Lezersinzending: Er moet iets van mijn hart…..
Net als wij, via Thailand blog, hebben Thaise vrouwen (ook in NL) zich verenigd in één of meer besloten groepen op Facebook om elkaar met raad en daad bij te staan in kwesties als visum aanvragen, info met elkaar uitwisselen enzovoorts, maar ze zoeken elkaar ook op bij relatie problemen.
Ook als is je relatie nog zo goed, als onze onze dames al die ellende lezen dan gaan ook zij soms flink twijfelen over de eigen vriend/man….”hij zal toch niet hetzelfde doen?”
“Datzelfde” kan je scharen onder de noemer ontrouw, in vele vormen.
Uiteraard ken ik geen enkel verhaal in detail of namen, dat houden de dames terrecht onder elkaar, maar ik hoor wel dat het vaak gebeurd en moet mijn vriendin er nog wel eens van overtuigen dat het haar niet zal overkomen.
Ik wil niemand de les lezen maar sommige mannen realiseren zich niet wat ze hun Thaise aandoen. Zij heeft er alles aan gedaan om de basis inburgering te halen, vaak naast een drukke baan en opvoeden van kinderen en laat alles achter zich om hier een nieuw bestaan op te bouwen. En in verreweg de meeste gevallen is zij oprecht blij en gelukkig met de man van haar keuze.
Maar eenmaal in NL aangekomen komen sommigen er tot hun schrik achter dat manlief dagelijks vrolijk loopt te chatten met z’n ex of een andere Thaise. Wie zich aangesproken voelt….draai het even om vrienden, wat zou je er zelf van vinden als zij dat doet?
Iedereen kan op een gegeven moment in een situatie komen dat hij begint te twijfelen of hij wel de juiste keuze heeft gemaakt maar blijf eerlijk tegenover je Thaise en laat haar niet deze kant opkomen omdat je zelf geen weg terug meer ziet, daar wordt je zelf uiteindelijk ook niet gelukkig van. En voor haar is er niets ergers dan hier geen kant meer op te kunnen. Al betaal je haar vliegticket terug, denk ook aan het enorme gezichtsverlies die zij zal lijden binnen familie en vriendinnen. Ik hoef niemand meer uit te leggen hoe erg dat voor een Thaise is.
Dit moest even van mijn hart!
Ingezonden door Leon Koning
Ik denk dat ontrouw en twijfel niet aan nationaliteit gebonden zijn. Dit zal bij andere nationaliteiten net zo vaak voorkomen en ik vind het niet typisch Thais en niet typisch Nederlands. En vaak is er niets meer aan de hand dan een rimpeling in de vijver of elkaar wat opfokken.
Ja en dan praat u alleen nog maar over ontrouw. Er zijn er ook die nog slechter af zijn. De vrouwen die met praatjes naar Nederland zijn gelokt en die gedwongen worden de sex industrie in te gaan. Dan heb ik het niet over de dames die hier zelf voor kiezen en dit soort werk al in Thailand deden. Die gaan voor meer geld en weten dit vooraf.
Ik ken een geval waarbij de man (referent) zijn liefje liet betalen voor het gebruik van de cola uit zijn koelkast.
Ondanks allerlei beloftes dit nooit waarmaken, eerder het tegenovergestelde doen en dan ziet de wereld er compleet anders uit voor de dame in kwestie.
De mens in zijn verscheidenheid, maar het zal je maar overkomen.
“Blijf eerlijk tegen je Thaise”
Ik zou zeggen, blijf eerlijk tegen je partner en zie deze niet als Thai, Nederlander of ander labeltje. Uiteindelijk hebben we het gewoon over mensen met al hun gemeenschappelijke basis behoeften en individuele trekjes.
Een relatie op afstand is gewoon lastig, dus na wat maanden gezamenlijk kort verblijf hier of ginder zal er toch een knoop moeten worden doorgehakt. Migratie is geen kleine stap dus beide partners moeten wel volledig achter hun relatie staan.
En die websites, ik kan me voorstellen dat dit sommige aan het twijfelen maakt. Toen ik mijn lief leerde kennen kwam ik ook op diverse (Engelse) blogs en forums terecht. Nou van die verhalen en adviezen wordt je niet vrolijk: list, bedrof, financieel leegzuigen en door naar het volgende slachtoffer. Die verhalen zullen er ook andersom zijn waar mannen er lustig op los fladderen… Van al dat nefatieve gedoe ging ik me zeker niet beter voelen dus ben ik gestopt met het lezen van al dat drama en adviezen van ervaringsdeskundigen. Mijn lief deed hetzelfde: hier een handjevol Thaise contacten en een enkele FB groep (met name rondom Inburgering). We zeiden tegen elkaar dat we elkaar niet gek zouden laten maken met zure webpaginas of onszelf af te sluiten in een cocon van landgenoten. Nee, uiteindelijk is al wat helpt open, eerlijk en oprecht zijn nasr je partner. Beide er voor gaan en geen dingen doen die je je niet kunt veroorloven. Als het tussen twee mensen met hun eigen persoonlijkheid echt klikt dan kun je samen kun je bergen verzetten en dan zijn dingen als cultuur amper een factor.
Ik ken meerdere gevallen waar een Thaise, eenmaal in Nederland, beginnen te chatten met andere mannen omdat hun ridder op het witte paard die haar naar hier heeft gehaald “niet rijk genoeg is” in hun ogen en ze een “betere man” zoeken die hun kan voorzien van “gratis geld” om naar Thailand te sturen. Dan hoor je ze niet over gezichtsverlies.Maar die man, die geloofde in die relatie, blijft wel met een enorme kater zitten. Dit ontbreekt geheel in je verhaal. Bovendien wordt dat zogenaamde gezichtsverlies ook te pas en te onpas gebruikt zoals het uitkomt. Velen hangen ook dikke leugens op voor het thuisfront om dat te voorkomen. Zelfs als ze zoals hierboven aangegeven zelf zijn gaan zoeken naar een “rijkere man” krijgt het thuisfront een ander verhaal te horen.
Daarnaast blijkt ook vaak voor de partners hier dat het toch allemaal niet zo koek en ei is als dat ze dachten toen ze eraan begonnen. Het is zekere niet makkelijk om twee totaal verschillende culturen bijelkaar te brengen en te houden. Thailand loopt in veel,opzichten nog tientallen jaren achter op Nederland. Wie in Nederland steunt zijn ouders met geld op de wijze zoals Thai dat doen? Geen ouder hier die dat van zijn of haar kinderen vraagt of durft te vragen. Maar ik zie in Thailand ouders onder hun huis de hele dag op hun lauweren rusten en praten over hoe goed ze het wel niet hebben terwijl dochter lief zich compleet uit de naad werkt en er alles aan doet om maar aan de vereiste geldstroom te voldoen. En die vraag naar geld houdt maar niet op. Triest en het wordt tijd voor emancipatie van die kinderen.
Bij Thai is dit er met de beitel er in gegraveerd en is dit ook vaak het eerste wat je ziet gebeuren als ze hier komen. Iets wat heel begrijpelijk veel mannen een doorn in het oog is als hij zuur verdient geld zonder pardon de grens over ziet verdwijnen naar een land waar het met bakken door de vingers heen glipt want sparen doen ze niet immers ze kunnen morgen dood zijn zo luidt de reden.
Ik ken relaties waar mannen hun vrouw geld geven voor boodschappen, huishouden en de kinderen terwijl vrouwlief de helft of meer naar Thailand stuurt. Dus gaat dit in de relatie op enig moment wringen en kijken mannen elders. Begrijp alleen niet waarom ze dan weer voor een volgend buitenlands avontuur gaan want de kern waarom hun eerste relatie stuk liep is niet verandert in een volgende ook al geef je dat vooraf duidelijk aan.
Beste Leon
Met alle respect, maar ik vind je schrijven nogal erg naïef. Ik weet niet hoeveel jij van de Thaise taal verstaat en hoeveel jaren ervaring je hebt in omgang met Thais.Ik wil me zelf niet meteen ervaringsdeskundige noemen. Hoewel meer dan 30 jaar omgang met Thais en een redelijke -volgens de Thais een zeer goede – beheersing van de Thaise taal , heb ik er toch een heel andere kijk op dan jij vrees ik.Zou er haast een boek over kunnen schrijven.Heb nogal het een en ander om me heen gezien in de loop der tijd wat relaties met Thaise dames betreft.
Wellicht wek ik nu de indruk dat ik erg negatief ben, dat is echter niet zo.Anders zou ik geen Thaise vriendin hebben wat ook nog veel jonger is dan ik.
Bedankt voor je reactie Harry (e.v.a.), schrijf je boek zou ik zeggen er is een markt voor, zeker op deze blog 🙂 Je steekt mij inderdaad flink de loef af met 30 jaar ervaring maar ik heb in een paar jaar tijd nu zoveel ellende in mijn omgeving gezien en gehoord dat ik er wel een duidelijke mening over heb hoe je veel van die ellende al in de begin situatie kan voorkomen. Zie ook m’n reactie een stukje onderaan in de blog.
Er is al een boek hierover van Charles Schwietert genaamd “Thaise Schatjes” lees het maar eens, de ogen zullen je open gaan.
Je moet niet alles geloven wat je leest. Schwietert heeft ooit eens toegegeven de verhalen flink te hebben aangedikt om zo de verkoopcijfers wat op te krikken.
Geldt dat niet voor alles Peter? Ook hier worden verhalen aangedikt. Maar los van dat feit zit er wel een rode draad in die een kern raakt waar velen met een Thaise vrouw mee te maken kunnen krijgen. Het was vermakkelijk om het te lezen.
Ja zo zijn er meerdere verhalen dat soort mannen kan meestal in eigen land niemand vinden en kiest dan voor Thailand
Maken die Thaise alles wijs en na een tijd begint de miserie ,gelukkig zijn er ook andere en die zijn gelukkig met hun farang.
Daarom Thaise vrouwen geloof niet te gemakkelijk wat een farang zegt want er zit zeer veel kaf tussen het koren
helemaal mee eens met het gescheven als nederlandse schoonmoeder van een thaise schoon dochter.ze hebben niet in de gaten hoeveel ze moeten achterlaten zoals familie en vrienden en zijn hier vaak armer dan daar vreselijk wat ik soms hoor van mijn schoon dochter en voor de nederlandse mannen zou ik zeggen waar zijn jullie mee bezig.
Het is natuurlijk zo dat als we als toerist naar ginder gaan en we hebben daar een vriendin waarmee we dagelijks uitgaan naar allerhande attracties en restaurant dat die Thaise vrouw dan de indruk krijgt dat als zij naar hier zou komen dat het dan ook elke dag feest zal zijn, wat uiteraard met onze prijzen hier niet mogelijk is, plus er moet nog gewerkt worden ook hé. Iedereen zijn goesting, maar persoonlijk probeer ik altijd iets te huren dat een (gemeenschappelijke of afzonderlijke) keuken heeft en dan gaan we samen elke dag naar de versmarkt en koken we samen. We poetsen ook zelf en indien mogelijk doen we ook onze was samen. Dat is dan toch al iets dichter bij de realiteit. Tja en die geldzakens zoals bijv. opsturen voor de family zou al lang moeten besproken zijn vooraleer je uw geliefde naar hier laat komen. Of haar eerst eens naar hier laten komen voor een maand bijvoorbeeld en u niet beter voordoen dan je bent. Zo krijgt ook zij al de nodige ervaring met hoe het zou zijn om permanent bij u te wonen.
Patrick je begrijpt helemaal waarom ik dit stukje geschreven heb!
Ik had het niet over relaties die na jaren op de klippen lopen in Nederland, dat gebeurd nu eenmaal, maar wat ik duidelijk probeer te maken aan hen die er nog aan moeten beginnen, loop niet te hard van stapel, haal haar eerst een paar keer naar Nederland voor 3 maanden zodat je elkaar door en door leert kennen. Maak vooral goede afspraken over de financiën en wees daar vanaf het begin(…!) open over zodat zij een weloverwogen keus kan maken of ze wel wil immigreren. En ja, het moet geen verrassing zijn dat zij met regelmaat geld wil sturen naar haar familie, ook dat is wijdverspreid bekend toch?! Maak hier een afspraak over voordat ze op het vliegtuig stapt en zet haar niet botweg op straat in Nederland.
Mee eens dat je de vrouwen moet zien als je relatie en er geen Thai label op moet plakken maar dit is een blog over Thailand en wat er mee samenhangt, dus waar anders… Er gaan naar verhouding waarschijnlijk evenveel NL-NL als NL-Thaise relaties op de klippen in Nederland en voor alle vrouwen is het kl… als ze op straat gezet worden. Alleen voor iemand die duizenden km van haar vaderland zit, is het wel dubbel zo zwaar.
Jammer dat een aantal reacties gelijk met de vinger terugwijzen naar de (Thaise) vrouw. Dat zal vast het gevolg zijn van negatieve ervaringen maar ik denk dat een deel is te verklaren door hetgeen waar ik juist voor pleit in mijn stukje. Een stukje zelfreflectie op z’n tijd kan geen kwaad…
Al spreek en versta ik slecht Thai, mijn vriendin en ik spreken voldoende NL en Engels om elkaar goed te begrijpen en hebben prima afspraken gemaakt. Mede daardoor zijn we al 8 jaar gelukkig met elkaar. Dat gun ik anderen ook, vandaar dat ik dit stukje heb geschreven.
Ook na 3 maanden nederland ken je de partner nog niet goed genoeg. Dat komt pas na jaren. Er wordt ook niet meteen teruggewezen naar de Thaise vrouw. Er zijn meerdere kanten van zoiets en die laat je volkomen onbelicht. Het heeft ook niks met negatieve ervaringen te maken. Het is gewoon de realiteit waar je tegen aan kunt lopen.
Wat zou jij doen als jouw relatie kapot loopt en je zit duizenden kilometers van je thuisland? En waarom is dit dubbel zo zwaar? Je kunt toch het vliegtuig pakken en terug gaan naar je thuisland en dan kijken wat je volgende stap zal zijn. Je hebt een verblijfsvergunning of NL paspoort dus wat let je? Je kunt altijd terug gaan.
Heb je ooit in een relatie gezeten die naar de knoppen liep waardoor je op straat kwam te staan en geen dak boven je hoofd had? Dat kan je als Nederlander ook overkomen. En al helemaal als man wanneer je kinderen hebt. Het is niet minder or meer zwaar dan voor elke ander.
Als je goed ingeburgerd bent dan weet je de weg en kun je je redden. Maar men is vaak niet goed ingeburgerd. Ik ken genoeg Thaise vrouwen die dit is overkomen en die zijn allemaal op hun pootjes terecht gekomen. Er zitten hier genoeg Thaise vrouwen en die helpen mekaar allemaal onderling. Daar kom je helemaal niet tussen als Nederlander.
“Maak hierover een afspraak” voordat ze op het vliegtuig stapt..” Wat een giller… zo werkt dat niet. Op dat moment ben je met hele andere dingen bezig en denk je daar nog niet eens aan. Bovendien gemaakte afspraken bieden geen garantie op naleving. En wat wil je dan zeggen? “We hebben dit toch vooraf afgesproken?”. Verandert daarmee de situatie? Ga eens een paar maanden in Thailand wonen en maak daar eens afspraken met mensen. Kijken hoelang het duurt voordat het kwartje valt. Afspraken in Thailand hebben een iets andere houdbaarheid dan in Nederland, maar ook hier komt het steeds vaker voor dat een afspraak geen afspraak is. In Thailand is dit echter regelmaat.
Relaties lopen nu eenmaal stuk en je moet ze fatsoenlijk afhandelen. Maar het moet wel van twee kanten komen. In het zuiden van ons land heeft een NL Man dit met zijn leven moeten bekopen omdat zijn thaise partner zo boos was dat ze hem van zijn leven heeft beroofd. Zelfreflectie geldt voor beiden ! Waar mensen scheiden hebben er 2 schuld en moeten ze allebei dit oplossen. Maar als een van de 2 continue boos blijft dan valt er niks op te lossen.
Het moet goed overlegd worden om iemand uit haar land naar je eigen omgeving te halen. Helaas zijn vaak die mannen die in Nederland een slechte opleiding hadden en die maar net rond kunnen komen van hun salaris, juist vaak die mannen die dan zo’n vrouw uit een bar mee naar Nederland halen en dan niet goed genoeg voor haar kunnen zorgen.
En als vrouwlief geld naar haar familie stuurt, vind ik dat niet verkeerd. Ik geef mijn vrouw ook een zakgeld en laat haar ermee doen wat zij wil. Of ze nu honderd paar schoenen koopt en of ze al het geld naar haar familie stuurt, dat moet zij zelf weten.
Echter wat schetste mijn verbazing toen ik deze week met haar naar een auto tentoonstelling ging kijken? Zij stond met een verkoper te praten en was geïnteresseerd in een kleine Mitsubishi. Na afloop van het gesprek, vertelde ze me dat we de auto met een aanbetaling van 30.000 Baht konden kopen en dan zeven jaar lang slechts 4000 Baht moesten betalen. Wat mij heel aangenaam verraste was haar voorstel dat zij de 30.000 Baht zou betalen en ik dan de maandelijkse termijnen over nam én de auto zou op mijn naam komen te staan. Ze vertelde me: liever gaf ze het geld aan die auto uit dan het in de bodemloze put van haar familie te gooien, die het toch maar opmaakte en nooit genoeg had. Wow… ik stond verbaasd.
En dat is niet de eerste keer dat ze me zo verraste. Tot vorig jaar hadden we hier aan huis een open keuken. Ik had het geld niet om deze dicht te maken. Dat heeft zij betaald! Goed, haar spaarcenten zijn van het geld dat ik haar maandelijks geef. Ze heeft geen andere inkomsten.
Maar wat een verschil over hetgeen ik hier telkens weer zie en hoor over andere vrouwen, die alles meteen opmaken wat ze krijgen en dan nog gaan beweren dat ze niet genoeg krijgen…
Daarbij is ze ook zo voor mij een geweldig persoon. Wij kennen elkaar nu al meer dan vijf jaar en wonen vier jaar samen, zijn dit jaar al twee jaar getrouwd… Had ik naar al die waarschuwingen in het begin geluisterd, was ik nu waarschijnlijk nog steeds alleen… Dat waren die waarschuwingen dat alle Thaise vrouwen alleen maar op je geld uit waren en ach we kennen dat blah blah wel…. Ik heb naar mijn hart én verstand geluisterd en ik heb echt geluk gehad.
Waarom zou ik dan zo stom moeten zijn om dit weg te gooien door met andere vrouwen te gaan rotzooien, alleen maar omdat ze twintig jaar jonger zijn of anders zijn dan mijn vrouw? Natuurlijk kijk ik eens graag naar een groen blaadje…. maar eten doe ik thuis!
Het is niet zo eenvoudig om permanent in een land te gaan wonen dat heel erg verschilt van je vaderland. Het is ook niet zo eenvoudig om jezelf of je geliefde daarop goed voor te bereiden. Daar komt bij dat voor mannen die nog niet gepensioneerd zijn een permanent verblijf in Thailand welhaast onmogelijk is (financien, geen baan, geen opbouw pensioen en AOW, geen sociale zekerheid etc). In zulke gevallen, als je echt elke dag bij elkaar wilt zijn, wordt er al gauw gedacht om de Thaise vrouw voorgoed naar Nederland te laten overkomen. Ik denk zelf dat de Nederlandse mannen over het algemeen te licht denken over wat zo’n stap voor hun Thaise geliefde betekent. De voordelen worden breed uitgemeten maar de nadelen (een vorm van isolement, overdag alleen zijn, slecht imago van Thaise vrouwen, discriminatie, taal, ander sociaal leven dan in Thailand, het weer) worden onderschat.
Ieder mens is verschillend en de een gaat met veranderingen anders om een ander. Het is dus zaak om jezelf goed te kennen om in te kunen schatten hoe je op grote veranderingen reageert. Het spreekt voor mij vanzelf dat je daarin naar jezelf en naar de ander eerlijk moet zijn. Maar helaas houd je ‘slechte’ mensen altijd.
Inderdaad Leon, Ytje, Patrick, Sjaak, Chris. Sommige andere reacties springen wel erg in het defensief, ja er zijn foute Thai (m/v) met een geheime agenda net als er Neferlanders zijn die uiteindelijk niet oprecht voor de relatie gaan. Maar naar een ander wijzen is makkelijk, zelf reflectie mag ook wel eens gebeuren. Ik ben benieuwd naar de visie van alle mensen die een duimpje hebben gegeven op bijvoorbeeld FonTok @ 8.36. Lijkt toch een beetje op het glas halfvol zien?
Zaken als geld zijn in overal ter wereld potentiele stress factoren in een relatie. Maar als je als man niet boven je stand leeft (de indruk geven dat je geod kunt laten rollen terwijl je dat patroon niet vast kunt houden) en je bij het opbouwen van je relatie beetje bij beetje werkt naar inzage in elkaars financien dan help dat al veel misverstanden. Als je weet dat je partner regekmatig geld stuurt dan zou dat geen reden voor conflict mogen zijn: laat je lief sturen wat ze (hij) wil naar haar draagkracht. Het is haar/zijn geld, ook als jij zakgeld geeft. Na aftrek van de *vaste) lasten waar beiden naar ratio aan bijdragen mag je met het overige eigen geld toch doen wat je wilt? Weggegeven, verbranden, uitgeven etc. Dus als er extra geld naar familie gaat ipv kleding, dat maakt niet uit.
Ook mag het niet vreemd zijn dan niemand thuis wil zitten, dus je Thaise lief zal hier ook iets om handen willen hebben zoals bijvoorbeeld een baantje. En zoals gezegd is migratie geen kattenpis, een baan waar diplomas voor nodig zijn zal er meestal niet meteen inzitten en vele blijven hangen in banen met lagere taaleis of diploma eisen. Het gemis van vrienden en familie is ook niet makkelijk en ook niet iedereen trekt een heel ander klimaat.
Daarom is het ontzettend belangrijk dat beide partners niet overhaast te werk gaan en aan elkaar inzichtelijk maken hoe de zaken er voor staan en wat voor verwachtingen of wensen er zijn. Liefst dus dat beiden meermaals in het land van hun partner vertoeven, dan leer je elkaar redelijk kennen en ook de cultuurverschillen. Of moet ik zeggen verschilletjes, ik vind het qua cultuur verschil wel meevallen als je dingen als het ontbreken van verzorgingsstaat in acht neemt. Het opnieuw moeten opbouwen van een leven op een ander continent vind ik een groter verschil.
Ik schreef al eens eerder dat mijn lief na een maand of 3 in Nederland het toch moeilijk kreeg. Huilend vertelde ze me dat ze voor mij gekozen had, dat ze van mij hield maar dat het in Nederland niet makkelijk was. Veel thuis zitten, alleen wat boodschappen doen of winkelen en dan ook nog eens op mijn kosten dat vond ze maar niks. Ze miste haar werk (leuke baan op kantoor en dat zat er hier zo 1-2-3 niet of ooit nog in), vrienden, familie. Dat gst met haar Nederlands ook nog niet opschoot enz. Nee, liefst zou ze met mij samen naar Thailand vertrekken maar dat zou nog onmogelijker zijn want hoe zou ik daar aan de bak komen? Uiteindelijk ging het een stuk beter toen ze op cursus ging, een baantje in de schoonmaak en een diverse vriendinnen club kreeg met bewust slechts een handjevol Thai. Ze zei zrlf dat onder de Thai blijven niet verstandig zou zijn voor haar integratie en dat ze niets te doen wou hebben met roddektantes die niet voor de liefde naar Nederland zijn gekomen. Nee, onderschat migratie niet en verplaats je in je partner. Dat gaat voor beiden op.