thai zich niet kunnen gedragen of ongevraagd drankjes van je drinken, mag je daar echt wel wat van zeggen of navenant handelen om het recht te zetten. Ik ken ook genoeg voorbeelden zelf, waarbij ik mijn eigen normen en waarden probeer over te brengen aan de Thai.
Zo vind ik het zeer vervelend als iemand zijn telefoon zit op te nemen tijdens het eten of van tafel wegloopt met zijn telefoon en na 5 minuten terug komt. Daar zeg ik zeker wat van. Roken terwijl een ander nog aan het eten is, is in mijn eigen ogen not done. daar mag je echt wel wat over zeggen. Ik heb het een keer meegemaakt dat ik een Thaise massage kreeg en dat zij tot 3x toe de telefoon opnam tijdens het masseren, met 1 hand verder ging mij te masseren en met de andere hand zat ze te telefoneren. Vind ik ronduit onbeschoft (het was ook nog eens een slechte massage, zonder interesse voor de klant). Ik heb de baas van het pand daarop aangesproken en aan de toon te horen heeft zij flink op haar donder gehad.
Paar jaar terug had ik een vriendin en die vroeg of ze een paar vriendinnen mee mocht nemen naar de bungalow op het strand. Gezellig zij ik, kampvuurtje op het strand, gitaar gepakt. Heb nog een bungalowtje erbij gehuurd voor de 4 vriendinnen, die apelazarus waren. Echter kwam ik er de volgende dag achter dat de 4 vriendinnen alles wat ze gegeten en gedronken hadden op mijn rekening hadden gezet. Moet je dat accepteren? Nee!! Als ze het nou vriendelijk hadden gevraagd, dan was het wat anders geweest. Maar er zo maar vanuit gaan dat ik als “rijke” farang wel de rekening ga betalen, nee. De volgende ochtend heb ik dan ook de rekening laten splitsen in wat ik en mijn vriendin hadden gedronken. De eigenaar vroeg Who is going to pay for the rest? Those 4 girls there are going to pay the rest of the bill. Dat hebben ze ook keurig gedaan en mijn vriendin heb ik even een lesje in Hollandse normen en waarden geleerd. Zij heeft zich wel 10x verontschuldigd, sorry darling I don’t know they put it on your bill.
Wel vind ik dat je de algemene normen en waarden van het land moet respecteren en dat doe ik dan ook. Ik zal niet met een string rond gaan lopen op het strand, niet met mijn voeten naar Boeddha zitten en ook niet met je voeten wijzen naar iemand. Korte broek en mouwloos t-shirt in de tempel is not done etc.
Kortom: moet je zaken accepteren die in de ogen van de Thai vaak ook niet correct zijn? Natuurlijk niet.
Moet je begrip hebben voor de gebruikelijke normen en waarden die een Thai doorgaans hanteren. Ja!!
Hans
Uiteraard is veel afhankelijk van je eigen opvoeding en van de personen waar je mee omgaat. Aangezien ik een degelijke opvoeding heb genoten, en geen nood heb aan het gezeldschap van dronkaards en bezoekers van dames van lichte zeden, heb ik het niet nodig om mijn opvoeding te verloochenen en onbeleefd te worden. Er is een verhaal betreffende een illustere Britse persoon (sorry naam vergeten) ( Het zou kunnen gaan om Sherlock Holmes en zijn vriens Watson, doch ik ben niet zeker)die dagelijks , in gezeldschap van zijn vriend, een dagblad kocht in steeds dezelfde krantenkiosk. Steeds was hij even beleefd in zijn vraag en tevens in zijn dankwoord! De verkoper gaf nooit een kik. Dus onbeleefd.
Op een dag vroeg de vriend waarom deze persoon steeds even vriendelijk en beleefd bleef. Het antwoord laat zich raden. Deze persoon wou zich niet verlagen tot het peil van de krantenverkoper! En bleef derhalve zijn waardigheid behouden. Uiteraard aan iedereen vrij de keuze te maken.
Hopelijk maken jullie de juiste.
Nog een positief leven aan allen.
Diditje.
Inderdaad, verlies nooit je eigen waardigheid. Wat ik in het hele thema niet zie is, dat er groot onderscheid gemaakt moet worden in welke Thai er bedoeld wordt!
Velen hebben alleen ervaring op Silom, Sukhumvit, Nana, of Soi Cowboy in BKK, Walking street in PTY en andere overbekende toeristen centra. Net zo goed als je in Benidorm niet het echte Spanje is, vindt je in de Thaise toeristen centra ook de veelal door de Farang slecht beïnvloedde Thai.
Zelf heb ik uitgebreide zakelijke relaties, bij deze contacten kom ik de vele beschreven onhebbelijkheden niet tegen. Ook buiten de gebaande toeristen paden zijn alle Thai beleefd en hoffelijk zoals je verwacht.
Laat de werkers in de Bar en entertainment biz. niet algemeen beeld bepalend zijn voor je indruk over de voorkomendheid van de Thai. Ook voetbal hooligans, trekken de aandacht, maar zijn slechts een kleine minderheid van een club aanhang.
Dick volkomen mee eens.
wij hebben een andere cultuur, en die moet je ook instand houden’
Ik vind het altijd jammer dat dit soort op zich goeie vragen altijd weer in de sfeer van Thai en farang worden getrokken. Je hebt hufterige Thais en hufterige farang, uiterst beleefde Thais en uiterst beleefde farangs en alles daartussen. Uiterst beleefde mensen vind ik soms ook heel vervelend.
Onbeschoft en onbeleefd gedrag hoef je niet over je kant te laten gaan, hier niet en daar niet.
Maar je kunt heel goed beleefd reageren op onbeleefd gedrag, dat heeft mijn voorkeur. Een ik-boodschap doet wonderen. ‘Kho thood na, ik heb veel last van uw geschreeuw, zou u het wat rustiger aan willen doen of ergens anders willen gaan zitten?’ ‘Ik sta doodangsten uit op uw scooter, zou u wat langzamer willen rijden?’ ‘Sorry, ik ben aan het eten, ik bel je zo terug.’ Wees assertief maar blijf lief.
Je moet zelf beslissen wat je nog wel kunt toestaan en wat niet, een beroep op ‘dat zit nu eenmaal in de Thaise cultuur (en dat moeten we dus ‘respecteren’) vind ik onzin. Soi heeft het in een vorige reactie mooi verwoord: we zijn soms zo bang om negatief of onbeleefd over te komen. Als je netjes en beleefd zegt hoe je er over denkt is er geen Thai die je dat kwalijk neemt. En als je in Nederland roept ‘Sodemieter op’ dan is dat daar ook onbeleefd, ook al heb ik me daar wel eens aan bezondigd. Ik pleit er dus voor beleefd en voorkomend te reageren op onbeleefd en onbeschoft gedrag. Dat werkt gewoon beter en is tevens goed voor je eigen gemoedsrust.
Het gaat om de innerlijke beschaving van mensen. Heb ook nu tijdens mijn vakantie in Thailand fijne gesprekken gevoerd met keurig nette mensen Thai en buitenlanders. Ben ook heel wat lomperiken tegengekomen maar daar distantieer ik me vrij snel van. Nodig steeds wanneer ik in Bangkok ben een dame uit die ik al als kind vanaf haar 16e ken. Sinds jaren nu afgestudeerd aan de universiteit met een baan bij een van de buitenlandse ambassades. Ben voor haar ondanks haar 35 jaar respectvol nog steeds ‘Uncle Joseph’ en verheug me er op om voor ik weer naar huis ga met haar stijlvol ergens in Bangkok te gaan dineren. Voel me gevleid met een mooie gedistingeerde dame tegenover mij aan tafel en dat in alle eer en deugd. Dat kan toch ook nietwaar? Je moet in Thailand -en waar niet ter wereld- het verschil in opvoeding, opleiding en persoonlijkheid wel in overweging nemen. En de door Dick aangehaalde toestanden maak je bij goed opgevoede dames en heren niet mee. Innerlijke beschaving; ik herhaal het nogmaals heeft in feite niets te maken met welstand, opleiding of komaf.
Wat mij al enkele keren is overkomen in de grootwarenhuizen en bijzonder in de 7-Eleven’s, is dat Thais (altijd oudere vrouwen) brutaal voorgaan en mij zelfs opzij duwen. De verkoopsters zien dat en reageren niet. Ik vind dat hondsbrutaal en beledigend. Hoe reageren ? Als ik nu merk dat een vrouw aanstalten maakt om voor te gaan, lach ik vriendelijk en wijs haar met mijn vinger dat ze achter mij moet gaan staan.
Meestal doen ze dat, maar met een pisnijdig gezicht.
Piloe
Als het enigszins een demper kan zetten op je verontwaardiging, diezelfde “dames” doen dat ook bij Thaise mensen.
Dochterlief werkt zo af en toe in een Familymart, is een lange periode in Nederland geweest, en kan het dan niet nalaten om aan de voordringster te vragen of ze soms denkt dat de andere mensen in rij op de songtaew aan het wachten zijn.
De andere werkers in de winkel hebben dit allemaal overgenomen.
Beste Piloe,
Met alle respect voor je levensvisie.
In om het evenwelk land ter wereld waar ik met vacantie ben, laatik met een grote en welgemeende glmlach, oudere en soms ook jongere personen voorgaan. Tenslotte ben ik op verlof en heb al mijn tijd, anderen moetn misschien werken
Gewoon een kwestie vn menselijke ingestelheid.Maa je niet druk, die paar minuten in de bar doen er cht niet toe. Geniet van je leven.
Diditje.
Onbeleefdheid voelt voor mij als iets relatief. Uiteindelijk bekommer ik mij uiteindelijk enkel en alleen om de gevoelens van mijn geliefden en inner social circles. Hoe egoïstisch en hork het ook klinkt.
Maar uiteraard moet je dan ook de bal terug kunnen verwachten en dit incasseren.
Bij mij kwam een meisje aan tafel zitten en vroeg of ze iets te drinken kreeg,wat ze dan ook van mij kreeg.
De tweede keer dat ik iets besteld had(het was vrij donker binnen)kon ik niet goed zien welk briefje ik moest pakken,en zij griste meteen mijn beurs uit mijn handen om te betalen uit mijn portemonnee.
Ik pakte die meteen terug en betaalde de ober,en zei dat ik hier niet van gediend was.Vervolgens riep ze na 10 min de ober en bestelde eten wat ik zou moeten betalen,ik heb dit geweigerd omdat ik dit vrij brutaal vond.De ober geroepen dat het eten niet doorging en gezegd dat ik deze dame niet aan mijn tafel wou hebben.Ze werd buiten gezet.
Wie is hier nou onbeleefd?
Wie kaatst kan de bal verwachten zeg ik altijd maar.
Ik heb er altijd een hekel aan om farang genoemd te worden dat is namelijk niet mijn naam,zeg ik in Nederland bijvoorbeeld “zwarte” dan discrimineer ik.
Wat ik veel meemaak in de grote bekende plaatsen is dat je altijd farang blijft,de mensen die je zo noemen nemen ook niet de moeite een paar woorden Engels te leren.
Dit vind ik zeer onbeleefd en zal dan ook zo terug reageren .
“De” Thai, de gemiddelde Thai, arm of rijk, heeft geen stijl en klasse.
Maar 1 voorbeeld, in een shopping mall laat iedere Thai de klap/zwaaideur zo voor je neus dichtvallen al
loop je op een meter afstand achter hem/haar. Als ze in een “patserbak” (BMWMerc) rijden die 10 jaar gefinanceerd is altijd voorrang nemen, Als ze 5 baht meer hebben dan een ander regelrechte arrogantie,
voordringen in winkels, overal tussendoor leuteren,
ik laat ze maar want ze weten niet beter…………………
“De Hollander”, de meesten die ik hier in Hua Hin zie,
in blote bast op de scooter zitten, in T shirt en korte broek een restaurant bezoeken, met de vingers knippen,
nauwelijks met mes en vork kunnen eten, luidruchtig, zeer horkerig tegenover de bediening,
parkeren de scooter overal waar ze in de weg staan terwijl het beter kan, 5 baht fooi geven na het diner
( geef dan niets!) en zeuren over “brutale” meiden? waar? in een bar/massage steeg??
En met hun weinige centjes teveel uitgeven aan bier en meiden en nog kapsones hebben en denken dat ze 20 zijn.
goh, het zouden russen of chinezen kunnen zijn………………………….
ik laat ze maar want ze weten niet beter………………..maar die uit de “oude wereld” zouden wel beter moeten weten!
Het maakt mij niets uit wat een Thai van me denkt,in mijn ogen ben ik niet onbeleefd ik laat me niets opdringen ook niet als het bij de Thaise cultuur!!!!! hoort .Jaren terug kwamen fam.leden met een zak..ijsklontjes op visite en mijn vrouw maar drank halen.Er is geen drank meer in huis ,dus ook geen visite meer noem het maar onbeleefd ik heb er geen moeite mee.
Mijn inziens zijn veel farang overdreven beleefd en voorkomend of liever gezegd men wil het eigenlijk maar al te vaak romantiseren alsof de Thai van een andere planeet afkomen.
De Thai begrijpen echt wel dat wij westerlingen zijn bij voorbeeld dat wij het niet gewoon zijn om op de grond te zitten of om op een matje te slapen dus pak gerust een verhoging of een stoel.
Zo heb ik ook eens gelezen van iemand op dit blog dat hij met zijn Isaanse vriendin bij de ouders van haar op de kamer sliepen (afgescheiden door een gordijntje, dat nog wel) om haar ouders niet te willen beledigen. Wat een flauwekul! Zij begrijpen echt wel dat jij je daar ongemakkelijk in voelt, dat je liever apart wil slapen en desnoods in een dichtbij gelegen hotel wil overnachten.
Uiteraard hoeft men niet botweg op een lompe manier nee te zeggen doch hen dat op een gewone beleefde wijze kenbaar te maken is toch een normale omgangsvorm uit het dagelijkse leven, zie niet in waarom daar voor in Thailand andere normen en waarden zouden moeten gelden.
Wat is dat toch dat veel mannen getrokken uit de Hollandse klei nadat ze eenmaal een Thaise vrouw/vriendin hebben zo overdreven inschikkelijk zijn geworden, zijn ze zo bang hun Thaise liefde kwijt te raken?
Uiteraard is het wel hoogst onbeschoft om in ontbloot bovenlijf een tempel binnen te lopen maar wat ik daarentegen weer niet begrijp is dat men dan wél weer net zo gemakkelijk in die hoedanigheid een restaurant of winkel binnenstapt maar dat terzijde.
Je grenzen duidelijk maken is niet per definitie onbeleefd, het gaat om de manier waarop je dat doet en de situatie die zich voordoet. Doet iemand onbeleefd dan hoef je niet overdreven fatsoenlijk te zijn (maar geen ruzie zoeken!) om te laten weten dat je er niet van bent gediend. Denk je dat iemand uit een onwetendheid, cultuur, opvoeding, … iets doet waar jij het niet mee eens bent dan laat je dit netjes weten en kom je er vast uit,
Dat drankje op de rekening kun je weigeren te betalen en netjes zeggen ” sorry maar ik wist niet / ben er niet van gediend als…” , de motortaxi kun je eenmaal vragen langzaam (cha cha) te gaan. Gebeurt dat niet dan kun je de volgende keer glimlachen, vriendelijk wijzen naar een andere chauffeur en zeggen “cha cha”.
Probeer de gebruiken van de omgeving ter kennis te nemen, blijf jezelf en zoek een middenweg als er een botsing is door verschil in mening over wat normaal/fatsoenlijk is. Kwestie van geven en nemen, wederzijds begrip/respect maar nooit over je heen laten lopen (je grenzen stellen als je iets echt niet vind kunnen).Doet er niet toe of je nu een Nederlander, Amerikaan, Thai of Chinees bent. Samen moet je er toch iets van maken, niet?
Het kan ook anders; Ik ging met een meisje naar een restaurant waar ook nog 6 familieleden bij ons kwamen zitten en mee eten. Na afloop wilde ik betalen,maar dat mocht niet,zij hebben alles betaald en mij nog thuisgebracht ook !!
Veel “farang” laten zich gebruiken door de Thai. Een thai bestelt toch ook niet zomaar op een ander zijn rekening waarom bij een “farang” wel. Zij denken die “farang” zijn toch wel gek genoeg om dat te betalen. Ik vind de Thaise dames in barretjes/ gogo’s vaak onbeschoft en als zij vinden dat ik onbeschoft ben des te beter hoef ik tenminste niet naar hen gejengel te luisteren. Wat ik onbeschoft vind is dat de rekening vaak niet klopt, in soi Cowboy wordt het steeds erger.
Met vriendelijke groet,
Jan Hoekstra
Zou u graag hebben dat de Thais, als ze ons land bezoeken, onze beleefdheidsvormen in acht nemen? Ja? Wel, dan doen wij er goed aan de Thaise beleefdheids- en omgangsvormen te respecteren als wij in Thailand zijn.
Zoiets heet “elementair respect”.
“When in Thailand, do as the Thais do.”
Groetjes,
Bruno
Het zou ook leuk kunnnen zijn wanneer ik in Nederland 2 x een cappuccino in een gelegenheid bestel en de rekening voor mijn Thaise vrouw is 4 maal zo hoog.
Moderator: geen off-topic discussie opstarten svp.
Klopt je ben geen Thai , blijf je zelf dan leef je een veel beter leven hier in Thailand , wat een Thai denk of zeg moet je niet wakker van liggen. Wat je ook doe je blijf in hun ogen toch altijd die buitenlander die zo heel anders is dus wat maak het uit..
Als je in een barretje met dames gaat zitten, dan vraag je erom , zij zitten er niet als bloemetjesbehang.
Ga dan gezellig met de maten in de shop om de hoek zitten om een goedkoop en zeker zo’n gezellig
Biertje te drinken …toch???
Groetjes.
Er bestaat al een woord voor de in deze stelling genoemde term “onbeleefdheid”. Namelijk “Assertiviteit”.
Definitie Assertiviteit:
Assertiviteit is het uiten van je gedachten, gevoelens en meningen op een directe, eerlijke en gepaste wijze. Je komt op voor je eigen belangen op een manier die bij de situatie past en die zowel respectvol is naar jezelf als naar de ander.
Wil je je toch onbeleefd gaan gedragen uit rechtvaardigheidsdrang en/of frustratie, bedenk dan wel, dat je het in Thailand echt niet op een conflictsituatie aan wil laten komen. Dit kan zeer gevaarlijk zijn! Zelfs al heb je alle gelijk aan je kant. (Bijvoorbeeld het niet willen betalen van een “aangepaste” bar rekening).
Gebruik dus altijd je gezonde verstand!
Assertiviteit, waar vele zich op beroepen, is dikwijls een deksel om de onbeleefdheid te verbergen.
Toch niet, Ronny. Onbeleefdheid is per definitie niet assertief. Onbeleefdheden, afwijzingen, onverschilligheden, lompheid, nurks- en nors gedoe is agressief gedrag. Agressie heeft niet altijd met fysiek geweld te maken.
Assertief gedrag is rekening houden met jezelf, met de ander, én met elkaars aanwezigheid en dienovereenkomstig wederzijds respectvol handelen.
Sub-assertief gedrag is bv toezien hoe familieleden hun boodschappen in jouw kar deponeren, terwijl je dat niet goed vindt maar er niets over durft te zeggen, cq niet weet wat en hoe te doen om te situatie te veranderen.
Je kunt niet zeggen: ik ga voortaan onbeleefder aan de bak, want dat is assertiever. Assertief en onbeleefd gaan niet samen. Assertiviteit kan aldus nooit onbeleefdheid verhullen. Wel is het zo dat mensen die ervoor kiezen zich onbeleefder op te stellen, dit vooral doen omdat zij zich meer boos maken over bep. omstandigheden, cq in bep. situaties. Ze voelen zich (lichtjes) opgefokt, opgewonden, agressiever. Waren zij assertief, zouden zij die gevoelens meer in toom hebben en hadden zij de onbeleefdheden niet nodig.
Sub- assertief gaat ook prima samen met onbeleefdheid. Niet weten of niet kunnen hoe met een omstandigheid om te gaan, daardoor irritaties opdoen, en als reactie onbeleefd worden.
Wat is lomp en of onbeleefd, op de Kaap moest je deze streken niet uithalen, dat liep niet goed af.
Maar zolang jij geen onbeleefd gedrag vertoond bij Tempels, en monniken. Niet denkt dat iedere vrouw van je gedrag gediend is mag jij best een hork zijn.
Veel Europeanen gingen je al voor,in minachting van gebruiken in andere landen.
Ik neem aan dat dit gedrag alleen in bepaalde gelegenheden gebeurd.
Kerstdiner meegemaakt In Thailand was geheel in stijl de mensen brengen Prachtige schalen,
mooi opgemaakt aan tafel. maar er komt een luidruchtig stel Nederlanders in korte broek,
vieze hemdjes die dringen voor graaien hun bord vol net varkens en verzieken het hele kerstdiner.
ons respect voor de hotel bediening die niets laten merken van hun gedachten over die mensen.
Ik ben het helemaal met Dick eens. En als dat onbeleefd zou zijn, dan ben ik het maar. Er zijn grenzen.
Ik ben het echter niet eens met twee opmerkingen, misschien wel meer, van andere schrijvers. Ten eerste heb ik nog NOOIT een Japanner aan tafel horen boeren. Dat mag wel in China zo zijn. Japanners slurpen, maar boeren niet en een ander no-go is het snuiten van je neus aan tafel.
En nu lees ik voor de tweede keer dat wanneer een Thai een ander ontmoet, dezen alleen nog maar Thai praten. Sorry, de Nederlanders kunnen dat ook heel goed. Op mijn werk bij Lufthansa werd er steevast over geklaagd…zodra Nederlandse collega’s met elkaar praatten, vergaten ze hun Duits. Hier in Thailand doet ook bijna iedere buitenlander zo.
U hebt gelijk. Ik had slurpen moeten schrijven.
Om dan maar volledig te zijn. Dat doe ik dus ook niet… zelfs als het beleefd is.
Sommige Nederlanders zijn in hun lompheid niet te overtreffen. Dat weten ze in Sittges (Spanje) en Seefeld (Osterrijk) ook al. Andere bewoners van Europa, bv. Belgen, Noren, Zweden etc. hebben dit nadeel schijnbaar niet. Nederlanders mogen geen Duitzers-maar als eerste rijden ze via hun Autobahnen in de Wintersport.
Daarom, als een Nederlander diep gaande kritiek oefend op Thais denk ik: het is weer eens een zeurende Hollander die een grote opschepper mond heeft in het -gast land-. (Thailand)
Mocht een Thai jouw op je zenuwen werken, sta dan op, wens hem vriendelijk een goede dag en verdwijn gewoon. Deze tip werkt zonder enig probleem voor beide personen.
Dat de Thai onder elkaar hun taal gaan praten wanneer ze in een anderstalig gezelschap verkeren is echt niet typisch Thai, dat komt overal ter wereld voor, kan me daar niet druk om maken en wil dat ook niet zozeer onbeleefd noemen. Laten we wel zijn, wij maken ons daar zelf toch ook ‘schuldig’ aan wanneer we landgenoten ontmoeten.
Als mijn kameraad aanwezig is praten we gewoon Nederlands onder elkaar, we zijn de Thaise taal niet machtig en we doen zelfs geen enkele moeite te converseren in het Engels ondanks onze vrouwen redelijk tot goed Engels spreken en verstaan, zij hebben daar volstrekt geen moeite mee en als wij hen in het gesprek willen betrekken gaan we we gewoon weer over in het het Engels, zo simpel kan het zijn.
Laten we het niet erger maken dan het is.
Een goed en amusant verhaal! Een feest der herkenning, maar wat heeft dit met jouw beleefdheid of onbeleefdheid te maken?
De aangehaalde gebeurtenissen zijn ook voor de gemiddelde Thai overduidelijke onbeleefdheden, of eerder: misbruik. Jouw reaktie daarop is zelfs nog als beleefd te betitelen, want veel Thais zouden aardig wat meer misbaar hebben gemaakt – als het hun al was overkomen! Niet-assertief zijn in dit soort zaken geldt slechts voor een deel van de bevolking.
Ik denk eerder dat je (afhankelijk van het oord) wordt gezien als een bij voorbaat willig onderwerp van een zekere mate van uitbuiting, en ook dat er in sommige milieus weinig ‘beschaving’ is, maar dat is overal in de wereld zo. Natuurlijk zijn er in elke cultuur enige zaken die je echt moet weten (je noemt er een paar), maar daar hebben jouw uitgebreide voorbeelden niets mee te maken.
Misschien moet ik het nog maar eens toelichten. De essentie van mijn verhaal is dat ik in de loop der jaren minder inschikkelijk ben geworden. De voorbeelden dienen ter ondersteuning van die verandering.
– Na bij zo’n snelheidsduivel achterop te hebben gezeten, zou ik vroeger zijn doorgelopen wanneer hij aan de beurt was. Nu weiger ik en vervoert een andere bestuurder me, wat tegen de regels is.
– Het animeermeisje dat wegloopt en het door mij aangeboden drankje laat staan, is onbeschoft. Ze had tegen mij moeten zeggen dat een vaste klant van haar was gearriveerd en zich moeten excuseren. Dat had ik kunnen billijken. In het verleden zou ik mijn geld niet hebben teruggevraagd. Nu wel, en niet vanwege het bedrag, maar om duidelijk te maken wat ik van haar gedrag vond.
– Gezelschapsdames, die het vak beheersen, vragen niet om een drankje en bestellen zeker niet ongevraagd een drankje voor zichzelf. Ze wachten totdat de klant een drankje aanbiedt.
Ja, Dick, ik denk dat dat voor vrijwel iedereen geldt die hier wat langer woont.
Op zeker moment zeg je ‘het is genoeg geweest’ met de inschikkelijkheid en het accepteren van een glimlach die vertederend werkt, maar geen inhoud heeft. Door de omstandigheden in dit land (bv de altijd aanwezige armoede) accepteer je veel, totdat je je realiseert dat dit een onjuiste weg is. Wat krom is, valt niet recht te praten, en het is veel beter om dat dan ook te zeggen of te tonen.
Ik moet overigens zeggen dat ik – over de jaren – toch een verbetering van de mentaliteit heb gezien, maar ‘kamerbreed’ is het nog zeker niet, kijk bv naar het nog steeds vrijwel volledig ontbreken van consumentenrechten en consumentenorganisaties.
Helemaal mee eens Dick maak dit zelf ook regelmatig mee, sterker nog,krijg dan nog vaak de opmerking kiniouw!!!
wat me wel bevalt,vraag me alleen af of ze wel weten waar ze mee bezig zijn,ontwikkeling,cultuur of gewoon
Amazing Thailand!
Als ik ook even mijn mening mag toevoegen aan al het hierboven omschreven thema over beleefd of onbeleefd te zijn. Mijn standpunt ( al dan niet aanvaard) hier omtrend is de volgende ;
1) zelfs na jarenlange aanwezigheid hier, kunnen we de taal nog niet perfect spreken. Mocht dit wel het geval zijn, dan zouden we nog veel sterker in onze schoenen staan om een thai van repliek te bedienen.
Want van zodra een thai merkt dat je hun taal spreekt en verstaat, gaan ze ofwel stilletjes fluisteren, ofwel gewoon zwijgen.
2) waarom moeten wij steeds ons neerbuigend voordoen voor een thai ?? In hun ogen zijn en blijven we een farang, een rondlopende ATM, waarbij hun (gr)glimlach dient als pincode voor de bankkaart. Hoe je het ook draait of keert. Zeg maar eens dat je geen geld meer hebt, en je zal zien dat hun glimlach , als sneeuw voor de zon verdwijnt, ondanks alle investeringen die je voor hen gedaan hebt.
3) We zijn er ons van bewust dat we kilometers ver van ons thuisland verwijderd zijn en dat we niet om de haverklap effe terug naar huis kunnen indien er zich een probleem voordoet. Dat weten die thai’s verdomd heel goed. En daarom zijn we bang dat ons, in een conflictsituatie, iets zou overkomen. Dat we het thuisfront niet meer zouden halen. Want we weten verdomd goed dat ook onze “thuisfamilie” met die gedachten zitten. En niet alleen “zij”, maar ook onze kennissen en vrienden ginds, kilometers ver weg. Weten ook dat een thai niet te vertrouwen is.
4) Waarom proberen een thai ” iets” bij te brengen??? Het heeft gewoon géén zin. Ze weten alles beter, ze kennen alles beter en verder lachen ze ons gewoon uit. Wij dan denkend dat ze vriendelijk tegen ons lachen. We lopen gewoon met oogkleppen op. Het is de harde realiteit, maar we ontvluchten die gedachte steeds, omdat we reeds ” zoveel ” gegeven hebben en het “loslaten” niet in onze woordenboek staat geschreven.
We hebben onszelf, familie, vrienden en kennissen in het buitenland, jarenlang voorgelogen. Met alle verhalen over Thailand. De euforie van het land van de “eeuwige” glimlach. Met hier en daar een vleugje ” eigen fantasie” aan toegevoegd , dàt heeft ons de das omgedaan. We kunnen niet meer terug, omdat we anders ten overstaan van ” thuis” een enorm gezichtsverlies zouden lijden. Niet méér of niet min.
5) Diegenen die hier al zovele jaren zijn, laten het niet meer zo nauw aan het hart komen. De banden met het thuisfront zijn dan ook al zodanig sterk verminderd, dat het niet meer uitmaakt om onze cultuur naar boven te halen en een thai in zijn, of haar hemd te zetten, met of tegen zijn goesting.
6) moraal ; laten we ophouden ons hier als angst-hazen te gedragen en doen zoals een thai doet.( hoe?) dat vul je maar zelf in.
groeten, Dre
Moderator: niet chatten svp. Indien u het eens bent de de reactie kunt u een duimpje omhoog geven, daar zijn ze voor.
beste Dre,
Je hebt wel een heel sombere kijk op het gedrag van de Thai. Je spreekt in termen van wij terwijl het je eigen negatieve ervaringen zijn. Erg generaliserend. Ik heb gelukkig heel andere ervaringen in de omgang met Thaise mensen en herken geen van de 5 zaken die je noemt in je stukje. Integendeel. B.V. Ik spreek een aardig woordje Thai en veel mensen hebben respect voor het feit dat je hun taal probeert te leren en zullen je daarbij helpen om beter te spreken. Thai niet te vertrouwen? In al die jaren dat ik er kom is er nog nooit iets van me gestolen, ben nog nooit beroofd, afgezet of hebben ze mijn vertrouwen beschaamd. Ik vraag me zelfs af als je zo een negatieve kijk hebt over Thailand, waarom je niet terug gaat naar Nederland.
Hans
Beste Dre, ik heb jouw betoog meermalen gelezen teneinde de strekking ervan te begrijpen. Het lukt me niet, omdat ik me in geen enkele van 6 punten kan plaatsen:
1- ik spreek een hand vol Thai, maar niet om mensen van repliek te kunnen dienen, maar om met hen beter te kunnen communiceren, hetgeen naar mijn tevredenheid mij goed af gaat.
2- De Thaise mensen uit mijn omgeving zien mij niet als een wandelende ATM, en onze wederkerige attitudes zijn niet op geld gestoeld.
3- Mijn leven in TH is niet gebaseerd op angst dat mij iets overkomt, noch dat mijn familie en vrienden in NL menen ook maar een enkele reden te hebben te vrezen dat mij iets naars zou overkomen.
4- Ik loop niet met oogkleppen op, en ik ontvlucht geen daagse werkelijkheden. Wel is het zo dat ik uitga van wederzijds respect. Daarnaast ga ik met mijn Thaise vrouw om de paar jaar terug naar NL, en NL familie en vrienden komen om de paar jaar ons opzoeken in TH. Wij doen niets in het geniep.
5- Dat banden met het thuisfront dunner worden zegt niets over een kennelijke behoefte bij jou om Thai in zijn of haar hemd te zetten. Heeft daar niets mee van doen. Zegt wel iets over jouzelf.
6- Ik gedraag me niet als een angsthaas. Als jij adviseert dat mensen zich moeten gedragen als een Thai, dan gelieve jij daar zelf mee te beginnen. Je kent het nog wel: Verbeter de wereld, …..! Stel je wat bescheidener op, aldus, en denk eerst na voor je wat zegt.
Daarbij: ik ben het er niet mee eens dat jij in de ‘wij-vorm’ spreekt. Je matigt je aan namens anderen te spreken. Echter, hier is slechts sprake van een mening van één iemand, zijnde jezelf. Spreek dan ook in de ‘ik-vorm’, en praat alleen namens jezelf
Tot slot: jouw relaas meermalen gelezen hebbende spijt het me dat jij na jarenlange aanwezigheid niets anders rest dan frustratie en bitterheid. Je moet toch wel met hoog overspannen verwachtingen dit land hebben betreden ooit. Dat is niet de Thai te verwijten. Enkel jezelf. Je bent niet in staat geweest jezelf bij te stellen.
Bedankt voor deze levendige discussie en jullie reacties. We sluiten dit topic.