Er is in Chiangmai veel te doen over een aanklacht die de gouverneur van Chiangmai heeft gedaan tegen een publicatie van de hoofdredactrice van het blad Chiangmai Citylife de Brits-Thaise Pim Kemasingki.
Zij had in een artikel geprotesteerd tegen de jaarlijks terugkerende luchtvervuiling, wanneer op het einde van het droge seizoen oogstafval, bossen en struiken worden afgebrand en veel fijnstof veroorzaakt die gevaarlijk is voor de gezondheid. Volgens metingen nu gedaan zou Chiangmai de 7e meest vervuilde stad in de wereld zijn wat betreft luchtkwaliteit na steden zoals Lahore, Delhi, Bombay.
Haar artikel had ze geïllustreerd met een tekening van de drie koningen, waarvan een standbeeld op het centrale plein van Chiangmai staat, met een masker op en zij had opgeroepen tot een demonstratie tegen de luchtvervuiling.
Gouverneur Pawin Chamniprasart is daarop in woede ontstoken en klaagt haar aan voor blasfemie, aanzetten tot onrust en voor het geven van een slechte reputatie van Chiangmai en daar staat 5 jaar gevangenisstraf op. Pim heeft inmiddels wel al haar verontschuldigingen aangeboden.
Ingezonden door Niek – Foto: Een dikke laag smog hangt boven Chiang Mai (20 maart 2018)
In principe heeft deze hoofdredactrice niets anders geschreven,als dat wat de meesten reeds lang bekent was,en de nog niet wetende met zijn eerste poging tot luchthalen meteen merken zal.
Een poging om dit schadelijke feit te verzwijgen,aan de nog niet wetende toeristen,zou minstens eerder gestraft moeten worden.
De waarheid is niet altijd leuk. En als het je niet bevalt dan noem je het gewoon blasfemie. Maar daarmee verdwijnt de werkelijkheid/waarheid niet.
De gouverneur zal het wel gooien op de mondkapjes/maskers voor de drie koningen. Een sort majesteitsschennis…….
De gouverneur zou zich beter bezig kunnen houden met het echte probleem van de luchtvervuiling.
Het lijkt me een goede zaak dat misstanden die de gezondheid schaden aan de kaak gesteld worden en dat laat uiteraard onverlet, dat er zorgvuldige rapportage vereist is. De slechte reputaie van Chiang Mai is er toch al bedekt onder een wolk van fijnstof,
Het is jammer dat ik de spotprent uit The Nation van een week geleden niet heb bewaard. In die prent zie je dezelfde groep van drie koningen met een mondmasker, die alle drie woedend naar de gouverneur wijzen en hem verwijten maken dat de lucht zo slecht is en dat hij niet de boodschapper daarvan de schuld mag geven (‘kill the messenger’), die er iets aan wil doen en dat is dan Pim Kemasingki. In de prent is de gouverneur heel klein in het hoekje rechtsonder met spetters van woede rondom zijn hoofdje afgebeeld. Heel geestig!
Hopelijk wordt zij niet voor majesteitschennis aangeklaagd waar 15 jaar gevangenisstraf op staat, maar in Thailand is alles mogelijk.
Ik denk dat de gouverneur de kans aangegrepen heeft om Pim aan te pakken, omdat ze heel kritisch durft te zijn in haar redactionele artikelen over een aantal zaken in Thailand.
Ik wens Pim veel sterkte toe en ‘chook dii’.
Kan iemand misschien die geestige cartoon van Stephff in The Nation van ongeveer een week geleden opduikelen ? Het is echt de moeite waard! Mij lukt het niet.
Die gouverneur spoort niet, de smog is breed bekent maar het is juist goed dat het volk en de pers blijft hameren daar waar de overheid te kort schiet. Het volk heeft alle belang bij transparantie, open debat en kritiek. Juist ook kritiek die op creatieve of ludieke wijze problemen (extra?) onder de aandacht brengen.
In The Nation stond vorige week een cartoon over dit item:
http://www.nationmultimedia.com/cartoon/20295
Bedankt Rob V;, dit is die bewuste cartoon, waarbij de tekenaar het opneemt voor Pim en de acties tegen de milieuverontreiniging. Alleen hebben hier de koningen geen mondmasker, zoals ik abusievelijk vermeldde boven, maar dat doen ze wel in de tekening van Pim en dat vindt de gouverneur dus blasfemie.
Die tekening heb ik niet.
Voor de ‘blasfemie’ tekening zie:
http://www.khaosodenglish.com/news/crimecourtscalamity/2018/04/01/governor-wants-website-prosecuted-for-mocking-dead-kings/
Nogmaals dank Rob V., dit is dan de bewuste tekening waar zoveel ophef over is; de drie koningen met een mondmasker getekend door kinderen en gepubliceerd door Pim en waarover een woedende gouverneur een aanklacht van blasfemie heeft ingediend tegen Pim.
In plaats zijn energie te besteden aan de juridische vervolging van Pim Kemasingki zou hij die beter besteden aan de strijd tegen de luchtvervuiling in Chianmai e.o.
Na de regen van afgelopen week kon ik sinds maanden het dak van Thailand de Doi Ithanon weer eens zien in de verte , als ook de Doi Suthep .
Het was zo erg dit jaar dat als ik op de veranda van ons gasthuis stond ik tot op een paar honderd meter de toppen van de logan bomen zag staan in een lichtblauwe nevel .
En ik woon ongeveer 50 km ten zuiden van CM .
Er veranderd dan ook niks , lijkt zelfs dat het alleen maar elk jaar erger wordt .
Om hier als tourist naar toe te komen rond deze tijd lijkt me geen goed idee .
Mijn Thaise stiefdochter is met haar man en zoontje een week op vakantie geweest in het noorden van Vietnam en ze vond het daar prachtig .
Jan Beute .
Ik vind vrijheid van meningsuiting en het belang van bestrijding luchtverontreiniging een groot recht en dit is zeker toe te juichen. De wijze waarop dit thans gebeurt, een mondkapje op beelden van Koningen is respectloos naar een grote groep Thaise mensen toe. Mogelijk is het ook strafbaar maar dat zal een strafzaak moeten uitwijzen. Protesteren en onder de aandacht brengen kan op vele manieren, dit is een niet doordachte keuze die negatief kan doorwerken en daar is het protest niet om te doen.
Je bent wet èrg begaan met de gevoeligheid van de Thaise ziel, in mijn ogen. Gezien de aandacht die het e.e.a. genereert lijkt het me helelemaal geen verkeerde aanpak.
Wij hebben een aantal zaken als volgt vastgesteld.
1. De luchtvervuiling is verkeerd en vindt plaats van eind februari t/m eind maart. Als het dan weer gaat regenen, wat het ondertussen 3 keer heeft gedaan, is het over.
2. We hebben een tocht gedurende die brandperiode’ periode gedaan van Chiang Mai naar Hua Hin via Lampang, Kamphaeng Phet, Ratchaburi en Chaam naar Hua Hin. De vervuiling hield op ter hoogte van Suphan Buri. Komende in de buurt van Bangkok was het minstens zo erg als in Chiang Mai. Op de weg terug via Nakhon Sawan naar Sukothai via weg 117 en 12 hebben we veel verbrande velden gezien en het ook zien branden.
3. Vandaag zijn we vanuit Chiang Mai gereden naar Phrao en retour via Chang Dao op weg 107, normaliter bekend als hevige vervuilers. Deze keer hebben we noch iets gezien noch geroken en omdat we op de motor waren zou dat zeker hebben moeten opvallen. Niet alleen geen verbrande velden waar de rijst stoppels wel aanwezig waren, noch de waterafvoer sloten aan de kant van de weg noch bosgedeeltes. Geen enkele indicatie van branden.
4. Onze Thaise buurvrouw zei ons dat het volgende is ingevoerd: Diegenen die willen branden moeten dat melden bij de politie en als ze klaar zijn, eveneens. Dat geeft hoop en mede door wat we onderweg vandaag hebben gezien zou dat wel eens juist kunnen zijn.
Als dat gaat werken hebben we in de provincie Chiang Mai kennelijk het lek boven, laten we het hopen.
Het verbranden, zou zo hard dit ook is voor bepaalde groepen,verboden en gecontroleerd moeten worden.
Zelfs al zou men hier en daar bereidt zijn om een melding te maken bij de politie,brengt dit voor de lucht geen enkele verbetering.
Hieronder is een link waar men zien kan dat het zelfs na de regen van de laatste dagen,vanmiddag 10.04. om 13uur nog steeds ongezond was.
http://aqicn.org/city/chiang-mai/m/
Melden bij de politie als men brand gaat stichten en ook weer als men ermee stopt. Wat gaat dat helpen?
Het helpt pas als:
1. men vooraf een vergunning nodig heeft en
2. daarop ook gecontroleerd wordt cq beboet als men afbrandt zonder vergunning en
3. schade-vergoeding als brand overslaat naar omgeving.
Dit alleen maar melden is een wassen neus.
De gouverneur moet – als hij klaar is met blasfemie-spelletje – ECHTE maatregelen nemen en dat afbranden keihard verbieden. Maar ja, dat vergt natuurlijk wat meer moed dan het proberen aanpakken van een journaliste.