De Tourist Police in Hua Hin zoekt vrijwilligers…
In mijn (Haagse) jeugd was mij altijd voorgehouden uit de buurt van politieagenten te blijven. Je wist immers nooit. In Thailand is die overtuiging versterkt, want controle leverde doorgaans een boete op, geschonken aan het ‘fonds voor agenten in financiële nood’. Uit nieuwsgierigheid heb ik nu een uitzondering gemaakt voor de Tourist Police in Hua Hin. Dit korps organiseerde een seminar voor expats.
De Royal Thai Tourist Police is opgezet om buitenlanders te helpen. Om dat te kunnen doen, moeten de agenten van het korps de taal van buitenlanders beheersen, terwijl de farang in kwestie enig begrip moet tonen voor de gang van zaken in Thailand. Dat is van beide kanten een probleem. Dus denkt de Tourist Police de problemen op te lossen met meer buitenlandse vrijwilligers. Vandaar het seminar, dat in voldoende mate werd bijgewoond door een stuk of dertig buitenlanders, eenzelfde aantal Thaise bezoekers en ongeveer twintig manschappen van de Tourist Police. Tal van hotemetoten gaven acte de présence, zoals de burgemeester van Hua Hin, zijn loco, leden van de Lions Club en die van de Women’s Club.
Was nu sprake van een geslaagd seminar? Niet bepaald. Het niveau was afgestemd op dat van Alzheimer-patiënten in vergevorderde staat van ontbinding. De hoofdmoot bestond uit het elkaar fotograferen van agenten in uniform al dan niet met burgemeester of andere notabele(n).
Een dame van de rechtbank legde uit hoe deze werkte, voorzien van foto’s van alle werknemers in deze instelling. Informatie die ook (en in dit geval ook nog wel in het Engels) stond op de verstrekte brochure. Alle sheets op de overhead projector bleven echter in Thai. Gaap, dus.
Vervolgens werden enkele agenten verblijd met een schriftelijke bedankbrief van de US Immigration en Customs Enforcement Agency voor de hulp bij het in 2012 arresteren van Paul Caldwell, een Amerikaanse witteboordencrimineel die er in Hua Hin een opvallend luxueuze stijl van leven op nahield. De plechtigheid diende eveneens te worden vastgelegd met vele tientallen foto’s.
Vóór de pauze (en de goede lunch) kwam een inspecteur van Immigration uitleggen dat iedere buitenlandse bezoeker een stempel in zijn of haar paspoort krijgt als deze het land binnenkomt en ook één bij het verlaten. Dat was groot nieuws…
De man sprak geen Engels en de vertaler had moeite om simultaan in Duits en Engels om te zetten. Enkele aanwezige buitenlanders stelden voor de hand liggende vragen, bijvoorbeeld hoe te handelen als je in het ziekenhuis ligt. Dit hoort absoluut tot de parate kennis van elke buitenlander die Thailand bezoekt, maar goed.
Opwinding en paniek ontstond toen een aanwezige Nederlander de vraag stelde of een vrijwilliger bij de Tourist Police niet een werkvergunning nodig heeft. Formeel gezien is dat inderdaad zo, maar over deze vraag hadden de organisatoren zich nog niet het hoofd gebroken. In de wandelgangen deed vervolgens het verhaal de ronde dat de Tourist Police zal zorgen voor een kaartje, dat de aangehouden vrijwilliger kan tonen.
Na de lunch werd getracht aan teambuilding te doen door enkele flauwe spelletjes te doen. Leuk voor de aanwezige Thai.
De deelnemers aan het seminar zijn na afloop in het bezit van een soort oorkonde en een pet met het logo van de Tourist Police. De waarde was direct duidelijk, toen een deelnemer op weg naar huis door de politie dreigde te worden aangehouden bij een verkeerscontrole. Pet op en doorrijden, bleek het devies. De pet laat ik voor alle zekerheid in de auto liggen. En de oorkonde ook…
Zelfde onzin dus als in ChiangMai, geen verzekering bij gevaar, zelf uniform betalen, zelf id betalen, no workpermit, geen enkele back up van de echte politie, ach ach doe uw best, ik niet meer, achteraf wordt je voor het rot van de straat uitgemaakt
echte thaise humor vind ik dit. wij Nederlanders zijn er te nuchter voor. keep on smiling denk ik maar
Een beetje dom van de Royal Thai Tourist Police, om zulke hoge verwachtingen te hebben van expats. Ik denk zelf dat ze de doorsnee farang, een beetje overschatten. Het initiatief om een bijdrage te leveren aan een eventueel gezamenlijk maatschappelijk belang, moet vanuit de expat gemeenschap zelf komen. De voorwaarden, motivatie en verwachtingen, van de doorsnee expat en Thai liggen te ver uit elkaar.
Zolang dit niet goed op elkaar is afgestemd, zal het project nooit kunnen slagen. Sterker nog, bij een eerste afstemming zou al kunnen worden geconcludeerd dat het project niet levensvatbaar is.
Maar goed….de Royal Thai Tourist Police had subsidie gekregen om een seminar te organiseren en dat hebben ze dus gedaan. Inclusief een lunch en spelletjes. In Nederland zou dat een bakje koffie en een plakje cake zijn en de spelletjes, noemen we in Nederland het spelen van een rollenspel.
Maar het neemt niet weg dat ik mogelijkheden zie, dat een farang een positieve bijdrage zou kunnen leveren. Maar dat zou enige aanpassing vergen van, in de eerst plaats, de farang. 🙂
Lekker positief stukje Hans, maar als de gegadigden zijn van het allooi, die geleerd hebben uit de buurt van de politie te blijven, dan zal het niets worden. Mensen, die niets hebben uitgevreten, hoeven geen angst te hebben voor politie. Het “niveau was afgestemd op dat van Alzheimerpatienten in verre staat van ontbinding”.
Met deze goedkope humor krijg je wel lachers op je hand, maar je vergeet, dat je zelf er een van was.
Laat je pet en oorkonde wel in je auto liggen en ben er maar trots op. Makkelijk bij controles.
Wat een vervelende belevenis en negatief verhaal… typisch vanuit westers oogpunt beleefd, waarbij alles rollen moet als een trein. Sommige dingen zijn in Thailand nu eenmaal zo. Je praat er ook niet over. Natuurlijk heb je “officieel” een werkvergunning nodig. Maar als je vrijwilligerswerk bij de politie doet is dat een ander geval. Die maken de dienst uit! Dan ga je zulke vragen helemaal niet stellen.
En wat was het probleem met de deelnemer die op weg naar huis aangehouden dreigde te worden? Deed hij iets verkeerds? Wat is het probleem als hij aangehouden wordt? Heeft dat iets met zijn functie te maken? Ben je dan met zo’n pet op gevrijwaard van alle verkeersrechtelijke verplichtingen?
Ik ben al zeker in de tijd dat ik hier in Hua Hin woon, zes of zeven keer aangehouden geworden en niet omdat ik Farang ben, maar omdat er een normale verkeerscontrole gehouden werd. IEDEREEN werd aangehouden, zowel Thais als Farang. Ik had mijn helm op, vertoonde mijn rijbewijs en werd vriendelijk bedankt en mocht weer doorrijden.
Ik heb slechts één keer een norse agent beleefd, maar dat was omdat ik iets heel stoms gedaan had en het ook werkelijk mijn eigen fout was. Een andere keer maakte mijn vriendin een U-turn waar het niet mocht en werden we aangehouden. Degene die zich daarover het meeste opwond, was mijn eigen lieveling en ze vond de Thaise politie slecht. De man deed gewoon zijn werk! Mijn schatje was fout.
In Nederland werd ik eens door twee agenten op een motor zodanig vervolgd, dat ik niet naar rechts durfde te rijden, omdat ik dacht dat ze me rechts wilden inhalen. Na een paar minuten zeer dicht achter me gereden te hebben, moest ik stoppen en kreeg ik een boete van 180 Euro, omdat ik te lang links gereden had. De klootzakken hadden dit veroorzaakt! Het systeem in Nederland heeft een steek los… hier gaat het tenminste veel menselijker toe.
Op een brede weg, zonder veel verkeer, zonder huizen links en rechts, maar wel officiëel binnen de bebouwde kom, mocht je niet harder dan 50 rijden. Ik reed 80 en werd door de politie aangehouden, kreeg een boete van 250 Euro en bijna mijn rijbewijs afgepakt! Ik had niet eens in de gaten dat ik zo snel reed en het was slechts een stuk van misschien twee kilometer!
In Duitsland werd ik door een andere automobilist gejaagd, achtervolgd en zodanig klemgereden dat ik bijna tegen een muurtje vloog, als ik niet sterk afremde en naar rechts reed, waardoor ik tegen hem aanreed. Omdat ik niet bleef staan bij die gevaarlijke gek, werd ik tot 2000 Euro boete veroordeeld en een half jaar rij-ontzegging in Duitsland. Bij een poging tot verweer, zei de duitse rechter dat zulke taferelen in Duitsland niet bestonden en als ik mijn mond niet hield, kreeg ik een hogere boete! Mijn advocaat, kon de boete verlagen met 400 Euro… dat was achteraf zijn rekening. Die automobilist was er op uit mij te vermoorden, maar ik kreeg de boete!
En dan vinden de farangs het hier raar als ze 100 baht, nog geen 3 Euro moeten betalen voor het niet dragen van een helm of het niet bij zich hebben van een rijbewijs…. BELACHELIJK! En hoe erg is het, want hij dreigde aangehouden te worden. Werd hij dan aangehouden of niet? Pet op en doorrijden… dan heb je gelijk? Een kennis van mij vertelde mij ook eens trots dat hij gewoon doorreed bij een controle. Dit is toch ook totaal respectloos gedrag!
Ik denk ook niet dat de toerist-politie ervoor wordt ingezet om verkeerscontroles te houden. Zij zijn ter assistentie van de Thaise politie om dingen aan de buitenlanders te kunnen uitleggen, zodat er misschien eens wat meer begrip getoond kan worden. Of misschien ook om als tussenpersoon te spelen tussen de politie en de buitenlander die in een zaak verwikkeld is. Ik geloof niet om te arresteren, maar om te assisteren… een klein verschil…