Twee jaar na de coup van 22 mei 2014 publiceert de Bangkok Post een aantal, meest kritische, artikelen over twee jaar junta en de vooruitzichten voor de komende tijd. Dit is een commentaar van Thitinan Pongsudhirak.
Na twee jaar hoop en verwachting is het duidelijk dat Thailand nog even ver verwijderd is van vrede en verzoening als in de tijd vóór de militaire coup. Naast de kleur- gecodeerde verdeeldheid tussen burgerlijke groeperingen die de Thaise politiek in de afgelopen 10 jaar beheerste lijden we nu onder de kloof tussen militaire autoriteiten en burgerlijke krachten zoals we dat voor het laatst twintig jaar geleden zagen. Nu de heerschappij van de junta zijn derde jaar ingaat, en mogelijk nog langer, lijkt het steeds meer op een ontvlambare recept voor toenemende spanningen en risico’s die alleen gekalmeerd kunnen worden door een wettige regering onder volkssoevereiniteit.
Terwijl het binnenlands verzet toeneemt en de internationale kritische geluiden sterker worden kan het meeste wat fout is gegaan toegeschreven worden aan de beginperiode van de coup. Toen generaal Prayut Chan-o-cha en de Nationale Raad voor Vrede en Orde (NCPO) de macht greep in mei 2014 brachten zij rust en vrede terug voor velen in Bangkok na zes maanden van demonstraties tegen het bewind van premier Yingluck Shinawatra en haar Pheu Thai Partij die onder de invloed stonden van haar verdreven en voortvluchtige broer, Thaksin.
In die tijd wilden velen van ons geloven in verandering en we deden alsof het een goede coup was hoewel alle ervaringen er op wezen dat er niet zoiets is als ‘een goede coup’ in Thailand. Twee jaar later is het onmiskenbaar dat de militairen hun eigen belangen nastreven en zich ingraven voor langere tijd. De NCPO heeft geen exit-strategie en haar vastbeslotenheid nog vijf jaar de macht in handen te houden en een hervormingsperiode van twintig jaar te overzien met het oog op de troonswisseling zal heel waarschijnlijk meer op het spel zetten en de politieke risico’s onverbiddelijk verhogen.
Ondanks het ontwerpen van de grondwet wiens lot beslist zal worden in een referendum op 7 augustus gevolgd door beloofde verkiezingen na een jaar kunnen de heersende generaals vertrouwen op grondwetsartikelen die een door henzelf benoemde Senaat veel macht geeft en op door het leger beïnvloedde instellingen om de dan gekozen regering te blijven controleren. De grondwet geeft verder de mogelijkheid een niet-parlementslid tot premier te benoemen wat de militairen de mogelijkheid verschaft zelf of via een marionet te blijven regeren. En zelfs als het ontwerp grondwet door het referendum wordt verworpen kan de Prayut regering of de NCPO een oude soortgelijke versie van een grondwet uit de kast halen om volgend jaar verkiezingen te houden. De verkiezingen voor onbepaalde tijd uitstellen zal tot gezichtsverlies leiden en de junta tot een echte militaire dictatuur bestempelen.
Vertrouwend op hun esprit de corps, hun controle over het opperbevel en de officieren kan de junta alleen stand houden door meer onderdrukking van plaatselijk verzet en de groeiende oppositie tegen hun bewind. De spanning en openlijke conflicten tussen de militaire junta en de burgermaatschappij zullen waarschijnlijk toenemen naarmate de dag van het referendum nadert. Na het omver werpen van twee militaire dictaturen sinds het begin van de zeventiger jaren zal de burgerlijke Thaise samenleving geen genoegen nemen met een blijvend bewind van de NCPO.
Toen de NCPO de macht greep maakten ze de fout hun macht niet te delen met technocraten zoals in 1991-92 en 2006-07. Een burgerlijk geleid kabinet in 1991-92 was een buffer, een bron van kennis en een exit-strategie voor de generaals. In 2006-07 benoemde de junta generaal Surayud Chulanont, een lid van de Privy Counsel en een afgetreden opperbevelhebber van het leger, als premier om druk en eisen op te vangen. Hij hield uit persoonlijke overtuiging vast aan verkiezingen in december 2007 ondanks de verleiding de macht te behouden, en zo eindigde de coup.
Eén van de gelukkigste mensen in Thailand is generaal Sonthi Boonyaratglin, de leider van de coup in 2006. De verkiezingen van december 2007 boden hem een uitgang. Hij keerde terug tot een normaal leven, met zelfs een politieke carrière in de verkiezingen van 2011. Generaal Sonthi en zijn junta wilden de verkiezingen uitstellen maar generaal Surayud bewees hen een dienst door vast te houden aan de verkiezingsdatum.
De NCPO heeft niet echt een vervaldatum. De junta met generaals, die vroeger het bevel voerden over de barakken en nu een complexe economie en regering moeten leiden, zouden weleens hun eigen vijand kunnen zijn als ze hun bewind bestendigen.
Sommigen die oorspronkelijk in 2014 de coup steunden zeggen nu dat ze niet hebben getekend voor de huidige omstandigheden, met een internationaal geïsoleerd Thailand, een economische stagnatie en sluimerende politieke malaise. De Thaise maatschappij is in de afgelopen jaren in gevaar gebracht en verdeeld langs de scheidslijnen van Thaksin maar het vooruitzicht op een langer militair bewind en de controversiële grondwet zouden weleens tot een hergroepering en herovering van verloren terrein kunnen leiden.
Het is niet waarschijnlijk dat Thailand meer politieke helderheid en normaliteit kan bereiken voordat de troonsopvolging is voltooid. Tot die tijd zal het gemanoeuvreer wel blijven. De junta heeft een grote kans laten liggen om een verzoening te bewerkstelligen tussen de traditionele elite van de oude klasse rond het militaire-royalistische netwerk en de kiezers met hun afgevaardigden die een democratisch bewind willen.
Na twee jaar lijkt het er op dat de junta hun bewind willen voortzetten ook na de troonsopvolging met alarmerende tekenen van tirannie en dictatuur die de burgerlijke krachten in Thailand niet zullen accepteren. De weg naar voren is donker maar kan ook niet helder en duidelijk zijn als we zien hoe de junta het politieke leven heeft overgenomen. Vrede en politieke stabiliteit kunnen alleen worden bereikt als de generaals opzij gaan ten gunste van een burgerlijk-geleide compromis regering die een brug kan slaan tussen de bestaande instellingen en de nog broze fundamenten van een door het volk samengestelde regering in de toekomst. Alleen dan kan Thailand vooruit gaan.
Bron: Vertaling artikel van Thitinan Pongsudhirak in de Bangkok Post, 20 mei 2016
Wat een verhaal van Thitinan Pongsudhirak, heeft kennelijk de wijsheid in pacht. Het ware beter als ieder zich bij zijn eigen taak zou houden, dat ben ik met hem of haar eens, maar politieke leiders die gezamenlijk iets van dit land kunnen maken, ik ken ze niet en anders moeten ze nu opstaan of voor altijd zwijgen.
Hi Jacques ,wat je zegt is wel erg kort door de bocht.
Reconciliation bereik je alleen als de contrahenten met elkaar in gesprek
Worden gebracht,wat hier niet aan de hand.is
De generaal weet het allemaal alleen, en de rest ,lectoren,etc zijn allemaal domme mensen
De generaal kan misschien goed schieten,maar heeft geen enkele opleiding
Om een complex land te regeren, en bovendien de militairen behoren in de kazerne
En zeker niet in de politiek waar ze al helemaal geen verstand van hebben
En tuitkan beweert al helemaal niet de wijsheid in pact te hebben, maar signaleert
Wat er mis is, en dat is zijn goed recht.ik bedoel natuurlijk thitinan en geen tuitkan,
Verschrijving.
Beste Piloot, in mijn stukje zeg ik dat de militairen ook hun werk zouden moeten doen en politiek bedrijven is van een andere orde, dus daar verschillen we niet in en geef ik de schrijver gelijk. Het feit dat de belangrijke partijen nog geen stap nader tot elkaar zijn gekomen ligt niet aan de militairen. Het zijn allemaal volwassen mensen die op eigen titel bij elkaar kunnen komen en gezamenlijk een fatsoenlijk program kunnen uitwerken. Dat is wat er moet gebeuren. Hiermede kan naar het huidige bewind gegaan worden en dan denk ik dat er meer en snellere bereidheid zal zijn tot afstaan van de macht. Eerst moet er een redelijk alternatief zijn. Dat is wat ik mis.
Jacques,
De militairen hebben alle politieke activiteiten verboden. Zij die daar aan beginnen worden enige dagen opgesloten voor ‘attitude adjustment’. Volg je het nieuws niet?
Moderator: Niet chatten svp.
Ik zie het met Thailand absoluut niet slechter gaan dan voor de junta. Uiteindelijk is het toch het geld en de internationale investeerders zie multinationals die het bewind en beleid bepalen. De junta hoeft zich alleen bezig te houden met onbenullige details en te zorgen dat de mensen rustig blijven.Met de gelatenheid en onverschilligheid van de Thais is dit geen al te moeilijke opdracht.
Sowieso kunnen de autodealers niet volgen met de verkoop van de duurste modellen…..en de nieuwe woondorpen schieten als paddestoelen uit de grond…Mijn conclusie is dat het uitstekend gaat in Thailand….met of zonder junta.
beste Tino,
Thailand zal een democratie zelf moeten verdienen en zo ver is het land nog niet.
Tot die tijd zal het land moeten worden bestuurd door een krachtige leider, die zorgt voor vrede en veiligheid.
Het is heel goed dat er nu al twee jaar geen gevechten meer plaats vinden.
Veiligheid en vrede is de eerste prioriteit en dat is er nu in Thailand.
Voor deze coup was het niet veilig.
Bangkok is geen stad meer van geweld en opstanden.
In de Isaan waren vele dorpen een bolwerk van roodhemden, die buitenstaanders intimideerde, staande hielden en lastig vielen met controles en wegversperringen.
Al twee jaar is dat nu niet meer.
Alle rode vlaggen zijn weggehaald bij de huizen en de mensen hebben het normale leven weer opgepakt.
Het zou mooi zijn als de bevolking zich gaat richten op de ontwikkeling van het land door initiatieven van het bedrijfsleven en universiteiten, want natuurlijk ontbreekt die kennis in deze militaire regering.
Het bedrijfsleven zou eigenlijk nu het initiatief moeten nemen om in deze vredestijd, oplossingen aan te dragen voor de waterregulering in Thailand, maar ook het milieu, (zonnepanelen) de afvalverwerking of spoor en landwegen te verbeteren
Het is jammer dat dit niet gebeurt, waardoor het leger dit moet gaan doen op dictatoriale wijze zonder in harmonie met het bedrijfsleven en universiteiten.
Als de bevolking geen initiatieven toont om het land te ontwikkelen, zal dit land een militaire regering houden met de hoop, dat in ieder geval de vrede en veiligheid behouden blijft
Vrije democratische verkiezingen zijn geen oplossing voor landen, waarvan de bevolking zo verdeeld is,dat bevolkingsgroepen onderling met elkaar gaan vechten of zich niet willen verenigen om het land te ontwikkelen.
Ik mis vaak het alternatief in jouw artikelen over deze regering, want vrije verkiezingen betekent in Thailand tot nu toe, dat de bevolking aan eigen belang denkt en niet aan landsbelang , dit zorgt voor verdeeldheid en opstanden.
Ik lees graag jouw perspectief in volgende artikelen.
goede groet van Jos
Dag Jos,
je bespaart me werk,ik kan het niet beter omschrijven dan wat je hier zegt.Proficiat ,blij dat ik hier niet alleen over denk.
Tot hier toe is er nog altijd geen toenadering tussen rood en geel.De militairen hebben getracht beide partijen te verzoenen,maar geen van beide kanten geeft toegevingen.
Het is het beste wat Thailand kaan hebben op dit moment een junta die de veiligheid van het land in stand houdt.
Diegene met hun intelectueel gescherm en kritiek dat er geen democratie is moeten eerst maar eens met een oplossing komen voor de groei en het algemeen welzijn in Thailand.
Tot hier toe alleen maar veel blablabla.
Als de grondwet de militairen teveel macht geeft, is er met de verkiezing en na de verkiezing nog steeds geen democratie.
Dan zullen de roodhemden nooit een regering kunnen vormen en altijd oppositie moeten blijven.
Het leger en de geelhemden samen zullen in de regering namelijk veel meer macht hebben dan de roodhemden.
De kans dat het leger met de roodhemden ooit een coalitie zal vormen tegen de geelhemden lijkt me bijna nul.
Zolang de echte problemen in dit land niet worden erkend, benoemd (de groeiende kloof tussen rijk en arm, het ontbreken van een middenklasse, cronyisme, patronage, corruptie op alle niveau;’s, bureaucratie, gewelddadigheden, ontbreken van accountability, ontbreken van kwaliteitsdenken op alle niveau’s, lage opleidingsniveau), laat staan dat er een begin wordt gemaakt om deze problemen ECHT aan te pakken (en dat is geen sinecure) zijn alle woorden over vooruitgang in dit land onzin en/of demagogie. Zowel democratisch gekozen als niet-democratische regeringen in dit land hebben tot nu toe niks opgeleverd dan enige (soms tijdelijke) symptoombestrijding.
Of je bent democraat of je bent het niet. Beschouwt men zichzelf als democraat dan lijkt het me toch enigszins tegenstrijdig om alles wat hier gebeurt goed te praten zoals enkelen hier blijkbaar pogen te doen.
Slagerij van Kampen wij zijn allen gepamperd in democratische landen.
Onze democratische landen zijn niet te vergelijken met de democratische landen in Azie.
Afgezien v/d afgelopen 19 militaire coups tot nu was het al een mirakel dat Thailand tussen zijn
niet democratische landen hun soort van democratie zo lang in stand wisten te houden.
Maar een schijndemocratie die bol staat van corruptie, afglijdend onafwendbaar naar een burgeroorlog lijkt mij het slechtst denkbare scenario in deze regio.
Het is maar net vanuit welke situatie je praat. In geen enkel land ter wereld is echte democratie. Ook in Nederland niet. Lijkt wel een beetje op democratie, maar in feite is dat er dus niet. In Thailand heeft men op het gebied van democratie een geweldige inhaalslag te maken (als je dat b.v. met Europa vergelijkt). Dat gaat met vallen en opstaan, zoals overal ter wereld. Dat de generaals nu de macht hebben, is op zich niet zo erg. Alleen moet er wel een datum worden geprikt door Prayut waarop de generaals terugtreden.
Dan kan vervolgens het volk democratisch kiezen, en er weer een regering komt die als vertegenwoordigers van het land kunnen gaan regeren.
Tegen die tijd moeten dan ook maar al die Thaise instituten worden opgeheven waar je als oppositie de regeringsleiders mee kan lastig vallen. Gewoon normaal oppositie voeren en je neerleggen bij regeringsbesluiten die met meerderheid van stemmen worden aangenomen.
Dat de generaals nu hun machtspositie misbruiken on allerhande speeltjes aan te schaffen voor en heleboel geld, is natuurlijk van de zotte.
De huidige situatie (militaire dictatuur) heeft de al jaren woedende veenbrand alleen maar versterkt.
Op het oog lijkt t vrij rustig en zo, maar ik schat de kans op een burgeroorlog vrij groot in.
De pleuris zal uitbreken als de troonsopvolging aan de orde is, vandaar dat de militairen blijven zitten, waar ze zitten (als beschermers van de elite en het establisment).
Thailand wordt naar de bliksem geholpen, daar was Taksin maar een kleine jongen bij.