Patrick (niet meer) in Thailand
Gisteren is mijn verhaal over de liefdesperikelen van mijn Amerikaanse vriend Patrick herplaatst.
Het kwam er op neer, dat hij na een periode van een gelukkig huwelijk, overspel, list en bedrog, scheiding in een rechtszaak hier in Thailand, juridisch de voogdij kreeg over zijn zoon Alexander. Dit is een vervolg daarop.
Patrick (niet meer) in Thailand
In de tussenliggende periode gebeurde er ogenschijnlijk niet veel. Alexander en zijn zusje Jasmin woonden bij hun moeder, gingen naar een Thaise school en speelden regelmatig hier in de straat, praktisch onafscheidelijk van elkaar. Regelmatig kwamen zij ook bij ons thuis spelen met onze zoon en de grote kist met Legostukjes, waarmee vooral Alexander zich vermaakte. Af en toe had ik wel contact met Patrick, maar ik kreeg langzamerhand de indruk, dat hoewel hij juridisch de voogdij had over Alexander, hij zich neergelegd had bij het feit, dat hij fysiek de voogdij niet zou kunnen realiseren. Maar het liep anders.
Onlangs kwam de moeder van Jib bij ons aan om te vertellen, dat Alexander bij zijn school gekidnapt was door vier gemaskerde mannen. In een snelle actie vlak na schooltijd pakten zij Alexander, duwden hem in een auto en stoven weg. Jib, de moeder van Alexander was “aan het werk” in Singapore, zoals zij wel vaker deed gedurende een periode van drie maanden. Ook Koeweit en Dubai horen bij haar werkgebied. Wonderlijk genoeg werd zij pas na een week of drie gealarmeerd door haar moeder, die het voorval te horen kreeg in een telefoongesprek met haar dochtertje Jasmin. Zij keerde daarop spoorslags terug naar Pattaya om de nodige actie te ondernemen.
Inmiddels had ik bij Patrick eens geïnformeerd naar de stand van zaken. Hij vertelde mij, dat er van kidnapping geen sprake was geweest. Hij had een en ander zorgvuldig georganiseerd, paspoort en ander papieren geregeld met de Amerikaanse ambassade en is toen zelf, en hij alleen, naar de school van Alexander gegaan. Niks vier mannen met maskers of zo, hij heeft – volgens hem volkomen legaal – Alexander van school gehaald en is met hem naar Californië gereisd. De reis naar Amerika was twee dagen nadat hij Alexander van school gehaald had en hij had eigenlijk wel problemen op het vliegveld verwacht. Er gebeurde echter niets, er werd hem en zijn zoontje geen strobreed in de weg gelegd.
In een latere E-mail vertelt Patrick mij, dat Alexander al naar een Amerikaanse school gaat, vriendjes heeft gemaakt en het uitstekend naar zijn zin heeft. Eerlijk gezegd, betwijfel ik dat wel enigszins, Alexander spreekt geen woord Engels (op zijn leeftijd snel te leren, dat wel!), zal zeker zijn moeder en zijn zusje missen en zal toch ook moeten wennen aan de volkomen ander levenswijze in Amerika. In Thailand had hij geen vader, maar nu heeft hij geen moeder. Hij wordt nu bemoederd door een zus of tante van Patrick, als hij op reis is en dat gebeurt nog al eens.
Welke actie Jib inmiddels heeft ondernemen of gaat ondernemen is mij niet bekend, maar zij zal zich er zeker niet bij neerleggen. Dat zal ongetwijfeld wel weer een vervolg op dit verhaal opleveren, Wat wel zeker is voor mij – en Patrick is zich daar wel van bewust – is, dat Patrick zich niet meer in Thailand zal kunnen vertonen en zeker niet in Pattaya. Zou hij dat echter wel doen, dan is hij zijn leven niet zeker, we weten, dat een “contract” hier in Thailand eenvoudig en voor relatief weinig geld te regelen is.
Zijn ex-vrouw Jib heeft al eerder gedreigd hem desnoods eigenhandig “onschadelijk” te maken als Patrick zou trachten Alexander van haar af te nemen.
Wordt vervolgd?
Patrick zal sowieso wel weinig zin meer hebben in een reisje Thailand en Jib komt niet zomaar binnen in de VS. Meest logische uitkomst lijkt mij dat ze elkaar nooit meer zien.
Er is een spreekwoord dat zegt: Je krijgt wat je verdient! Hoe jullie dat willen invullen is aan jullie zelf. Hij kan zich niet meer in Pattaya vertonen? Zij zou zich wat beter aan de wet moet houden en aan de uitspraak van de THAISE rechter!!! Zij was ook een van de weinigen die het heeeeel goed getroffen had in deel 1. Nee, madame wou meer en meer…..Nou heb ze meer. Totaal geen moeite mee! Kind zal het ook alleen maar beter hebben, want was madame niet in Singapore en waar nog meer? Ja, ik ben daar om geld te verdienen voor mijn kids. Had ze zich moeten bedenken toen ze het nodig vond om de boel te bezeiken terwijl ze goed onderhouden werd.
Patrick heeft niets gedaan wat niet mocht want hij had immers de uitspraak van de Thaise rechtelijke macht naast zich. Jib echter heeft geen recht van spreken want zij leeft immers onder en boven de wet. Ach en dat Patrick Thailand niet meer in kan is niet zo interesant voor hem lijkt me. Een wereld vol andere landen om zijn vakantie te houden.
Jib is geldzuchtig en zeker geen voorbeeld-moeder.
Patrick is ook al geen voorbeeld-vader omdat hij denkt met geld alles te kunnen veroorloven. Ik kan mij moeilijk inbeelden dat die Thaise rechters niet bezweken zijn voor de $ van Patrick.
De twee kinderen van Jib zijn slachtoffers.
Het kind van Patrick en Jib zal een betere toekomst hebben in de VS. Maar het hart van het kind zal zeker in Thailand liggen. Patrick zou wel eens raar kunnen opkijken als zijn 18-jarig kind hem de rug toekeert, en naar Thailand afreist. Die kans is misschien klein omdat het kind in luxe zal zijn opgegroeid.
Met zulke vrienden heeft patrick geen vijanden nodig
Die ‘vriend’ van patrick was van alles op de hoogte maar hield zijn mond. Als hij gewoon had gesproken was het veel eerder kapot gelopen. Was er geen alexander geweest. En was er veel leed voor alexander en patrick bespaard gebleven.
Ik heb een Noorse buurman gehad en die had een meisjes tweeling en een zoontje die is naar de rechtbank gestapt en heeft kunnen aantonen dat ze in Noorwegen beter af zouden zijn Moeder werkte in Pattaya
De rechter heeft hem alle drie de kinderen toegewezen Zo kan het ook en gezien de foto’s zijn ze gelukkig daar en das maar goed is beter als stiekum verdwijnen